อัศวินดำคุงไม่อยากเป็นเซ็นไต - ตอนที่ 104 ไลฟ์สตรีม และ ???

 

 

พวกเซไคเซ็นไตถูกจัดการไปแล้ว

 

การต่อสู้ครั้งแรกของพวกฉันในร่างโกลด์โหมด

 

หลังจัดการหลายๆ อย่างเสร็จพวกฉันก็กลับไปที่สำนักงานใหญ่กลางภูเขา ก่อนจะกลับมาที่บ้าน

 

 

 

「……เรียนต่อมหาลัยนี่หนักใจชะมัด」

 

 

ฉันพูดออกมาขณะนอนอยู่บนเตียงในห้องของฉัน

 

ก็ไม่ใช่ว่าฉันเรียนไม่เก่งอะไรหรอกนะ

 

อันที่จริง ฉันได้รับการตอบรับจากมหาลัยที่ฉันเลือกแล้วด้วยซ้ำ

 

ทว่าพอพิจารณาถึงเรื่องที่ต้องสู้กับรูอินและพวกลำดับแห่งดวงดาราในอนาคต ฉันนึกภาพการเรียนต่อไม่ออกเลย

 

ถึงประธานจะบอกว่าให้ฉันไปเรียนได้ตามใจชอบเลยเดี๋ยวเขาจะหาทางทำอะไรสักอย่างเอง แต่พวกรูอินมันเข้าใจในส่วนนี้ด้วยเสียที่ไหน

 

 

 

 

「ฉันจะทำยังไงต่อดีนะ……เฮ้อ」

 

 

ในอนาคตของฉัน

 

ทั้งการเรียนต่อและการเป็นจัสติสเรด ถึงจะสามารถอ้างได้ว่ามาทำงานที่บริษัทคาเนะซากิก็เถอะ

 

มองเผินๆ ก็เป็นบริษัทระดับโลกที่ได้รับการยอมรับแหละ แต่พอมาเห็นเนื้อในแล้วมันก็แอบยอมรับไม่ได้ในหลายๆ ความหมาย

 

 

「หากไม่สามารถเอาชนะรูอินได้ทุกอย่างก็คงไม่มีทางจบ」

 

 

สิ่งมีชีวิตที่มาจากต่างดาว

 

เมื่อรู้เป้าหมายของมันอยู่แล้ว ก็มีแต่ต้องรอรับมือแล้วจัดการกับมัน

 

 

「คัตสึมิคุงจะรู้สึกยังไงนะ……」

 

 

เขาต้องเลิกเข้าเรียนในชั้นมอปลายเพราะตัวตนของเขาถูกเผยในสังคมแล้ว เหนือสิ่งอื่นใดพวกรัฐบาลเองก็คงมองข้ามไปเฉยๆ ไม่ได้

 

แน่นอนว่าไม่ใช่ในเชิงที่ไม่ดี แต่หลายๆ อย่างมันซับซ้อนเกินกว่าจะทำให้เขาใช้ชีวิตปกติได้

 

 

「……」

 

 

ฉันไม่สามารถทิ้งชีวิตทั้งสองโลกไปได้จริงๆ

 

มันคือสิ่งที่ฉันตัดสินใจเองหาใช่มีคนมาบอกให้ฉันทำ

 

 

 

 

「ตัวฉันคือ จัสติสเรด」

 

 

ต้องปกป้องโลก

 

จะไม่ยอมปล่อยให้คัตสึมิคุงอยู่เพียงลำพัง

 

ความรู้สึกที่ฉันมีไม่ว่าจะใครก็ไม่สามารถปฏิเสธได้

 

「….จริงสิ ใกล้ถึงช่วงฮารุจังไลฟ์แล้วนี่เนอะ」

 

 

ว่าแล้วฉันก็หยิบโทรศัพท์ที่ชาร์จอยู่ใต้หมอนขึ้นมา

 

ฮารุจัง น้องสาวของอาโออิ

 

