อัศวินดำคุงไม่อยากเป็นเซ็นไต - ตอนที่ 47 สัญญาณของการเปลี่ยนแปลง
171：ไม่ระบุชื่อ
คุโรโระคุงคือผู้กระทืบสัตว์ประหลาด
จริงแท้แน่นอน ยืนยัน
172：ไม่ระบุชื่อ
คุโรโระคุงนี่สุดจัด
แต่มันก็อยู่ที่คนสวมชุดคอสตูมนั่นแหละทำไมเก่งได้ขนาดนั้นฟะ
173：ไม่ระบุชื่อ
หากเป็นนักแสดงจะแสดงท่าทางเวอร์ๆให้เหมือนโหดก็ไม่น่าแปลกนา
174：ไม่ระบุชื่อ
เรื่องคราวนี้ทำให้คุโรโระคุงดังพลุแตกเลย
175：ไม่ระบุชื่อ
น่ารักชะมัดตอนที่เขาขึ้นเสียงสูงแล้วพูดเพื่อไม่ให้พวกจัสติสครูเซเดอร์ฆ่าทิ้ง
176：ไม่ระบุชื่อ
วิกฤตครั้งใหญ่ของคุโรโระ
ถ้าไม่ทำงั้นเรดได้แยกหัวกับตัวออกจากกันไปแล้ว
177：ไม่ระบุชื่อ
เจอปุ๊บ ฟันทิ้งปั๊บ นั่นแหละสไตล์ของเรด สยองชิบ
178：ไม่ระบุชื่อ
ทำให้แอบคิดว่าคุโรโระคุงจัดการกับมันคนเดียวจริงๆหรือเปล่า
179：ไม่ระบุชื่อ
ฉันเอาเสียงของเขาไปตรวจที่แล็ปมหาลัย ผลคือเสียงของเขาตรงกับอัศวินดำคุงประมาณ 63%
180：ไม่ระบุชื่อ
หา?! จะบอกว่าเป็นเขาเหรอ!!
181：ไม่ระบุชื่อ
ถามเจ้ง 5555
182：ไม่ระบุชื่อ
คุโรโระคุงคืออัศวินดำคุง…?
แต่แอบเศร้าใจจัง ถึงเรดจะน่ารักและต่อสู้เก่ง แต่ว่าโหดเกินไปอ่า…..คงต้องลาออกจากการเป็นแฟนคลับเรดละสิ
183：ไม่ระบุชื่อ
จะใครฉันก็ไม่สนหรอก
184：ไม่ระบุชื่อ
จะเกลียดเรดก็เกลียดไป อย่าเกลียดคุโรโระคุงเลย
185：ไม่ระบุชื่อ
ว่ากันตามตรงเรดนี่สยองสุดในพวกแล้ว
186：ไม่ระบุชื่อ
ยังไง
เรดก็
สุดยอด
ที่สุด
187：ไม่ระบุชื่อ
้เรด「นี่คือคำสั่ง จงมาเป็นแฟนคลับของฉันซะ」
188：ไม่ระบุชื่อ
＞＞186
หา……
189：ไม่ระบุชื่อ
ปีศาจเรดมาแล้วจ้า
190：ไม่ระบุชื่อ
เรดสุดยอด เรดสุดยอด!! ว่าตามข้าพเจ้า เรดสุดยอดดดด!!
