หลงรักเมียเจ้าเล่ห์ - ตอนที่ 804 กชกรค้นพบบางอย่าง

ตอนที่ 804 กชกรค้นพบบางอย่าง

อีกด้านหนึ่งเพิ่งจะเปิดศึกสงครามกันอย่างดุเดือด

แต่อีกด้านหนึ่ง

หลังจากงานแต่งงานของจิดาภาเสร็จสิ้น ทุกอย่างก็กลับเข้าสู่สภาวะปกติ เปรมศักดิ์ไปที่บริษัท

ส่วนกชกรอยู่บ้านตามลำพังด้วยความเหงา คิดอยากจะหาอะไรทำ อยากจะอ่านหนังสือฆ่าเวลา

ภายในห้องหนังสือของเปรมศักดิ์ หล่อนกำลังหาหนังสืออ่าน หาอยู่นานสักพักใหญ่ก็ไม่เจอหนังสือที่ตรงใจ หนังสือของเปรมศักดิ์ส่วนใหญ่เป็นหนังสือเกี่ยวกับการบริหารธุรกิจ กชกรอ่านจนเบื่อไปนานแล้ว หล่อนนั่งลงที่ที่เปรมศักดิ์ชอบนั่ง มองดูหน้าจอคอมพิวเตอร์ตรงหน้า กชกรกดปุ่มเปิด กำลังจะอ่านอีบุ๊คในอินเตอร์เน็ต

สิ่งที่ทำให้รู้สึกโชคดีก็คือ ไม่มีรหัส กชกรจึงเข้าสู่ระบบได้อย่างง่ายดาย

กชกรเดินไปหยิบหมอนหนุนที่โซฟามากอดไว้ ปรับหาที่นั่งในท่าที่สบาย

หล่อนชอบเล่นเวยป๋อ ดังนั้นสิ่งที่ทำเป็นอย่างแรกคือเปิดเวยป๋อของตัวเอง

เพราะคอมพิวเตอร์เครื่องนี้จดจำรหัสไว้ทั้งหมด เมื่อเปิดขึ้นมาจึงขึ้นเป็นเวยป๋อของเปรมศักดิ์โดยอัตโนมัติ

เวลาที่หล่อนว่าง มักจะชอบเข้าไปดูเวยป๋อของเปรมศักดิ์ ซึ่งไม่ค่อยมีความเคลื่อนไหวอะไร มีอยู่แค่ไม่กีโพสต์ แต่ในหน้าเพจหลักกลับถูกจัดไว้อย่างเป็นระเบียบ

รูปโปรไฟล์ เอกสาร และภาพพื้นหลังถูกจัดวางอย่างเรียบร้อย มีผู้ติดตามไม่น้อย สิ่งเดียวที่ไม่ค่อยดีนักคือความเคลื่อนไหวน้อย

หลังจากกชกรออกจากเวยป๋อของเขาและเข้าสู่เวยป๋อของตัวเอง ขณะที่กำลังมองดูข้อความมากมายบนนั้น

ตั้งแต่แต่งงาน หล่อนยุ่งวุ่นวายมาโดยตลอดจึงไม่ค่อยได้ดูเวยป๋อ เมื่อตอนนี้เข้าไปดู หล่อนได้รับข้อความอวยพรมากมาย

เล่นผ่านไปสักพัก หล่อนทยอยเลือกตอบข้อความของคนสนิท เมื่อเห็นว่าไม่มีอะไรให้เล่นแล้ว จึงปิดเครื่องไปทันที

แต่ทันใดนั้น เม้าส์ของหล่อนบังเอิญไปคลิกโดนอะไรบางอย่าง จู่ๆก็มีโฟลเดอร์เด้งขึ้นมา

กชกรขมวดคิ้ว จากนั้นกดเข้าไปอ่านดู

เมื่อกดคลิกเข้าไป กชกรรู้สึกประหลาดใจขึ้นมาทันที เพราะทั้งอัลบั้มรูปมีแต่รูปของจิดาภา และยังมีรูปของจิดาภากับเปรมศักดิ์

มีรูปตั้งแต่เด็กถึงโต แต่ส่วนใหญ่เป็นรูปที่จิดาภาโตเป็นวัยรุ่นแล้ว และยังมีบางรูปที่ หันข้าง หันหลัง ถ่ายจากที่ไกล โดยรวมแล้วเป็นภาพที่สวยมาก

กชกรรู้สึกเหลือเชื่อขึ้นมาทันที

รู้ว่าเขารักและเอ็นดูจิดาภา แต่ไม่ต้องเอ็นดูถึงขนาดนี้รึเปล่า!

