สุดยอดชาวประมง (极品小渔民) - บทที่ 646 ศิษย์พี่รองขอความช่วยเหลือ

บทที่ 646 ศิษย์พี่รองขอความช่วยเหลือ

บทที่ 646 ศิษย์พี่รองขอความช่วยเหลือ

จนถึงตอนนี้ศิษย์พี่รองก็ยังไม่กลับมาอีกเลย แต่ส่งข่าวกลับมาบอกว่าอยู่ระหว่างเข้าฌาน อีกทั้งพี่รองยังบอกอีกว่าถ้าครั้งนี้ราบรื่นก็อาจจะได้เลื่อนเป็นขั้นบรรพกาลดาราระดับต้นได้ไม่มีปัญหา ! เรียกได้ว่าศิษย์พี่ทั้งหลายเป็นยอดอัจฉริยะตัวจริง ไม่งั้นคงไม่สามารถดึงพลังจากชิ้นส่วนพลังธรรมดา แล้วเลื่อนขั้นบรรพกาลดาราได้เลยแบบนี้ !

ส่วนศิษย์พี่ห้า ตอนนี้เขาก็กำลังเข้าฌานอยู่ที่นี่และอยู่ในขั้นตอนสำคัญ แต่ก็ยังต้องใช้เวลาอีกสักระยะจึงจะสามารถเลื่อนขั้นบรรพกาลดาราได้ เนื่องจากพลังที่พี่ห้าสะสมมานั้นยังไม่หนาแน่นพอ ! แน่นอนว่าเป็นเพราะพี่ห้าเคยได้รับบาดเจ็บมาก่อน ตอนนี้ฟื้นพลังกลับมาเหมือนเดิมได้ก็ถือว่าไม่เลวแล้ว ถ้าไม่ใช่เพราะได้ชิ้นส่วนพลังจากฉู่เหิน การทะลวงระดับพลังคงยากกว่านี้มาก !

แต่ศิษย์พี่หกค่อนข้างโชคดี บวกกับเขาค่อยใช้ชิ้นส่วนพลังมากเมื่อนานไม่แล้ว ทำให้เลื่อนขั้นได้ในเวลาสั้น ๆ! ศิษย์พี่หญิงเจ็ดยิ่งไม่ต้องพูดถึง นางทะลวงระดับพลังขั้นเทพดาราระดับสูงสุดได้ตั้งแต่ก่อนหน้าที่ฉู่เหินจะออกจากฌานเสียอีก แต่จากพลังขั้นก่อนหน้านี้ของนางการจะทะลวงขั้นบรรพกาลดารา ดูเหมือนจะเป็นไปไม่ได้

ส่วนศิษย์พี่แปดเองก็เพิ่งเลื่อนขั้นเทพดาราระดับสูงไม่นานเหมือนกัน ! ดังนั้นพวกเขาทั้งสองคนจึงเป็นไปไม่ได้เลยที่จะทะลวงขั้นบรรพกาลดาราได้ในตอนนี้ ! ด้วยเหตุนี้ฉู่เหินจึงยิ่งไม่รู้ว่าพวกเขาดีใจเรื่องอะไรกันแน่ !

“พี่เก้า เมื่อกี้เหนือบ้านวายุของเรามีนกฟีนิกซ์ปรากฏตัว ! นี้คงจะเป็นลางดีของบ้านวายุเป็นแน่ ! อีกทั้งเมื่อครู่พวกเรายังเห็นนกฟีนิกซ์นั้นร่อนลงมาภายในบ้านพวกเราด้วย !”

พอได้ยินแบบนั้นฉู่เหินก็พอจะรู้แล้วว่าเพราะอะไร ที่แท้พวกเขาก็นึกว่ามดเพลิงผลาญของเขาเป็นนกฟีนิกซ์นี้เอง ! แต่พอเห็นท่าทางตื่นเต้นดีใจของพวกเขา ฉู่เหินก็ได้แต่อ้าปากพะงาบ ๆ ไม่กล้าพูดความจริง

ตอนนี้ทุกคนกำลังมีความสุขอยู่ อีกทั้งพอมีเรื่องนกฟีนิกซ์ขึ้นมา ก็เหมือนเรียกขวัญกำลังใจให้กับพวกเขามาก แล้วอย่างนี้เขาจะกล้าขัดความสุขพวกเขาได้ยังไง ! พอคิดถึงตรงนี้ฉู่เหินก็ถอนหายใจไม่พูดอะไรอีก

นอกจากทักทายศิษย์ทุกคนอย่างเรียบง่ายไม่กี่ประโยค ฉู่เหินก็ขอตัวลา ! เมื่อมองแผ่นหลังฉู่เหินหายลับไป สายตาของศิษย์พี่แต่ละคนก็เต็มไปด้วยความชื่นชม พวกเขานึกว่าศิษย์พี่เก้าของตัวเองจะโอ้อวดตนเสียอีก ! ขนาดพวกเขายังดีใจจนจะบ้าตาย แต่พี่เก้ากลับนิ่งสงบสุขุมเช่นนี้ !