191：ไม่ระบุชื่อ
ถ้าคนอยู่ของในคุโรโระเป็นอัศวินขาวจริงก็ไม่แปลกอะไรนะ
แต่อย่าไปคิดอะไรกันมากเลย
192：ไม่ระบุชื่อ
เห็นมีคนสงสัยเรื่องนี้ฉันเลยไปถามว่า ได้เรื่องว่าคนที่สวมคอสตูมคุโรโระวันนั้นเป็นคนละคนกับคนที่ใส่ปกติน่ะ
ถึงจะไม่รู้ตัวตนของอีกฝ่ายก็เถอะ
193：ไม่ระบุชื่อ
ก็เดาเอาไว้แล้วแหละนะ
แต่แย่ละสิแบบนี้คงได้มีพวกพยายามหาตัวจริงของอัศวินขาวคุงแหง
194：ไม่ระบุชื่อ
ุ้ถ้าฉันรู้ ฉันคงไม่บอกใครแน่
เราจะตอบแทนบุญคุณเขาด้วยการทำแบบนี้ไม่ได้นะ
195：ไม่ระบุชื่อ
แต่มันอยากรู้อ้า
อยากเห็นว่าเขาหน้าตาเป็นยังไง
196：ไม่ระบุชื่อ
พอมาถึงตรงนี้เข้าใจเลยว่าทำไมรัฐบาลกับจัสติสครูเซเดอร์ถึงไม่เปิดเผยใบหน้าหรือข้อมูลอะไรของเขาเพื่อให้คนช่วยกันค้นหาตัวอัศวินดำที่หายไป
อย่าลืมสิพวกแกว่าคนพวกนี้กำลังปกป้องเรากันอยู่นะ จะให้ชีวิตพวกเขามาเสี่ยงหรือไง
สิ่งที่อัศวินดำคุงตั้งแต่เมื่อก่อนก็ทำไปโดยไม่หวังอะไรตอบแทนจากพวกเราด้วย
197：ไม่ระบุชื่อ
เชื่อฉันเถอะ มันมีพวกไม่สนอะไรแล้วพยายามติดต่อกับเขาอยู่ดี
198：ไม่ระบุชื่อ
ไอ้พวกโง่นั่นอยากจะช่วยพวกวายร้ายให้มาฆ่าฮีโร่หรือไงฟะ
อย่างน้อยฉันก็มั่นใจว่าเดี๋ยวรัฐบาลน่าจะเคลื่อนไหวแน่นอน ไอ้พวกที่พยายามขุดข้อมูลส่วนตัวของเขาน่ะ โดนอุ้มไปซะ!
199：ไม่ระบุชื่อ
ถ้าพวกเอ็งเคยดูหนังของมาร์เวลกันก็คงจะนึกกันออกนะ ฮีโร่ที่โดนรู้ที่อยู่อ่ะ
เดี๋ยวเดียวก็โดนขีปนาวุธยิงถล่ม
200：ไม่ระบุชื่อ
พวกเอ็งหลอนก็อปปี้พาสต้าของอัศวินดำ(ขาว)คุงมากไปไหม?
201：ไม่ระบุชื่อ
ไม่ปล่อยไปหรอก……!（ซีโร่ทู!）
202：ไม่ระบุชื่อ
คือจริงอยู่ที่คิดว่าคนข้างในคุโรโระคุงอาจจะเป็นอัศวินขาว แต่บางทีตัวจริงอาจจะเป็นแค่คนที่เสียงเหมือนก็ได้นา
203：ไม่ระบุชื่อ
คนที่สามารถสู้กับพวกสัตว์ประหลาดได้โลกนี้ก็มีแค่อัศวินขาวกับจัสติสครูเซเดอร์เท่านั้นแหละ
แถม 3 สาวก็มาที่นั่นด้วย ความจริงจะไปไหนได้
204：ไม่ระบุชื่อ
หรือว่าคุโรโระคุงจะกลายเป็นฮีโร่คนใหม่?
205：ไม่ระบุชื่อ
พอเห็นหัวเต็มไปด้วยเขม่าฝุ่นฉันแอบกลัวนิดหน่อย
206：ไม่ระบุชื่อ
สัตว์ประหลาดที่หายตัวไปอย่างลึกลับ กับคุโรโระคุงที่ปรากฏตัวขึ้นมาอีกครั้งในสภาพยันเยิน
น่าสนใจดีนี่
207：ไม่ระบุชื่อ
ไม่คิดถึงเรื่องที่อัศวินขาวคุงทะลุรูหนอนมาในร่างhazard formแล้วซวกสัตว์ประหลาดทิ้งหน่อยเหรอ
แต่สิ่งสำคัญสุดคือเด็กๆปลอดภัย
208：ไม่ระบุชื่อ
ความจริงคือ ไม่มีใครอยู่ข้างใน คุ โ ร โ ร ะ คุ ง
209：ไม่ระบุชื่อ
เอ้าจารย์
210：ไม่ระบุชื่อ
นี่พวกนายเห็นเว็บออฟฟิเชียลลงยัง
คุโรโระคุงถ่ายรูปคู่กับพวกจัสติสครูเซเดอร์ด้วยแหละ
เรดกอดคุโรโระคุงแน่นเลยวุ้ย
211：ไม่ระบุชื่อ
เขาเรียกว่าเป็นไปดั่งอุบาย
212：ไม่ระบุชื่อ
บลูเองก็เข้าไปกอดด้วยจิตใจที่คิดไม่ซื่อแหงๆ
213：ไม่ระบุชื่อ
ถ้าข้างในไม่ใช่อัศวินขาว พวกเธอก็คงแค่ชอบคุโรโระคุงเฉยๆแหละ
แต่ถ้านั่นคืออัศวินขาว ก็เรียกได้ว่าแผนการสำมะเร็ด
เห็นละสงสารวุ้ย….5555
214：ไม่ระบุชื่อ
ฉันเป็นคนเดียวหรือเปล่าที่คิดว่าเยลโล่น่ารักชะมัด เพราะแค่ยืนจับมือกับอีกฝ่ายแล้วทำท่าเขินออกมา ไม่ได้ทำเหมือน 2 สาวก่อนหน้า
***
สิ่งที่เปลี่ยนไปในช่วงเดือนที่ผ่าน
ก็คงจะเป็นเรื่องที่ฉันลดจำนวนวันในการไปทำงานพาร์ทไทม์ลง
ส่วนเหตุผลก็ไม่ใช่ของอย่างการอยากพักผ่อนเพิ่มอะไร แต่เป็น…
「จะลุยแล้วนะ คัตสึกิคุง!!」
「อ้า เข้ามาเลย!」
เรดแปลงร่างเรียบร้อยแล้ว
เธอพุ่งเข้ามาหาฉันพร้อมกับดาบในมืออย่างรวดเร็ว ทางฉันเองก็อยู่ในร่าง Save Form ซึ่งมี Lupus Dagger ในมือขวารับมือกับเธอ
「ย๊าาาา!!」
การฟันความเร็วสูงของเธอยากจะใช้ตาเปล่าตามได้ทัน
ดังนั้นฉันต้องทำนายการเคลื่อนไหวของเรดและเชื่อในสัญชาตญาณตัวเอง มีดในมือซ้ายของฉันสะบัดออกไป
「……คึ」
ป้องกันเอาไว้ได้
แต่ฉันก็ไม่โง่พอจะมีความสุขกับเรื่องแค่นี้
แม้ว่าจะผ่านมานาน แต่ฉันก็ยังไม่สามารถทำให้เรดเอาจริงกับฉันได้เลย
เธอแข็งแกร่งมากจริงๆ หากฉันเป็นสัตว์ประหลาดคงโดนเธอฉีกเป็นชิ้นๆไปนานแล้ว
「ฮึบ!!」
การฟันครั้งต่อไปพุ่งเข้ามาหาฉัน และฉันก็สามารถปัดป้องออกไปได้
เธอโถมการโจมตีใส่ฉันซ้ำแล้วซ้ำเล่า
เอาล่ะ ต้องหาจังหวะ มองเธอให้ออก แล้วค่อยสวนกลับไป…!!
「ตอนนี้แหละ……!」
「เล็งจังหวะได้ดี แต่ยังอ่อนหัด」
ชิบ กว่าจะรู้ตัวอีกทีเรดก็ชักดาบกลับไปอยู่ท่าเดิม―――ซวยแล้วสิ!!
