หลงรักเมียเจ้าเล่ห์ - ตอนที่ 287 ผู้หญิงแพ้ความอ่อนโยน（3）

บทที่ 287 ผู้หญิงแพ้ความอ่อนโยน（3）

“นั่นรถของพันเดชใช่ไหม”

“น่าจะใช่นะ ฉันเคยเห็นเขาขับอยู่”

“ในที่สุดเขาก็ออกมาแล้ว”

“ไป ไปดูกัน”

ฝูงชนกลุ่มใหญ่ก็ต่างกรูไปหาเขา

จิดาภาเห็นแล้วก็รู้สึกว่านักข่าวน่ากลัวเหลือเกิน

ที่น่ากลัวไปยิ่งกว่านั้นคือ ทั้งเธอและพันเดชยังคงนั่งอยู่ในรถ

ประตูรถถูกล็อกเอาไว้ พวกเขาเปิดออกไม่ได้ ทำได้แค่เคาะเรียกไม่หยุด “คุณพันเดชกรุณาออกมาชี้แจงสักหน่อย”

จิดาภารู้ดีว่ารถของพันเดชติดฟิลม์ทึบ ถ้าไม่ได้ตั้งใจมองจริงๆก็จะมองไม่เห็นอะไร

“คุณพันเดช…” จิดาภามองเขาแล้วขมวดคิ้ว

แต่ตอนนั้งพันเดชก็นั่งอยู่ในรถ ไม่ได้รู้สึกตื่นเต้นหรือตกใจเลยแม้แต่น้อย ดูคล้ายกับว่าไม่มีเรื่องอะไรเกิดขึ้นอย่างไรอย่างนั้น

จิดาภารู้ว่าพันรอให้เธอสำนึกผิดแต่ว่าจิดาภาไม่ได้รู้สึกว่าตัวเองทำอะไรผิด“คุณพันเดช อย่ามาทำเป็นเล่น” จิดาภาเตือนเขา“ถ้าเกิดว่าคุณคิดว่าผมกำลังเล่นสนุก ยังก็สู้คุณก็ออกไปเลย แล้วเราก็จะได้รู้กันว่าใครกันแน่ที่ผิด”พันเดชพูดกับเธอท่าทางแบบนั้นเหมือนจะกำลังบอกจิดาภากลายๆว่า เขาไม่ได้กำลังล้อเล่นนักข่าวที่รออยู่ด้านนอก ทุบกระจกรถและประตูอย่างไม่ยอมหยุด ราวต้องการที่จะเข้ามาด้านในพันเดชมองจิดาภาเม้มปากนิ่ง ไม่พูดอะไรพันเดชกำลังจะเปิดประตูออกไปแล้วตอนนั้นเองที่จิดาภาขวางเขาไว้ “ฉันผิดไปแล้ว…”และในตอนนั้นพันเดชก็ชะงักงัน หันหน้ากลับมามองจิดาภา แววตาวาวขึ้นอย่างประหลาด เขาขมวดคิ้วแล้วถามเธอ “ผิดตรงไหน”ผิดตรงไหนล่ะตอนนั้นจะผิดตรงไหนมันต่างกันยังไงจิดาภามองเขา “ผิดหมดนั่นแหละ”“บอกฉันมา คุณกับสงชัยเป็นอะไรกัน”“พันเดชคุณจะมาถามอะไรที่นี่” จิดาภาถามเขา ไหนจะนักข่าวข้างนอก ไม่เล่นแล้ว พวกเขาเริ่มจะถ่ายรูปแล้วข้างนอกเริ่มตั้งกล้อง พร้อมรายงานสดแล้วจิดาภาจะบ้าตายอยู่แล้วแต่พันเดชก็ไม่สนใจ“ตอนนี้เธอมีสองตัวเลือก ลงรถไป ไม่ก็ฉันถามก็ตอบ” พันเดชพูดกับเธออย่างได้ใจ เพราะเป็นจังหวะที่เธอยอมถอย “ไปคุยที่อื่นได้ไหม” เธอขมวดคิ้วแล้วถามเขามองไปยังนักข่าวด้านนอก แต่บอกไม่ถูกเลยว่ากังวลใจแค่ไหน ไปจากที่ไหนไปคุยที่ไหนก็ได้“ไม่” พันเดชปฏิเสธเสียงเรียบ ต้องเป็นสถานการณ์แบบนี้เท่านั้นถึงจะตกลงกับเธอได้ ถ้าเกิดว่าไปจากที่เธอก็จะระเบิดขึ้นทันทีเขารับประกันจิดาภาเงียบ“ได้ คุณว่ามา”“เขาไปที่บ้านคุณทำไม”“ตอนที่ฉันกลับไป เขาโทรมาพอดีว่าอยากมา อยากมาก็มา ก็แค่นั้น”“ไม่มีอย่างอื่นใช่ไหม” พันเดชถาม“ไม่มีหรอก ก็แค่นั้น”อารมณ์โกรธของพันเดชลดลงนิดหน่อย“ตอนนี้ไปได้แล้วใช่ไหม” จิดาภาถามเขาอย่างน่าสงสาร“ต่อไปยังจะอวดดีอีกไหม” พันเดชถามจิดาภาเข้าใจในทันที มองไปที่เขาแล้วพูดว่า “คุณพันเดช ให้มันมีขอบเขตบ้างนะ”“ลงรถเถอะ”“ไม่อวดดีแล้ว” จิดาภาประนีประนอมพันเดชเงียบ