หลงรักเมียเจ้าเล่ห์ - ตอนที่ 467 ล้างความสัมพันธ์（1）

ตอนที่ 467 ล้างความสัมพันธ์（1）

“คุณก็ลองคิดดูสิ คุณเคยทิ้งๆขว้างๆลูกสาวเขา แล้วจะให้เขาจะชอบคุณได้ยังไง” จิดาภาตอบเขา

ยิ่งพูดคิ้วเขาก็ขมวดกันจนพัลวัน คนที่เพียบพร้อมทุกอย่างแบบพันเดชจะมีอะไรให้พวกเขาไม่พอใจอีก

“แล้วคุณไม่อธิบายแทนผมหน่อยเหรอ” พันเดชถาม

จิดาภาส่ายหน้า

“งั้นเดี๋ยวรอให้ทุกอย่างเรียบร้อยก่อน ผมจะไปเอง” พันเดชพูดด้วยสีหน้าที่จริงจังซีเรียสสุดๆ

จิดาภาเห็นสีหน้าของพันเดชก็อดที่จะขำออกมาไม่ได้

“นี่คุณแกล้งผมเหรอ”

“เปล่านะคะ”

พันเดชทำหน้าครุ่นคิด “อันที่จริงก็สมควรแล้วล่ะ เมื่อก่อนผมก็ทำเรื่องแย่ๆไว้มาก พวกเขาไม่ชอบผมมันก็สมควรแล้ว”

จิดาภามองหน้าเขาแต่ไม่ได้พูดอะไร

“แต่ผมมั่นใจว่า พวกเขาจะต้องชอบผม” สายตาที่ดูตั้งใจและจริงจังมองไปที่จิดาภาพร้อมกับรอยยิ้มจิดาภามองหน้าเขาแล้วยิ้ม “คุณพันเดชคะ คุณไปเอาความมั่นใจมาจากไหนคะ”“มันติดมาตั้งแต่เกิดน่ะ” “หลงตัวเอง！” จิดาภาพูดอย่างยิ้มๆแล้วพันเดชก็เข้าไปกอดเธอ “ไหนบอกผมมาซิ ว่ามาหาผมทำไม แล้วทำไมถึงอยากกอดผม “ พันเดชมองหน้าเธอแล้วเอ่ยถาม มือเขาโอบเอวเธอเอาไว้ สายตาก็จ้องไปที่ขนตาที่งอนยาวสวยงามจิดาภาสะดุ้งไปครู่หนึ่ง แล้วจึงพูดออกมาอย่างเกร็งๆว่า “ทำไมอะไรกันคะ” “ถ้าไม่มีเหตุผล ทำไมคุณถึงกอดผม ทำไมถึงอุตส่าห์นั่งรมมาหาผม  คุณจิดาภาครับบอกความจริงมาเดี๋ยวนี้！” พันเดชจ้องไปที่จิดาภาจิดาภาอึ้งไปครู่หนึ่ง จากนั้นก็เงยหน้าขึ้นมองไปที่เขา "ก็แค่คิดถึง!" “จิดาภา คุณตกหลุมรักผมแล้วใช่ไหม” เขาถามจิดาภาเม้มปากเงียบไม่พูดจา เธอก็ไม่รู้ว่าเป็นอะไร แค่ตอนนั้นเธอคิดจะมาเธอก็มาเลย ต่อให้รู้คำตอบตอนนี้ก็รู้สึกเกรงๆขึ้นมาเมื่อเห็นจิดาภาไม่พูดอะไร พันเดชจึงถือโอกาสบอกว่า “ถ้าเงียบแสดงว่ายอมรับนะ！”จิดาภา “……..” “ได้ ถ้าอย่างนั้น ผมขอประกาศว่า ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ผมเป็นผู้ชายของคุณ ！”จิดาภาไม่ทันได้อ้าปากพูด พอเขาพูดจบก็พูดต่อทันทีไม่เว้นจังหวะให้เธอพูดเลยจิดาภามองหน้าเขาแล้วก็ยิ้มก็มา ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม จากนั้นเธอก็ยื่นแขนเข้าไปโอบกอดเขาพันเดชก็กอดเธอไว้อย่างแนบแน่น เวลานี้เขาช่างสุขใจเหลือเกินและก็ต้องขอบคุณด้วยแม้ว่าพวกเขาจะเสียเวลาไปหลายปี แต่ก็ต้องขอบคุณที่ทำให้เขาสองคนได้มารักกันในเวลาที่ถูกต้องทั้งหมดนี้มันคุ้มค่าพวกเขาใช้เวลาอยู่ด้วยกันไม่รู้นานเท่าไหร่ สักพัก พันเดชก็มองหน้าเธอแล้วพูดว่า “เดี๋ยวผมไปส่งนะ” “แล้วคุณไม่ต้องวีดิโอคอลประชุมเหรอคะ” “ค่อยประชุมวันอื่น” พันเดชตอบ เวลานี้ ไม่มีอะไรสำคัญไปกว่าการได้อยู่กับจิดาภาแล้ว “ไม่ได้！” จิดาภาค้าน “เดี๋ยวฉันกลับไปเอง คุณรีบกลับเข้าไปทำงานเถอะค่ะ”  “ผมไม่ไว้ใจใครทั้งนั้น ให้ผมไปส่งเถอะ” พันเดชรบเร้าจิดาภามองเขาอย่างยิ้มๆ “คุณพันเดชคะ ก่อนที่ฉันจะมาเจอคุณ ฉันก็ไปไหนมาไหนคนเดียวตลอด คุณดูถูกฉันมากไปแล้วค่ะ” จิดาภาพูด “แต่มันไม่เหมือนเดิมแล้ว ตอนนั้นคุณไม่มีผม แต่ตอนนี้คุณมีผมแล้ว ผมจะไม่มีวันปล่อยคุณไปเด็ดขาด！” พันเดชมองหน้าเธอแล้วพูดอย่างเน้นเสียงทีละคำๆพอได้ยินประโยคนี้ จิดาภารู้สึกเหมือนมีไออุ่นอะไรบางอย่างพัดเข้ามาแทรกซึมเข้าไปถึงห้วงหัวใจจากนั้น พันเดชก็ลากเธอขึ้นรถไปครั้งนี้จิดาภาไม่ได้ขัดขืน แค่เห็นมือข้างหนึ่งของพันเดชลากเธอไป อีกข้างหนึ่งก็ล้วงโทรศัพท์ขึ้นมาโทร