หลงรักเมียเจ้าเล่ห์ - ตอนที่ 42 ไฟแห่งความหึงหวง
ตอนที่ 42 ไฟแห่งความหึงหวง
แต่ตุลยาไม่ได้คิดแบบนี้
เป็นการแสดงออกของจิดาภาที่ทำเพื่อยั่วยุอารมณ์ของพันเดช ทำให้เธอรู้สึกกระวนกระวายใจมาก
คิดอย่างนี้ตุลยาก็ตัดสินใจอย่างเงียบๆ
ทางจิดาภาและเปรมศักดิ์นั้น
หลังจากพันเดชไปกับตุลยาไปแล้ว ทั้งสองคนก็รู้สึกผ่อนคลายขึ้น
“พี่ใหญ่ พี่พูดแบบนี้จะทำให้พันเดชเข้าใจผิดนะคะ” จิดาภามองเปรมศักดิ์พูด
ฟังคำพูดของจิดาภา เปรมศักดิ์ก็มองเธอแล้วพูดว่า “คุณกลัวเขาจะเข้าใจผิดเหรอ”
“ไม่ใช่แบบนั้น….ฉันคิดว่าที่พันเดชพูดเหมือนจะทำอะไรสักอย่าง มันคงจะไม่ง่ายขนาดนั้นหรอกค่ะ” จิดาภาพูด พันเดชในตอนนี้ดูลึกลับกว่าแต่ก่อนเยอะเลย ไม่ใช่คนขี้โวยวายคนนั้นอีกแล้ว
“ที่พี่ใหญ่พูดก็เพื่อจะปกป้องน้อง” เปรมศักดิ์พูดด้วยความมั่นใจฟังถึงตรงนี้ จิดาภาก็กะพริบตาด้วยความสงสัย แล้วถามว่า “หมายความว่าอะไรคะ” “ไม่มีอะไรหรอกน่า” เปรมศักดิ์ตอบจบบทสนทนา หลังจากนั้นก็มองที่จิดาภา “อย่างนี้นะจิดาภา น้องจำไว้นะว่าหลังจากนี้ไปพี่ใหญ่จะเป็นคนปกป้องน้องเอง เหมือนกับเรื่องเมื่อสองปีก่อน มันจะไม่เกิดขึ้นอีก” จิดาภามองเปรมศักดิ์ที่สัญญากับเธอไม่ว่าจะพูดยังไง การปกป้องและการดูแลญาติที่เรารักก็เป็นเรื่องที่มีความสุขใจและเต็มใจทำมากๆจิดาภายิ้มแล้วพยักหน้า ไม่ได้พูดอะไรออกมาอีกเวลาเมื่อสองปีก่อน ที่ต่างประเทศเธอก็อยู่อย่างอิสระมาก คิดอะไรก็เพียงแค่เก็บไว้ในใจ เวลานี้ เปรมศักดิ์ที่กำลังมองจิดาภา พูดว่า “จิดาภา ฟังพี่นะ ลาออกเถอะ มาทำที่บริษัทของเรา ช่วยพี่เป็นไง น้องไปอยู่บริษัท CA อีกไม่นานเขาก็รู้ว่าน้องเป็นใคร”อีกอย่างนะจิดาภา ตอนนี้กับเมื่อก่อนมันไม่เหมือนกันอีกแล้ว เขาสามารถรู้สึกได้ สายตาที่พันเดชมองเธอมันไม่เหมือนเดิมแล้ว “ตอนนี้ฉันมีงานต้องทำ ไม่สามารถมาบอกให้ฉันออกฉันก็ออกได้” จิดาภาพูด “แต่ว่าถ้าหากพันเดชรู้ เขาจะไม่ปล่อยน้องไปแน่นอน” เปรมศักดิ์พูดด้วยความกังวลฟังแบบนี้แล้วจิดาภาก็ยิ้ม “ฉันหย่ากับเขาแล้ว นี่คือเรื่องจริง ถ้ารู้แล้ว แล้วมันจะเป็นยังไงเหรอ”คำพูดของจิดาภาทำให้เปรมศักดิ์ไม่รู้จะพูดอะไรต่อไปดี ถ้าเรื่องมันง่ายแบบนี้ก็ดีน่ะสิถ้าสิ่งที่เห็นไม่ใช่สายตาของพันเดชที่มองจิดาภา เขาก็จะไม่กังวลใจแบบนี้ ตอนนี้มุมที่มีผู้ชายยืนอยู่ เขาก็เห็น พันเดชมีความรู้สึกสนใจในตัวจิดาภามาก แต่ตุลยาคนนั้นคงจะไม่ใช่คนที่ใจดีแน่ๆ จิดาภาจิตใจดีอย่างนี้ ไปเจอคู่แข่งของเขาได้ยังไง แต่ตั้งแต่เล็กจนโตจิดาภาจะมีความคิดและความสนใจเป็นของตัวเอง เขาไม่สามารถไปบังคับเธอได้ เพียงแค่พยักหน้า “ดีแล้ว ไม่ว่าจะเป็นอย่างไร มีเรื่องอะไร ต้องรีบบอกพี่คนอรกเลยนะ” “ค่ะ” จันวิภาพยักหน้า “พี่ใหญ่ พี่วางใจได้ รอฉันทำเรื่องต่างๆให้เสร็จก่อน ฉันจะกลับไปแน่นอนค่ะ” จิดาภาพูด “อืม” เปรมศักดิ์ก็พยักหน้า ดังนั้นต่อมาเขาสองคนก็ไม่คุยกันเรื่องนี้อีก สุดท้ายแล้วพันเดชก็ยังอยู่ที่นี่ ถ้าพูดให้จบคงจะไม่สะดวกเท่าไหร่ตอนที่ทานข้าวกัน จานที่จิดาภาทานหอมมาก อีกทั้งพูดเรื่องของที่บ้านทำให้จันวิภามีความสุขและผ่อนคลายมากเวลานี้เปรมศักดิ์เห็นมุมปากเธอ ก็หัวเราะขึ้นมา ยื่นมือออกไป “น้องโตแล้วนะ กินยังไงไม่ระวังเลย” พูดอยู่เขาก็ยื่นมือออกไปช่วยหยิบข้าวที่ติดมุมปากเธอออกจิดาภายิ้มแล้วทานต่อการกระทำนี้มองดูแล้วดูสนิทกันมากๆ แม้ว่าจะไม่ได้ยินว่าพวกเขาคุยอะไรกัน แต่การกระทำนั้นกลับทำให้บางคนที่เห็นรู้สึกหึงมาก