เกมราชันสงครามออนไลน์ - ตอนที่ 74 ลูกค้ารายแรกของร้าน “ไร้ขอบเขต”

เกมราชันสงครามออนไลน์ ตอนที่ 74 ลูกค้ารายแรกของร้าน “ไร้ขอบเขต

 

ตอนที่ 74 ลูกค้ารายแรกของร้าน “ไร้ขอบเขต”

 

หลังจากพูดคุยกันเล็กน้อย ช่างไม้กิลและลูกสาวก็ออกจากร้านไป ส่วนกายนั้นหันมาจัดการร้านโดยการเอามีดและดาบที่ใส่ด้ามจับเสร็จแล้วขึ้นมาโชว์ ก่อนจะเดินกลับไปหลังร้านเอาแผ่นไม้ และกล่องไม้หลาย ๆ ใบมาวางยังมุมหนึ่ง ตามด้วยการขีดเส้นกั้น อย่างชัดเจน

 

สิ่งที่กายทํานั้นคือจุดทดสอบการใช้มีด ทั้งการปา การฟันและ อื่น ๆ กายเชื่อว่าถ้าให้ผู้เล่นทดลองก่อนซื้อจะสร้างความต้องการให้กับผู้เล่นได้มากกว่าการตั้งโชว์ไว้เฉย ๆ

 

อาวุธในเกมราชันนั้นหมายถึงความแข็งแกร่งที่มากขึ้น โดยเฉพาะผู้เล่นที่คล้าย ๆ ที่ต้องการความแข็งแกร่งเพื่อใช้ในการสู้ในแดนสงคราม

 

การติดหนึ่งในร้อยในแดนสงครามหมายถึงจํานวนเงินมหาศาลที่มากพอจะคืนทุนให้กับพวกเขาต้องบอกก่อนว่าเริ่มมีผู้เล่น ติดต่อกันมากขึ้นในโลกราชัน พวกนั้นยังทําการขายเหรียญทองในโลกนี้แลกเป็นเงินบิดด้วยเช่นกัน โดยเฉพาะพวกกิลด์ใหญ่ ๆ ที่มีเงินทุนจํานวนมาก

 

ซึ่งกรณีตัวอย่างที่แสดงให้เห็นคือพวกกิลด์กะโหลกแดงที่สามารถให้เหรียญทองในการซื้อหน้าไม้กึ่งอัตโนมัติและนํามาใช้ในการปล้นที่ป่าเคนารีส

 

หลังจากมองภายในร้านจนพอใจ กายก็มองไปยังกล่องสุดท้ายที่ใส่ป้ายร้านอยู่ มันคือเลข 8 ที่มีด้ามจับสวยงาม ตัวของเลขแปดอันที่จริงมันก็จัดเป็นอาวุธประเภทหนึ่งอยู่แล้ว

 

กายจัดการนําป้ายไปติดหน้าร้าย แต่เขาก็ต้องเจอกับปัญหา

 

“มันติดตั้งไม่ได้” กายมองไปที่ป้ายในมือกับช่องเหนือประตูหน้าร้าน ดูเหมือนเขาจะมัวแต่สนใจตัวเลข 8 มากเกินไปจนลืมวัดขนาดของป้ายไม้

 

“เอายังไงดี” กายไม่อยากไปเสียเวลาแก้ แก้อีกอย่างลวดลายที่ให้ช่างไม้กิลสลักลงไปก็ถือว่าสมบูรณ์แบบแล้ว ถ้าไปปรับเปลี่ยนมันก็ไม่ใช่เรื่องที่ดี

 

กายคิดอยู่นานสุดท้ายก็เลือกจะเอามาด้านข้าง

 

“แต่พอดูไปมามันกลับกลายเป็นเหมือนกับ ∞ แต่แบบนี้ก็ดูไม่เลวร้ายอะไร ถ้าตั้งเป็นเลข 8 ถ้านอนเป็น ∞ อินฟินิตีหรืออนันต์ที่ แปลว่า “ไร้ขอบเขต” ถ้างั้นก็เป็นร้านไร้ขอบเขตโรงตีเหล็กไร้ขอบเขต

 

“ไร้ขอบเขต”

 

กายรู้สึกชอบชื่อนี้มากกว่าที่คิด แม้ใจอยากจะตั้งเป็นชื่อร้านขายอาวุธหมายเลข 8 หรือโรงตีเหล็กหมายเลข 8 ก็ตามที แต่พอมาคิดดูเขาไม่ควรเอาชื่อร้านของเจ้าเรียมาให้มั่วชั่วจะเป็นการดีกว่า

 

หลังจากได้ชื่อร้านที่พอใจกายก็เดินกลับเข้าไปที่โรงตีเหล็กหลัง ร้านจัดการงานต่อ เพื่อรอให้มีผู้เล่นสักคนมาตามแผนที่ ซึ่งกายทิ้งไว้ในโพสต์บอร์ดต่าง ๆ

 

…………………….