ยิ่งไปกว่านั้น จิดาภาไม่ใช่ลูกสาวแท้ๆของตระกูลสวันนีย์ หรือเปรมศักดิ์ไม่รู้งั้นเหรอ?

กชกรรู้สึกอึดอัดใจ จนพูดอะไรไม่ออก

ทันใดนั้น หล่อนจึงคิดบางอย่างออก รีบคลิกเมาส์ต่อ หล่อนยิ่งคลิก สีหน้ายิ่งดูย่ำแย่

หล่อนบังเอิญไปกดเปิดfacebookของเปรมศักดิ์ขึ้นมา ภายในนั้นมีหน้าบันทึกส่วนตัว ซึ่งมีบทความที่เขียนถึงความรู้สึก

ความรู้สึกที่เขามีต่อจิดาภา…

หลังจากที่อ่านเสร็จ หล่อนตะลึงไปทันที

หล่อนคิดไม่ถึงเลยว่า เรื่องทั้งหมดจะเป็นเช่นนี้!คนที่เปรมศักดิ์ชอบ กลับเป็นจิดาภา…พวกเขาเป็นพี่น้องกัน!แม้ว่าจะไม่ได้เป็นพี่น้องแท้ๆ แต่ก็เติบโตมาด้วยกันตั้งแต่เด็กนะ! ทำไมเขาถึง… จิดาภานั่งอยู่บนเก้าอี้ หัวของหล่อนแทบจะระเบิดออกมาตอนนี้หล่อนเข้าใจขึ้นมาทันที คืนที่พวกเขาแต่งงานกัน ทำไมเขาถึงพูดชื่อจิดาภาขึ้นมา… ตอนนั้นหล่อนคิดว่า เขามีธุระกับจิดาภา แต่คิดไม่ถึงเลยว่าจะเป็นแบบนี้อีกอย่าง วันที่จิดาภาแต่งงาน เขาอารมณ์ไม่ค่อยดี ดูท่าทางเศร้าโสกเสียใจ มากไปกว่านั้น ทำไมตลอดเวลาที่ผ่านมา เขาถึงไม่แตะต้องตัวหล่อนเลย ตอนนี้ เวลานี้ หล่อนเข้าใจทุกอย่างแล้ว ทั้งหมดนี้เป็นเพราะความรักที่เขามีต่อหล่อน…กชกรไม่อยากจะเชื่อตาตัวเอง นั่งอยู่ตรงนั้นสักพักใหญ่ จึงจะลุกขึ้นเดินออกไปจากห้อง หล่อนเก็บตัวอยู่แต่ในห้อง ร้อยเรียงเรื่องทั้งหมดให้ชัดเจน หล่อนนั่งอยู่บนเตียงไม่ขยับไปไหน แต่สีหน้ากลับย่ำแย่มาก จนถึงกลางคืน ตอนนั้นดึกมากแล้ว แต่เปรมศักดิ์เพิ่งจะกลับบ้าน เมื่อเห็นกชกรนั่งอยู่บนเตียง เขาถอดเสื้อนอกออก “ทำไมยังไม่นอนล่ะ?”ตอนนี้ เมื่อได้ยินเสียงของเขา ทำให้ไปกระตุ้นอารมณ์ของกชกรมากขึ้น!“นายทานข้าวแล้วยัง?” ผ่านไปสักพัก หล่อนถามขึ้นด้วยน้ำเสียงตึงเกร็ง ไม่อ่อนหวานเหมือนเมื่อก่อน เปรมศักดิ์รู้สึกตกใจเล็กน้อย เหลือบมองไปที่กชกร จึงจะตอบกลับ “อื้ม ทานแล้ว!”“ผมไปอาบน้ำก่อนนะ!” เมื่อพูดจบ เปรมศักดิ์หยิบเสื้อเดินเข้าไปในห้องน้ำทันทีกชกรที่นั่งอยู่บนเตียง ค่อยๆหรี่ตาลงมองไปทางห้องน้ำ…หลังจากนั้นสิบนาที เปรมศักดิ์เดินออกมาจากห้องน้ำ เขาเพิ่งสระผมเสร็จ ผมเรียบลู่ลงมา ยังมีน้ำหมาดๆ ประกอบกับใบหน้าอันหล่อเท่ห์ของเขา ดูแล้วเซ็กซี่มาก“ผมไปห้องหนังสือก่อนนะ คุณรีบพักผ่อนล่ะ!” เมื่อพูดจบ เปรมศักดิ์หันหลังเดินออกไปทันที“ห้องหนังสือมีอะไรดึงดูดคุณนักหนา ถึงทำให้คุณต้องไปที่นั่นทุกคืน!?” เปรมศักดิ์เพิ่งจะเปิดประตูออก ก็ได้ยินเสียงบ่นพึมพำของกชกรดังตามหลังมา เปรมศักดิ์ตกใจตะลึงไปสักพัก ขมวดคิ้วขึ้น “ผมไปห้องหนังสือเพราะเรื่องงานสิ!”ทันใดนั้น กชกรลุกขึ้นยืน มองเขาด้วยสายตาเยือกเย็น “งั้นเหรอ? งาน?” สายตาและอารมณ์ของกชกรในวันนี้ ทำให้เปรมศักดิ์รู้สึกแปลกและไม่คุ้น แต่เขาขี้เกียจพูดอะไรมาก “ผมไปก่อนนะ!”พูดพลางหันหลังเดินออกไปทันที กชกรยืนอยู่ภายในห้อง สองมือกำหมัดแน่น สายตาทั้งสองเศร้ามากขึ้นวันต่อมาตามหลักแล้วจิดาภากับพันเดชต้องกลับบ้านผู้หญิงในวันนี้ดังนั้นพวกเขาจึงลงมากันตั้งแต่เช้า คุณยายกับตุรีย์รออยู่ข้างล่างแล้ว“คุณยาย แม่!” “เป็นยังไงบ้าง? พักผ่อนสบายไหม?” ตุรีย์ถามขึ้น จิดาภาพยักหน้า “ค่ะ พักผ่อนเต็มอิ่มเลยค่ะ!”ขณะเดียวกันคุณยายยิ้มพลางพูดขึ้น “เตรียมของไว้ให้พวกลูกเรียบร้อยแล้ว ลุงม่อนเอาขึ้นรถให้แล้วนะ เดินทางปลอดภัย!” “ขอบคุณค่ะคุณยาย!” จิดาภาเข้าไปกอดคุณยาย ขณะเดียวกันนั้น พันเดชเพิ่งลงมาจากด้านบน “คุณยายคิดเผื่อพวกเราเสมอเลย ลดความกังวลไปเยอะเลยครับ!”“กลับบ้านผู้หญิงทั้งที จะให้เสียหน้าได้ยังไงล่ะ!”“สบายใจได้ครับคุณยาย หลานคนนี้ก็คือหน้าตา จะให้เสียหน้าได้ยังไงล่ะครับ!”จิดาภามองเขา “ไม่เข้าข้างตัวเองได้ไหม?” พันเดชกลับจัดเสื้อสูทเล็กน้อย “นี่เขาเรียกว่ามั่นใจในตัวเอง!”เมื่อจิดาภาหัวเราะ พันเดชโอบหล่อนทันที “โอเค ไปกันเถอะ!”“พ่อ แม่ คุณยาย พวกเราไปก่อนนะครับ!”“จ้ะ เดินทางปลอดภัยนะ!”พันเดชกับจิดาภาพยักหน้า จากนั้นเดินออกจากบ้านไปหลังจากนั้นหนึ่งชั่วโมง ทั้งสองจึงเดินทางถึงบ้านตระกูลสวันนีย์เมื่อรู้ว่าวันนี้จิดาภาจะกลับบ้าน จันทนีจึงเตรียมอาหารไว้อย่างมากมายเปรมศักดิ์นั่งอยู่ตรงข้ามคุณหญิงจันทนี “แม่ จริงๆไม่ต้องเตรียมเยอะขนาดนี้ก็ได้ พวกเราทานอะไรง่ายๆก็พอ!”“จะทำแบบนั้นได้ยังไงล่ะ ถึงแม้ว่าจะไม่ได้เตรียมเพื่อลูก ก็เตรียมไว้ให้พันเดชเขา” จันทนีกล่าว พันเดชนั่งอยู่ด้านหลังจิดาภา ทำท่าทางปกป้อง “ผมก็ยังไงก็ได้ครับ ขอเพียงแค่ได้ทานข้าวพร้อมหน้าพร้อมตาทั้งครอบครัว ” จันทนียิ้มอย่างพอใจมีความสุขขณะเดียกวัน จิดาภามองไปที่จันทนี “ทำไมไม่เห็นพี่ชายกับพี่สะใภ้เลยล่ะคะ?”