หวานรักจับหัวใจท่านประธาน - ตอนที่ 213 ครั้งนี้เสียเปรียบมาก! / ตอนที่ 214 คุณชาย ผมยังไม่ได้พูดอะไรเลย

ตอนที่ 213 ครั้งนี้เสียเปรียบมาก!

 

 

เหนียนเสี่ยวมู่ “…” !!

 

 

เธอหมายความว่าอย่างนั้นเหรอ

 

 

เหนียนเสี่ยวมู่มองหน้าคนรอบๆ ทุกคนน่าจะเห็นด้วยกับคำพูดของเสี่ยวลิ่วลิ่ว จึงเงียบกริบไปโดยไม่ได้นัดหมาย

 

 

มีแต่อวี๋เยว่หาน ที่มองเธอด้วยสีหน้าไร้อารมณ์ ราวกับกำลังคิดว่าจะต้องจูบเธอไหม…

 

 

อยู่ๆ บรรยากาศก็เงียบสงัด น่ากลัวเป็นที่สุด

 

 

เหนียนเสี่ยวมู่นั่งลงบนเก้าอี้พร้อมร่างกายแข็งทื่อ แต่ไม่นานเสี่ยวลิ่วลิ่วก็ปีนลงจากอ้อมกอดของเธอ แล้ววิ่งไปหาอวี๋เยว่หาน ก่อนจะดึงเขาเดินไปตรงหน้าเธอ

 

 

เด็กหญิงยิ้มกริ่มพูดเสียงดัง อย่างกับกำลังร้องขอความดีความชอบ “พี่สาวคนสวย ปาปามาแล้ว พี่จะจุ๊บๆ ไหม”

 

 

เหนียนเสี่ยวมู่ “…” !!

 

 

เมื่อเห็นเงาร่างสูงโปร่งที่อยู่ข้างหน้าเธอ หญิงสาวก็ตัวสั่นงันงก กลัวจนเกือบจะตกเก้าอี้อยู่แล้ว

 

 

เธอยืนขึ้นโดยพลัน พร้อมทั้งโบกมือและถอยหลังไป

 

 

“ไม่ต้องหรอกๆ ไม่ต้องทำเรื่องพรรค์นี้ให้ชัดเจนขนาดนั้นหรอก ฉันเสียเปรียบนิดหน่อยไม่เป็นไร…” จูบกลับไปจริงๆ ก็เสียเปรียบมากเลยล่ะ!

 

 

เหนียนเสี่ยวมู่วิจารณ์อยู่ในใจ พลางถอยหลังไปอย่างร้อนรน แต่เท้ากลับไปเกี่ยวถูกเก้าอี้ ทำให้ตัวเธอเซล้มหงายหลังไป!

 

 

“ระวัง!” อวี๋เยว่หานกลัวขึ้นมาจับใจ จึงรีบสาวเท้าไปข้างหน้า ก่อนจะยื่นมือไปโอบเอวเธอ เพื่อดึงเธอเข้ามาในอ้อมอกทันที

 

 

ทั้งสองคนแทบจะแนบชิดอยู่ด้วยกัน

 

 

มือของเธอยันหน้าอกแกร่งของเขาเอาไว้ และภายใต้ฝ่ามือนั้นคือหัวใจเต้นแรงของเขา

 

 

ครั้งแล้วครั้งเล่า ราวกับจะกระโดดเข้าไปในหน้าอกของเธอ

 

 

ฝ่ามือของเธอร้อนผ่าวขึ้นมา จึงรีบหดมือกลับอย่างร้อนรน จากนั้นก็โก่งคอตะโกนว่า “ฉันไม่ได้ตั้งใจเอาเปรียบคุณนะ”

 

 

อวี๋เยว่หานชำเลืองมองแก้มแดงระเรื่อของเธอ ก่อนจะเอ่ยปากอย่างเรียบนิ่ง “ไม่ต้องทำเรื่องพรรค์นี้ให้ชัดเจนขนาดนั้นหรอก ผมเสียเปรียบนิดหน่อยไม่เป็นไร”

 

 

เหนียนเสี่ยวมู่ “…”

 

 

คำพูดนี้คุ้นหูดีนะ?

 

 

เธอเพิ่งพูดไปแท้ๆ…

 

 

คิดไม่ถึงว่าเขาจะนำคำพูดของเธอบีบเธอ ทำเอาหญิงสาวหัวเสียขึ้นมา “ฉันไม่ต้องการให้คุณมาสอน คุณรีบปล่อยมือ…”

 

 

เธอยังพูดไม่ทันจบ อวี๋เยว่หานก็ปล่อยมือแล้ว

 

 

วินาทีต่อมา เธอก็ล้มก้นจ้ำเบ้า เพราะยังยืนไม่มั่นคง ทำให้เจ็บจนต้องร้องครวญครางออกมา

 

 

เหนียนเสี่ยวมู่เงยหน้าขึ้นด้วยความโมโห กลับเห็นสายตาเย็นชาเฉยชาของเขา ก่อนที่เขาจะขยับริมฝีปากบาง “เพิ่งเคยเห็นคนขอทำร้ายตัวเองเป็นครั้งแรก รสนิยมแปลกดีจัง”

 

 

เขาพูดจบก็หันไปอุ้มเสี่ยวลิ่วลิ่ว แล้วชี้ไปที่เหนียนเสี่ยวมู่ที่อยู่บนพื้น ถือว่าเธอเป็นสื่อการสั่งสอน

 

 

“เสี่ยวลิ่วลิ่ว ต่อไปอยู่ห่างๆ เธอหน่อยนะ ไอคิวต่ำมันติดกันได้”

 

 

เหนียนเสี่ยวมู่ “…” !!

