หลงรักเมียเจ้าเล่ห์ - ตอนที่ 260 เพื่อนร่วมงานคนใหม่（2）

บทที่260 เพื่อนร่วมงานคนใหม่（2）

“ฮัลโหล ”

“ถึงบ้านหรือยัง！”ไม่ใช่ใครอื่น เป็นพันเดชเอง

“อืม เพิ่งจะเข้าประตูมา！”จิดาภาตอบกลับไปแบบส่งๆ

“สงชัยล่ะ กลับไปหรือยัง！” พันเดชพูด

“กลับไปแล้ว！”

ได้ยินแบบนี้ พันเดชถึงได้สบายใจขึ้นมาหน่อย

“อืม ถ้าไม่มีไรแล้ว เธอเองก็รีบพักผ่อนซะ！”

“อืม！”จิดาภาตอบไปอย่างส่งๆอีกครั้ง

พูดจบ ก็วางสายลง

จิดาภามองที่โทรศัพท์ รู้สึกยากที่จะเข้าใจ

แต่ก็ไม่ได้คิดอะไรมาก ช่วงนี้ เขาชินแล้วกับการโทรจิกของเขา

หลังจากกลับไป จิดาภาเช็ดเครื่องสำอาง อาบน้ำ แล้วขึ้นไปนอนบนเตียง จนฟ้ารุ่งสางวันรุ่งขึ้นจิดาภาตื่นนอน ความหวาดกลัวของสองวันนี้สูญหายไปมากแล้วเธอลุกขึ้น เช่นเคย ทำอาหาร หลังจากนั้นก็ไปทำงานสองสามวันแล้วที่จิดาภาไม่ได้เข้าบริษัท เพียงแค่ถึงบริษัทก็รู้สึกสนิทสนมแล้วไม่น้อยแก้วมองมาที่เธอ “จิดาภา สองสามวันนี้เธอหายไปไหนมาเหรอ？”พูดขึ้นแบบนี้ จิดาภานิ่งอึ้งไป แล้ววรีบยิ้ม “พอดีมีเรื่องที่บ้านนิดหน่อย เลยลาไปสองวัน！”“เธอนี่โชคดีจัง！”แก้วอดที่จะพูดไม่ได้“โชคดี！？”ได้ยินคำนี้ จิดาภามองไปที่แก้วอย่างหาคำตอบไม่ได้ “สาวน้อย พูดแบบนี้หมายความว่ายังไงเหรอ？”“เธอไม่รู้หรอก สองสามวันที่เธอไม่ได้มาเนี่ย พันเดชนี่อย่างกับกินลูกปืนเข้าไปเลย เจอใครก็ไล่เขาหมด！”แก้วพูดโม้ได้ยินแบบนี้ จิดาภาก็อึ้ง แล้วมองไปที่เธอ “เวอร์ขนาดนี้เลยเหรอ？”“เวอร์！？”คำนี้พูดขึ้น แก้วถามกลับ “เธอลองถามดู มีแผนกไหนบ้างที่ไม่ถูกประธานพันเดชไล่ตะเพิด ฉันนี่ปลงแล้ว！”มองไปที่สีหน้าของแก้ว อยู่ๆจิดาภาก็ไม่รู้ว่าควรจะพูดว่าอะไรดีมีความรู้สึกแบบนี้ขึ้นมาในใจ หรือว่าพันเดชเป็นเพราะเธอเหรอ？แต่จะเป็นไปได้เหรอ？ขณะที่จิดาภากำลังคิดอยู่ แก้วยื่นมือออกมาโบกที่ตรงหน้าเธอ “ฮัลโหล เธอคิดอะไรอยู่หน่ะ？”“หืม！？”จิดาภาได้สติกลับ มองที่แก้ว แล้วยิ้ม “เปล่า งั้นฉันก็โชคดีจริงๆแหละ！”แก้วพยักหน้า“แต่ว่า วันนี้ก็ไม่รู้ว่าประธานพันเดชจะอารมณ์เป็นยังไง！”แก้วพูดขณะที่กำลังพูดอยู่นั้น เพียงแค่เห็นประตูลิฟต์เปิดออก พันเดชเดินออกมาจากลิฟท์ ชุดสูทสีดำ ร่างสูงหยุดชะงัก ใบหน้าหล่อสมบูรณ์แบบไม่ได้แสดงออกความรู้สึกใดๆ แต่เพียงเขาปรากฏตัว ก็ฆ่าผู้คนได้ทันทีเมื่อเห็นพันเดช แก้วลนเหมือนไก่ถูกเชือด รีบหนี “ฉันไปทำงานก่อนนะ！”ไม่รอให้จิดาภาได้มีโอกาสอ้าปาก ก็รีบวิ่งกลับไปที่แผนกทำงานของตัวเองจิดาภานิ่ง น่ากลัวขนาดนี้เลยเหรอ？ทันทีที่ช้อยตาขึ้น พันเดชก็เดินมาถึงด้านหน้าเธอแล้ว หรือเรียกได้ว่า ด้านหน้าคือทางเดียวที่เธอต้องเดินจิดาภาเหลือบตาลง ต้องทำงานใครจะไปรู้ว่าพันเดชกลัวเดินมาถึงตรงหน้าเธอ หยุดลง แล้วมองมาที่เธอ “เป็นไงบ้าง？ไม่เป็นไรแล้วใช่ไหม！？”ได้ยินเสียงที่อยู่บนหัว จิดาภาช้อนตาขึ้น เมื่อเห็นตอนที่พันเดชถามเธอ เธอก็รู้สึกว่ามีสายตามองมาที่เธอจากทุกมุมทันทีจิดาภาชะงัก รีบยืนขึ้น ยิ้มแล้วพูด “ขอบคุณประธานพันเดชที่เป็นห่วงนะคะ ไม่มีเรื่องอะไรแล้วค่ะ！”ท่าทางของจิดาภา มีความเคารพ และระยะห่างความคิดของเธอ พันเดชเองก็เดาไม่ออก เหลือบมองไปที่เธอ เอ่ยปาก“งั้นก็ดี ตั้งใจทำงาน！”“ฉันจะตั้งใจทำงานค่ะ！”พูดจบ พันเดชก็จ้องมองที่เธอ แล้วหมุนตัวกลับเข้าไปที่ห้องทำงาน