หลงรักเมียเจ้าเล่ห์ - ตอนที่ 768 อนาคตของเอลิสต์

ตอนที่ 768 อนาคตของเอลิสต์

ส่วนเอลิสต์ก็มองเธออย่างอบอุ่น จากนั้นจึงบอกเธอด้วยท่าทีจริงจัง“ฉันพูดจริงนะ！”

ไปรยากระพริบตาปริบๆ เดิมทีก็ตกอยู่ในห้วงความอบอุ่นของเขา ตอนนี้พอมาได้ยินคำจริง ไปรยาจึงเอ่ยปากพูด“มีแต่พวกประสาทเท่านั้นที่ชอบคนอกแบน！”เธอปัดตัวออกมาจากอ้อมอกของเขา เธอแอบลอบมองหน้าอกของตนเอง

แม้ว่าจะไม่ใหญ่โตอะไรนัก แต่ก็ถือว่ากระจุ๋มกระจิ๋มพอตัว

ในโลกนี้มีผู้ชายสารภาพว่าชอบคนอกแบนด้วย！

ไปรยาได้แต่พูดว่าถ้าเขาไม่ใช่พวกซาดิสต์ ก็คงเป็นพวกโรคจิต！

มองดูสีหน้าของไปรยา เอลิสต์ยิ้มขึ้น แววตาดูทะนุถนอมเหลือเกิน“อย่างนั้นเหรอ ดูท่า ฉันคงเป็นพวกโรคจิต！”

ไปรยา“……”

ไม่รู้ว่าทำไม เวลาสบตาเอลิสต์ ไปรยามักชอบรู้สึกว่าเอลิสต์กำลังพูดถึงตัวเอง

แต่เธอไม่ยอมรับว่าตัวเองอกแบนนี่นา！

ไม่ใช่เธอแน่นอน เขาไม่ได้พูดถึงเธอแน่นอน

ไปรยากระพริบตา“งั้นรีบไปหาหมอเถอะนะ！”พูดพลาง หันตัวกลับ แต่สิ่งที่ไม่ยอมรับไม่ได้คือ น้ำเสียงของเธอมีความพึงพอใจกี่มากน้อย อารมณ์ก็ดีขึ้นมาก

เอลิสต์ตามไปติดๆ มองดูเธอ แล้วพูดขึ้นข้างหูว่า“แต่ว่าโรคนี้ มีเธอคนเดียวที่รักษาได้！”

ไปรยาหัวใจเต้นรัว เธอกระพริบตาปริบๆ เพื่อปกปิดความตื่นเต้นของตนเอง“ฉันรักษาโรคปากเบี้ยวตาเขได้ อยากจะลองไหมล่ะ！？”

เอลิสต์ยิ้ม ไม่ได้พูดอะไร ยื่นมือออกไป ดึงมือไปรยาไว้“อยากกินอะไร”

ปกติไปรยาไม่ได้รู้สึกว่าเอลิสต์จะมีปัญหาอะไร ตอนนี้แค่จับมือถือแขนเฉยๆ มีอะไรมากไปกว่านั้นเล่า แล้วทำไมใจต้องเต้นรัวไม่หยุดด้วยล่ะ

“เอ่อ บาร์ บาร์บีคิวแล้วกัน……”ไปรยาพูด พูดจบก็รู้สึกเหวอเล็กน้อย จะตื่นเต้นไปเพื่ออะไรเนี่ย！

“ได้สิ！”หลังจากที่ตอบรับทีหนึ่ง เอลิสต์จึงจูงมือเธอเดินหน้า

ไปรยาเดินตามหลัง มองดูเงาหลังของเขา มุมปากก็อดยิ้มขึ้นมาไม่ได้……

สองคนสั่งอาหารไปไม่น้อย

เรื่องกินเนี่ย ต่อหน้าเอลิสต์ ไปรยาไม่เคยไว้ตัวหรอก

ตอนที่กินอาหาร ไปรยายังสั่งเบียร์มาอีกสองขวด คิดว่าจะกินไปดื่มไป

ในเวลานี้เอง เอลิสต์มองไปทางเธอ คิ้วขมุ่นเข้าหากันเล็กน้อย“ยังจะดื่มอีกเหรอ”

“มีอะไรเหรอ”ไปรยากระพริบตา กินบาร์บีคิว ด้วยท่าทีเอร็ดอร่อย

หญิงที่สวยชดช้อยปานนี้กลับกินอย่างสะใจไม่ยี่หร่า แน่นอนว่าต้องเป็นที่จ้องมอง แต่ว่าในสายตาของเอลิสต์ เธอสวยงามที่สุด

“วันนี้เธอดื่มมากไปแล้วนะ！”เอลิสต์บอก

“นั่นมันไวน์！”