 

 

ก่อนหน้านี้เธอไม่รู้จักอวี๋เยว่หาน เธอจำได้ว่าเขาเย็นชา หน้าตาดี และรวยมาก…

 

 

หลังจากรู้จักอวี๋เยว่หาน เธอถึงจะรู้ว่าผู้ชายคนนี้ไม่ใช่แค่เย็นชา ใจดำ ขี้น้อยใจ และเจ้าคิดเจ้าแค้น แต่ยังชอบพูดจาไม่ดีทำให้คนโมโหด้วย!!

 

 

อาหารมื้อนี้ เหนียนเสี่ยวมู่ไม่ได้กินก็อิ่มความโมโหแล้ว

 

 

หญิงสาวลูบก้นที่ล้มจนเจ็บ พลางถลึงตามองเขา แล้วหมุนตัวกลับไปยังห้องของตัวเอง

 

 

เหนียนเสี่ยวมู่หยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาส่งวีแชทให้เพื่อนสนิทของตัวเอง

 

 

เซียนสาวมู่มู่ [น่าโมโหมากๆ! ทำไมโลกนี้ถึงได้มีผู้ชายอย่างอวี๋เยว่หานนะ ถ้าคฤหาสน์ตระกูลอวี๋ไม่มีบอดีการ์ด วันนี้ฉันต้องกอดขวดแก๊สพิษตายไปกับเขาให้ได้]

 

 

เจ้าหนี้เปิงเปิง [???]

 

 

เซียนสาวมู่มู่ [มีแต่ความคับแค้นใจ เล่าสั้นๆ ยังไงก็ไม่จบ ฉันต้องการคำปลอบใจ ฮือๆๆ]

 

 

เจ้าหนี้เปิงเปิง [คิดหน่อยสิ อย่างน้อยเธอก็มีข้อดีของตัวเองนะ]

 

 

เซียนสาวมู่มู่ [???]

 

 

เจ้าหนี้เปิงเปิง [ขาว สวย ขายาว ถ้าเธอเปลี่ยนขวดแก๊สพิษเป็นไวน์แดง คืนนี้ก็ไปเคาะประตูห้องของเขา อาจจะได้ผุดจากนรกไปขึ้นสวรรค์ในวันพรุ่งนี้ก็ได้]

 

 

 

 

ตอนที่ 214 คุณชาย ผมยังไม่ได้พูดอะไรเลย!

 

 

เซียนสาวมู่มู่ […เปิงเปิง เธอเปลี่ยนไปนะ ก่อนหน้านี้เธอไม่ได้เป็นแบบนี้ ถ้าฉันได้รับความไม่เป็นธรรม เธอก็จะให้ฉันลาออก จากนั้นก็จะพูดกับฉันอย่างอ่อนโยนว่า ไม่เป็นไร เธอจะเลี้ยงฉันเอง]

 

 

เจ้าหนี้เปิงเปิง [ถุย! ฝันกลางวันแล้ว ตื่น! ฉันจะเข้าห้องผ่าตัดแล้ว]

 

 

เซียนสาวมู่มู่ […]

 

 

หญิงสาววางโทรศัพท์ไว้บนเตียง ก่อนจะนอนลง แล้วหยิบหมอนมาบีบเค้น พลางจินตนาการถึงอวี๋เยว่หาน

 

 

เธอนอนอยู่อย่างนั้นด้วยความอึดอัดใจ

 

 

เมื่อความโมโหหายไปแล้ว เธอก็พบว่าท้องร้องจ๊อกๆ ขึ้นมา

 

 

หลังจากนอนพลิกไปมา พร้อมกับคิดดูแล้ว เธอตัดสินใจไปต้มบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปเติมใส่ท้องของตัวเอง

 

 

แต่เพิ่งเดินไปถึงห้องรับแขก หญิงสาวก็พบว่าพ่อบ้านเฝ้าประตูห้องอาหารอยู่ เหมือนทหารเฝ้ายามก็ไม่ปาน

 

 

เมื่อพ่อบ้านเธอ สายตาของเขาเหมือนกำลังมองปิศาจที่ทำให้ประเทศชาติเจอภัยร้ายในสมัยโบราณ…

 

 

“จ๊อก”

 

 

เหนียนเสี่ยวมู่กำลังจะบอกว่าตัวเองอยากใช้ครัวต้มบะหมี่ แต่ท้องก็ร้องขึ้นมาก่อน

 

 

เธอกอดท้องไว้ด้วยความอึดอัด ก่อนจะเรียก “พ่อบ้าน ทำไมยังไม่นอนอีกคะ”

 

 

พ่อบ้านเหลือบมองเธอ แล้วเบี่ยงตัวไปด้านข้างหนึ่งก้าว เพื่อให้เธอเข้าไปในห้องอาหาร จากนั้นก็เปิดไฟห้องอาหารให้เธอด้วย

 

 

บนโต๊ะอาหารมีกล่องเก็บอุณหภูมิวางไว้อยู่หลายกล่อง

 

 

ฝากล่องอาหารเหล่าถูกเปิดเอาไว้ ส่งกลิ่นข้าวหอมฉุย

 

 

มีอาหารอยู่หลายชนิด ข้าวก็ร้อนด้วย!

