สาวใช้ตัวป่วนของท่านแม่ทัพ - ตอนที่ 51
เมื่อองค์ฮ่องเต้เสด็จเข้ามาในห้องพักฟื้น ทุกคนที่อยู่ภายในห้องต่างก็อยู่ในอาการสงบ รู้สึกกดดันอย่างบอกไม่ถูก แต่เมื่อพระองค์บอกให้ทำตัวตามสบายก็ทำให้รู้สึกผ่อนคลายมากขึ้น เมื่อได้เห็นความเป็นกันเองของพระองค์ท่าน
ทว่ามีเพียงคนเดียวที่อยู่ในอาการเดือดเนื้อร้อนใจนั่นคือซินอวี่ นางยืนก้มหน้าไม่กล้าแม้จะเงยขึ้นดูว่าตอนนี้พระองค์ทรงทำอะไรอยู่ หลังจากเหวินกงกงตามเข้ามาแล้ว ยังมีหมอหลวงอีกสามคนที่เข้ามาสมทบ คอยรายงานอาการของหยางจื่อถงให้ทรงทราบ
“ข้าหวังว่าพวกเจ้าจะใช้ความสามารถทำให้แม่ทัพหยางฟื้นขึ้นมาได้นะ”
“พ่ะย่ะค่ะฝ่าบาท พวกกระหม่อมจะรักษาท่านแม่ทัพหยางอย่างสุดความสามารถ” หมอหลวงท่านหนึ่งกล่าวตอบรับพร้อมทั้งค้อมตัวประสานมือคารวะ
“ฝากพวกเจ้าด้วย หากแม่ทัพหยางฟื้นขึ้นมาแล้ว รีบรายงานข้าด้วยเข้าใจหรือไม่”
“รับด้วยเกล้าพ่ะย่ะค่ะ”
เมื่อฝากฝังให้บรรดาหมอหลวงดูแลแล้ว องค์ฮ่องเต้ก็เดินเอามือขัดหลังในท่วงท่าสง่าผ่าเผยเตรียมตัวจะกลับเข้าพระตำหนัก โดยมีเหวินกงกงเดินตามหลังด้วยท่าทีสงบเสงี่ยม ขณะก้าวเท้าไปนั้นพระองค์ทรงชำเลืองตามองหญิงสาวที่เอาแต่ยืนก้มหน้า ก็จำได้ว่าเคยเจอกับนางก่อนเข้ามานี่เอง ไม่เคยรู้มาก่อนว่าหยางจื่อถงจะมีน้องสาวที่มีใบหน้างดงามเช่นนี้ เห็นครั้งแรกก็ถูกชะตาเสียแล้ว
“เจ้า!”
“มะ….หม่อมฉันหรือเพคะ”
“อ้าว! เมื่อครู่ยังคิดว่าข้าเป็นหมอหลวงอยู่เลย แล้วทำไมตอนนี้รู้ว่าข้าเป็นใครแล้วล่ะ”
“หม่อมฉันสมควรตายเพคะ หม่อนฉันสมควรตาย ได้โปรดประทานอภัยโทษให้หม่อมฉันด้วยเพคะ หม่อมฉันไม่ทราบจริง ๆ ว่าเป็นพระองค์”
“ข้าไม่ยกโทษให้ แต่โทษของเจ้าจะเป็นอย่างใดนั้น รอฟังที่บ้านเจ้าก็แล้วกัน อีกไม่นานข้าจะส่งคนไปบอกถึงที่ ว่าแต่…เจ้าชื่ออะไร”
“หม่อมฉันหยางซินอวี่เพคะ”
“หยาง-ซิน-อวี่ อีกไม่นานเจ้าจะได้รู้จักข้ามากกว่านี้แน่นอน หึ ๆ” คนพูดยกยิ้มมุมปากก่อนจะสาวเท้าเดินออกไปอย่างอารมณ์ดี เหวินกงกงที่เดินตามหลังชำเลืองมองนางด้วยสายตาที่อำมะหิตก่อนจะรีบเดินตามองค์ฮ่องเต้ไป นั่นทำให้ซินอวี่ยิ่งรู้สึกกลัวเข้าไปใหญ่ กลัวจนมือไม้สั่นไปหมด เห็นอย่างนั้นเหม่ยหวาต้องเข้ามาช่วยปลอบใจ
