หลงรักเมียเจ้าเล่ห์ - ตอนที่ 40 สบายดี

บทที่40 สบายดี

พันเดชมาที่นี่ได้ยังไง

สายตาของเปรมศักดิ์มองไปยังจิดาภา นึกถึงที่เรื่องที่เธอพูดก่อนหน้านี้ ก็ทำทีลุกขึ้นยืนอย่างเป็นปกติ

“อ้าว ประธานพันเดช มาได้ยังไงครับ”

“มาที่นี่แน่นอนว่ามากินข้าว” พูดพร้อมกับสายตาที่มองไปยังจิดาภา “อ้าว จิดาภาคุณก็อยู่ที่นี่ด้วย บังเอิญจริงๆ”

บังเอิญ?

บังเอิญงั้นเหรอ

ตุลยาที่อยู่ข้างหลังพันเดช นิ่งอึ้งไปเมื่อได้ยินเช่นนั้น

ภายในใจรู้สึกหวาดกลัวขึ้นมา

เขาเปลี่ยนไป!

ตั้งแต่จิดาภาโผล่มา เขาก็เปลี่ยนไปเมื่อได้ยินพันเดชเอ่ยเช่นนั้น จิดาภาก็ลุกขึ้นบ้าง มุมปากฝืนยิ้ม “อ้าว ท่านประธาน บังเอิญจริงๆค่ะที่เจอกันที่นี่” เขาช่างอยู่ทุกที่จริงๆ เธอถอนใจพันเดชก็ชอบกินซูชิเหรอ หรือตุลยาชอบกินจิดาภายิ้มบางๆไม่ได้เอ่ยอะไรออกไป คิดอะไรก็เพียงเก็บไว้ในใจพันเดชมองไปยังเปรมศักดิ์แล้วเอ่ยขึ้น “ไม่คิดเลยว่าคุณสองคนจะรู้จักกัน”เปรมศักดิ์ยิ้ม “ผมก็นึกไม่ถึงว่าจะพบคุณที่นี่”ตุลยาอดไม่ได้ที่จะเอ่ยขึ้น “ผู้อำนวยการเปรมศักดิ์คะ คุณกับจิดาภาคบกันอยู่หรือเปล่าคะ พวกคุณดูเหมาะสมกันมากเลย”ทุกคนชะงักกับคำถามนั้นพันเดชเองก็ไม่ได้ตำหนิอะไรตุลยา เพราะเขาเองก็สงสัยความสัมพันธ์ของสองคนนี้เช่นกันสายตาของตุลยาที่มองจิดาภามีความจงใจบางอย่างเธอกำลังจะเอ่ยอะไรออกไป แต่ทันใดนั้นเปรมศักดิ์ก็ยื่นมือมาจับมือเธอแล้วจูงเธอไปยืนข้างๆ พร้อมกับยิ้มออกมา “จริงหรือครับ งั้นฝากคุณตุลยาด้วย”ถึงแม้จิดาภาจะไม่รู้ว่าเปรมศักดิ์กำลังคิดอะไร แต่จากที่อีกฝ่ายเอ่ยออกมา คงตั้งใจให้พันเดชและตุลยาเข้าใจว่าพวกเขาเป็นแฟนกันในเมื่อเป็นแบบนี้ เธอก็ไม่ได้ขัดอะไร เพียงแต่ยืนยิ้มเรียบๆตุลยาโล่งอกเมื่อได้ยินเปรมศักดิ์เอ่ยเช่นนั้นแต่สีหน้าของพันเดชกลับไม่ดีนักตุลยายื่นมือไปกุมมือของพันเดชเอาไว้ “เอาล่ะๆ พวกเราอย่าไปรบกวนพวกเขาเลย ฉันหิวแล้ว พวกเราไปทานข้าวกันเถอะค่ะ”เธอเอ่ยอย่างออดอ้อนพันเดชเหลือบมองตุลยา และตอบรับอย่างเสียไม่ได้ “อืม”“งั้นพวกเราไม่รบกวนแล้วค่ะ” ตุลยาเอ่ยพลางมองจิดาภาดวยสายตาขุ่นมัวแวบหนึ่ง แล้วกลับไปสนใจพันเดช เพื่อเตรียมเดินออกไปทันใดนั้นพันเดชก็คิดขึ้นมาได้ หันหน้าไปยังเปรมศักดิ์ “จริงสิ ผู้อำนวยการ น้องสาวคุณเป็นยังไงบ้าง”ไม่มีใครคิดว่าอยู่ๆพันเดชจะถามเรื่องนี้ขึ้นมาจิดาภาที่ยื่นอยู่ตัวเย็นเฉียบเขาคิดจะเล่นอะไรอีกเธอพยายามอย่างมากไม่แสดงความกังวลออกมา มองพันเดชนิ่ง สายตาที่เขามองมายังเธอก็คาดเดาไม่ได้เปรมศักดิ์ที่เหมือนพยายามทำเป็นนิ่ง ยกยิ้มตอบ “ลำบากท่านประธานแล้ว ตอนนี้เธอสบายดีครับ”เห็นท่าทางกังวลของเปรมศักดิ์ พันเดชเลิกจึงคิ้วยียวน “ดีแล้ว งั้นผมไม่กวนพวกคุณแล้ว พี่เขย…” เอ่ยจบ พันเดชยกยิ้มอย่างพอใจ หมุนตัวแล้วเดินจากไป