เด็กสาวที่ทำงานเป็นVtuberให้กับประธานเกี่ยวกับเรื่องของอัศวินดำและจัสติสครูเซเดอร์ นอกจากนี้ก็มีเล่นเกม กับพูดคุย

 

ตอนนี้เป็นเวลาปกติที่ฮารุจังจะไฟล์ ดังนั้นฉันเลยมักจะดูการไฟล์ของเธอทุกครั้งที่มีโอกาส

 

 

 

「เป็นเด็กดีไม่เหมือนอาโออิเลยสักนิด……」

 

 

ถึงเธอจะเป็นน้องสาวของอาโออิ แต่การแสดงออกของเธอในเวลาปกติก็เหมือนกับคนทั่วไป

 

แม้จะรู้สึกแค้นใจเรื่องความลับที่เธอรู้ใบหน้าจริงของคัตสึมิคุงก่อนพวกเราเลยก็เถอะ แต่ในฐานะแฟนรายการแล้วก็ยอมมองข้ามแล้วดูไลฟ์ตามปกติละกัน

 

 

「….เหมือนคนจะมาดูเยอะเลยแฮะ? แขกรับเชิญพิเศษ? 」

 

 

พอเห็นหน้าไลฟ์ก็เริ่มสงสัยขึ้นมาแล้วสิ

 

จากนั้นหน้าอวตารของฮารุจังก็ปรากฏขึ้นในจอ ส่วนคนที่นั่งอยู่ข้างๆ คืออวตารของประธานซะงั้น

 

「แขกรับเชิญในคราวนี้คือ เรมะ คาเนะซากิแหละ」

 

 

 

「อ้า นี่ฉันเอง เรมะ คาเนะซากิ เป็นประธานบริษัทKANEZAKI」

 

 

「อิตาประธานทำบ้าอะไรกัน!!」

 

 

ความรู้สึกที่มีในใจก่อนหน้าถูกพัดปลิวหายไปจนหมด

 

การต่อสู้จบลงเมื่อไม่กี่ชั่วโมงก่อนเองนะ?!

 

แล้วไหงตานี่ถึงมาโผล่ที่ไลฟ์ของฮารุจังได้ล่ะ?!

 

 

———อันที่จริงมันก็เป็นเรื่องปกติอยู่แล้วที่ประธานจะปรากฏตัวในไลฟ์ของฮารุจัง

 

 

โดยที่เขาจะโผล่มาประมาณเดือนละครั้ง เพื่อเผยข้อมูลให้กับคนรู้เกี่ยวกับกิจกรรมของจัสติสครูเซเดอร์ ไม่ก็อัศวินดำ รวมไปถึงความเห็นต่อพวกเอเลี่ยนที่บุกมา

 

เหตุผลส่วนหนึ่งก็เพื่อป้องกันไม่ให้ผู้คนคิดกันไปเองจนเกินควบคุม

 

 

「ก็เข้าใจว่าโผล่มาได้แต่ทำไมต้องหลังสู้ล่ะ…..」

 

 

ตอนนี้ข้อมูลเกี่ยวกับการแปลงร่างของประธานได้แพร่ไปเต็มเน็ตหมดแล้ว….ไม่รู้ว่าเป็นเจ้าตัวเองหรือเปล่าที่ปล่อยออกไปคนแรก

 

 

 

『จะว่าไปเรื่องวุ่นวายเกิดขึ้นได้ไม่นาน ประธานมีเวลาโผล่มาด้วยเหรอคะ? 』

 

『ฮ่าๆๆ ไม่มีปัญหาหรอก ทีมของฉันกำลังจัดการอะไรหลายๆ อย่างอยู่หลังบ้านแล้ว แถมยังบ่นกับฉันอีกว่าอยู่ไปก็เกะกะ ฉันเลยหาทางใช้เวลาว่างในการทำอะไรสักอย่างน่ะ』

 

 