ยิ่งเห็นสายตาชื่นชม ฉู่เหินรีบเร่งฝีเท้า ! เขารับกับสายตาแบบนี้ไม่ไหวจริง ๆ เดิมทีเขาวางแผนว่าจะออกไปจัดการธุระด้านนอก แต่ไม่ว่าจะเดินไปที่ไหนก็มีแต่สายตาชื่นชมมองตัวเองกลับมาทุกครั้ง ! ด้วยเหตุนี้ฉู่เหินก็ยิ่งทำตัวไม่ถูก !

ด้วยความจำใจเขาจึงเดินกลับมาเข้าฌานเสียเลย ! เพราะพลังวรยุทธ์ของฉู่เหินตอนนี้คือขั้นเซียน และหลังจากทะลวงขั้นนี้สำเร็จ การจะเลื่อนขั้นต่อไปก็เป็นอะไรที่ยากมาก ! บางคนอาจจะต้องใช้เวลาสิบหรือร้อยปีกว่าจะเลื่อนได้สักขั้น

เพราะแบบนี้ขั้นเซียนจึงเป็นขั้นที่สำคัญมากในการสะสมพลังให้หนาแน่น ! หลายคนที่ทำแบบนี้เมื่อเลื่อนขั้นเทพดาราสำเร็จ ต่อไปก็จะเลื่อนขั้นรวดเร็วยิ่งขึ้นมาว่าเดิม ! แต่ว่าหลังจากทะลวงขั้นเทพดาราระดับสูงสุดได้แล้ว ขั้นต่อไปก็ยากมากเช่นเดียวกัน จนทำให้มีคนหลายคนที่ค้างอยู่ที่ขั้นนี้ตลอดไป !

หลังจากเลื่อนขั้นเซียนก็จะบรรลุพลังหนึ่งอย่าง ยิ่งบรรลุพลังลึกซึ้งเท่าไร ก็จะเป็นผลดีในอนาคตมากเท่านั้น ! ในช่วงเวลาพักฉู่เหินจึงจนต้องอยู่ในห้องตัวเองเข้าฌานอย่างสงบ และเริ่มฝึกฝนให้บรรลุพลัง !

…ตอนนี้เขาบรรลุพลังธาตุไฟมากที่สุด อีกสามธาตุที่เหลือยังคงห่างไกลอีกมาก

ส่วนธาตุลมของเขาก็ค่อนข้างด้อยกว่าธาตุอื่น ๆ เพราะตั้งแต่ต้นจนถึงตอนนี้เขายังบรรลุพลังธาตุลมน้อยมาก กระทั่งตอนนี้เขายังไม่รู้จะทำยังไงกับชิ้นส่วนพลังธาตุลมในมือตัวเองเลย ! ด้วยความจำใจเขาจึงเลือกชิ้นส่วนพลังธาตุสายฟ้าและน้ำแข็งออกมาแทน !

อย่างไรก็ตามตอนที่เขาเข้าฌานอยู่นั้น บ้านวายุกลับมีชนวนระเบิดเกิดขึ้น ! เพราะว่าจู่ ๆ วันหนึ่ง ก็มีนกห้าสีบินอยู่เหนือท้องฟ้าของบ้านวายุ ! นกห้าสีตัวนี้ได้รับบาดเจ็บสาหัสมา บินเอียงไปเอียงมาราวกับจะสิ้นลม ถ้าเห็นข้อความนี้จากที่อื่นโปรดกลับมาเยี่ยมเราบ้างนะ ไอรีนโนเวล ขอบคุนจ้า

หลังจากมันบินมาถึงบ้านวายุ ก็ทนไม่ได้อีกต่อไปตกลงมาเบื้องหน้าฉู่ตงที่ออกมายืนรับลมพอดี และเห็นมันเข้า เขาก็รีบคว้ารับไว้ ! ก่อนที่นกห้าที่ตกลงมาจะพูดประโยคหนึ่งที่ทำให้ฉู่ตงตกใจจนตัวสั่น !

“เซียวตงจือ ศิษย์พี่รองของพวกนายกำลังประสบภัย รีบไปช่วยเขา เขาอยู่ที่… !” พูดไปได้ครึ่งประโยค ยังไม่ทันพูดจบมันก็เป็นลมหมดสติไปก่อน ! ยิ่งทำให้ฉู่ตงตกใจ !

เขารู้ว่าศิษย์พี่รองชื่อว่าเซียวตงจือ แต่ว่าก่อนหน้านี้ศิษย์พี่สี่เพิ่งจะบอกข่าวว่าพี่รองเข้าฌานไปเองไม่ใช่เหรอ ทำไมจู่ ๆ ประสบภัยขึ้นมาได้ หรือว่าเกิดเรื่องไม่คาดฝันขึ้น ?

