หลงรักเมียเจ้าเล่ห์ - ตอนที่ 734 ฌัลล์ควบคุมสติไม่ได้

ตอนที่ 734 ฌัลล์ควบคุมสติไม่ได้

ขณะที่จิดาภากำลังมองหาหนังสือ ทันใดนั้น หล่อนก็เหลือบมองเห็นรูปภาพรูปหนึ่งที่ตั้งอยู่บนชั้นวางหนังสือ…..

หล่อนมองดูรูปภาพใบนั้น คิ้วขมวดขึ้นมาเล็กน้อย ค่อยๆยื่นมือไปหยิบรูปลงมาจากชั้นหนังสือ

สิ่งที่ทำให้หล่อนรู้สึกตกใจก็คือ รูปของคนในภาพมีหน้าตาคล้ายเธอมาก

ถ้าไม่เห็นว่ารูปนี้ดูค่อนข้างเก่าแล้ว จิดาภาคงคิดว่า เป็นรูปของตัวเองที่โดนแอบถ่าย….

สถานที่นี่แห่งนี้เป็นที่ที่ฌัลล์เก็บความทรงจำของหญิงสาวที่เขารักไว้ หรือคนในรูปนี้เป็นคนรักของฌัลล์….ฉัตรชัย?

แต่ทำไม หล่อนถึงมีหน้าตาคล้ายตัวเองขนาดนี้?

จิดาภายืนมองรูปอยู่ตรงนั้น ไม่รู้ว่าตัวเองกำลังคิดอะไร ฟุ้งซ่าน เหมือนกำลังฝัน

ดังนั้น ที่ฌัลล์ทำดีกับหล่อนขนาดนี้ เป็นเพราะหล่อนมีหน้าตาคล้ายฉัตรชัยเหรอ?

ภายในห้องหนังสือในเวลานี้ จิดาภาไม่อยากคิดอะไรมาก สุดท้ายจึงเดินออกจากห้องไป

หลังจากลงมาชั้นล่าง จิดาภาครุ่นคิดอยู่นาน เมื่อเห็นพี่มุ้งมิ้งกำลังทำงานยุ่งอยู่ หล่อนก็คิดอะไรออกขึ้นมา…

“ฌัลล์ จิดาภาเชิญคุณไปทานข้าวเที่ยงพรุ่งนี้ครับ!” เกาะมองหน้าฌัลล์พูดขึ้น

เรื่องนี้ทำให้ฌัลล์รู้สึกประหลาดใจ เขาคิดไม่ถึงเลยว่าจิดาภาจะเชิญเขาไปทานข้าวด้วย เขารีบพยักหน้าลง “โอเค ฉันรู้แล้ว!”

ดีใจมีความสุขแท้ๆ แต่ฌัลล์ยังแสร้งทำเป็นไม่รู้สึกอะไร เมื่อเกาะเห็นท่าทางของเขา จึงเอ่ยปากพูดขึ้น “ฌัลล์ ถ้าอยากรู้จริงๆ แค่ทดสอบ DNA….”

“ไม่ได้!” ฌัลล์พูดแทรกขึ้น “ตอนนี้ยังไม่มีหลักฐานอะไร ยิ่งไปกว่านั้น ไม่ว่าจะใช่หรือไม่ใช่ ถ้าหล่อนรู้เรื่องนี้ขึ้นมา คงไม่ดีแน่!”

“แต่…”

