สาวใช้ตัวป่วนของท่านแม่ทัพ - ตอนที่ 54

“ข้าเคยคิดว่าจะทำใจได้ แต่พอถึงเวลาจริง ๆ มันกลับเจ็บปวดเหลือเกินอาไห่ ข้าต้องอดทนเพื่อเสี่ยวซูใช่ไหม ข้าต้องทำให้ได้ใช่ไหม ฮือ ๆ”

“ท่านที่ต้องทำได้แน่นอนขอรับ ท่านพี่ของข้าเก่งอยู่แล้ว”

ในระหว่างที่สองพี่น้องกำลังกอดกันอยู่หน้าบ้านนั้น ก็มีคนกลุ่มหนึ่งตรงเข้ามาหา ได้ยินเสียงฝีเท้าก็ทำให้ทั้งสองผละตัวออกจากกัน หันไปมองยังคนกลุ่มนั้นด้วยความตกใจปนประหลาดใจ

“พวกท่านเป็นใคร!”

…..

ณ จวนท่านแม่ทัพหยาง

ตอนนี้ภายในจวนกำลังครึกครื้น เพราะกำลังจะมีงานมงคลเกิดขึ้นในอีกไม่กี่นาทีข้างหน้า ทั้งจวนถูกประดับประดาไปด้วยโคมไฟและผ้าสีแดง สาวใช้ในจวนเดินสวนกันไปมาเพื่อเร่งเตรียมความพร้อมให้เรียบร้อย ก่อนที่เกี้ยวเจ้าสาวจะมาถึง

หยางจื่อถงได้แต่นั่งครุ่นคิดอยู่ภายในเรือนที่พัก เขาไม่อยากให้มันถึงวันนี้เลย แต่ก็ไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้ จางหมิงซวนรอเขามาถึงห้าปีโดยไม่แต่งงานกับชายใด เขาคงไม่อาจปฏิเสธนางได้แล้ว หน้าที่คือหน้าที่ ส่วนเรื่องหัวใจไม่มีใครมาแทนที่เหม่ยหวาได้แน่นอน

“ท่านพ่อขอรับ”

“อ้าวเสี่ยวซู เข้ามาหาพ่อสิ” เขายิ้มได้เมื่อเห็นหน้าบุตรชายตัวน้อย ที่วันนี้สวมใส่ชุดสีแดงเป็นเจ้าบ่าวตัวน้อยดูน่ารักน่าชัง

“พร้อมแล้วขอรับ”

“ถ้าเช่นนั้นไปกันเถอะ เดี๋ยวจะเสียฤกษ์เสียยาม”

“ขอรับท่านแม่”

“เจ้าไหวแน่นะจื่อถง” หยางฮูหยินถามเมื่อเห็นสีหน้าอมทุกข์ของลูกชาย

“ไหวขอรับท่านแม่ มันคือความรับผิดชอบของข้า” คนพูดทำเป็นส่งยิ้มให้

หยางฮูหยินยิ้มตอบวางมือบนไหล่บุตรชายบีบเบา ๆ เพื่อให้กำลังใจ จากนั้นทั้งหมดก็เดินออกไปตั้งขบวนที่หน้าจวน เพื่อไปรับตัวเจ้าสาวที่บ้าน ทว่าในขณะกำลังจะเคลื่อนขบวนไปนั้น ก็มีรถม้าคันหนึ่งวิ่งตรงมาขวางทางไว้ คนที่ลงมาไม่ใช่ใครที่ไหนแต่เป็นเหวินกงกงนั่นเอง

“คารวะเหวินกงกง”

“รับราชโองการ”

เมื่อได้ยินเช่นนั้นทุกคนต่างก็นั่งคุกเข่าประสานมือคารวะอย่างพร้อมเพรียง รอให้เหวินกงกงประกาศพระราชโองการจากองค์ฮ่องเต้

“ด้วยโองการแห่งฟ้า ฮ่องเต้มีบัญชา ด้วยแม่ทัพหยางจื่อถงสร้างคุณประโยชน์ให้แก่บ้านเมืองจนเป็นที่น่าพอใจ ปราบกบฏที่ชายแดนเมืองฉางเจิ้นจนสำเร็จ อีกทั้งยังได้นำตัวนักโทษผู้อยู่เบื้องหลังความไม่สงบมารับโทษที่เมืองหลวง จึงประกาศแต่งตั้งให้เป็นรองแม่ทัพใหญ่แห่งแคว้นซวิ่นนับจากนี้เป็นต้นไป ในการนี้ยังได้จัดพิธีสมรสพระราชทานขึ้นระหว่างแม่ทัพหยางจื่อถงและหานเหม่ยหวา เพื่อเป็นรางวัลตอบแทนสำหรับความดีความชอบในครั้งนี้ จบราชโองการ”

“เป็นพระมหากรุณาธิคุณพ่ะย่ะค่ะ”