อวตารที่สร้างของประณีตของจัสติสโกลด์คุยอย่างร่าเริง

 

ฉันที่ฟังไลฟ์ดูก็รู้สึกแปลกๆ ก็คำพูดของเขาไม่ต่างจากฮารุจัง

 

 

『เอาเป็นว่ามันก็เกิดอะไรหลายๆ อย่างขึ้นตามที่เธอพูดนั่นแหละ แต่ในสุดที่อัศวินดำก็จะได้ย้ายไปอยู่ที่สำนักงานใหญ่สักที』

 

『……』

 

『อะ อาโอฮานะคุง? ช่วยพูดอะไรสักอย่างนอกจากส่งยิ้มให้ฉันได้ไหม? 』

 

 

 

・ชีวิตแมงดาของอัศวินดำคุงจะจบลงแล้ว

 

・รอยยิ้มแห่งการกดดันแหละ

 

・ดูเหมือนพวกJCกับนางจะอยากให้เขาอยู่แบบนี้ต่อนะ

 

 

อวตารของฮารุจังยิ้มออกมาโดยไม่พูดอะไร

 

ก็ไม่ใช่ว่าฉันไม่เห็นด้วยกับเธอหรอกนะ เพราะส่วนตัวฉันก็อยากให้เขาอยู่แบบนี้ต่อไปอีกสักหน่อย

 

 

『ว่าแต่ตอนนี้อัศวินดำซังทำอะไรอยู่เหรอคะ? 』

 

『หือ? ก็…คงจะนอนพักผ่อนอยู่ในห้องแหละ หลังต่อสู้ด้วยนี่เนอะだ』

 

『งั้นเหรอคะ ว่าแต่ห้องของเขาเป็นแบบไหนคะ? 』

 

『ไอ้นี่มันจำเป็นต้องถามด้วยเหรอ……? 』

 

『……? 』

 

 

 

・นาโอะกับฉันอยากรู้เรื่องเดียวกันเลย

 

・ถามได้ตรงประเด็นอิหนู

 

・5555

 

・รายงานการต่อสู้มาจบที่ห้องของเขาได้ยังไงฟะ

 

・ถามเสร็จแล้วเอียงหัวสงสัย อย่างเอา 5555

 

・แรงกดดันลึกลับ 555

 

 

 

รู้สึกจะถามอะไรแปลกๆ ออกมาอีกแล้วสิ

 

ก็เข้าใจที่ฮารุจังสนใจคัตสึมิคุงหรอก แต่เธอลืมไปหรือเปล่านะว่าตอนนี้กำลังไลฟ์กันอยู่

 

・ K คัตสึมิ โฮมุระ : ห้องก็ค่อนข้างกว้างนะ

 

『……? ……!? 』

 

ดวงตาของฮารุจังเบิกกว้าทันทีที่อ่านแชท

 

เธอหันไปมาด้วยความตกใจก็จะเริ่มพูดต่อ

 

 

『ดะดะดะดะดะ เดี๋ยวสิ นั่นมันไม่นะๆๆ …?!?! ปะปะปะ….โฮ้ย ไอ้พวกคนดูหยุดเม้นก่อน มันเกะกะไม่รู้หรือไง?!』

 

『อาโอฮานะคุง! เธอเป็นสตรีมเมอร์นะเห้ย!!? 』

 

 

ท่าทางที่ดูคูลๆ ของเธอก่อนหน้านี้ได้หายไปจนหมดสิ้น

 

ประธานที่นั่งด้วยเหมือนจะพยายามสงบสติอารมณ์เธอ

 

 

 

「อะ อาจจะเป็นแอคปลอมก็ได้นะ? 」

 

 

「ไม่ใช่แน่นอนค่ะ เพราะความจริงที่ว่าหากเป็นเขาแล้วการลงทะเบียนด้วยชื่อจริงจะเป็นสิ่งที่เขาเลือกทำอย่างแน่นอน นอกจากนี้ลักษณะการแสดงความคิดเห็นที่มุ่งไปยังการให้เข้าใจเนื้อหาทั้งหมดแบบได้ใจความนี้ สัญชาตญาณฉันบอกค่ะว่าเม้นนี้ถูกเขียนโดยคุณอัศวินดำจริงๆ 」