ทั้งที่การเคลื่อนไหวดังกล่าวจะทำให้เธอเสียการทรงตัว ทว่าชั่วพริบตาเธอก็กลับไปตั้งอยู่ในท่าเตรียมและแทงเข้ามาอีกที
ฉันถึงกับหน้าซีดและเอามีดกันอกของตัวเองไว้
「อึก」
ทว่าการเคลื่อนไหวของเธอกลับเร็วขึ้นกว่าเดิมจนฉันมองตามไม่ทัน
ก่อนที่จะรู้สึกตัว ร่างของฉันก็กระเด็นไปทางด้านหลังและการแปลงร่างก็ถูกปลดออกในขณะที่กลิ้งไปมากับพื้น
「เห้อ คราวนี้ก็ไม่ไหวสินะ」
ลืมนับไปแล้วด้วยซ้ำว่าถูกเธออัดกองกับพื้นกี่รอบ
ไม่สิหากนับคงได้ท้อแทนแหง
「เป็นอะไรหรือเปล่า คัตสึกิคุง?」
「อ้า ไม่ต้องห่วง」
เรด…อากาเนะซังปลดการแปลงร่างออกและยื่นมือมาทางฉัน
เธอทำหน้าเหมือนอยากขอโทษออกมา ก่อนที่ฉันจะยื่นมือไปกับเธอเพื่อลุกขึ้นยืน
「ขอโทษด้วยนะ แต่นี่คือวิธีการฝึกเดียวที่ฉันจะช่วยนายได้」
「ไม่หรอก ฉันต่างหากที่ต้องขอโทษ」
「อึก ทำไมล่ะ?」
「……ก็เพราะว่าฉันยังไม่สามารถผ่านมาตรฐานที่เธอคาดหวังได้ใช่ไหมล่ะ ฉันเข้าใจมันดี」
อากาเนะซังที่ได้ฟังถึงกับเบิกตากว้างและแสดงสีหน้าปั้นยาก
「ก็ฉันไม่อยากจะให้นายตายนี่นา」
「นั่นสินะ เข้าใจเหตุผลที่เธอพยายามถึงขนาดนี้แล้ว」
ทางอาโออิซังกับคิราระซังก็เหมือนกัน พวกเธอพยายามฝึกฝนฉันอย่างเต็มที่
สิ่งที่พวกเธอทำให้ฉัน ฉันรู้สึกขอบคุณเป็นอย่างมาก
「…เรากลับขึ้นไปข้างบนไหม? ใกล้จะเที่ยงแล้วด้วยสิพักทานข้าวกันหน่อยคงดี」
「อื้อ ฉันว่าจะไปกินข้าวกับพี่ด้วย มาด้วยกันไหม?」
「เอาสิ」
เธอตอบกลับเร็วไปหรือเปล่านะ
วันนี้อัลฟ่าก็ไปทำงานพาร์ทไทม์ คิราระซังกับอาโออิซังก็ไม่อยู่ เลยเหลือพวกเราแค่ 3 คนออกไปทานข้าวข้างนอกกัน
เป็นร้านอาหารที่พี่สาวของฉันแนะนำด้วย แอบคาดหวังนิดหน่อยเลยแฮะ
เมื่อออกจากห้องฝึกและเดินไปตามทางเดิน ก็เห็นเรมะรอฉันอยู่
「เรด ฉันเคยบอกเธอไปแล้วนะว่าอย่าโหดให้มันมากนัก คัตสึกิคุงเป็นเด็กบอบบางไม่เหมือนหญิงถึกแบบเธอ」
「ทำไมมาพูดเหมือนฉันเป็นพวกถึกทน ไร้ความอ่อนหวานกันคะ」
「….ไม่ไหวอ่ะ จะมองเธอมุมไหนมันก็อ่อนหวานไม่ลงจริงๆ ยิ่งกว่าพวกคนเถื่อนซะอีก ถ้าบอกว่าเกิดในอมาซอนฉันก็เชื่อนะ」
「ขาหายไปสักข้างจะเริ่มเข้าใจไหมคะ?」
เรมะถึงกับผงะทันทีที่อากาเนะซังพูดพร้อมกับยิ้มออกมา
เขากระแอมหนึ่งทีก่อนจะทำท่าเหมือนเปลี่ยนเรื่องมาหาฉัน
