หลงรักเมียเจ้าเล่ห์ - ตอนที่ 244ลองดูสักครั้ง（1）

บทที่ 244ลองดูสักครั้ง（1）

จิดาภามองไปที่ไปรยาแล้วพูดว่า “ถ้าเธอเข้าใจเรื่องที่แมงเม่าบินเข้ากองไฟ บินเข้าไปทั้งๆที่รู้ว่าต้องตาย ยังจะบินเข้าไปไหม ฉันเองก็ไม่ใช่แมงเม่า ฉันเป็นคน เพราะฉะนั้นฉันก็คงไม่ทำแบบนั้นหรอก” จิดาภาพูด

หลังจากที่ได้ยินคำพูดของจิดาภา ไปรยาก็ส่ายหัว “เธอหน่ะใช้ชีวิตอย่างมีเหตุมีผลเกินไป”

“ใช้ชีวิตอย่างไม่คิด ก็จะติดหลุมพราง” จิดาภาพูด

“จะเป็นไปได้อย่างไร ฉันว่าคุณพันเดชเขาก็เปลี่ยนไปในทางที่ดีขึ้นนะ แต่ว่าครั้งนี้ที่เขาเป็นเทพบุตรขี่ม้าขาวมาช่วยเธอ ฉันถึงกับมองเขาเปลี่ยนไปเลยนะ” ไปรยาพูด

พูดกันตามจริงเลย ฟังที่จิดาภาพูดเรื่องพวกนี้ เธอเองก็แปลกใจ แต่ถ้าจะพิจารณาให้ดี ท่าทีที่เขามีต่อจิดาภาไม่เหมือนเมื่อก่อน

ได้ยินเข้าคิ้วของจิดาภาก็ขมวด “เขาให้อะไรเธอมารึเปล่า”

“ก็ไม่นิ”

“ถ้าไม่มีละก็ ทำไมเธอพูดถึงเขาในแง่ดีจัง” จิดาภาถาม

“ฉันเป็นคนอย่างนั้นเหรอ ฉันแค่พูดไปตามความจริง” ไปรยาพูดจริงจัง

ได้ยินดังนั้นคิ้วของจิดาภาก็กระตุกมองไปที่ไปรยา “ความหมายของเธอก็คือ ฉันให้ฉันกลับไปคืนดีกับเขางั้นเหรอ”ไปรยาพูดว่า “คุณผู้หญิงประทับใจก็บอกประทับใจ ถึงจะสมเหตุสมผล”เห็นท่าทางของไปรยาแล้วเธอก็หัวเราะขึ้นมาไปรยามองมาที่เธอ รู้ทั้งรู้ว่าเธอตั้งใจพูดขึ้นมา “หรือว่าเธอไม่ประทับใจ”พูดถึงเรื่องนี้ขึ้นมา ไม่รู้ว่าทำไมในหัวของจิดาภาก็มีภาพของพันเดชผลุดขึ้นมา ภาพที่เขาปลดมือและเท้าของเธอ เธอเองก็ไม่รู้ว่าทำไมก็เข้าไปอยู่ในอ้อมกอดของเขาแล้วคิดได้ถึงตอนนี้สติของจิดาภาก็กลับคืนมาไปรยามองไปที่จิดาภา “เธอเป็นอะไร คิดอะไรอยู่”จิดาภาส่ายหัว “ไม่มีอะไร”“เธอยังไม่ตอบคำถามฉันเลย” ไปรยาพูดจิดาภาเพิ่งจะนึกออกเรื่องที่ไปรยาถาม คิดแล้วก็พูด “เธอต้องรู้นะว่า ประทับใจกับรัก มันคนละเรื่องกัน”แต่ทว่าเหตุผลของจิดาภามีเป็นล้านเธอมีสิ่งที่เธอจะต้องยืดหยัดต่อไป ไปรยาเองก็รู้คิดแล้วก็ขำ “อะไรมันก็จะต้องผ่านไป จากประทับใจก็จะค่อยๆเปลี่ยนเป็นรักเอง”จิดาภาไม่พูดอะไรทำตาเขียวใส่ “ไปรยาเธอเป็นผู้เชี่ยวชาญทางด้านความรักตั้งแต่เมื่อไหร่“ฮ่าๆๆ อยากให้เธอมีความสุขก็เลยคิด ฉันจำเป็นแล้วแหละครั้งนี้”จิดาภาส่ายหัวอย่างจนใจเพิ่งพูดจบไปรยาก็นึกถึงเรื่องสงชัย “ใช่สิ ยังมีสงชัยอีกคน ฉันดูออกนะว่าเขาชอบเธอ โอ้ว ดูดีทั้งคู่จะเลือกใครดีนะ” ไปรยาพูดพรึมพรำกับตัวเองเห็นท่าทีเธอแล้ว จิดาภาก็มองผ่านเธอไปมานานก็มาถึงบ้านของจิดาภาสองคนเดินขึ้นบ้านไป“เป็นยังไง ต้องให้ฉันอยู่เป็นเพื่อนเธอไหม” ไปรยาถาม“ไม่ต้องหรอก ฉันพักวันเดียว พรุ่งนี้ก็ไปทำงานแล้ว” จิดาภาพูด“พรุ่งนี้ไปทำงานเหรอ คุณผู้หญิง ไม่พักหน่อยเหรอ” ไปรยาถาม“พักอยู่บ้านก็คิดไปเรื่อยเปื่อยอีก ไปทำงานที่บริษัทดีกว่า ยังไงซะฉันก็ไม่ได้เป็นอะไรมากสักหน่อย” จิดาภาพูดไปรยาพยักหน้าแล้วยกนิ้วโป้งให้เธอ “แม่หญิงแกร่ง”