“ก็เหล้าเหมือนกันแหละ！”เอลิสต์บอก ยังไงเขาก็ไม่ยอมให้เธอดื่ม

ไปรยากินเนื้อพลาง ฉีกเนื้อไป สุดท้ายก็ยอม“ก็ได้ งั้นเธอดื่ม！”

เลยกลายเป็นเขาดื่มไปโดยปริยายเอลิสต์เองก็ไม่เกรงใจแล้ว ยกเหล้ามาซดตรงหน้าตนเองสองคนกินไปคุยไป“เป็นไงบ้าง ตอนนี้เขาสุขภาพยังดีใช่ไหม”เอลิสต์ถามแน่นอนไปรยารู้ว่าหมายถึงจิดาภา จึงพยักหน้า “อืม ไม่เลวเลย วันนี้พวกเราเป็นเพื่อนเธอไปตรวจครรภ์มา ร่างกายกลับเป็นปกติแล้ว！”ได้ยินแบบนี้ เอลิสต์จึงพยักหน้า และสบายใจขึ้นจิดาภาเคยมีบุญคุณที่ช่วยชีวิตเขาเอาไว้ ถึงเขาจะตอบแทนไม่ได้ แต่ก็จะเป็นห่วงเป็นใย ก็ได้แต่ถามไถ่ไปแบบนี้แหละ“จริงสิ……”ไปรยามองเอลิสต์ ที่กำลังกินปิ้งย่าง เธออยากจะถามอะไรสักหน่อย แต่คำพูดกลับหยุดอยู่ที่มุมปาก“ว่าไงนะ”เอลิสต์มองดูไปรยา รู้ว่าเธออยากจะพูดอะไรบางอย่างไปรยามองเขากลับ แล้วส่ายหน้า“ไม่มีอะไร！”เอลิสต์ดูออกว่าเธอจะพูดอะไร เขากำลังจะเปิดปากถามเธอ ในเวลานี้เอง มีผู้ชายคนหนึ่งเดินตรงมา ขัดจังหวะพวกเขาสองคนสายตาของคนๆนั้นมองตรงไปที่เอลิสต์การเคลื่อนไหวนั้น ทำให้ไปรยากับเอลิสต์มองสบตากัน ด้วยสายตาที่งุนงงการเคลื่อนไหวของคนๆนั้นค่อนข้างกระตุ้งกระติ้ง เขาค่อนข้างผอม ผมพริ้วไสว ตอนนี้เขากำลังใช้สายตาหื่นกระหายจ้องมาที่เอลิสต์ส่วนเอลิสต์ผู้ที่นั่งอยู่ตรงนั้น สายตาก็มองไปยังคนๆนั้นเช่นกัน เขาแน่นิ่งมาก ดูเหมือนไม่ได้กังวลว่าชายผู้นั้นจะทำอะไรพวกเขาเพราะว่าสายตาของชายผู้นั้น กำลังจ้องมองตนเองอยู่“นี่ เธอกำลังทำอะไรน่ะ”ไปรยาถามพลางมองไปที่คนๆนั้น การจ้องมองคนในที่สาธารณะแบบนั้น ก็ดูประหลาดไปหน่อย！คนๆนั้นยิ้มเล็กน้อย“ไม่ต้องกลัวนะ ฉันไม่ได้มีเจตนาร้ายอะไร！”พูดพลางเดินรอบตัวเอลิสต์รอบหนึ่ง แล้วค่อยๆพิจารณาดูในตอนนั้นเอง ในหัวของไปรยาก็ผุดคำๆหนึ่งขึ้นgay！ดูเสื้อผ้า ดูการแต่งกาย ดูผิวพรรณ ดูแววตา ช่างตรงกับคำๆนั้นในหัวเธอเหลือเกินหากแต่เขาไม่ได้พูดอะไร หากแต่ใช้แววตาแบบนั้นจ้องมองมาที่เอลิสต์ ไปรยาเองก็รู้สึกอึดอัด“นี่ พอได้แล้ว ตกลงต้องการอะไรกันแน่！”ไปรยาเอ่ยปากปรากฏว่าคนๆนั้นยิ้มให้ แล้วเดินตรงไป แล้วก็นั่งลงตรงนั้น“พวกเธอไม่ต้องกังวลไปหรอก ฉันไม่มีเจตนาร้ายจริงๆ ขอแนะนำตัวเองก่อน ฉันเป็นผู้จัดการดาราของL&T Co.Ltd จะเรียกฉันว่าพีทก็ได้！”