“อา…”

“ความจริงฉันก็อยากจะลองเป็นม้าในทุ่งหญ้าเหมือนกันนะ”

คนตัวเล็กหน้าแดงก่ำ เนื้อตัวบิดซ่านสยิวขึ้นมาทันที เพราะเข้าใจหมายความ

“คุณชายใหญ่บ้าไปแล้ว ปล่อยแซนดี้เถอะนะคะ”

“ปล่อยก็ได้” เขาปล่อยเพียงชั่วคราว ก่อนจะจับร่างอรชรให้หมุนมาเผชิญหน้า

“แต่เธอต้องควบฉันก่อน”

“คนบ้า…”

“นี่ฉันพูดจริงนะ หรือว่าจะให้ฉันขี่เธอแทนก็ได้”

มือเล็กตีหน้าอกกว้างอย่างขัดเขิน เอียงอาย

“คุณชายใหญ่น่ะลามกที่สุดเลย”

“ไม่ต้องมาต่อว่าฉันเลย” เพเรอคลิสกระชากเอวคอดเข้ามาหา “เตรียมตัวควบฉัน เดี๋ยวนี้”

“แต่ว่า…”

“นี่เป็นคำสั่ง ห้ามบิดพลิ้วเด็ดขาด” แล้วพ่อคนตัวโตก็ปล่อยมือจากเอวของหล่อน หันไปปลดตะขอและรูดซิปลงจนสุด

“คุณชายใหญ่…”

เขาไม่สนใจท่าทางขัดเขินของหล่อนแม้แต่น้อย สักพักก็รีบทรุดตัวลงนั่งบนเนินทุ่งหญ้า

“เห็นใช่ไหม… ฉันหิวแค่ไหน”

คนตัวโตหน้าตาบิดเบี้ยวเหยเกกับความซ่านกระสันที่ได้รับ เขาดิ้นพล่านอยู่ใต้ร่างระทวยของแสนดีราวกับคนบ้า เจ้าหล่อนกระแทกลงมาหาหนักหน่วง ตอกย้ำความใคร่กระหายร้อนแรงเข้าใส่อย่างดุดัน

“โอว… โอว…”

สิบสี่วันมันนานเหลือเกิน นานราวกับชั่วกัปล์ชั่วกัลป์ จนเขาแทบขาดใจตายด้วยความคิดถึง ไม่มีคืนไหนที่ไม่คิดถึงแสนดี ไม่มีวินาทีไหนที่ลืมหล่อนได้

ดวงตาคมกริบที่เต็มไปด้วยความไฟสวาทตวัดขึ้นมองแสนดีที่กำลังโยกขย่มอยู่บนร่างกำยำด้วยความเสน่หา และก็คาดโทษแม่สาวลีลาพลิ้วในใจระงม

‘คืนนี้ไม่มีวันปล่อยให้นอนง่ายๆ หรอก แซนดี้’

“โอว… โอว… เมียจ๋า ควบเก่งเหลือเกิน โอว…”

กล้ามเนื้อของเขากระตุกไหวเพราะแรงสุขสมของแม่จ็อกกี้สาวรุนแรงเหลือเกิน ชายหนุ่มครางกระหึ่มในลำคอ พลิกกายอย่างคล่องแคล่วดันร่างอวบให้ลงไปนอนคว่ำหน้ากับพื้นหญ้า มือใหญ่คว้าบั้นท้ายอวบให้ลอยเด่นสูงขึ้น ก่อนจะพรวดพราดทะยานเข้าใส่อีกครั้งอย่างสิ้นความอดทน

“อา… อา… คุณชายใหญ่…”

คนที่กำลังโยกคลึงอยู่ด้านหลังหน้าตาบิดเบี้ยว กำลังต่อสู้กับความรู้สึกเสียวซ่านรุนแรงที่เกิดขึ้นจากความคับแน่น ไอรักร้อนระอุกัดกินฟางเส้นสุดท้ายของเขาจนขาดสะบั้น ในที่สุดเขาก็ลนลานชำแรกสอดลึกล้ำอย่างสุดตัวซ้ำแล้วซ้ำเล่า สะโพกเพรียวโยกไหวด้วยจังหวะดิบเถื่อน

“โอว…โอว…”

ไม่ช้าสองร่างก็เกร็งกระตุก มือใหญ่กระชากสะโพกอวบให้กระแทกเข้ามาหาหนักหน่วง ก่อนจะแตกระส่ำเข้าใส่ภายในร่องสาวอย่างล้ำลึก มันรุนแรงจนแทบไม่น่าเชื่อจริงๆ

“เธอจะต้องถูกแรงรักจากฉันทั้งคืน ฉันจะเอาเธอทั้งคืน แซนดี้” เขาคำรามกับผิวสาวชุ่มเหงื่อ “โทษฐานที่เธอหนีฉันมา”

“คุณชายใหญ่…”

“หรือจะอีกรอบที่นี่ดี ทูนหัว…”

คนตัวเล็กเอี้ยวตัวมาหา ทั้งๆ ที่ยังอยู่ในท่วงท่าเดิม เพเรอคลิสคำรามลั่น

แซนดี้ช่างเร่าร้อนเหลือเกิน…

ทุ่งหญ้าที่มีสายลมเย็นฉ่ำของฤดูหนาวพัดพลิ้วผ่าน ตอนนี้ร้อนแรงราวกลับอยู่ในทะเลทราย สองร่างยังคงโยกไหว เสียงครวญครางยังคงก้องสอดประสาน

ไม่มีใครสามารถหยุดแรงรักของพวกเขาได้อีกแล้วสินะ