“พอเถอะ ไม่ต้องพูดแล้ว!” ฌัลล์พูดตัดบทให้เขาหยุดคิด ฌัลล์พูดขนาดนี้แล้ว เกาะจึงไม่กล้าพูดอะไรต่อ “นายไปซื้อของมาสักหน่อย พรุ่งนี้เอาไปให้หล่อน!” ฌัลล์พูดขึ้น สิ่งที่เขาทำได้มีไม่มาก ทำได้เพียงดูแลหล่อนให้ดีขึ้น เขาจะมีโอกาสได้ใกล้ชิดขนาดไหน ทำได้เพียงใช้วิธีนี้ เรื่องทั้งหมดนี้ เกาะเข้าใจดี เขารีบพยักหน้าลง “รับทราบครับ!” กลางดึก เจ๊กโทรหาพันเดช “หัวหน้าครับ ผมตามมาสองวันแล้ว แต่ไม่ได้ข้อมูลอะไรเลย เขาออกจากที่ทำงานและตรงกลับบ้านทันที ไม่มีเรื่องอื่นเลยครับ” เจ๊กพูดขึ้น “ตามต่อ เขาต้องไปหาแน่นอน!” “คุณคิดว่า เป็นไปได้ไหมที่คุณจิดาภาจะอยู่ที่…” “เป็นไปไม่ได้!” พันเดชพูดปัดทันที ไม่รู้ว่าทำไม เขาถึงรู้สึกเช่นนี้ “รับทราบครับหัวหน้า ผมจะตามต่อไป” เจ๊กตอบกลับ หลังจากพันเดชวางสาย เขาขมวดคิ้วขึ้น และขมวดแน่นขึ้น ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความเย็นชา เขาเชื่อว่าฌัลล์รู้ว่าเขาสะกดรอยตามอยู่แน่นอน จึงไม่กล้าทำอะไรมาก แต่เขาต้องหาจิดาภาให้เจอ ! ทันใดนั้น มือถือของเขาดังขึ้น เมื่อเห็นสายเรียกเข้าจากเจมน่า เขาลังเลอยู่สักพัก แต่สุดท้ายก็กดรับสาย “ฮัลโหล…” “พันเดช เจอพี่จิดาภาแล้วยังคะ?” เสียงของเจมน่าพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนแรง “ยังไม่เจอ!” “ไม่ต้องกังวลนะ พี่จิดาภาต้องไม่เป็นอะไร!” เจมน่าพูดปลอบ “ฉันรู้แล้ว เธอพักผ่อนเยอะๆ ไว้ฉันจะไปหาวันหลัง!” “อื้ม!” พันเดชกดวางสาย เจมน่านอนดูมือถืออยู่บนเตียงคนไข้ สีหน้าซีดเซียว รู้สึกผิดหวังอย่างบอกไม่ถูก ตอนเที่ยงวันต่อมา ฌัลล์ออกมาจากบริษัท ขึ้นรถไปทันที เมื่อพวกเขาออกเดินทาง ด้านหลังมีรถอีกคันตามมาติดๆ “ว่าไปแล้ว เขาไม่ตายใจง่ายๆจริงๆ!” เกาะพูดขึ้น ฌัลล์ยิ้ม แต่ไม่พูดอะไร “กำจัดรถด้านหลังทิ้งซะ” เกาะพูดสั่ง คนขับรถพยักหน้า เร่งความเร็วมากขึ้น ขณะเดียวกัน เจ๊กซึ่งนั่งอยู่ด้านหลังของรถ เห็นรถคันหน้าเพิ่มความเร็วมากขึ้น รู้ว่ากำลังจะเกิดอะไรขึ้น จึงกำชับคนด้านข้าง “ขับเร็วหน่อย เร็วกว่านี้อีก!” คนขับรถเหยียบคันเร่งแรงขึ้น ขับตามพวกเขามาตลอดทางอยู่เป็นเวลานาน เมื่อผ่านไฟแดงมา มีรถบรรทุกคันใหญ่มาบังรถเขาไว้ เจ๊กตกใจตะลึง เมื่อรถบรรทุกขับผ่านไป รถคันด้านหน้าก็หายไปแล้ว “ไปไหนแล้วล่ะ?” เจ๊กถามขึ้น คนขับรถส่ายหน้าไม่รู้ “รีบไปหาสิ!” คนขับรีบขับรถตรงไปด้านหน้า ในขณะที่เจ๊กกำลังวุ่นวายกับการโทรออก “หัวหน้า เขาหายไปแล้วครับ…” พันเดชเกือบเขวี้ยงมือถือทิ้ง “รู้แล้ว!” เมื่อพูดจบ เขาตัดสายและรีบเดินออกไปทันที ภายในรถ เกาะหันกลับมามองฌัลล์ “จะว่าไป พวกเขายังไม่ตายใจจริงๆ” ฌัลล์หัวเราะ “ถ้ายอมแพ้ ฉันคงมองเขาผิดไปจริงๆ” เกาะพยักหน้า บ่งบอกว่าเข้าใจ รถแล่นอยู่บนถนนนานยี่สิบกว่านาที จึงขับถึงจุดหมาย เมื่อเขาเดินเข้าไป จิดาภากำลังทำอาหารเมนูสุดท้ายพอดี