หลงรักเมียเจ้าเล่ห์ - ตอนที่ 640 งานหมั้นที่น่าดีใจ

ตอนที่ 640 งานหมั้นที่น่าดีใจ

จิดาภาพยักหน้า "ใช่สิ ตอนนั้นจะชวนเอลิสต์ไปด้วยมั้ย" จิดาภาดูออกว่าถ้ามีเอลิสต์อยู่ด้วยไปรยาจะค่อนข้างร่าเริง ถ้ามีเอลิสต์อยู่ด้วยจิดาภาก็เบาใจ

พูดถึงเอลิสต์สีหน้าของไปรยาก็ยิ่งหม่น "ไม่ต้องหรอก ฉันไปคนเดียวได้"

เมื่อเห็นสีหน้าไปรยาไม่ดีนัก จิดาภาก็ขมวดคิ้ว "เป็นอะไร? เกิดอะไรขึ้นใช่มั้ย?"

"อย่าพูดถึงไอ้คนใจร้ายนั่นเลย" ไปรยาหงุดหงิดขึ้นมา

จิดาภา "……"

เธอรู้ว่าต้องเกิดอะไรขึ้นแน่ๆ

"เอลิสต์เขา……"

"ช่างเถอะจากนี้ก็ไม่ต้องเจอกันแล้ว แม้กระทั่งบ้านก็ย้ายไปแล้ว!"

จิดาภา "……"

ไม่คิดเลยทำไมถึงเป็นแบบนี้ไปได้

จิดาภามองไปรยาอย่างไม่รู้จะปลอบเธอยังไงดี

ไปรยามองจิดาภา "วางใจได้ ฉันโอเค ถึงตอนนั้นฉันจะไปตรงเวลา"

จิดาภาพยักหน้า "อื้ม ไว้เจอกันนะ"