 

ตอนนี้เป็นเวลาเกือบเที่ยงแล้วกายหยุดพักจากการสร้างดาบ และมีดเพิ่มและกําลังจะออกไปกินอาหาร แต่ในตอนนั้นเองก็มีหญิงสาวคนหนึ่งที่แต่งกายด้วยชุดธรรมดาเดินเข้ามาอย่างกล้า ๆ กลัว ๆ

 

จากรูปร่างอายุของเธอไม่เกิน 20 ปี ซึ่งพอดูดี ๆ กายก็เดาได้ทันทีว่าเธอคือผู้เล่นไม่ผิดอย่างแน่นอน ส่วนที่หญิงสาวระวังตัว เพราะกลัวจะมีทหารของนครดักรออยู่ แต่พอเห็นว่าในร้านมีแค่ชายหนุ่มหน้าตาธรรมดาคนหนึ่งกําลังยืนอยู่ในร้านด้วยร่างกายที่อาบเหงื่อและประตูที่เชื่อมไปยังโรงตีเหล็กด้านหลังก็แผ่ความร้อนออกมาทําให้หญิงสาวรับรู้ได้ทันทีว่าชายคนนี้คงเป็นช่างโลหะเจ้าของร้าน

 

“สวัสดีค่ะพอดีฉัน…เอ๊ย ข้ามาขอดูอาวุธ” สาวน้อยพูดผิด ๆ ถูก ๆ ดูเหมือนเธอจะยังไม่ชินกับภาษาของโลกราชัน นั้นทําให้กายเดาได้เลยว่าเธอคงมาเล่นเกมนี้ไม่นานหรืออาจจะเพราะไม่ค่อยได้พูดคุยกับ NPC สักเท่าไหร่

 

กายยิ้มออกมาอย่างมีมารยาท เดินเข้าไปแนะนําตัวเองใจทันที

 

“ใช่ ข้าคือเจ้าของร้านและโรงตีเหล็กที่ชื่อไร้ขอบเขต” กายจงใจเน้นชื่อร้าน ก่อนจะกล่าวต่อ “ตอนนี้ของที่ร้านมีมีดสั้นสองขนาด หนึ่งยาว 8 นิ้ว อีกหนึ่งยาว 12 นิ้ว มีตั้งแต่ระดับ 2-3 และทางด้านนี้คือดาบยาวที่ยาว 24 นิ้ว ตอนนี้มีดาบยาวเพียงสามเล่มเป็นดาบระดับ 3 ทั้งหมด ทั้งหมดทําจากเหล็กกล้าที่บริสุทธิ์กว่าเหล็กกล้าทั่วไป ซึ่งความคมกับอาวุธในระดับเดียวกันเกือบเท่าตัว ส่วนราคาเจ้าสามารถดูได้จากป้ายที่ติดไว้กับตัวสินค้าได้เลย” กายบอกข้อมูลคร่าว ๆ ด้วยน้ําเสียงที่ทั้งสุภาพและไม่สุภาพมากนัก ส่วนหนึ่งเพราะต้องรักษามาดให้เหมือนกับช่างโลหะคนอื่น ๆ

 

และเขาก็เลือกจะไม่ไปยืนกดดันลูกค้าคนแรกมากจนเธออึดอัด กายรู้ดีว่าการมีคนมายืนกดดันให้เราซื้อนั้นมันทําให้เกิดความอึดอัดได้ง่าย

 

แต่ก่อนจะกลับไปนั่งที่โต๊ะเคาน์เตอร์กายก็แนะนําอีกว่า “ทุกชิ้นในร้านสามารถลองได้ทางด้านนั้น”

 

เมื่อหญิงสาวได้ยินเช่นนั้นก็มีประกายในดวงตาทันที แม้เธอจะพึ่งเข้ามาเล่นเกมนี้ได้ 3 วันในโลกจริงหรือ 9 ในโลกราชัน แต่เธอก็รู้ว่ามีร้านขายอาวุธน้อยมากที่จะให้ลูกค้าทดลองใช้อาวุธก่อน