「คัตสึกิคุง ฉันตรวจสอบข้อมูลการต่อสู้ของนายแล้วนะ ดูเหมือนว่าจะมีอยู่พักหนึ่งที่พลังมันเพิ่มขึ้นสูงจนน่าประหลาด เลยอยากจะตรวจสอบชิโระดูหน่อยน่ะว่ามันเกิดอะไรขึ้น ได้ไหม?」
「ผมไม่ว่าอะไรหรอก ชิโระล่ะ」
『โฮก』
ชิโระที่เดิมตามมาพยักหน้าให้
ดูเหมือนว่าชิโระจะคุ้นเคยกับเรื่องพวกนี้แล้วตั้งแต่มาอยู่ที่นี่
ระหว่างที่เดินไปพร้อมกับเรมะ เขาก็อ่านเอกสารแล้วแสดงสีหน้าปั้นยากออกมา
「หื้ม รู้สึกว่าโอโมริคุงจะทำงานโหดเกินไปไหมนะพักนี้」
「ประธานเองก็เคยบอกไม่ใช่เหรอคะว่า โอโมริซังเป็นบุคลากรชั้นยอดของฝ่ายพัฒนา」
「มันก็ใช่อยู่หรอก……」
เขาเอียงหัวขณะเปิดเอกสารอ่านต่อ
「แต่มันมีบางอย่างที่ในงานที่มันรู้สึกแปลกๆเนี่ยสิ」
「แปลกๆเหรอคะ?」
「เอาเถอะคงไม่มีอะไรหรอกมั้ง โอโมริคุงก็ทำตัวตามปกติด้วย…แต่ว่า…หื้ม…ฉันคงคิดมากไปเองแหละ」
เขาส่ายหัวไปมาระหว่างอ่านต่อ
โอโมริซัง…คนที่ได้เจอเป็นคนแรกๆหลังมาถึงที่นี่ได้ไม่นาน
「พูดถึงโอโมริซังนี่เธอดูเป็นคนนิสัยดีนะครับ ทำดีกับผมตั้งแต่เจอกันครั้งแรกเลย」
「「……」」
「วันก่อนก็ได้ทั้งชากับขนมติดมือมาด้วย คราวหน้าคงต้องทำอะไรสักอย่างเพื่อขอบคุณ」
อยู่ดีๆพวกเขาก็เงียบไป
ก่อนจะมองฉันด้วยสายตาแปลกๆ ฉันก็เลยเอียงหัวสงสัย
「อะ เอาเถอะ ตอนนี้พวกลูกน้องก็ทำงานกันได้ดี แผนที่วางกันเอาไว้ก็ไม่มีปัญหา ดังนั้นพวกนายก็ไม่ต้องคิดอะไรกันมากละ พยายามต่อไป….อ๊ะ ใกล้ถึงเวลาประชุมแล้วสิ ไว้เจอกันใหม่นะ บัย」
「เหนื่อยหน่อยนะครับ」
เรมะเองก็ยุ่งเหมือนกันนี่เนอะ
ฉันโบกมือลาเขาและหันไปหาอากาเนะซัง
「งั้นพวกเราไปหาพี่ฮาคัวกันเถอะ อากาเนะซัง」
「ฉันสงสัยมานานแล้วว่าทั้งที่พวกเราอายุเท่ากันทำไมนายยังเรียกฉันว่าซังล่ะ อาโออิที่อายุน้อยกว่าด้วยมันแปลกๆนะ?」
「ก็มันแบบว่า……」
ฉันรู้สึกเขินที่จะเรียกแบบนั้นอย่างบอกไม่ถูก
『ฝากที่เหลือด้วยล่ะ อากาเนะ』
「……อึก」
เหมือนจะได้ยินเสียง
เสียงที่แสนคิดถึงแต่นึกไม่ออกว่าตอนไหน
「นายเป็นอะไรไป?」
「อ่า…ไม่มีอะไรหรอก เรารีบไปกินข้าวกันก่อนจะหมดช่วงกลางวันเถอะ」
「อื้อ ถ้านายว่างั้น」
หัวฉันเกิดอาการหลอนหรืออะไรกันนะ?
หรือฉันจะเคยเจอกับอากาเนะมาก่อนที่ตัวเองจะเสียความทรงจำไปจริงๆ?