 

「ไม่เคยมีใครบอกใช่ไหมว่าจริงๆ เธอคล้ายกับบลู? 」

 

 

ก็จากที่ฉันเห็นก็เหมือนจะเป็นตัวจริงแหละ

 

เพราะถ้าเป็นตัวปลอมฉันคงรู้ได้ทันทีเหมือนกัน

 

LINE : คัตสึมิคุง

อากาเนะ : คัตสึมิคุงกำลังดูไลฟ์ฮารุจังอยู่เหรอ?

คัตสึมิ : กำลังดู

อากาเนะ : ได้เขียนอะไรลงในแชทไหม

คัตสึมิ : เขียน

อากาเนะ : จะเขียนก็ไม่ว่าอะไรหรอก แต่ระวังด้วยล่ะ

คัตสึมิ : เข้าใจแล้ว จะระวัง

 

ทำไมคัตสึมิคุงที่คุยในไลน์มันไม่ค่อยเหมือนตัวจริงเลยนะ

อาจจะเป็นเพราะเขาไม่ชินกับการพิมพ์คุยกันก็ได้มั้ง

『ขอโทษค่ะ พอดีหลุดไปนิดหน่อย』

 

『นั่นเรียกว่านิดได้เหรอ……? 』

 

 

 

・K คัตสึมิ โฮมุระ : คุสะ (แปลว่าหญ้า แต่สแลงคือ 555)

 

 

 

『ไอ้หน้าไหนมันสอนเป็นคนคำสแลงในเน็ตเบื้องต้นให้อัศวินดำซังงงงงง!!!!!』

 

『อาโอฮานะคุง!!? 』

 

 

 

・คุสะ

 

・คุสะ

 

・คุสะ

 

・พวกเอ็งทำอัศวินดำแปดเปื้อน!! เตรียมโดนหมายศาล!!

 

・คุสะ

 

 

ปกติเธอออกจะเป็นเด็กเรียบร้อยน้า

 

ไม่สิ แอบตกใจที่คัตสึมิคุงพิมพ์เหมือนกัน

 

 

LINE : คัตสึมิคุง

อากาเนะ : ใครเป็นคนสอนคำว่าคุสะเหรอ?

คัตสึมิ : อาโออิน่ะ คำอื่นก็มีนะ

อากาเนะ : ขอบคุณสำหรับข้อมูล

 

 

ฉันรีบแจ้งตัวคนร้ายให้ฮารุจังรู้ผ่านไลน์ทันที

 

อาโออิน่าจะเข้านอนไปแล้ว หวังว่าพรุ่งนี้เธอจะพร้อมรับมือกับน้องสาวนะ

 

 

『อะ อาโอฮานะคุง? ใจเย็นลงก่อนดีไหม? วันนี้ฉันเป็นแขกรับเชิญหลักนะ…』

 

『ประธานเงียบไปก่อนค่ะ จากนี้ไปฉันจะตั้งกฏใหม่ในแชท โดยทุกคนจะต้องใช้ภาษาที่ถูกต้องและสวยงามค่ะ』

 

『อ่ะ เอ๋……แต่นั่นมัน……』

 

『ภาษาต่างประเทศก็ห้ามค่ะ』

 

『เดี๋ยวในเม้นมันจะเหลือแต่ภาษายุคซามูไรนะ……? 』

 

 

 

・ข้าพเจ้าขออนุญาตหัวเราะ

 

・ช่างเป็นเรื่องที่น่าขัน

 

・ช่างเป็นช่วงเพลาที่น่าสำราญ

 

・เหล่ากอหญ้ากำลังเบ่งบาน

 

・เหล่าต้นหญ้าที่งดงามทั้งหลายจงเติบโต

 

