หลงรักเมียเจ้าเล่ห์ - ตอนที่741 รูปแบบการแข่งขัน

ตอนที่ 741 รูปแบบการแข่งขัน

เขาไม่เชื่อ!

เขาไม่มีทางเชื่อว่าจิดาภาจะไปง่ายๆแบบนี้!

ความรักระหว่างพวกเขา ไม่ได้เป็นเรื่องหลอกลวง จิดาภาไม่มีทางทิ้งเขาไปอย่างกะทันหันแบบนี้ อย่างน้อยต้องมีโอกาสให้เขาได้พูดอธิบายสักครั้ง!

ตลอดทางเขาคิดวิธีมากมาย กระทั่งขับไปจอดตรงประตูหน้าบ้านหลังหนึ่ง

เขารู้สึกกลัวขึ้นมา

กลัวว่าถ้าเข้าไปแล้ว จิดาภาจะไม่อยู่แล้วจริงๆ!

เขาเดินลงมาจากรถ เห็นบ้านที่ออกแบบอย่างทันสมัย หน้าต่างเต็มบาน ยืนอยู่ตรงนี้สามารถมองทะลุไปถึงห้องรับแขก ชิงช้าด้านนอก และ เฟอร์นิเจอร์สวยงามมากมาย

เพียงแต่…

เขากลับไม่กล้าเดินเข้าไป

เขายืนคิดอยู่หน้าประตูเป็นเวลานาน จึงจะตัดสินใจค่อยๆเดินเข้าไป

เมื่อเดินถึงประตู เขากดกริ่งหนึ่งครั้ง

ผ่านไปสักพัก มีคนออกมาเปิดประตูให้

เมื่อเห็นประตูถูกเปิดออก พันเดชมองเข้าไปด้านใน

“สวัสดีค่ะ ไม่ทราบว่ามาหาใครหรอคะ?” พี่มุ้งมิ้งถามพันเดช

“จิดาภาอยู่ไหมครับ?” “คุณหมายถึงคุณจิหรอคะ?” พี่มุ้งมิ้งถามกลับ พันเดชมั่นใจขึ้นมาทันทีว่าจิดาภาต้องอยู่ที่นี่ พันเดชพยักหน้าลง “คุณจิออกไปแล้วค่ะ!” พันเดชขมวดคิ้วขึ้น ราวกับถูกบางอย่างตีเข้าอย่างจัง จะว่าไปฌัลล์ไม่ได้โกหกเขาจริงๆ “ไปไหน?” พี่มุ้งมิ้งส่ายหน้า “ฉันก็ไม่ทราบเหมือนกันค่ะ หล่อนออกไปตั้งแต่เช้าวันนี้ ตอนนี้ฉันกำลังทำความสะอาดอยู่ สักพักก็จะออกไปแล้วเช่นกันค่ะ!” พันเดชมองหน้าหล่อน “ผมขอเข้าไปได้ไหม?” พี่มุ้งมิ้งครุ่นคิดอยู่สักพัก พยักหน้าลง หลีกทางให้เขาเดินเข้าไป เมื่อพันเดชเดินเข้าไป เขาเห็นห้องขนาดใหญ่ พลางคิดว่าจิดาภาอยู่ที่นี่คนเดียวยังไง หล่อนยอมอยู่ที่นี่ แต่ไม่ยอมติดต่อเขาเลย… “คุณจิพักผ่อนอยู่ที่นี่ทุกวัน บางครั้งก็ไปนั่งที่ชิงช้าด้านนอก บางครั้งก็ไปถอนหญ้า!” พี่มุ้งมิ้งพูดขึ้น เมื่อได้ยินหล่อนพูดเช่นนั้น พันเดชหันมาเหลือบมองหล่อน จากนั้นจึงพยักหน้าลง “สุขภาพหล่อนเป็นอย่างไรบ้าง?” พันเดชหันไปถามหล่อน พี่มุ้งมิ้งที่กำลังเก็บของทำความสะอาดอยู่ เมื่อได้ยินพันเดชถามเช่นนั้น จึงพูดขึ้น “ตอนแรกที่ฉันมา สีหน้าของคุณจิดูไม่ค่อยดีนัก แต่สองวันต่อมาสีหน้าของหล่อนดีขึ้นเยอะมาก อีกทั้ง คุณฌัลล์ให้คนส่งของบำรุงมาให้ทานทุกวัน ไม่ดีขึ้นก็ไม่รู้จะว่ายังไงแล้ว แต่หล่อนค่อนข้างอ่อนแอ ตอนนี้ท้องอยู่ด้วย จึงเหนื่อยง่าย!” พี่มุ้งมิ้งตอบกลับ เมื่อได้ยินเช่นนั้น พันเดชรู้สึกปวดใจเหลือเกิน ฌัลล์สามารถดูแลจิดาภาดีขนาดนี้ ยังไงเขาก็ยังรู้สึกขอบคุณเขา ครุ่นคิดอยู่นาน พันเดชหันไปมองหล่อน “ช่วงนี้ลำบากคุณเลยนะครับ!” พี่มุ้งมิ้งยิ้ม “ไม่ลำบากเลยค่ะ คุณจิเป็นคนดีมาก!” พี่มุ้งมิ้งพูดตอบ เมื่อได้ยินหล่อนพูดว่าจิดาภาเป็นคนดี พันเดชยิ้มเจื่อนให้ หล่อนเป็นคนดีมาก แต่เสียดายที่หล่อนใจแข็งไปหน่อย เขายืนอยู่ตรงนั้น มองดูและคิดนู่นนี่อยู่สักพักใหญ่ จึงจะกลับออกไป เขาขึ้นรถ สูดหายใจเข้าลึก ฌัลล์ส่งที่อยู่ให้เขาง่ายดายขนาดนี้ เขาคิดไว้อยู่แล้ว แต่ก็ยังมีความรู้สึกเหลือเชื่ออยู่… ครั้งนี้ หล่อนไปที่ไหนอีกล่ะ? เขาจำได้ว่า หล่อนเคยพูดกับเขาว่าถ้ามีวันที่เขาทำเรื่องผิดต่อหล่อน หล่อนจะหายตัวไป ไปในที่ที่เขาหาหล่อนไม่เจอ… จิดาภา ก่อนที่เธอจะหายไปจริงๆ ขอโอกาสให้ฉันได้ไหม ขอโอกาสให้ฉันได้พูดอธิบายให้ฉันสักครั้ง!! พันเดชรู้สึกเศร้าเสียใจมากขึ้น ปวดใจเหลือเกิน ราวกับว่าที่ตรงนั้นเป็นสีขาวไปหมด ท้ายสุดเขาลดกระจกลง ขับออกจากสถานที่แห่งนี้ไป เขาขับรถพลาง ครุ่นคิดพลาง ในหัวของเขามีแต่ภาพความทรงจำของเขากับจิดาภาแวบขึ้นมาตลอด แต่เมื่อยิ่งคิด ความรู้สึกผิด เสียใจ และเป็นห่วง ถาโถมเข้ามาตอกย้ำความรู้สึกของเขามากมาย ทันใดเขาก็คิดได้ว่า จิดาภาเคยพูดไว้ ถ้าวันหนึ่งเขาทำผิดต่อหล่อน หล่อนจะหายตัวไป ไปในที่ที่เขาหล่อนไม่เจอ… ตอนนี้ หล่อนคิดจะทำเช่นนี้จริงเหรอ? เขาคิดพลาง สายตามองออกไปนอกหน้าต่าง ใบหน้าของเขาสะท้อนกับกระจก แม้ว่าสีหน้าไม่ค่อยดีนัก แต่ความหล่ออันมีเสน่ห์ของเขายังคงทำให้สาวกรี๊ดได้ เขากำลังคิดว่า ถ้าหล่อนจะหายไปจากเขาจริงๆ หายไปจากเมืองนี้ แล้วจะมีความหมายอะไรอีก? จู่ๆเขารู้สึกขึ้นว่า รอบตัวของเขากลายเป็นสีเทา ด้านชาไปหมด เขาขับรถอยู่นานแสนนาน ไม่รู้ว่าขับวนเมืองไปกี่รอบแล้ว และไม่รู้ว่าคิดอะไรไปมากมาย จนกระทั่งฟ้ามืด เขาจึงกลับบ้าน เมื่อขับรถถึงบ้าน เขากลับเห็นไฟชั้นบนเปิดอยู่ เขาตกใจตะลึง บนชั้นนี้เป็นชั้นที่พวกเขาอยู่ด้วยกัน หรือว่า… จากนั้น เขารีบเปิดประตูรถวิ่งตรงไป รีบกดลิฟต์ขึ้นไปด้านบน ทุกชั้นที่ลิฟต์ผ่านขึ้นไป ใจของเขาก็บีบคั้นตามไปด้วย กลัวว่าจะดีใจเก้อ เสียงลิฟต์ดังขึ้น ประตูเปิดออก ใจของเขาแทบจะกระเด็นออกมา เมื่อเดินถึงประตูหน้าห้อง มือของเขาสั่นขึ้นมา ลังเลสักพัก สุดท้ายจึงตัดสินใจเปิดเข้าไป…