ไปรยาพยักหน้าจิดาภาไม่ได้เค้นถามต่อ ยังไงซะก็มีเรื่องอีกมากที่ยังต้องจัดการ จึงกอดปลอบไปรยาแล้วจิดาภาก็จากไป เพียงแต่เวลาอย่างงี้เธอเป็นห่วงไปรยา เธอตัดสินใจว่าถ้าจัดการอะไรเสร็จจะต้องมาอยู่เป็นเพื่อนไปรยาอีกฝั่งหนึ่งตอนที่สงชัยที่กำลังนั่งตรวจเอกสารอยู่ห้องทำงาน มายค์ก็เดินเข้ามา"ท่านครับ บริษัทธีร์อธิศส่งสิ่งนี้มาครับ" มายค์เอาของยื่นให้สงชัยเมื่อได้ยินเสียงมายค์ สงชัยก็เงยหน้าขึ้นมา รับของแล้วเปิดออกดู แต่ผมว่าพอเปิดดูเขากลับอึ้งไปมันคือการ์ดเชิญแต่งงานมายค์เห็นแล้ว ข่าวช่วงนี้ที่เห็นอย่างอึกทึกคึกโครมคือข่าวที่เปรมศักดิ์กับบริษัทที่ร่ำรวยอย่างบริษัทแอเอส แต่ไม่คิดเลยว่าจะส่งการ์ดเชิญมาให้"ท่านครับ ให้ผมปฏิเสธกลับมั้ยครับ?" มายค์มองสงชัยพลางถามเมื่อคิดได้ว่าตัวเองไม่ได้เจอจิดาภามานานแล้ว แล้วอีกอย่างเมื่อคิดได้ว่าคงจะได้เจอจิดาภาในงานแต่งของเปรมศักดิ์ สงชัยก็ปฏิเสธ "ไม่ต้อง ฉันสามารถไปได้ช่วยเตรียมเสื้อผ้าให้ฉันที"มายค์ยืนอยู่ตรงนั้นเข้าใจความหมายของสงชัยจึงพยักหน้า "เข้าใจแล้วครับ"หลังจากมายค์ออกไป สงชัยนั่งมองการด์เชิญอยู่ตรงนั้นอย่างใช้ความคิดแม้จะอยู่ในเมืองเดียวกัน หายใจอากาศเดียวกันแต่พวกเขาทั้งคู่ก็เหมือนอยู่กันคนละประเทศ นี่ก็นานมากแล้ว ถึงเวลาที่ควรจะเจอกันสักทีตอนเย็นวันต่อมาโรงแรมหัวเย่อที่ประตูมีรถชื่อดังมารวมตัวอยู่มากมาย คนที่ร่วมงานแต่งงานก็มีจำนวนไม่น้อย จะว่าไงดีก็เพราะว่าตระกูลสวันนีย์ก็เป็นที่รู้จักในแวดวงสังคมดังนั้นคนที่มาร่วมงานจึงมีจำนวนมากไปรยาสวมชุดเดรสมางาน เธอไม่ค่อยชินกับงานเช่นนี้ แต่ก็เคยไปร่วมๆมาบ้างพอเข้าไปก็เห็นกชกรกับเปรมศักดิ์ยืนอยู่ไกลๆอยู่ตรงนั้น เปรมศักดิ์สวมสูทสีดำที่เข้ากับร่างกำยำของเขา ดูแล้วก็ดูเท่ห์มากข้างๆคือกชกรที่สวมชุดแต่งงานสีขาวดูแล้วมีเอกลักษณ์เฉพาะตัว สวย ยืนอยู่ข้างไปเปรมศักดิ์อย่างเหมาะสมมากไปรยารู้สึกว่ามันดีมากแล้วเปรมศักดิ์เหมาะกับกชกรขณะที่เธอกำลังคิดอยู่นั้น เปรมศักดิ์ก็หันหน้ามาเห็นเธอสายตาทั้งสองคู่สบกันแล้วก็อดที่จะรู้สึกอึดอัดไม่ได้เปรมศักดิ์ยิ้ม ไปรยาก็ยิ้มน้อยไปเดินเข้าไปหาเขากชกรหันหน้ามาเห็นไปรยา"มาแล้วหรอ?" เปรมศักดิ์ถามไปรยาคลี่ยิ้มแล้วพยักหน้า "แน่นอนสิ จะไม่มาได้ไงล่ะ"กชกรมองไปรยาแล้วหันไปมองเปรมศักดิ์ "เธอคนนี้คือ?"เปรมศักดิ์กำลังจะพูดแต่ไปรยาชิงพูดก่อน "ฉันโตมากับจิน่ะ เลยรู้จักกันมานานแล้ว"กชกรพยักหน้าแล้วพูดต่ออย่างใจกว้าง "ขอบคุณที่มาร่วมงานแต่งงานของพวกเรานะคะ"ไปรยาจับแก้วไวน์มองพวกเขา มองเปรมศักดิ์แล้วมองกชกร "ยินดีด้วยนะคะ ขอให้นักกันตลอดไป""ขอบคุณค่ะ"สีหน้าเปรมศักดิ์แข็งทื่อจากนั้นก็เอ่ยปากพูด "ขอบคุณนะ" เขาชนแก้วแล้วต่างคนก็ต่างดื่มกันตอนนั้นเองมีคนเรียกกชกร กชกรมองเปรมศักดิ์แวบนึง "ฉันขอตัวก่อนนะ"เปรมศักดิ์พยักหน้า กชกรก็เดินออกไปจึงเหลือแค่เพียงไปรยากับเปรมศักดิ์เปรมศักดิ์มองเธอแล้วพูดด้วยรอยยิ้ม "วันนี้เธอสวยมาก"ไปรยายิ้มตาหยี "ขอบคุณนะ" เธอลังเลอยู่ครู่นึงตาก็ยังพูดออกมา "ฉันมีอะไรที่อยากจะพูดกับนาย"เปรมศักดิ์อึ้งไปพักหนึ่งก่อนจะพูด "ว่ามาสิ"ไปรยาหายใจเข้าลึกๆแล้วมองเขา "จากนี้ไปฉันสามารถเรียกนายว่าพี่ชายเหมือนจิได้มั้ย?"เปรมศักดิ์มองไปรยาแล้วพยักหน้า "ได้สิ เพราะฉันเห็นเธอเป็นน้องสาวอยู่แล้ว สำหรับฉันเธอก็เหมือนจิแหละ" เปรมศักดิ์พูด