 

ดูเหมือนว่าประธานจะพยายามสุดชีวิตเพื่อสงบสติของฮารุจัง ส่วนพวกในแชทก็กลายเป็นพวกคนสมัยเก่าไปหมดแล้ว

 

ประธานกระแอมอีกครั้งก่อนจะพยายามดึงเข้าหัวข้อหลักในไลฟ์นี้

 

ท่าทางของเขาดูจริงจัง ต่างจากก่อนหน้า

 

 

『คราวนี้ พวกเราได้เข้าต่อสู้กับพวกผู้รุกรานที่มาจากอวกาศ แน่นอนว่าพวกเราเอาชนะมันมาได้』

 

 

『และนับจากนี้ไป ฉันจะยืนหยัดอยู่ในสนามรบพร้อมกับพวกจัสติสครูเซเดอร์และอัศวินดำ』

 

『จากต่อสู้จากนี้คงจะลำบากมากกว่าเดิมแน่』

 

『ศัตรูของเราคือสิ่งมีชีวิตที่เหนือธรรมชาติ ซึ่งสามารถทำลายดวงดาวได้อย่างง่ายดาย』

 

ใช่แล้ว นั่นคือศัตรูที่พวกเราต้องเผชิญ ฉันรู้ดีว่าพลังของพวกมันมีมากแค่ไหน โดยเฉพาะรูอินที่เคยเผชิญหน้ากันตรงๆ แต่ฉันก็ไม่คิดจะยอมแพ้หรอก ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ตาม สุดท้ายฉันจะต้องชนะ

 

นั่นคือสิ่งที่ฉันได้เรียนรู้จากแผ่นหลังของเขาที่ต่อสู้กับพวกสัตว์ประหลาดบนโลก

 

 

『ฉันขอพูดให้ชัดเลยนะ』

 

『จัสติสครูเซเดอร์และอัศวิินดำไม่ใช่แค่ความหวังของโลกใบนี้ แต่เป็นความหวังของจักรวาล』

 

『นี่คือสิ่งที่ฉันอยากให้ทุกคนเข้าใจ』

 

เขาหยุดเพื่อสูดลมหายใจ ก่อนจะพูดต่อ

 

 

『พวกเราคือนักรบที่ต่อสู้เพื่อโลกใบนี้』

 

หลังประธานพูดจบเขาก็ถอนหายใจออกมา

 

 

 

『ฉันขอพักดื่มน้ำเดี๋ยวนะ ช่วยปิดเสียงฉันก่อนได้ไหม? 』

 

『เชิญเลยค่ะ』

 

『โอเค』

 

จากนั้นประธานก็เหมือนจะกดปุ่มปิดเสียง ทว่า เสียงมันดันยังอยู่เหมือนเดิมเพราะฉันได้ยินเสียงขยับเก้าอี้ของเขา

 

 

 

 

『———พอได้พูดอะไรที่ไม่คุ้นเคยแบบนี้รู้สึกแปลกชะมัด วู้ว ฉันดูเป็นยังไงบ้างทาเรีย? 』

 

『เป็นคำพูดที่ยอดเยี่ยมมากค่ะ』

 

『โถ ไม่ต้องยอฉันให้มากหรอก แต่ก็นั่นแหละนะ ฉันเข้าใจมุมของพวกมนุษย์โลกเหมือนกัน ก็ฉันเป็นเอเลี่ยนนี่นาหากไม่พูดให้มันชัดเจนว่าฉันพร้อมจะต่อสู้และสละตัวเองเพื่อพวกเขา พวกเขาก็คงไม่เข้าใจหรอก』

 

 

ประธาน ลืมปิดเสียงเหรอ?

