หลงรักเมียเจ้าเล่ห์ - ตอนที่ 635 มีเอกลักษณ์

ตอนที่ 635 มีเอกลักษณ์

เมื่อมองแผ่นหลังของเธอ เบเบ้ตกอยู่ในภวังค์อย่างยาวนาน

"คุณคะ……" เอลล่าเรียกตามหลัง

เบเบ้ถึงจะได้สติกลับมา "เอลล่า เธอว่าเหมือนมั้ย?"

เอลล่าไม่ได้ตอบสนองกลับชั่วขณะ "ใคร?" เธอพูดพลางมองแผ่นหลังของจิดาภาแล้วขมวดคิ้ว "คุ้นๆหน่อยๆ ให้ฉันไปถามให้มั้ย?" เอลล่าถามต่อ

"ไม่ต้องหรอก ไม่ช้าก็เร็วเดี๋ยวก็คงได้เจอกัน ยิ่งไปกว่านั้นเราเป็นคนมาใหม่ยังไม่คุ้นเคยกับชีวิตที่นี่ ไว้รอไปสืบให้แน่ชัดก่อนแล้วค่อยว่ากัน" เบเบ้พูดอย่างนิ่มนวล

เอลล่ายืนพยักหน้าอยู่ข้างหลัง "ได้"

"ไปเถอะ"

เมื่อเห็นที่ๆจิดาภาเดินลับตาไป เบเบ้ก็ขมวดคิ้ว สายตาคู่นั้นปนไปด้วยความอึดอัดใจ……

พอจิดาภากลับไปที่โต๊ะ ในหัวเธอก็อดนึกถึงท่าทางเมื่อกี้ของเบเบ้ไม่ได้

ผู้หญิงที่สวยอย่างมีระดับแบบนี้หาเจอได้ยาก

พันเดชมองเธอแล้วเอ่ยปากถาม "คิดอะไรอยู่?"

จิดาภามองเขาแล้วยิ้ม "เมื่อกี้เจอสาวสวยแหนะ"

พันเดชอดที่จะพูดอย่างไร้รอยยิ้มออกมาไม่ได้ "เธอกลายเป็นคนประหลาดแบบนี้ไปตั้งแต่เมื่อไร?"

จิดาภาก็ยิ้ม "ฉันเจอสาวที่ครึ่งยุโรปเอเชียที่สวยอย่างมีระดับเลยนะ"

