หลงรักเมียเจ้าเล่ห์ - ตอนที่ 736 ฌัลล์ควบคุมสติไม่ได้
ตอนที่ 736 ฌัลล์ควบคุมสติไม่ได้
“อย่าเศร้าไปเลย บางที หล่อนอาจจะรอคุณอยู่ที่ใดที่หนึ่งก็เป็นได้!”
ฌัลล์ยิ้ม “ขอให้เป็นอย่างนั้น!”
“ต้องเป็นเช่นนั้นค่ะ!”
ฌัลล์มองหล่อน “ไม่ได้บอกเรื่องนี้กับคุณก่อน คุณโกรธผมรึเปล่า?”
จิดาภาส่ายหน้า “จะเป็นไปได้ไงคะ ฉันก็แค่รู้สึกตกใจเมื่อได้เห็น!”
“งั้นก็โอเคครับ!” ฌัลล์สบายใจขึ้น
“คุณฌัลล์ ฉันขอดื่มน้ำเปล่าแทนนะคะ ขอบคุณที่ช่วยเหลือนะคะ”
ฌัลล์ก็ยกแก้วน้ำชาขึ้นมา เอ่ยปากพูดขึ้น “ผมก็ขอบคุณคุณเช่นกันครับ ทำให้ผมได้มีหลานเพิ่มหนึ่งคน!”
ทั้งสองยิ้มให้กันอย่างมีความสุข จากนั้นทานข้าวต่อ คุยกันอย่างสนุกสนาน
ฌัลล์ไม่พูดอะไรมาก แต่ความสงสัยที่อยู่ภายในใจ เขากลับไม่กล้าถามออกมา ก่อนที่จะรู้คำตอบที่แน่ชัด เขาไม่มีทางพลั้งปากพูดออกไปแน่นอน
ตอนนี้ จิดาภาไม่ได้โกรธเขา เขาก็รู้สึกสบายใจขึ้นเยอะ
หลังจากทานข้าวเสร็จ ฌัลล์กลับทันที ส่วนจิดาภาก็ขึ้นไปพักผ่อนด้านบน
เกาะหันไปมองฌัลล์บนรถ “พี่ฌัลล์ ดูไปแล้ว คุณจิคงจะรู้สึกกับคุณ เหมือนที่คุณรู้สึกกับหล่อน!”
เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ขึ้นมา ฌัลล์เงยหน้าขึ้น มองไปนอกหน้าต่าง ฉีกยิ้มขึ้น และไม่พูดอะไร กลับรู้สึกว่าความรู้สึกอบอุ่นใกล้ชิดเช่นนี้ ทำให้เขามีความสุขมากพอแล้ว หลายปีที่ผ่านมานี้ เขาพยายามทุกวัน ตอนนี้มีคนที่เข้าใจเขามาเพิ่มอีกหนึ่งชีวิต เขารู้สึกเพียงพอมากแล้ว แต่ทว่าจะใช่หรือไม่… ใช่เป็นดีที่สุด จะทำให้เขามีความสุขเป็นอย่างมาก แต่ถ้าไม่ใช่ เขาคงผิดหวังมาก แต่ก็คงไม่ได้ผิดหวังขนาดนั้น การกระทำของจิดาภาทำให้เขารู้สึกชื่นชมและเชิดชูกับสิ่งที่หล่อนยอมเสียสละ เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ เขาถอนหายใจออก เรื่องที่เก็บมานานแสนนาน ในที่สุดก็ได้พูดออกมา เป็นเรื่องที่ทำให้เขารู้สึกสบายใจมาก ฌัลล์ไม่พูดอะไรต่อ แต่กลับกวาดสายตามองออกไปนอกหน้าต่าง ทันใดนั้น มีรถแข่งหรูเปิดไฟกระพริบแล่นตรงเข้ามาอย่างรวดเร็ว คนขับรถของฌัลล์ตกใจอย่างมาก รีบเหยียบเบรกทันที รถคันนั้นอยู่ห่างจากรถของเขาเพียงแค่คืบเดียว และจอดลง รถที่เบรกอย่างเต็มแรง ทุกคนภายในรถต่างพากันมองออกไปด้านหน้า หลังจากจอดรถ เกาะรีบถามฌัลล์ “พี่ฌัลล์เป็นยังไงบ้างครับ?” ฌัลล์ส่ายหน้า สีหน้าไม่สบอารมณ์ “เกิดเรื่องอะไรขึ้น?” เกาะมองไปด้านหน้า ทันใดนั้น เห็นพันเดชลงมาจากรถแข่งคันนั้น ชายรูปร่างสูงใหญ่ หยุดอยู่ตรงหน้ารถ ขวางทางพวกเขาไว้ “พันเดช!” เกาะเอ่ยปากพูดขึ้น ฌัลล์มองไปด้านหน้า ผลักประตูรถออก และเดินลงไป “ท่านประธานพันเดช ทำแบบนี้หมายความว่าไง?” “คุณฌัลล์ บังเอิญจังเลย มาเจอคุณที่นี่!” “บังเอิญ? หรือตั้งใจตามฉันมาถึงนี่?” ฌัลล์ไม่พูดอ้อมค้อม ถามตรงๆ พันเดชยิ้มอย่างมีเลศนัย หรี่ตาลง มองตรงไปที่ฌัลล์ “ในเมื่อคุณฌัลล์ทราบแล้ว งั้นก็คงจะรู้จุดประสงค์ของผมแล้วนะครับ!” “ฉันบอกไปแล้วไง ว่าฉันไม่รู้!” ฌัลล์บอกปัดทันที “คิดว่าผมเชื่อคุณเหรอ? ถ้าไม่รู้จริงๆ ทำไมต้องกำจัดคนของผมด้วยล่ะ และตอนนี้ คุณฌัลล์กำลังจะไปไหนงั้นเหรอ?” พันเดชมองหน้าเขาพลางถามขึ้นด้วยท่าทีมั่นใจว่าเขาเป็นคนพาจิดาภาไปซ่อนไว้ ฌัลล์เอ่ยปากพูด “ท่านพันเดช คุณให้คนสะกดรอยตามผม ดูเหมือนว่าเป็นเรื่องที่ถูกต้องแล้ว!” “ไม่ว่าฉันจะไปที่ไหน คงไม่ต้องมีอะไรตอบแทนนายหรอกเนอะ!” พันเดชแกร่ง แต่ฌัลล์ก็ไม่ได้อ่อนด้อย พันเดชยืนมองฌัลล์ด้วยสีหน้าเยือกเย็น “คุณฌัลล์ ผมรู้ว่าคุณรู้ว่าหล่อนอยู่ที่ไหนแน่นอน!” “นั่นมันเป็นเรื่องของผม ท่านพันเดช ผมยังมีธุระ ขอตัวก่อนนะครับ” ฌัลล์พูดพลางก้าวขึ้นรถไป “คุณฌัลล์ เรามาคุยกันหน่อยดีไหม?” จู่ๆพันเดชก็ถามขึ้น ฌัลล์หันหน้าไปมองเขา สีหน้าอันเคร่งขรึมกลับมีรอยยิ้มอย่างเป็นมิตรปรากฏขึ้น “ดูเหมือนว่าเราคงไม่มีอะไรต้องคุยกัน!” “บางที อาจจะมีก็ได้!” พันเดชพูดขึ้นอย่างมั่นใจ ฌัลล์เลิกคิ้วขึ้นมองไปที่เขา ภายในห้องวีไอพีที่โรงเตี๊ยม ทั้งสองนั่งเผชิญหน้ากัน “ไม่ทราบว่าต้องการคุยอะไรกับผมงั้นเหรอ?” ฌัลล์ถามขึ้น พันเดชเหลือบมองเขาพลางจัดอุปกรณ์ชาตรงหน้า ล้างแก้ว ชงชา รินชา เห็นแล้วรู้สึกว่าเขาคล่องแคล่วมาก ฌัลล์กวาดสายตามองเขา แต่กลับไม่พูดออกความเห็นอะไร พันเดชรินน้ำชาให้เขาหนึ่งแก้ว จากนั้นเงยหน้ามองเขา “ตอนนี้หล่อนเป็นยังไงบ้าง?” พันเดชถาม ฌัลล์ยิ้ม ยกชาตรงหน้าขึ้นมาดื่ม “ประธานพันเดช นี่คุณพยายามเค้นหาความจริงจากผมอยู่เหรอ!” “ถ้าคุณคิดว่าใช่ งั้นก็ใช่ ผมแค่อยากรู้ว่าหล่อนเป็นอย่างไรบ้าง” พันเดชตอบกลับ ฌัลล์จิบชา ยิ้มขึ้น “ตอนนี้อยากรู้ แล้วก่อนหน้านี้ล่ะ!” “ผมไม่เคยเสียใจกับสิ่งที่ผมทำลงไป เพียงแค่เสียใจที่ไม่เคยได้บอกหล่อนก่อน” พันเดชกล่าว