 

ดูเหมือนการพูดคุยของเขาจะดังเข้ามาในไลฟ์ด้วย

 

เหล่าแชทก็ยังคงเม้นถึงสิ่งที่เกิดขึ้นด้วยภาษาโบราณเช่นเดิม

 

 

 

『เป็นเรื่องปกติที่ภรรยาจะต้องคอยดูแลสามีและชื่นชมค่ะ』

 

『…เอ๋ ฉันว่าได้ยินคำแปลกๆ นะ』

 

『ก็ปกตินี่คะ ฉันทาเรีย คือพาร์ทเนอร์ของท่านค่ะ』

 

『อ่ะ เอ๋? ทำไมถึงรู้สึกขนลุกแปลกๆ ล่ะ?! ทำไมอยู่ดีๆ ก็พูดเรื่องนี้ออกมากัน?!』

 

 

ท่าทางแกนกลางนี้จะถูกใจประธานน่าดูสินะ?!

 

ว่าแต่ทาเรียซัง อย่าบอกนะว่ารู้อยู่แล้วว่าไมค์ไม่ได้ปิด?!

 

ฮารุจังที่รู้สึกตัวแล้วว่าประธานน่าจะลืมปิดไมค์จริงๆ ก็เรียกเขาทันที

 

『เอ่อ ประธานคะ เหมือนจะลืมปิดไมค์ค่ะ』

 

『……เอ๋』

 

 

・ข้าพเจ้ากำลังร่ำไห้

 

・ช่างเป็นมนุษย์ต่างดาวที่รักชาวโลกเสียยิ่งกว่าชาวโลก

 

・กระผมอยากจะทราบถึงเรื่องของนางผู้มีนามว่าทาเรีย

 

・นางเป็นผู้หญิงแบบใดกัน!?

 

・กอหญ้าพ่ะย่ะค่ะ

 

・ท่านแต่งงานแล้วหรือ?! ทรยศกันเสียได้!!

 

・หลังได้รับฟัง กระผมมั่นใจว่านางชอบท่านอยู่ไม่น้อย

 

 

แชทก็ยังคงติดเล่นด้วยไม่หยุด จนสงสัยแล้วว่าจะหยุดกันตอนไหน

 

เอ๋ คัตสึมิคุงมาเม้นอีกแล้ว!!

 

หลังจากนั้นประธานก็ได้รับการแก้ไขชื่อเรียกในเน็ตจนเกิดชื่อใหม่ๆ ขึ้นมาเต็มไปหมด อย่างพวกหล่อเสียของ ชาวโลกกิตติมศักดิ์ เอเลี่ยนมากความสามารถแต่ทึ่ม อะไรทำนองนั้น

 

***

ครั้งแรกที่ฉันรู้ถึงการมีอยู่ของอัศวินดำก็คือช่วงเวลาที่ฉันได้ส่งสัตว์ประหลาดแมงมุมขึ้นไปยังญี่ปุ่น โดยตั้งใจจะเปลี่ยนประเทศเกาะแห่งนี้ให้กลายเป็นฐานสำหรับการสร้างสัตว์ประหลาดของโอเมก้า

 

『สัตว์ประหลาดรุกราน』

 

ผู้คนเรียกเหตุการณ์ที่สัตว์ประหลาดแมงมุมปรากฏตัวในช่วง 3 เดือนแรกว่าแบบนั้น และสังคมก็เกิดความหวาดกลัวขึ้นทันที

 

แผนการแรกคือการยึดเมืองหลวงของญี่ปุ่นให้ได้ด้วยสัตว์ประหลาดแมงมุม ซื้อเวลาให้โอเมก้าสร้างสัตว์ประหลาดมาอีกจำนวนมาก เพื่อที่สุดท้ายจะใช้พวกมันในการต่อสู้กับรูอิน———

 

 

ทั้งที่มันก็ควรจะเป็นแบบนั้นแท้ๆ

 

 

『ฮว๊ากกกก!!』

 

『———』

 

 

ทุกครั้งที่หลับตาลงภาพของมันก็ยังปรากฏในหัวอย่างชัดเจน

 