—
「มีร้านแบบนี้อยู่ด้วยเหรอ」
「เป็นทีที่ดีตรงเรื่องราคาและปริมาณเลยแหละ」
「เพิ่งเคยมาเป็นครั้งแรกเลย」
ฉัน พี่ อากาเนะ เดินเข้าไปในร้านอาหารในซอยที่คนค่อนข้าเดินพลุกพล่าน
พวกเราไปถึงโต๊ะและนั่งมองเมนูรายการอาหารทั่วไปอย่าง ชุดมิโซะปลา คัตสึด้ง แกงกะหรี่
「….นี่ คัตซึน อากาเนะ」
「หือ?」
「มีอะไรเหรอครับ?」
「นั่นโอโมริซังไม่ใช่เหรอ?」
พอพี่พูดขึ้นฉันก็หันไปมองมุมหนึ่งของร้านอาหารแล้วเห็นว่าโอโมริซังกำลังนั่งจ้องเมนูอยู่ด้วยสีหน้าเคร่งเครียดสุดๆ
นั่นเป็นโอโมริซังอย่างแน่นอน ดูจากเส้นผมสีน้ำตาลเข้มของเธอที่มาพร้อมกับแว่นตาตรงใบหน้า และส่วนสำคัญที่สุดก็คือชุดคลุมสีขาวที่สุดจะโดดเด่น
มองดูเมนู แล้วก็เลี่ยนสายตาไปยังผนังที่ติดเมนูเอาไว้รอบๆร้านก่อนนั่งคิด
「เหมือนเห็นโกโร่ อร่อยฉายเดี่ยวเลยแฮะ……」
「โอ๊ะ เธอกลับไปดูเมนูบโต๊ะอีกทีแล้ว แถมยังหัวหัวคิดหนักอีกต่างหาก……」
รู้สึกว่าไม่ควรไปทักเธอจังหวะนี้จริงๆ
จากนั้นไม่นาน ราวกับว่าตัดสินใจได้แล้ว เธอก็ยกมือขึ้น
「ขอโทษนะคะ」
「ค่ะ」
พนักงานร้านสาวเดินเข้ามาหาเธอ
แล้วโอโมริซังก็สั่งอาหารโดยชี้ไปตรงเมนู
「ขอเป็นชุดหมูย่างซอสขิง….เพิ่มข้าวพิเศษ」
「ค่ะ หมูย่างซอสขิงเพิ่มข้าวพิเศษ」
「แล้วก็เต้าหู้ทอดกับโกโบผัด….กับไอ้ที่เขียนตรงเมนูนี่ ดาชิมากิทามาโกะ」
「รับทราบค่ะ อันที่จริงหากทานกับหัวไชเท้าขูดจะอร่อยกว่าเดิมนะคะ」
「อ้อ งั้นก็เอามาด้วยเลยละกัน」
「ทราบแล้วค่ะ」
สั่งเครื่องเคียง 3 อย่างเลยเหรอ….
กินเยอะไม่ต่างอะไรกับพี่ของฉันเลยถึงรูปร่างจะตัวเล็กนิดเดียว
ไม่สิ หากพิจารณาถึงงานที่เธอทำ เธอก็คงอยากได้สารอาหารเพื่อคิดนั่นแหละ
「เหมือนจะไม่เห็นพวกเรานะ」
「นั่งดื่มน้ำรออย่างพึงพอใจอีกต่างหาก……」
「พวกเราก็มาเลือกเมนูกันได้แล้ว」
ฉันเริ่มดูเมนูแล้วบีบให้แคบลงเพื่อตัดสินใจง่ายขึ้น
เอาเป็นทงคัตสึน่าจะดี
ทางพี่กับเรดเหมือนจะตัดสินใจได้เหมือนกัน ฉันเลยเรียกพนักงาน
「อ้าว ชิราคาวะจัง พาแฟนมาด้วยเหรอวันนี้?」
「เอ๋!? อะ-เอ่อ」
พนักงานเหมือนจะเป็นคนรู้จักของพี่เลยพูดแบบนี้ พี่ที่เจอดอกนี้เข้าไปก็ถึงกับหน้าแดงและพูดอะไรไม่ออก ฉันเลยอาสาแก้ความเข้าใจผิดนี้เอง
「ฮ่าๆๆ ผมเป็นน้องชายครับ วันนี้พี่แนะนำร้านอาหารที่รู้จักเลยพากันมาน่ะ」
「น้องชายสินะ พี่สาวนายทานเยอะดังนั้นนายก็คงไม่ต่างกัน เอาเป็นพิเศษเลยไหม?」
「อ้อครับ งั้นผมขอพิเศษ――」
「คัตสึกิคุง ชิราคาวะจัง」
อากาเนะเรียกพวกฉัน
ก่อนที่จะถามเธอว่ามีอะไร ฉันก็สังเกตเห็นว่าจัสติสเชนเจอร์ในมือของเธอกระพริบอยู่
สัญญาณที่บอกว่าสัตว์ประหลาดปรากฏตัว
พี่กับฉันที่รู้ตัวก็ยืนขึ้นทันที
「ขอโทษทีนะ มีงานด่วนเข้ามา แล้วจะรีบกลับมากินทีหลังนะ!」
「ไม่เป็นไรหรอก คงจะด่วนมากเลยสินะ งั้นก็ไปเถอะ」
「ขอบคุณมากเลยครับ!!」
ฉันก้มหัวให้พนักงานสาวที่ไม่ถือสาอะไร แต่ก่อนจะออกไปฉันตะโกนเรียนโอโมริซังที่กำลังนั่งกอดอกรออาหารไม่ขยับไปไหนเหมือนรูปปั้นหินด้วย
「โอโมริซัง!」
「หือ? ……เอ๋!?」
ไม่รู้ทำไมเธอถึงแปลกใจที่เห็นหน้าฉัน
นี่เธอไม่รู้เหรอว่าเกิดเรื่องด่วนขึ้นแล้ว?
