หลงรักเมียเจ้าเล่ห์ - ตอนที่ 256 เอาใจใส่เป็นพิเศษ（2）

บทที่ 256 เอาใจใส่เป็นพิเศษ（2）

พูดแล้วเธอก็มองไปทางจิดาภาและสงชัย “คิดไม่ถึงเลยว่าทั้งคุณจิดาภาและคุณสงชัยก็อยู่ที่นี่ด้วย”

จิดาภาหัวเราะ “งั้นคุณตุลยาก็มานั่งทานด้วยกันสิคะ”

“ได้เหรอคะ งั้นฉันก็ไม่เกรงใจแล้ว” พูดแล้วเธอก็นั่งลง

แบบไม่ได้มีความเกรงใจเลย

ในเมื่อเธอเองก็แสดงออกอย่างใจกว้างแล้ว จิดาภาก็ไม่คิดถึงเหตุผลอะไรอีก “ตุลยา เธออยากกินอะไรก็สั่งได้เลยตามสบาย”

“ฉันกินมาแล้ว ขอบคุณมาก”

“คุณยังต้องคุยธุระอยู่ไม่ใช่เหรอ” พันเดชถามตุลยา

ว่ากันตามตรงแล้ว สี่คนนั่งกินข้างด้วยกัน คนที่จะลำบากใจที่สุดน่าจะเป็นเธอ

“ฉันคุยจบแล้ว” พูดแล้วเธอก็นั่งลงข้างพันเดช “ทำไมเหรอ คุณไม่อยากให้ฉันอยู่ที่นี่เหรอหรือว่าฉันมารบกวนพวกคุณ”

การที่ตุลยาสบตาเขาแล้วถามแบบนั้นก็ทำให้พันเดชนิ่งไปเหมือนกัน เขาจึงทำได้แค่พูด “ไม่หรอก”“พวกคุณกินกันเถอะ ฉันยังดูพวกคุณกินก็พอแล้ว” ตุลยาพูดแล้วเอามือไปวางไว้ที่ไหล่ของพันเดช สบตาเขานิ่งไม่ละสายตาจิดาภาที่กำลังกินข้าวอยู่ก็มองไม่เห็นสงชัยเองก็ทำเป็นมองไม่เห็นแล้วก็กินต่อไปตอนที่พันเดชกำลังกินอยู่นั้น ตุลยามองเห็นมือของเขาก็ตกใจใหญ่ “เดช มือคุณเป็นอะไร”เธอมองไปทางจิดาภาและสงชัยอย่างแปลกใจพันเดชมองเธอแล้วพูดว่า “ไม่มีอะไร โดนแก้วบาดหน่ะ”“ทำไมไม่ระวัง เจ็บรึเปล่า” ทั้งน้ำเสียงและท่าทีของตุลยาเต็มไปด้วยความเป็นห่วงแต่ท่าทางนั้นจิดาภามองดูยังไงก็รู้สึกว่าแสร้งทำแต่เธอก็ไม่ได้สนใจเพราะไม่ได้เกี่ยวอะไรกับเธอแล้วก็กินอาหารต่อไปพันเดชก็มองไปทางจิดาภาอย่างไม่ตั้งใจแล้วก็พูดขึ้นมาว่า “ไม่มีเรื่องอะไรเลย”ตุลยาก็ยังคงมองอย่างเป็นห่วงด้านจิดาภาก็คุยกับสงชัยเบาๆแล้วตุลยาก็หันไปคุยกับจิดาภาว่า “คุณจิดาภา ฉันไม่เจอคุณเลยตั้งหลายวันมาแล้ว คิดว่าคุณไปซะแล้ว”พอเธอพูดขึ้นมาจิดาภาก็ตกใจนิ่งไปไฟกองนี้สุดท้ายก็จะมาเผาตัวเธอเอง“ไป ไปไหนเหรอคะ” ฉันเกิดที่เมืองเอนี้ ครอบครัวฉันก็อยู่ที่นี่ ฉันจะไปไหนได้”จิดาภาถามกลับ“คิดว่าคุณออกไปอยู่ต่างประเทศแล้วซะอีก”“ก็ฉันเพิ่งจะกลับมา ทำไมต้องออกไปอีก” พูดแล้วในหัวสมองของจิดาภาก็นึกอะไรขึ้นมาได้ ก็เลยมองไปที่ตุลยาแล้วถามกลับ “ดูเหมือนคุณตุลยาจะใส่ใจฉันดีจังเลยนะคะ ยังรู้อีกด้วยว่าช่วงนี้ฉันไม่อยู่” จิดาภาพูดเสียงเรียบอย่างสนใจด้วยว่าสงชัยและพันเดชจะคิดอย่างไรและสีหน้าของตุลยาก็เปลี่ยนนิดหน่อย แต่ก็ไม่ได้แสดงออกอย่างมากมายอะไรแต่จิดาภาก็จับสังเกตได้พันเดชและสงชัยเองก็นิ่งไปเหมือนกันเมื่อได้ยินคำพูดของจิดาภา ทำไมพวกเขาจะไม่รู้ว่าเธอหมายถึงอะไรแต่ว่าทั้งคู่ก็ไม่ได้พูดอะไรได้แต่มองที่จิดาภาและตุลยาโดยเฉพาะพันเดชที่สายตาจับจ้องไปที่ตุลยาเพื่อรอฟังคำตอบของเธอตุลยานิ่งไปแล้วก็หัวเราะ”มันก็แน่นะสิคะ ฉันไปหาเดชที่บริษัท หาคุณเพื่อจะหากาแฟดื่มแล้วก็ได้ยินเพื่อนร่วมงานคุณบอกว่าคุณไม่มาทำงานหลายวันแล้ว”“เอ๊ะ ใช่เหรอคะ” จิดาภาขมวดคิ้วอย่างไม่แน่ใจ แต่ว่าหางเสียงกลับทำให้คนรู้สึกว่ามีความหมายลึกซึ้งไปกว่านั้น“แน่นอนสิ ไม่งั้นคุณจิดาภาหมายความว่ายังไง” “ไม่มีอะไรหรอก ก็แค่คิดเฉยๆ คุณตุลยาเองก็ดูจะใส่ใจดิฉันดีเหลือเกิน”จิดาภาพูดอย่างยิ้มๆ