หลงรักเมียเจ้าเล่ห์ - ตอนที่ 264 อธิบายกับเธอ（3）

บทที่264 อธิบายกับเธอ（3）

ได้ยินแบบนี้ เพื่อนร่วมงานพยักหน้า ช่องระหว่างคิ้วมีความกังวล ตามที่จิดาภาพูด ตุลยาไม่ได้ได้ยินว่าใครเป็นคนพูด กังวลจริงๆว่าเธอจะไปพูดอะไรกับพันเดช อย่างงั้นงานของเธอก็รับประกันไม่ได้……

ตุลยาเดินไปถึงอีกฝั่ง สีหน้าจริงจังหนักแน่น ลำบากใจพูดจาไม่ออก เพราะคนที่สัมภาษณ์เธอ คือระติ！

หรือว่า จะเพราะเหตุนี้จริงพันเดชจึง ไล่ระติออก？

คิดถึงเท่านี้ สีหน้าของตุลยาไม่ดีเอาอย่างมาก เริ่มแดงขึ้น พันเดชทำแบบนี้เท่ากับกำลังตบหน้าเธอ！

เวลานี้ เธอกำมือ ลุกขึ้น แล้วเดินตรงไปที่ห้องทำงานของพันเดช

เคาะประตู มีเสียงดึงดูดของพันเดชดังออกมา

ตุลยาผลักประตูเข้าไป

“ประธานพันเดชคะ！”หลังจากได้ยินเสียงตุลยา พันเดชช้อนตา มองที่เธอ “ว่าไง？มีเรื่องอะไรเหรอ？”ตุลยาคิดไตร่ตรอง พูด “ฉันได้ยินมาว่า ระติถูกไล่ออกแล้ว！？”“ใช่！”หลังได้ยินตุลยาพูด พันเดชก็ไม่ปิดบังอะไร ตอบเธอแบบส่งๆ“ทำไมล่ะคะ？”ตุลยาถาม ตอนนี้ด้านนอกกำลังซุบซิบกัน ที่พันเดชทำแบบนี้ มันไม่ไว้หน้าเธอสักนิด“ก็ไม่ทำไม！” พันเดชพูด และไม่อยากคุยเรื่องนี้กับเธอ“เป็นเพราะว่าฉันเหรอคะ？”ตุลยามองเขาแล้วถาม “พันเดช คุณรู้หรือเปล่า ตอนนี้ด้านนอกกำลังพูดคุยกันเรื่องฉัน？！”ได้ยินแบบนี้ พันเดชก็มองที่เธอ “เพราะคุณ？เพราะคุณอะไร？”มองไปที่สายตาของ พันเดช ตุลยาชะงัก ระหว่างนี้ไม่รู้ว่าควรพูดอะไรดี“ตอนนี้ด้านนอกทุกต่างก็พูดกันหมด เพราะว่าระติสัมภาษณ์ฉัน ถึงได้ถูกคุณไล่ออก พันเดช คุณทำแบบนี้ จะทำให้คนอื่นเข้าใจฉันผิดว่าเป็นเพราะคุณ จึงใช้เส้นสายเข้ามา！”ตุลยามองเข้าแล้วพูดชัดคำต่อคำ“แล้วคุณล่ะ？คุณเข้าใจว่ายังไง？” พันเดชถามกลับตุลยาไม่รู้ว่าควรพูดยังไง พันเดชเป็นคนฉลาด บางคำ เผลอหลุดออกมาเข้าก็จับได้“ฉันไม่รู้ ถึงได้มาถามคุณนี่ไง！”ตุลยาพูด สีหน้าไม่ดีอย่างมากเวลานี้ พันเดชมองเธอ “ถ้าระติไม่ได้เพราะว่าคุณเป็นกองทองของบริษัทCA หรือเพราะว่าผม คุณก็ไม่จำเป็นต้องกังวลขนาดนี้ ถ้าหากว่าเป็นผม คุณก็ยิ่งไม่จำเป็นต้องกังวล เพราะว่าคุณได้ใช้ชื่อนี้ไปแล้ว！” พันเดชมองไปที่เธอแล้วพูดทีละคำอย่างหนักแน่น ดูแล้ว เย็นชาได้ยินแบบนี้ ตุลยาขมวดคิ้ว “พันเดช คุณไม่เชื่อฉัน！？”“ยังไม่ได้พูดเลยว่าทำไมผมถึงไล่ระติออก ตุลยา ถ้าคุณใช้ความสามารถของตัวเองเข้ามาจริง แล้วคุณจะกลัวคนอื่นเขาพูดกันทำไม？จะช้าเร็วคุณก็ต้องใช้ความสามารถพิสูจน์ทุกอย่าง！” พันเดชมองเธอแล้วพูดได้ยินอย่างนี้ ตุลยาชะงัก ไม่รู้เหมือนกันว่าควรจะพูดยังไงดี คิดแล้ว พยักหน้า “ฉันรู้แล้วค่ะ！”“อืม！” พันเดชพยักหน้าตุลยามองเหลือบไปที่เขา รู้ว่าเขารอบคอบในเรื่องทำงาน แต่ไม่คิดว่าเรื่องมันจะเป็นแบบนี้ เอ่ยปาก “ฉันมีงาน ขอตัวก่อนนะคะ！”“อืม！” พันเดชตอบรับ ตุลยาหันหลังแล้วเดินออกไป พันเดชนั่งอยู่ที่นั่น มองเงาหลังของเธอ จ้องมองเข้มขรึมมากกว่าเดิม……