 

หญิงสาวเลือกจะหยิบมีดสั้นยาว 8 นิ้วขึ้นมาลองก่อน ซึ่งด้วย ความยาวของมันนั้นเหมาะสมกับให้หญิงสาวใช้ ส่วนหนึ่งเพราะน้ําหนักของมันที่ไม่มีเหมาะกับแรงของผู้หญิง

 

เธอยังไม่ได้เป็นนักรบฝึกหัด…

 

กายสังเกตสีหน้าและท่าทางของหญิงสาวที่ยกมีดสั้นยาว 8 นิ้ว ต้องออกแรงพอสมควร หญิงสาวลองยกมีดฟันไปที่ท่อไม้ขนาดไม้ใหญ่ที่กายเตรียมไว้ก่อนหน้านั้น มีดฟันเข้าไปในเนื้อได้อย่างน่าหวาดเสียว เธอยังลองอีกหลายอย่างซึ่งกายก็ไม่ได้ห้าม จนกระทั่งผ่านไป 10 นาที หญิงสาวจึงเดินเข้ามาหากายพร้อมกับมีด 8 นิ้ว 1 เล่มและดาบยาว 1 หนึ่ง

 

“ข้าต้องการสองชิ้นนี้” หญิงสาวดูท่าจะถูกใจของทั้งสองอย่างมาก

 

“มีดสั้น 8 นิ้วระดับ 3 ราคา 90 เหรียญทองและดาบระดับ 3 ราคา 300 เหรียญทอง รวมเป็น 390 เหรียญทอง” กายบอกราคาออกไปตรง ๆ

 

เด็กสาวพยักหน้าอย่างเข้าใจ เธอไม่ได้ตกใจกับราคาที่มากถึง 390 เหรียญทองหญิงสาวหยิบเหรียญทองออกมาจ่ายกายอย่างรวดเร็วโดยไม่ต่อราคาสักครั้ง ก่อนจะมองหน้ากายอย่างจริงจังและกล่าวว่า

 

“เจ้าของร้าน ท่านมีอะไรให้ข้าช่วยไหม”

 

กายงุนงงในทันที่ที่ได้ยินคําพูดของหญิงสาว แต่แล้วมันก็รู้ว่าเธอกําลังทําอะไร หญิงสาวคนนี้คิดว่าตัวมันเป็น NPC ซึ่งตอนนี้เธอกําลังพยายามหาเควสทําอยู่ กายยิ้มมุมปากกับการกระทําของเธอ

 

“เจ้าชื่ออะไร” กายลองแกล้งเนียนเป็น NPC ถามเด็กสาวกลับไป

 

“…เกรซซี่” เด็กสาวตอบกลับอย่างกระตือรือร้น

 

“ข้าไม่มีอะไรให้เข้าช่วย”

 

หญิงสาวดูจะผิดหวังเมื่อได้ยินกายพูดแบบนั้นแต่พอได้ยินสิ่งที่กายพูดต่อมา เธอก็รู้สึกดีใจพอสมควร

 

“แต่ถ้าเจ้าต้องการสั่งทําอาวุธเฉพาะตัว ข้าสามารถช่วยเจ้าได้”

 

“ข้าสามารถสั่งทําอาวุธได้อย่างนั้นเหรอคะ”

 

“แน่นอน ถ้าเจ้ามีเหรียญทองเพียงพอ” กายยิ้มอย่างเป็นมิตรสุด ๆ ถ้าเขาเดาไม่ผิดหญิงสาวคนนี้คงเป็นคนของโอเอซิสและสถานะการเงินรวยมาก เพราะสามารถมีเหรียญทองมากถึง 390 เหรียญได้ทั้งที่เล่นไม่นาน ซึ่งไม่ต้องสืบก็รู้ว่าเธอใช้เงินบิทซื้อมา

 

หลังจากเด็กสาวกลับออกไป กายก็เดินออกจากร้านไร้ขอบเขต เพื่อมุ่งหน้าไปกินอาหารร้านประจํา และรีบกลับมาที่ร้านเนื่องจากตอนนี้มีผู้เล่นหลายคนกําลังมารอซื้ออาวุธอยู่ แสดงให้เห็นว่ามีผู้เล่นสนใจเรื่องโพสต์ที่กายเคยบอกไว้แล้ว

 