「มีเหตุฉุกเฉินครับ!」
「……。……อะ อื้อแล้วเดี๋ยวฉันจะตามไป……!」
ฉันเอียงหัวสงสัยกับท่าทางของเธอ แต่ก็เลือกจะวิ่งออกจากร้านอาหารตรงไปสำนักงานใหญ่ก่อน
—
「เรดมาถึงได้สักที!」
「เรมะ พวกมันบุกมาแล้วเหรอ!?」
พอมาถึงห้องประชุมพร้อมกับอากาเนะและพี่ เรมะกับพนักงานก็นั่งรออยู่แล้ว พวกเราเลยเดินไปข้างในอย่างเร่งรีบ
「อ้า อย่างที่พูดเมื่อ 10 นาทีที่แล้ว พวกเอเลี่ยนจากนอกโลกได้ปรากฏตัวขึ้นที่กลางเมือง บลูกับเยลโล่ก็ใกล้จะมาถึงแล้ว พวกเธอนั่งรอกันก่อน」
ฉันนั่งลงตามที่เรมะบอก แล้วก็หันไปเห็นหญิงสาวคนหนึ่ง
โอโมริซัง หญิงสาวผมสีน้ำตาลเข้ม สวมแว่นตาพร้อมชุดคลุมสีขาว
「อ่ะ? เอ๋?」
「หือ? เป็นอะไรไปเหรอ คัตสึกิคุง?」
「ไม่ใช่ว่าเมื่อกี้อยู่ร้านอาหารด้วยกันเหรอครับ ทำไมมาถึงเร็วจัง?」
「เอ๋?! …อ่ะ…อ้อ…อื้อๆใช่แล้ว พอดีว่ารีบวิ่งมาสุดฝีเท้าเลยน่ะ ฮ่าๆๆ!」
บ-แบบนี้นี่เอง….
เพราะเป็นพนักงานที่นี่มานานก็เลยมีทางลับเฉพาะอะไรแบบนั้นอยู่ด้วยมั้ง
เอาเป็นว่าเลิกคิดมากแล้วดูภาพตรงหน้าก่อน
「ตอนนี้พวกมันยังไม่ได้ทำลายเมืองหรืออะไร เพียงแค่ยึดพื้นที่บางส่วนเท่านั้น」
「ไม่ได้ทำอะไรเลยงั้นเหรอ?」
「ใช่แล้วพวกมันมีด้วยกัน 3 คน ฉันเดาว่าน่าจะเป็นพวก 100 อันดับแรก…จากที่พวกมันทำคงกำลังรอพวกเราอยู่แน่ๆ」
3 สินะ…
ฉันมองไปที่จอภาพ 2 จาก 3 เหมือนจะเป็นกึ่งไซบอร์ก ส่วนอีกตัวทั้งร่างเป็นจักรกล จากนั้นตัวที่ 3 มันก็เปิดกลไกตรงปากของมันออกมาแล้วตะโกนด้วยเสียงกึกก้อง
『อัศวินขาววววว!! ออกมาสู้กับฉันอย่างขาวสะอาดซ้าาาาาา!!』
เจ้าจักรกลนี่ พูดออกมาในลักษณะของพวกโรงเรียนลูกผู้ชาย
หมายความว่ายังไงกัน?
ที่ถ่อกันมานี่คืออยากจะวัดกับฉันคนเดียวเลยงั้นเหรอ?
————-
Note 1 : ขอบคุณสำหรับทุกท่านที่ช่วยหารค่าไฟ และสามารถช่วยค่าไฟคนแปลได้ที่ กสิกร 2092612913 หรือ QR Code