เขาสามารถเอาชนะมันได้สำเร็จด้วยการต่อยเพียงหมัดเดียวแถม เขาสามารถป้องกันการโจมตีของสัตว์ประหลาดแมงมุมที่ใช้ด้ายซึ่งสามารถตัดผ่าทุกสิ่งได้อีกด้วย

 

สาเหตุที่เขาถูกเรียกว่าอัศวินดำก็เพราะเขาได้เข้ามาปกป้องหญิงสาวคนหนึ่งที่กำลังจะถูกทำร้าย

 

หมัดของเขาได้เจาะทะลวงร่างของสัตว์ประหลาดแมงมุมจนเป็นรูก่อนที่เลือกสีน้ำเงินของมันจะไหลออกมา

 

หน้ากากสีดำและดวงตาเป็นประกายสีแดง

 

หมัดที่เต็มไปด้วยเลือดสีน้ำเงิน พร้อมกับชุดเกราะสีดำซึ่งปกคลุมร่าง

 

แม้รูปร่างจะเหมือนกับพวกสัตว์ประหลาดในตอนแรก แต่มันก็เป็นการเปลี่ยนแปลงที่คาดไม่ถึงเช่นเดียวกัน

 

 

 

 

『———』

 

 

ทั้งดีใจและสับสน

 

สิ่งแรกที่ฉันรู้สึกไม่ใช่ความโกรธหรือเกลียดชังต่อผู้ที่ทำลายแผนของฉัน

 

มีบางอย่างกำลังขยับฟันเฟืองแผนที่ฉันวางไว้จนผิดท่าไปหมด

 

และบางอย่างกำลังบอกกับฉันว่าเขาคือสิ่งที่ฉันตามหา

 

นับจากวันนั้นจุดประสงค์ของฉันการใช้ดาวโลกเป็นตัวเพิ่มพลังให้กับฉันก็เปลี่ยนเป็นการเรียนรู้ตัวตนของนักรบที่ถูกเรียกว่าอัศวินดำคนนี้

 

 

「……สิ่งนี้มันเรียกกันว่าปาฏิหาริย์เหรอ」

 

 

สภาพของเมืองยังมีร่องรอยของการต่อสู้กับพวกเซไคเซ็นไตให้เห็น

 

ฉันมองดูพวกซากปรักหักพังของการต่อสู้จากบนดาดฟ้าของตึกสูงด้วยอย่างอารมณ์ดี

 

ความแข็งแกร่งของพวกเขาคือของจริง

 

ตอนนี้พลังของจัสติสครูเซเดอร์ก็เข้ามาในเขตแดนของพวกหลักเดียวแล้วด้วย

 

 

 

「น่าสนใจจริงๆ ……」

 

 

หลังเขาปรากฏตัวทุกสิ่งที่ฉันวางแผนเอาไว้ก็ไม่เป็นไปตามที่หวัง

 

เหล่าสัตว์ประหลาดที่มีพลังสุดโกงได้ถูกจำกัดจนสิ้น

 

อย่าว่าแต่โลกเลย ญี่ปุ่นก็ยังไม่ถึงขั้นเรียกว่าล่มสลายได้เลยสักนิด

 

สุดท้ายพวกเขาก็เอาชนะโอเมก้าผู้ที่ควรจะอยู่บนจุดสูงสุดลงได้

 

แน่นอนว่านั่นคือผลลัพธ์ที่ฉันต้องการเองด้วยแหละ

 

 

 

「ฉันจะคอยหนุนหลังพวกเธอเอง」

 

 

จัสติสครูเซเดอร์ อัศวินดำ

 

การมีอยู่ของพวกเธอไม่ต่างอะไรกับข่าวดีสำหรับฉัน

 

ฉันจะทำทุกอย่างเพื่อให้พวกเธอแข็งแกร่งยิ่งขึ้นกว่านี้

 

ไม่ใช่เพื่อดาวโลก แต่เพื่อตัวของฉันเอง

 

 

「จะทำให้แน่ใจเลยว่าพวกเธอจะฆ่ารูอินได้」

 