 

 

สำหรับคนที่กำลังหิวโซ ไม่มีเรื่องไหนดีไปกว่านี้แล้ว!

 

 

เหนียนเสี่ยวมู่ซาบซึ้งจนน้ำตาแทบไหล “พ่อบ้าน ฉันคิดว่าคุณไม่ชอบฉันมาโดยตลอด ทำไมฉันคิดไม่ถึงเลยว่าคุณจะดีกับฉันขนาดนี้ ก่อนหน้านี้ฉันไม่รู้ประสาเอง…”

 

 

“…”

 

 

พ่อบ้านมองเหนียนเสี่ยวมู่ที่กำลังสำนึกผิดอย่างจริงจัง ทำเอาเขามุมปากกระตุกขึ้นมา

 

 

ในหัวของเขาปรากฏคำสั่งที่คุณชายฝากไว้ก่อนออกจากห้องอาหาร “เธอยังไม่ได้กินข้าว อีกเดี๋ยวต้องหิวจนนอนไม่หลับแน่ ให้ในครัวเตรียมของกินไว้หน่อยล่ะ”

 

 

“…” ตอนนั้นพ่อบ้านตกใจจนลืมไปหมดทุกอย่าง

 

 

ด้วยรู้กันดีว่า คุณชายของเขาไม่เคยเป็นห่วงเพศตรงข้ามเลย

 

 

คุณชายมีนิสัยเย็นชา จนแม้แต่คุณนายใหญ่ก็สงสัยในรสนิยมทางเพศของเขา แต่วันนี้เขากลับเป็นห่วงเป็นใยเหนียนเสี่ยวมู่!

 

 

แถมพูดด้วยสีหน้าเอ็นดูด้วย!

 

 

ถ้าคำพูดเหล่านี้ยังทำให้พ่อบ้านตกใจไม่พอ เขาจึงพูดต่ออีก “อย่าให้เธอรู้ล่ะ ว่าเป็นความคิดของฉัน”

 

 

เป็นห่วง แต่ก็ต้องปิดบังด้วย

 

 

การกระทำแบบนี้ มองอย่างไรก็เหมือนแอบรัก…

 

 

แต่คุณชายของเขาเป็นผู้มีอิทธิพลอันดับหนึ่งของเมืองเอช เป็นประธานบริษัทตระกูลอวี๋ มีฐานะสูงศักดิ์ และมีผู้หญิงอยากแต่งงานกับคุณชายมากมายนับไม่ถ้วน

 

 

พ่อบ้านลองนับนิ้วดูลวกๆ มีผู้หญิงทุกประเภท ทำไมถึงได้แอบรักคนอื่นเหมือนเด็กวัยรุ่นแรกแย้มล่ะ

 

 

เขาลองหยิกตัวเองอย่างแรงครั้งหนึ่ง

 

 

เมื่อดึงสติกลับมาได้ อวี๋เยว่หานก็อุ้มเสี่ยวลิ่วลิ่วออกจากห้องอาหารไปอย่างสบายใจ ทิ้งเขาให้บ่นในใจอยู่คนเดียว ว่าเหนียนเสี่ยวมู่ทำคุณไสยอะไรใส่คุณชายหรือเปล่า พร้อมกับเตรียมอาหารให้เธอไปด้วย

 

 

พ่อบ้านเห็นว่าดึกแล้ว แต่เหนียนเสี่ยวมู่ยังไม่ออกมาสักที จึงรู้สึกสบายใจได้บ้าง

 

 

คุณชายเดาผิด ระหว่างทั้งสองคนน่าจะไมมีอะไร…

 

 

แต่ผิดคาด ความคิดของเขาไม่เป็นจริง เพราะเห็นเหนียนเสี่ยวมู่กุมท้องเดินออกมาจากห้องของตัวเองแล้ว!

 

 

“พ่อบ้าน จะกินด้วยกันไหมคะ” เหนียนเสี่ยวมู่พุ้ยข้าวเข้าปากคำหนึ่ง ก่อนจะมองพ่อบ้านที่อึ้งงันอยู่ตลอด แล้วเรียกเขาอยู่หลายครั้งอย่างอดไม่อยู่

 

 

“พ่อบ้าน? พ่อบ้านคะ?”

 

 

เมื่อพ่อบ้านดึงสติกลับมาได้ เขาก็พูดโพล่งออกมา “คุณชาย ผมยังไม่ได้พูดอะไรเลย”