หลงรักเมียเจ้าเล่ห์ - ตอนที่ 476 ยอดฟอลโล่พุ่ง（1）

ตอนที่ 476 ยอดฟอลโล่พุ่ง（1）

พันเดชทำหน้านิ่วคิ้วขมวด สายตาก็จ้องลึกเข้าไป

 เขาเห็นอาการของพันเดช หัวหน้าคนนั้นจึงเดินเข้ามาแล้วถามว่า “คุณพันเดชคุณรู้จักของชิ้นนี้เหรอครับ“

 เมื่อได้ยินเขาถาม พันเดชจึงหันกลับมามองหัวหน้าคนนั้น “ฮึ?”

“คุณพันเดชเคยเห็นแหวนวงนี้หรอครับ หรือว่ารู้จักเจ้าของแหวนหรอครับ”

พันเดชเรียกสติตัวเองกลับมา สะดุ้งนิดหน่อย ก่อนจะพูดว่า “เปล่า ไม่รู้จัก…”

“แล้วคุณ…”

“แหวนวงนี้คล้ายๆกับแหวนที่บริษัทผมออกแบบเห็นแล้วก็ตกใจนิดหน่อยครับ“ พันเดชพูด

พอได้ยินดังนั้นตำรวจจึงพูดว่า “แล้วคุณพันเดชสามารถเช็คได้ไหมครับว่าใครซื้อแหวนรุ่นนี้ไปบ้าง”

พันเดชส่ายหน้า “ไม่แน่ใจครับ”

เดี๋ยวผมกลับไปเช็คดูนะครับ ถ้ามีข่าวอะไรคืบหน้าจะรีบบอกคุณ” พันเดชพูด

“งั้นรบกวนคุณหน่อยนะครับ” ตำรวจพูด

พันเดชพยักหน้า ก่อนที่จะกวาดสายตาหันไปมองแหวนวงนั้นอีกรอบ แล้วหันกลับเดินออกไปตำรวจคนนั้นมองพันเดชหันหลังเดินกลับไปก็รู้สึกตงิดใจเล็กน้อย แล้วหันมาพูดกับลูกน้องว่า “เอาไปเก็บไว้ในห้องเก็บหลักฐาน แล้วไปเรียกตัวคุณจิดาภามาสอบสวนด้วย”หลังจากที่พันเดชเดินออกไป ก็ขึ้นไปนั่งอยู่บนรถในสมองก็นึกถึงแต่รูปพรรณของแหวนวงนั้น เขาเม้มริมฝีปากเล็กน้อย มีสีหน้าท่าทางครุ่นคิดยากที่จะเดาออกว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่ หวังว่ามันจะไม่เป็นอย่างที่เขาคิดนึกขึ้นได้เขาก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดโทรออกไปหาใครคนหนึ่งในขณะที่ตุลยากำลังนอนพักอยู่บนเตียง ทันใดนั้นเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น เธอจึงเอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์มาเมื่อเธอเห็นเบอร์ที่โชว์ขึ้นบนหน้าจอก็ตกใจเล็กน้อยดวงตาเธอแสดงอาการประหลาดใจอยู่ครู่หนึ่งแต่ในที่สุด เธอก็กดรับสาย“ฮัลโหล…” “ ผมเอง“ พันเดชพูดต่อ“ พันเดช มีธุระอะไรหรือเปล่าคะ” ตุลยาถามด้วยน้ำเสียงเอื่อยๆเมื่อได้ยินเสียงเอื่อยๆของตุลยา เดชก็ทำคิ้วฉงนคำถามที่ตั้งใจจะถามเธอก็ไม่รู้จะพูดออกมายังไง “นี่คุณไม่สบายหรอ”“ ค่ะ เป็นหวัดนิดหน่อย แต่ไม่ได้เป็นอะไรมาก คุ คุณโทรหาฉันมีธุระอะไรหรือเปล่าคะ“ ตุลยาถามพอได้ยินเธอพูดดังนั้น พันเดชนิ่งงันอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนที่จะพูดว่า “อ๋อ ไม่มีอะไรงั้นคุณพักผ่อนเถอะเดี๋ยววันหลังผมค่อยโทรหาคุณใหม่“”อ๋อ ก็ได้ค่ะ” เสียงเธอตอบอย่างเรียบๆ เหมือนรู้สึกผิดหวังเล็กน้อยเธอแอบหวังเล็กๆว่าพันเดชจะถามไถ่สารทุกข์สุกดิบเธอมากกว่านี้ สักสองสามประโยคก็ยังดี แต่เขากลับไม่พูดอะไรเลยพันเดชมองไปที่หน้าจอโทรศัพท์ที่เธอยังไม่ได้กดวางสายเหมือนกับว่ากำลังรออะไรสักอย่าง แต่สุดท้ายเขาก็กดวางสายไป เขานั่งอยู่ในรถ สายตาก็มองผ่านกระจกออกไปด้านนอกเขารู้จักตุลยาดีว่าเธอเป็นผู้หญิงยังไง เธอเป็นคนมีเล่ห์เหลี่ยมแต่ส่วนใหญ่ก็จะเป็นเล่ห์เหลี่ยมแพรวพราวแบบของผู้หญิงแต่ถ้าคนที่บงการกษิดิสเป็นเธอขึ้นมาจริงๆแล้วล่ะก็…พันเดชคิดในใจว่าถ้าเป็นเช่นนั้น ชาตินี้จะไม่มีวันให้อภัยเธอเลยคิดถึงเรื่องนี้สีหน้าของเขาก็หม่นหมองลงทันตา ก่อนที่จะบึ่งรถออกไปพอเขากลับไปถึงที่บ้านก็ยังว่างเปล่าไม่มีใคร จิดาภาก็ยังไม่กลับมาพันเดชเริ่มขมวดคิ้วไม่สบายใจ จริงๆแล้วเวลานี้เธอควรที่จะอยู่ที่บ้านแล้วแต่ทำไมถึงไม่มีใครจึงรีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดโทรหาเธอ“ขอโทษค่ะ หมายเลขที่ท่านเรียกไม่สามารถติดต่อได้ในขนาดนี้…”เขากดโทรหาจิดาภาหลายรอบก็โทรไม่ติด พันเดชเริ่มใจไม่ดีสายตากวาดไปที่ห้องก็ดูเรียบร้อยไม่มีอะไรผิดปกติ ไม่เหมือนคนเข้ามาในห้อง เอ๊ะ หรือว่าเธอยังไม่กลับมา