พูดพลาง ยื่นนามบัตรให้เอลิสต์ และก็ให้ไปรยาใบหนึ่งด้วยเอลิสต์ไม่สนใจแม้แต่น้อย แต่ว่าไปรยาดูอยู่หลายทีL&T Co.Ltdอย่างนั้นเหรอเป็นบริษัทผู้จัดที่เก่งกาจที่ใหญ่ที่สุดไม่ใช่เหรอชื่อนี้ เขายังเคยได้ยินอยู่บ้างเงยหน้าดูคนตรงหน้า กางเกงสีขาว เสื้อสูทสีฟ้า ดูแล้ว……เหมือนเป็นผู้จัดจริงๆด้วย“คุณผู้ชายท่านนี้ ผมดูแล้วคุณน่าจะรุ่งในวงการดารา ไม่ทราบว่าคุณสนใจเซ็นสัญญากับทางเราไหม ขอแค่คุณฟังผม ผมรับประกัน คุณจะเป็นดาราที่ดังพลุแตกเลย！”คนๆนั้นมองดูเอลิสต์ใครจะไปคาดคิดพอสิ้นเสียงพูด เอลิสต์ก็ปฏิเสธออกไปอย่างมะนาวไม่มีน้ำ“ไม่สนใจ！”“คุณลองพิจารณาดูก่อน จากนั้นค่อยโทรหาผม ตอนนี้ยังไม่ต้องรีบปฏิเสธ！”พูดพลาง โทรศัพท์ของคนๆนั้นดังขึ้น เขาควักโทรศัพท์ออกมา แล้วมองไปทางเอลิสต์ รู้สึกร้อนใจเล็กน้อย“คิดดูดีๆ แล้วโทรหาผม ตอนนี้ผมมีธุระ ต้องไปก่อน ผมจะรอโทรศัพท์คุณ！”พูดจบ จึงกดรับโทรศัพท์แล้วเดินจากไป ท่ามกลางสายตางุนงงของเอลิสต์กับไปรยา คนๆนั้นไปแล้ว เขาขึ้นรถหรูคันหนึ่ง แล้วหายวับไปกับตาตั้งแต่ต้นจนตอนนี้รวมกันไม่ถึงสองนาทีได้ไปรยามองดูเอลิสต์ แล้วกินปิ้งย่างต่อ“คนๆนี้ไม่น่าใช่นักต้มตุ๋นหรอกมั้ง！？”เอลิสต์ไม่สนใจเลยแม้แต่น้อย เขาโยนนามบัตรไว้ด้านข้าง“กินของเถอะ！”ไปรยาเองก็เลิกสนใจการขัดจังหวะนี้ แล้วกินของต่อหลังจากที่กินเสร็จ ทั้งสองคนจึงเดินกลับไป เอลิสต์คอยจับมือไปรยาตลอด จนกระทั่งถึงชั้นบน ตอนที่ถึงหน้าประตู เอลิสต์จึงปล่อยมือ“นอนเร็วหน่อย พรุ่งนี้เช้าฉันมารับเธอ！”เอลิสต์กล่าวไปรยายืนอยู่ข้างใน พยักหน้าเอลิสต์คอยมองเธอ ยิ้มเล็กน้อย เดินขึ้นไป จุมพิตลงตรงหน้าผาก“ราตรีสวัสดิ์！”ไปรยาจิตใจยุ่งเหยิงขึ้นมาทันทีในตอนที่ใจเธอกำลังว้าวุ่น เอลิสต์ก็ได้เดินเข้าไปในลิฟต์เรียบร้อยเธอได้สติคืนมา ที่ประตูก็ไม่มีคนเสียแล้ว เหลือเพียงไออุ่นที่ทิ้งรอยไว้บนหน้าผาก……ไปรยาปิดประตู เดินไปที่ห้องรับแขกเธอรู้สึกสับสนว้าวุ่นไปหมดจุมพิตนี้แทนอะไรกันนะ！ไม่ใช่สิ แล้วทำไมเขาต้องจูบเธอด้วยดูเหมือนว่า จะเป็นเรื่องที่มีแค่ในซีรีย์เท่านั้นสินะ！เธอหมกมุ่นกับปัญหานี้เป็นนานสองนานตอนที่อาบน้ำ ไปรยาก็ยังคงครุ่นคิดปัญหานี้ คิดถึงเรื่องหน้าอกแบนที่เขาพูด เธอก็ไม่ได้……แบนขนาดนั้นนี่นา！ดูยังไงก็ดูกระจุ๋มกระจิ๋มไม่ได้พูดเกินเลยสักหน่อย！ไปรยาพยายามสลัดความคิดในหัวออก เธออาบน้ำเสร็จออกมา นอนเอนกายบนเตียง ในหัวยังคงปรากฏภาพจุมพิตสองครั้งนั้น เธอพลิกตัวไปมา ยังไงก็นอนไม่หลับ สุดท้ายจึงลุกขึ้นนั่งเสียเลยเธอคิดไม่ออกจริงๆว่าจุมพิตสองครั้งในวันนี้ของเอลิสต์หมายความว่ายังไง！อ๊ากกกกกกกก！เธอกรีดร้องขึ้นตกลงมันหมายความว่าไงวะ！ไปรยาตัดสินใจแล้ว ถ้าเขายังจะมาจูบเธออีก เธอจะไม่เกรงใจแล้วนะ！