นั้นทําให้ตลอดทั้งบ่ายกายไม่มีเวลาเข้าไปที่โรงตีเหล็กอีก หลังจาก 4 โมงเย็นกายจึงจัดการปิดร้านเนื่องจากอาวุธที่เตรียมไว้ขายหมดเกลี้ยงไม่มีเหลือ

 

ต้องยอมรับว่ากําลังซื้อของผู้เล่นนั้นน่ากลัวมาก จากของที่ขายได้ทั้งหมดคือ มีดสั้น 24 เล่มขายได้ 2,520 เหรียญทองและดาบยาวระดับ 3 ราคาทั้งสามเล่มได้ 900 เหรียญทอง ซึ่งรวมกันแล้ว วันนี้กายได้เหรียญทองทั้งหมด 3,420 เหรียญทอง

 

ถ้านับจากต้นทุนที่กายลงไปเฉพาะค่าวัตถุดิบกายทําเงินได้กําไร ถึง 2.5 เท่าเลยทีเดียว แต่นั้นยังไม่ใช่กําไรทั้งหมด เพราะยังมีวัตถุดิบให้กายใช้สร้างมีดสั้นและดาบแบบนี้อีกราวสองชุด นั้นเท่ากับว่ากายสามารถทําเงินได้มากถึง 7-8 เท่าได้อย่างแน่นอน ถ้ากายสามารถขายออกละก็นะ

 

มันถือว่าเป็นกําไรที่ดีมากสําหรับช่างโลหะ แต่พอกายคิดไปถึง เงินที่ต้องใช้ในอนาคตทั้งศิลปะการต่อสู้ การซ่อมชุดเกราะเกล็ดทมิฬ และการสร้างค้อนสั่นสะเทือนแล้วนั้นมันทําให้กายรู้สึกหดหู่เล็กน้อย

 

แบบนี้คงยากถ้าเราเอาแต่มาคอยขายสินค้าเอง เราควรจะไปหาบริกรสักคนมาช่วยขายของ หรือจะรับสมัครผู้ช่วยช่างโลหะดี กายตกอยู่ในภวังค์สักพัก ก่อนจะตัดสินใจว่าตนควรจะรับสมัครผู้ช่วยช่างโลหะสักคน

 

เหตุผลแรกก็คือ ผู้ช่วยช่างโลหะคุ้นเคยกับสายงานนี้มากกว่าบริกรหรือพนักงานทั่ว ๆ ไป และสองคือกายคิดว่าถ้ามีผู้ช่วยสามารถคอยดูแลของในโรงตีเหล็กตอนที่มันไม่อยู่ได้

 

แน่นอนว่าที่ว่าไม่อยู่คือช่วงที่กายต้องไปทําภารกิจระยะยาวที่จะถึงในอีกไม่นานนี้

 

“แต่ตอนนี้ต้องไปฝึกขี่ม้าก่อน” กายคิดได้ดังนั้นก็จัดการตัวเอง เปลี่ยนชุดสําหรับขี่ม้าที่หาซื้อมาก่อนจะตรงไปที่คอกม้าคอกม้าเฟรเดริกที่อยู่ทางตะวันออกของนครดาราฟ้า ซึ่งพอไปถึงทั้งมีอาและลิลี่ก็รอกายอยู่ก่อนแล้ว

 

ในวันนี้กายทําให้ได้ขึ้นมาอีกเล็กน้อย อย่างน้อยมันก็เริ่มเร่ง ความเร็วของม้าได้มากขึ้นกว่าเดิม ทั้งสามคนซ้อมม้าจนค่ําก่อนจะกลับมาที่นครดาราฟ้า หลังจากกลับมากายก็ตรงไปที่โรงตีเหล็กภายในร้านก่อนจะลงมือทํางานต่อ

 

แน่นอนว่าในตอนนี้แสงสีฟ้าก็ลอยออกมาจากหนังสือเฝ้ามองกายอยู่เช่นทุกคน จนกระทั่ง 4 ทุ่มกายจึงหยุดงานทั้งหมดและกลับไปนอนที่ร้านเพื่อพักผ่อนเขาแรง เพราะเช้าพรุ่งนี้กายต้องไปหารับสมัครผู้ช่วยช่างโลหะ และต้องไปร้านตัวตุ่นโลหะ เพื่อเข้าร่วมการประมูลหาวัตถุดิบที่ยังได้ไม่ครบในการซ่อมเกราะเกล็ดดําและสร้าง ค้อนสั่นสะเทือน