"ไม่ว่าจะมีผู้หญิงที่สวยมากขนาดไหน ในสายตาฉันก็มีแต่เธอคนเดียว" พูดพลางพันเดชก็ยื่นมือออกไปบีบคางเธออย่างหยอกล้อจิดาภายิ้ม "นายนี่เป็นผู้ชายเสียเปล่าเลยนะ ไม่สมกับเป็นหนุ่มฮอตเลยสักนิด""ฉันไม่ได้รู้สึกว่าตัวเองเป็นหนุ่มฮอต" พันเดชยอมรับมาตรงๆจิดาภาพยักหน้า "นี่มันช่าง……"ใบหน้าพันเดชกระตุก เขาตัดสินใจว่าคืนวันนี้เขาจะต้องลงโทษเธอหลังกินข้าวเสร็จทั้งคู่ก็ตรงกลับบ้านพอถึงบ้านหลังจากที่จิดาภาถอดรองเท้าเสร็จก็ตรงไปที่ห้องนั่งเล่นช่วงนี้เธอก็ไม่รู้ว่าตัวเองเป็นอะไร เธอรู้สึกเหนื่อยง่ายเหลือเกิน เพียงแค่ออกไปกินข้าวก็รู้สึกเหนื่อยแล้ว ไม่รู้ว่าเหนื่อยกายหรือเหนื่อยใจกันแน่พันเดชก็เดินตามไปนั่งข้างๆจิดาภา ให้เธอได้นั่งบนตักเขาอย่างสบายๆแล้วลูบผมนุ่มของเธอ"เหนื่อยมากหรอ?"จิดาภาหลับตาเพื่อเสพความสุขจากความสงบเงียบ "ยังพอได้""งั้นก็หมายความว่าไม่เหนื่อยแล้วน่ะสิ"จิดาภาไม่ได้ตอบแต่ทว่าจู่ๆต่อจากนั้นพันเดชก็อุ้มเธอขึ้นมา เธอก็ลืมตาขึ้นมาอย่างรู้สึกอบอ้าว "จะทำอะไร?""ก็บอกไปแล้วว่าต้องแยกระหว่างรางวัลกับโทษ แน่นอนว่าฉันก็ต้องเลือกรับรางวัลสิ" พันเดชพูดขึ้นอย่างเผด็จการจิดาภายิ้ม "ถ้าเกิดดันได้รับโทษแทนล่ะ?""ก็ต้องคัดค้านให้ถึงที่สุด""คัดค้านก็ไม่มีประโยชน์""งั้นก็……จัดกดขึ้นขย่มละกัน!" พูดพลางพันเดชก็อุ้มจิดาภาเข้าห้องนอนเขาวางเธอลงบนเตียงแล้วพรมจูบอย่างมืดฟ้ามัวดินสำหรับพันเดชแล้วความรู้สึกของเขาเด่นชัดมาก ดังนั้นเขาก็แสดงออกมาอย่างเด่นชัดรุนแรงเช่นกันร่างกายของพวกเขาบดเบียดกัน เสียงครางได้ถูกกลืนเข้าไปด้วยการจูบ ลิ้นเย็นสอดเข้าไปในโพรงปากอย่างกระหายครอบครองลมหายใจของเธอไปด้วย เขาออกแรงสัมผัสไปทั่วทุกอณูของร่างกายทำเอาใจเธอสั่นไปหมด ทำให้ทั้งคู่ลืมโลกรอบตัวทั้งหมดไป……ไม่รู้ว่าผ่านไปนานเท่าไร พันเดชมองคนที่อยู่ในร่างด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความรัก "จิ……" เขาพูดด้วยน้ำเสียงดึงดูด"หิ้ม?" จิดาภาเหมือนจะล่องลอย ตาเธอปรือน้อยๆ แก้มก็แดง "แต่งงานกับฉันนะ?" พันเดชถามเมื่อพูดถึงเรื่องนี้ขึ้นมาทำเอาจิดาภาอึ้งไปก่อนจะยิ้มออกมา "พันเดช นายเคยขอฉันแต่งงานไปแล้วไม่ใช่รึไง?""ฉันจะแค่อยากจะแน่ใจว่าเธอเต็มใจจะแต่งงานกันฉัน""ฉันเต็มใจ"รักที่ลึกซึ้งไม่เคยจางหาย ความรู้สึกที่มั่งคงไม่แปรเปลี่ยนบางทีประโยคนี้คงเหมาะสำหรับใช้นิยามพวกเขาเมื่อมองจิดาภาสายตาของพันเดชก็เป็นประกายขึ้นมา "งั้นเราก็แต่งงานกันเถอะ!""ไม่ใช่การแต่งงานซ้ำใช่มั้ย?""ครั้งนี้ฉันจะไม่ทำให้เธอต้องลำบากใจ ฉันจะจัดงานแต่งงานที่ดีที่สุดให้เธอเพียงคนเดียว……" พันเดชสัญญาจิดาภามองพันเดชแล้วยิ้มอย่างมีความสุขความจริงแล้วเธอไม่ได้ให้ความสำคัญกับการแต่งงานมากขนาดนั้น เพียงแค่เธอมีพันเดชเคียงข้างก็เพียงพอแล้ว แต่สิ่งที่เขาพูดออกมาตอนนี้เธอไม่ปฏิเสธ เธอยิ้ม แล้วพยักหน้าอย่างหนักแน่นใบหน้าที่คมคายมองเธอ ใจก็เต้นรัวไปหมด ร่างกายช่วงล่างก็ออกแรงบดเบียดช่องแคบของหญิงสาว……กลางดึกณ นอกคฤหาสน์ที่หรูหราเมื่อสงชัยเปิดประตูแล้วเห็นคนที่มาเยือนก็อึ้งค้าง"เบเบ้?" สงชัยมองเธออย่างคาดไม่ถึงเบเบ้สวมชุดกระโปรงยาวยืนอยู่ข้างนอก เมื่อเห็นสงชัยสายตาก็เปี่ยมด้วยความอบอุ่น "ลีโอ!""เธอมาที่นี่ได้ยังไง?" เขาย่นคิ้วถาม"ฉันตั้งใจมาหานาย" เบเบ้ยิ้ม พูดด้วยน้ำเสียงอบอุ่น เมื่อเจอกับสงชัยแล้วนัยน์ตาเธอก็เหมือนจะมีแค่เขาสงชัยย่นคิ้วมองไปข้างนอกแวบนึงแล้วหลบให้เธอเข้ามา "เข้ามาก่อนสิ"ดังนั้นเบเบ้กับเอลล่าก็เดินตามเข้าไป