“อ๋อ พี่ของลูกประชุมวิดีโอคอลอยู่ที่ห้องหนังสือ ส่วนกชกรอยู่ในห้องจ้ะ!”จิดาภาตะลึงไปสักพัก จากนั้นพยักหน้าลงจากนั้นการันต์พูดขึ้น “พันเดช มาเล่นหมากรุกเป็นเพื่อนพ่อหน่อย!”“ได้เลยครับ!” พันเดชลุกขึ้น ปลดกระดุมเสื้อออก จากนั้นวางไว้บนโซฟา ถกแขนเสื้อเชิ้ตขึ้น เดินตรงไปหาเขาจิดาภาชอบชีวิตแบบนี้มากสงบ เพียบพร้อม มีความสุขเมื่อเห็นพันเดชนั่งเล่นหมากรุกกับการันต์ หล่อนอดไม่ได้ที่จะยิ้มขึ้น“เป็นยังไงบ้าง? ช่วงนี้รู้สึกไม่สบายตัวบ้างรึเปล่า? ไม่ว่ายังไง ต้องไปตรวจตามเวลานัดนะ!”จิดาภาพยักหน้าลง “แม่สบายใจได้ ถ้าหนูรู้สึกไม่สบาย หนูไปหาหมอแน่นอนค่ะ!”จันทนีพยักหน้า “แบบนี้แม่ก็สบายใจหน่อย ลูกนั่งลงก่อน เดี๋ยวแม่ไปดูของในห้องครัว!”จิดาภาพยักหน้า จันทนีเดินไปที่ห้องครัว ทันใดนั้น กชกรเดินลงมาจากด้านบนเมื่อเห็นคนที่นั่งอยู่ที่ห้องนั่งเล่น แววตาของกชกรเศร้าลงไปทันที หล่อนหยุดชะงัก จากนั้นเดินลงไปด้านล่างต่อ“พี่สะใภ้!” เมื่อเห็นกชกรเดินลงมา จิดาภาจึงรีบยิ้มทักทายกชกรเดินตรงไปหาหล่อน ยิ้มเล็กน้อย “มาแล้วเหรอ?” “ค่ะ!” จิดาภาพยักหน้า กชกรนั่งลงตรงข้ามหล่อน “เป็นยังไงบ้าง? แต่งงานเหนื่อยไหม?”จิดาภาพยักหน้าลง “เหนื่อยนิดหน่อยค่ะ!”กชกรมองจิดาภา ยิ้มด้วยสายตาที่มองดูแล้วน่ากลัว ไม่รู้ว่าเป็นเพราะท้องหรือไม่ ทำให้จิดาภามีความรู้สึกไวต้องสิ่งเร้ารอบตัว หล่อนรู้สึกว่ากชกรปิดปกติ จึงมองไปที่หล่อน แต่ไม่พูดอะไรมาก“ท้องก็เป็นแบบนี้แหละ พักผ่อนเยอะๆ!” กชกรกล่าว แต่ไม่หลงเหลือความยินดีอีกเลย เพิ่มเติมคือความเงียบแต่ความเงียบนี้กลับทำให้จิดาภารู้สึกไม่สบายใจ“ฉันรู้แล้ว ฉันจะพักผ่อนเยอะๆนะ!” จิดาภาตอบพลางยิ้มเจื่อนขณะเดียวกันนั้น เปรมศักดิ์ลงมาจากด้านบนพอดี เมื่อเขาเห็นจิดาภา จึงพูดขึ้น “จิ เธอมาแล้วเหรอ?”“พี่ชาย!” จิดาภาตะโกนเรียกเสียงดังเมื่อเห็นสายตาของเปรมศักดิ์และจิดาภา กชกรกำหมัดขึ้นมาทันที…สิ่งที่เห็นเมื่อวาน ยังคงวนเวียนอยู่ในความคิดเปรมศักดิ์อดใจไม่ให้รักหล่อนไม่ได้ขนาดนั้นเลย? ? ? กชกรเริ่มเข้าใจแล้ว…