 

ฉันพูดกับตัวเองและเอนตัวลงนอนบนดาดฟ้าก่อนจะจ้องไปยังท้องฟ้า

 

 

 

「อย่าคิดว่าจะดูถูกกันไปได้ตลอดเชียวล่ะ」

 

 

สิ่งนี้จะไม่เกิดขึ้นเลยหากเธอเป็นผู้ปกครองจักรวาลเหมือนกับที่พ่อของเธอทำ

 

ลูกสาวของผู้คุมจักรวาล รูอิน

 

ตัวตนของพลังที่ไม่ควรมีอยู่จริง

 

ถึงฉันจะเป็นเพียงของล้มเหลว แต่ฉันก็ไม่มีทางยอมปล่อยไปได้

 

การมีอยู่ของเธอคือสิ่งที่ฉันไม่สามารถยอมรับ

 

ดังนั้นฉันจึงเก็บความเกลียดชังพวกนี้เอาไว้ในใจ

 

เพื่อหาทางทำลายเธอทิ้งให้ได้ในสักวันหนึ่ง

 

 

「ฉันมีชื่อว่าAtoZ (อาสึ) ความล้มเหลวของอัลฟ่า」

 

 

ฉันพูดออกมาเหมือนกับบอกตัวเอง

 

มุมปากของฉันบิดเบี้ยวในขณะที่ความเกลียดชังภายในจิตใจก่อตัวขึ้นมา

 

「พวกเธอจะต้องแข็งแกร่งยิ่งกว่านี้」

 

 

แค่นี้ยังไม่พอ

 

มันยังไม่พอจะฆ่าเธอได้

 

ฉันจะต้องรีบวางแผนทำอะไรสักอย่างต่อ

 

 

 

「ต้องหาตัวกระตุ้นที่ยิ่งกว่านี้」

 

 

 

ระหว่างที่มองขึ้นไปบนฟ้า ฉันก็หยิบอุปกรณ์ออกมาจากกระเป๋าแล้วเปิดออก ก่อนที่มันจะฉายภาพโฮโลแกรมให้เห็น

 

มันเป็นภาพของเด็กสาวชาวโลกธรรมดาคนหนึ่ง

 

มองดูตอนแรกก็เหมือนเธอจะไม่เกี่ยวข้องอะไรกับอัศวินดำเลย แต่ในความเป็นจริงแล้วเธอคือคนที่สำคัญที่สุดคนหนึ่งของคัตสึมิ โฮมุระ

 

 

「ตัวจุดกระตุ้นขั้นสุดท้ายของเขา…..คงต้องใช้มันแล้ว」

 

 

ฉันไม่สนใจหรอกว่านั่นจะทำให้ฉันถูกโกรธใส่หรือถูกฆ่าตาย

 

นี่แหละคือความหวัง

 

ฉันเข้าใจดีว่าตัวเองกำลังถูกอารมณ์ครอบงำ แต่ฉันก็พร้อมเพื่อจะบรรลุความปรารถนา

 

–จบ–

 

ทาเรียตั้งใจประกาศตัวแหง คัตสึมิเริ่มเรียนรู้โลกออนไลน์เบื้องต้น ส่วนอาสึก็เหมือนจะเริ่มเคลื่อนไหวอยู่เบื้องหลังอีกครั้ง ทำไมเรื่องนี้พวกแอบทำอะไรลับๆมันเต็มไปหมดเลยน้อ

 

จากนี้จะลงเนื้อเรื่องเสริมนะครับ ซึ่งจะมีการแก้ไขชื่อตัวละครจากความหลอนของผมด้วย 

 

มาเม้ามอยหลังอ่านกันได้ที่เพจนะครับ แล้วก็ขอบคุณสำหรับทุกท่านที่ช่วยหารค่าไฟ  และสามารถช่วยค่าไฟคนแปลได้ที่ กสิกร 2092612913 หรือ QR Code