หลังจากทราบเรื่อง ฉู่ตงก็ไม่กล้านิ่งนอนใจ ! คนที่เขาไปหาก่อนคนแรกคือศิษย์พี่แปด ! หลังจากศิษย์พี่แปดได้ยินดังนั้นเขาก็ตกใจรีบหาอาจารย์ทันที ! แต่ระหว่างที่กำลังจะก้าวเขาก็ต้องหยุดชะงัก เพราะนี้เป็นช่วงเวลาสำคัญของอาจารย์ ถ้าเขาเข้าไปรบกวนต้องไม่ใช่เรื่องดีแน่ !

หลังจากครุ่นคิดอย่างหนักใจเขาก็ตัดสินใจไปหาฉู่เหินที่ห้อง ! ตอนนี้ฉู่เหินเพิ่งจะเข้าฌานไปยังไม่ได้ลึกซึ้งถึงขั้นนั้น ! ทำให้ชายหนุ่มที่เห็นพี่แปดมาหาตัวเอง ก็อดรู้สึกประหลาดใจไม่ได้ ! ต้องเข้าใจว่ากระท่อมทั้งสี่ด้านนี้ เต็มไปด้วยค่ายกลที่ฉู่เหินวางไว้ ดังนั้นถ้าศิษย์พี่แปดมาใกล้เขาก็ต้องรู้สิ !

เมื่อเปิดประตูออก พี่แปดก็เร่งรีบเดินเข้ามาในห้อง ทำให้ฉู่เหินมองอย่างแปลกใจ แต่เมื่อเห็นสีหน้าของพี่แปด เขาก็เริ่มรู้สึกกังวลขึ้นมา เพราะเขาสัมผัสได้ว่านี้ไม่น่าใช่เรื่องดีแน่

หลังจากศิษย์พี่แปดเข้ามาในห้องแล้ว เขาก็เล่าเรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นกับพี่รอง ! ฉู่เหินที่ได้ยินแล้วก็มุ่นคิ้ว ด้วยเขารู้สึกว่าเรื่องนี้มีความไม่ชอบมาพากล เพราะว่าที่มาของเรื่องนี้ไม่คงไม่แน่ชัด

ต้องเข้าใจว่าถ้าเรื่องนี้ถูกอาจารย์รู้เข้า เกรงว่าความพยายามในครั้งนี้ทั้งหมดจะต้องสูญเปล่า ! ครั้งนี้อาจารย์ใช้พลังที่ตัวเองสะสมทั้งหมดเพื่อเลื่อนระดับขั้น ถ้าไม่สามารถเลื่อนขั้นบรรพกาลดาราได้ ไม่เพียงความพยายามจะเสียเปล่า ยังไม่รู้เหมือนกันว่าเมื่อไรจะเลื่อนขั้นได้อีกครั้ง

พลังวรยุทธ์เป็นของแปลกประหลาด ถ้าเกิดถูกรบกวนระหว่างกำลังทะลวงระดับขั้น ก็ไม่รู้จะทะลวงได้อีกทีเมื่อไร บางคนอาจต้องรอไปชั่วชีวิตเลยก็มี ! เพราะแบบนี้พอฉู่เหินได้ยินเรื่องนี้จึงขมวดคิ้วสงสัย ว่าบางทีเรื่องนี้อาจเป็นเล่ห์กลที่พุ่งเป้ามาที่อาจารย์ก็เป็นได้ !

พี่รองมีวิธีพิเศษในการติดต่อกับอาจารย์ ถ้าพี่รองเป็นอะไรขึ้นมาจริง ทำไมเขาไม่ติดต่อกับอาจารย์โดยตรง ! ยิ่งคิดเขาก็ยิ่งรู้สึกประหลาด ! พี่แปดเห็นท่าทางนิ่งเงียบคิ้วขมวดของฉู่เหิน เขาก็เหมือนจะได้สติ

เดิมทีเขาเองก็รู้สึกสงสัยเรื่องนี้เหมือนกัน เพียงแต่ตอนแรกเขาตกใจมาก เพราะมันเกี่ยวกับชีวิตของพี่รอง ! อีกทั้งเขารู้ว่าน้องเก้าของตนเป็นคนฉลาด ! ดังนั้นเมื่อน้องเก้าบอกว่าเรื่องนี้น่าสงสัย งั้นก็หมายความว่ามันน่าสงสัยจริง ๆ จนมาคิดดี ๆ เขาก็คิดว่านี้อาจเป็นแผนการ !

….เพียงคิดขึ้นได้เช่นนี้ นัยน์ตาของพวกเขาก็พลันฉายแววสังหารออกมาแล้ว !