หลังจากที่ตัดสินใจแล้ว จึงรู้สึกโล่งอกยังไงก็นอนไม่หลับ งั้นก็ อย่าฝืนเลย ไปรยาคิดขึ้นมาได้ว่าวันนี้ตอนกินอาหารเรื่องผู้จัดคนนั้น พอคิดถึงเรื่องนี้ จึงหยิบคอมพิวเตอร์ออกมาเช็คดูเดิมทีก็ไม่ได้คาดหวังอะไรหรอกนะ คิดว่าคงเป็นนักต้มตุ๋น แต่พอเสริซดู หลังจากเสริซออกมา ไปรยาจึงรู้สึกตกตะลึง！L&T Co.Ltd โลเกชั่นของบริษัท และเธอก็เสริซเจอรูปของพีทนั่นด้วยที่แท้เขาเป็นผู้จัดการที่ร้อนแรงที่สุดในL&T Co.Ltdนั่นเอง ทุกคนที่ผ่านการปั้นจากเขา ไม่มีคนไหนที่ไม่ดัง……ดังนั้น วันนี้ที่เขาเห็นเอลิสต์ คืออยากจะให้เอลิสต์เป็นดารางั้นเหรอ！คิดมาถึงตรงนี้ ไปรยารู้สึกตื่นเต้น วันนี้เธอยังทึกทักว่าเขาเป็นนักต้มตุ๋นอยู่เลย ถ้ารู้เสียอย่างนี้ คงจะคุยต่อด้วยหรอกนะ！ดังนั้น ไปรยาจึงค้นหาต่อไป ถึงขนาดดูดาราที่พีทปั้นจนดัง ตอนนี้ดาราดังส่วนมาก จะเป็นคนที่เขาปั้นขึ้นทั้งนั้นพูดได้ว่า ถ้าเขาอยากให้เอลิสต์เป็นดารา เอลิสต์ก็จะดังเป็นพลุแตกเหมือนดาราพวกนั้น ！แค่คิดก็มันส์แล้ว！ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม พรุ่งนี้เธอจะต้องโทรหาเอลิสต์！ดังนั้น เธอดูคอมพิวเตอร์ ยิ่งดูยิ่งใช้เวลา ยิ่งดูยิ่งนาน สุดท้ายไม่รู้ว่ากี่โมง ไปรยาง่วงจนทนไม่ไหว นอนหลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่ยังไม่รู้วันที่สอง ตอนที่ไปรยากำลังนอน ก็ได้ยินเสียงข้างนอกว่ามีการเคลื่อนไหว เธอลุกขึ้นมาจากเตียง เดินออกไป จึงเห็นว่าเอลิสต์ได้มาแล้วเห็นไปรยาตื่นมา เอลิสต์จึงเอ่ยปาก“ตื่นแล้วเหรอ ฉันซื้ออาหารเช้ามา มากินเถอะ！”“อ๋อ ล้างหน้าก่อนนะ！”ไปรยากล่าว ดังนั้น เธอจึงไปล้างหน้าล้างตาด้วยความงัวเงียล้างหน้าไปได้ครึ่งหนึ่ง เธอจึงรู้สึกกระปรี้กระเปร่าขึ้น เหมือนว่า มีเรื่องสำคัญที่ต้องทำ！เธอเช็ดหน้าแบบลวกๆ ไปรยาวิ่งออกไปเอลิสต์จัดทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว ไปรยาจึงพุ่งเข้าไป มองเขา“เอลิสต์ เอลิสต์คุณยังจำคนที่ท่าทางตุ้งติ้งที่เราเจอตอนกินข้าวได้ไหม”เห็นไปรยาท่าทางตื่นเต้นขนาดนี้ เขาจึงพยักหน้าให้“จำได้สิ！”“เมื่อวานฉันเสริซดู เขาเป็นมือหนึ่งของL&T Co.Ltdเลยนะ ดาราคนไหนที่ผ่านมือเขา ไม่มีคนไหนไม่ดัง！”“แล้วยังไงล่ะ”เอลิสต์ถามเสียงเรียบ เขาดึงม้านั่งออกมานั่ง“อะไรยังไง หรือว่าคุณไม่ตื่นเต้นเลย”ไปรยานั่งลงตรงหน้าแล้วถามเอลิสต์ส่ายหน้าอย่างจริงใจ“เป็นดาราน่ะ เป็นความฝันของคนไม่รู้กี่คน！”ไปรยากล่าวเอลิสต์กินอาหาร ราวกับไม่ใส่ใจแม้แต่น้อย“นี่ ฉันพูดกับเธออยู่นะ！”ไปรยาว่า