“เจ้าทำอะไรให้ฝ่าบาทไม่พอพระทัยหรือซินอวี่ พระองค์ถึงได้ตรัสเช่นนั้น”
“ข้าผิดไปแล้ว ตอนที่กำลังจะออกไปข้างนอกข้าเดินชนฝ่าบาทเจ้าน่ะสิ แถมยังคิดว่าพระองค์เป็นหมอหลวงอีกต่างหาก ข้าจะโดนลงโทษอย่างไรบ้างก็ไม่รู้ พระองค์ทรงขู่ข้าเช่นนี้ข้าจะทำอย่างไรดีเหม่ยเหมย”
“ไม่ต้องเป็นกังวลไปหรอกนะ พระองค์ไม่ทรงใจร้ายเช่นนั้นหรอก อาจจะแค่แกล้งเจ้าเล่น ๆ ก็เป็นได้”
“ฝ่าบาทเนี่ยนะจะแกล้งข้า เพิ่งจะเคยเห็นหน้ากันครั้งแรกก็คิดจะแกล้งกันแล้ว ข้าคงจะโดนหมายหัวแน่ ๆ”
“เจ้าอย่าเพิ่งคิดอะไรมากเลยนะ เรื่องแค่นี้พระองค์ไม่นำมาใส่พระทัยหรอก อย่าลืมว่าพี่ชายเจ้าทำความดีความชอบให้บ้านเมืองขนาดนี้ มีหรือที่พระองค์จะทำร้ายเจ้า”
“ก็ข้ากลัวนี่นา ใครก็รู้ว่าอาญาของฮ่องเต้นั้นน่ากลัวแค่ไหน”
ถึงแม้จะได้ยินคำพูดปลอบใจจากเพื่อนรัก แต่นางก็ยังคงเป็นกังวลอยู่ดี เกิดมาไม่เคยจะมีเรื่องกับใคร แต่พอจะมีกลับเป็นถึงองค์ฮ่องเต้ซะอย่างนั้น คิดถึงเรื่องนี้ทีไรก็เสียวสันหลังวาบทุกครั้ง
“ท่านแม่ทัพหยางฟื้นแล้ว!”
เสียงหมอหลวงท่านหนึ่งตะโกนบอก ทำให้เหม่ยหวาและซินอวี่รีบหันไปมองในทันที ทุกคนยิ้มแย้มด้วยความดีใจ รีบเดินเข้าไปยังเตียงผู้ป่วย แต่ยังคงทำได้เพียงยืนมองดู เพราะต้องให้ท่านหมอหลวงช่วยตรวจอาการให้ละเอียดอีกครั้ง
เหม่ยหวายืนกอดบุตรชายน้ำตาไหลไม่หยุด ในที่สุดเขาก็ฟื้นขึ้นมาแล้ว ไม่มีอะไรที่จะทำให้รู้สึกดีใจไปกว่านี้แล้ว
“ข้าดีใจสุด ๆ เลยเหม่ยเหมย”
“ข้าก็เช่นกัน”
“ข้าดูออกว่าเจ้าดีใจมากกว่าข้าเสียด้วยซ้ำ หากท่านแม่รู้ข่าวจะต้องดีใจมากแน่ ๆ”
“แล้วเมื่อไหร่เราจะได้เข้าไปหาท่านพ่อขอรับ”
“รอให้ท่านหมอหลวงตรวจอาการของพ่อเจ้าอย่างละเอียดเสียก่อน ข้ารู้ว่าเจ้าอยากกอดพ่อเจ้ามาก น้าเองก็เช่นกันนะเสี่ยวซู”
“ท่านพ่อจะรักข้าเหมือนที่ข้ารักท่านพ่อไหมขอรับท่านน้า”
“แน่นอน พ่อเจ้ารักเจ้ากับแม่เจ้ามาก และจะไม่มีวันรักคนอื่น” ซินอวี่กล่าวพลางปรายตามองแม่นางหมิงซวน อีกฝ่ายปรายตามองมาแวบหนึ่งราวกับรู้ตัวว่ากำลังโดนพาดพิงถึง ใบหน้านางบึ้งตึงเหมือนไม่พอใจมาก แล้วหันกลับไปมองคนป่วยที่เพิ่งจะฟื้นขึ้นมา
YOU MAY ALSO LIKE
