Transmigration with QQ Farm สาวน้อยปลูกผัก - ตอนที่ 723 ท่านเขยกลับมาแล้ว (3)

TQF:บทที่ 723 ท่านเขยกลับมาแล้ว (3)

ภาพตรงหน้าทำให้ปีศาจเฒ่าทั้ง 3 อึ้งไป ถึงอย่างไรพวกเขาก็ไม่อยากจะเชื่อว่าจะได้เห็นฉากนี้ การโจมตีของทั้ง 3 คนถูกทำลายลงด้วยก้านหลิวเพียงก้านเดียว นี่มันล้อเล่นเกินไปรึเปล่า

 

ในชั่วพริบตาที่พวกเขาเหม่อลอยอยู่พวกเขาก็ถูกล้อมเอาไว้ นอกจากจะมีชายชุดดำ 3 คนปรากฏตัวขึ้นแล้ว แม้แต่ลมปราณของผู้อาวุโสสามที่มาด้วยกันกับพวกเขาก็หายไปด้วย

 

ขณะนั้น ทั้ง 3 คนที่มั่นใจเต็มร้อยอดไม่ได้ที่จะสูดลมหายใจเข้าลึก พวกเขาคิดไม่ถึงเลยจริงๆว่าจะจบลงเช่นนี้ ในนาทีนั้น พวกเขารู้สึกได้ถึงอันตรายเหลือหลาย

 

“ฆ่า….”

 

เฉิงเสี่ยวเสี่ยวตะโกนเสียงเย็น ก้านหลิวในมือโจมตีใส่ทั้ง 3 คนอีกครั้ง ฟางเต๋อหยวนและขันทีชราย่อมลุยตาม ปีศาจเฒ่าทั้ง 3 คนที่ถูกโจมตีกลับไม่มีแม้โอกาสจะหนี

 

“ตู้มๆๆ….”

 

 

สิ้นเสียงกระหึ่ม พสุธาสะเทือนเกิดเป็นคลื่นสั่นไหวรุนแรง ในที่สุดปีศาจเฒ่าทั้ง 3 คนก็สิ้นชีวีลงที่นี่

 

เฉิงเสี่ยวเสี่ยวโยนซากศพพวกเขาให้เป็นอาหารของสัตว์อมตะ สำหรับคนพวกนี้เฉิงเสี่ยวเสี่ยวไม่รู้สึกสงสารเลยสักนิด ไหนๆก็ตายแล้ว กลายเป็นอาหารในท้องพวกสัตว์อมตะก็ถือเป็นเรื่องดี

 

ในที่สุดก็กำจัดภัยร้ายได้ เฉิงเสี่ยวเสี่ยวถอนหายใจอย่างโล่งอก เมื่อเห็นท่านปู่ทวดคุยกับชายชุดดำทั้ง 3 ถึงได้รู้ว่าพวกเขาคือคนที่ฮ่องเต้ส่งมา

 

แต่ไม่นานนักพวกเขาก็จากไป ฟางเต๋อหยวนโล่งอก “เสี่ยวเสี่ยว โชคดีที่เจ้ามา ไม่อย่างนั้นข้าคงไม่ได้กลับไปอีกแล้ว”

 

“ท่านปู่ทวดไม่ต้องเกรงใจ ท่านกลับบ้านไปดูหน่อยเถอะ” แม้ว่าตระกูลฟางจะไม่โกลาหลอะไร แต่มีเขากลับไปคอยควบคุมอยู่จะดีกว่า

 

เมื่อได้ฟังสีหน้าของฟางเต๋อหยวนก็เปลี่ยนไปและถามขึ้น “เสี่ยวเสี่ยว เกิดอะไรขึ้นใช่มั้ย”

 

“ท่านปู่ทวดวางใจได้ ข้าจัดการเรียบร้อยแล้ว แต่ยังต้องให้ท่านกลับไปเก็บกวาดเรื่องเละๆที่เหลือ”

 

“ได้ ข้าจะรีบกลับไปเดี๋ยวนี้” ฟางเต๋อหยวนพุ่งไปสู่บ้านตระกูลฟางด้วยความว่องไว

 

เฉิงเสี่ยวเสี่ยวลอบถอนหายใจ สายตาจับจ้องไปที่ลานกว้างที่สุดในชิงยาง “อาเฟิง พวกเราไปดูผลงานของหยูเฮงน้อยกันดีกว่า”

 

“ขอรับคุณหนู” อาเฟิงพยักหน้าและตอบเสียงค่อย

 

ในขณะที่ทั้ง 2 เตรียมจะหายตัวไปที่ลานกว้างชิงยาง จู่ๆก็มีเสียงกรีดร้องด้วยความดีใจและประหลาดใจดังขึ้น “ท่านเขย คุณหนู ข้าได้พบท่านเขยแล้ว….”

 

เสียงที่เป็นของหยูเฮงน้อยดังสะท้านฟ้า ร่างของเฉิงเสี่ยวเสี่ยวสั่นไหวจนแทบล้มหัวทิ่มลงมาจากกลางอากาศ

 

เขา เขาปรากฏตัวแล้วจริงๆเหรอ

 

ในใจของเฉิงเสี่ยวเสี่ยวเหมือนมีคลื่นยักษ์โหมกระหน่ำ นาทีนั้นคนทั้งคนสับสนไปหมด

 

“คุณหนู รีบมาเร็ว ท่านเขยอยู่ที่นี่….”

 

ชั่วขณะนั้นผู้คนจำนวนหลายล้านคน ณ ลานกว้างอึ้งกันไปหมด พวกเขาอ้าปากค้างมองไปที่เด็กสาวแสนสวยที่กำลังกระโดดโลดเต้นอยู่

 

คนที่รู้จักแม้จะไม่เยอะมาก แตไม่น้อยแน่นอน เมื่อเห็นท่าทีของนางล้วนแสดงสีหน้าเหมือนเห็นผีออกมา

 

ส่วนโม่ซวนซุนที่นั่งอยู่ที่ที่นั่งประธานเผยรอยยิ้มบนใบหน้าหล่อเหลาของเขา เขาก้าวออกมายืนตระหง่านอยู่กลางอากาศโดยไม่สนปฏิกิริยาของผู้คน

 

ชุดขาวพริ้วไหว ผมดกดำปลิวไสว หล่อเหลาอย่างถึงที่สุด นัยน์ตาลึกล้ำและเป็นประกาย มีหมอกล้อมรอบอยู่ทั่วตัว ราวกับเทวดาหนุ่มที่มีพลังล้นหลามอันน่าสะพรึง

 

นอกจากตาแก่ซอมซ่อแล้วคนที่รู้จักเขามีน้อยมาก  น้อยมากๆ

 

ขณะเดียวกัน พระโอรส 2 คนที่นั่งอยู่ ณ ที่นั่งประธานถึงกับอึ้งกิมกี่ ราวกับไม่อยากเชื่อภาพที่เกิดขึ้นตรงหน้า

 

นายน้อยวิหารสวรรค์คนนี้คือท่านเขยของหยูเฮงน้อย

 

ข่าวนี้เป็นที่น่าทึ่งเกินไป

 

พวกเขามึนไปหมดกับข่าวนี้ ตั้งตัวไม่ทันเลยสักนิด

 

“หยูเฮงน้อย ไม่เจอกันนานเลย”โม่ซวนซุนมองหยูเฮงน้อย เสียงของเขานุ่มและเบาราวกับเหล้าที่หมักเอาไว้เนิ่นนาน บริสุทธิ์และหนักแน่น

 

“ฮ่าๆๆๆ….”

 

หยูเฮงน้อยกลับหัวเราะลั่นออกมาอย่างดีใจ “ท่านเขย ในที่สุดพวกเราก็หาท่านพบ เยี่ยมไปเลย พวกเราหาท่านเขยพบแล้ว ฮ่าๆๆ….”

 

ในขณะที่หยูเฮงน้อยกำลังหัวเราะเสียงดัง เฉิงเสี่ยวเสี่ยวก็มาถึงลานกว้างชิงยางแล้ว หลังจากที่นางปรากฏตัวก็เป็นที่สนใจของผู้คนทันที

 

“คุณหนู ท่านมาแล้ว” หยูเฮงน้อยตะโกนด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม

 

แต่ในสายตาของเฉิงเสี่ยวเสี่ยวมีเพียงร่างนั้น ตัวสั่นขึ้นมาอย่างควบคุมไม่ได้ มองเขาอึ้งๆอยู่อย่างนั้น

 

เงียบ คนนับล้านคนในลานกว้างมองคนชุดขาวทั้ง 2 ราวกับเฝ้ารออะไรบางอย่าง และคาดหวังกับอะไรบางอย่าง

 

โม่ซวนซุนมองคนตรงหน้าโดยไม่ละสายตา ชั่วขณะนั้นทั้งใต้หล้าเหลือเพียงคนตรงหน้าที่มองหน้ากันด้วยความหลงใหล

 

“เสี่ยว เสี่ยวเสี่ยว…” เสียงเรียกเบาๆที่บ่งบอกถึงความคะนึงหาดังขึ้นในหูของทุกคนอย่างชัดเจน ไม่ว่าใครเมื่อได้ยินแล้วก็ต้องหวั่นไหว

 

เฉิงเสี่ยวเสี่ยวกระพริบตาเบาๆไล่ให้น้ำตาที่กำลังจะรื้นออกมากลับไป ฉีกยิ้มออกมาอย่างอ่อนโยนเมื่อมองคนตรงหน้าและร้องเรียกเบาๆ “เจ้าลูกคิด กลับมาแล้วเหรอ”

 

“ใช่ ใช่แล้ว ข้า ข้ากลับมาแล้ว….”

 

โม่ซวนซุนกระโจนไปอยู่ตรงหน้านาง ยื่นมือไปลูบใบหน้านางเบาๆและพึมพำ “เสี่ยวเสี่ยว เจ้าผอมลง ขอโทษนะ….”

 

 

 

 

 

 

—————————-