สายตาที่เหมือนโคลนนั่น กำลังคาดหวังสิ่งใด? (Nigoru Hitomi de Nani wo Negau) - ตอนที่ 9
ลิเธียนั้นเป็นนักผจญภัยจากพื้นที่ชนบทของไมยาร์ด เธอนั้นมีพรสวรรค์ด้านเวทมนตร์และกำลังกายภาพขของเธอก็ได้รับการสนับสนุนจากมานาและในรุ่นของเธอนั้นโดนเด่นที่สุด เมื่อเธอได้เริ่มเป็นนักผจญเธอก็ได้เพิ่มระดับของเธออย่างต่อเนื่องจาก EและD ที่เรียกว่าเศษเหล็กสู่ระดับC ทองแดง
แต่เธอก็ได้พบกับขีดจำกัด พัฒนาการที่ช้าลงเป็นสิ่งที่เลี่ยงไม่ได้สำหรับลิเธียที่ฉายเดี่ยวและไม่มี
ปาร์ตี้ที่แน่นอน
นั่นคือเมื่อ อัล นักผจญภัยระดับ A ที่ลิเธีย บังเอิญพบเข้าเมื่อทำเควสใหญ่ เขาได้ช่วยเธอที่อยู่สถานการณ์กลืนไม่เข้าคายไม่ออก และอัลยังเป็นนักผจญภัยจากไมยาร์ดและสมาชิคปาร์ตี้ของเขา
ก็มาจากประเทศเดียวกัน หลังจากจัดการเควสมากมายด้วยกัน ลิเธียที่ซึ่งเริ่มมีความสัมพันธ์ใกล้ชิดกับ อัลและสมาชิคในปาร์ตี้ เธอก็ได้รับชวนเข้าปาร์ตี้ในฐานะสมาชิคที่ตามหามานาน
จากนั้นพวกเขาก็ได้มีส่วนร่วมกับหลายอย่างทั้งในและต่างประเทศ เช่นการคุ้มกันคาราวานการปลาบปรามปีศาจและพิชตดันเจี้ยนและใช้ชีวิตประจำวันอันน่าตื่นเต้นและไม่สามารถแทนที่ได้
ในขณะที่ใช้ชีวืตเช่นนี้ลิเธียก็ค่อยๆพัฒนความรักเล็กๆ กับอัลอย่างช้าๆ มันเป็นรักแรกของเธอและเธอต้องการจัดการกับความรู้สึกนั้นแต่ไม่รู้จะทำยังไง
ลิเธียก็รู้ว่าไม่ได้มีแค่เธอเท่านั้น สมาชิคปาร์ตี้หรือนักผจญภัยที่ได้ร่วมงานกับปาร์ตี้ขอองอัลก็รู้ดีว่าอัลและเอมี่กำลังเดทกันอยู่ เมื่อเธอตระหนักถึงอารมณ์ของเธอลิเธียก็ได้ตกอยู่ในความเกลียดชังต่อตัวเองและสงสัยว่าเธอโง่แค่ไหนกัน ท้ายที่สุดเอมี่เป็นคนที่สอนวิธีการของนักผจญภัยให้กับลิเธียที่ไม่คุ้นเคย
แม้ว่าจะเป็นธรรมดาของคู่รัก แต่เมื่อเธอเห็นเอมี่โอบแขนของอัล ลิเธียก็อดไม่ได้ที่จะร้อนใจ
มันเป็นอารมณ์ที่เธอไม่ควรจะมี ในคืนหนึ่งที่เธอเห็นพวกเขาทั้งสองหายไปในเมืองตอนกลางคืน
เธอได้ร้องให้ทั้งคืนและทำพลาดตอนทำเควส
น่าขำมันเป็นสมาชิคปาร์ตี่้และทั้งอัลและเอมี่ที่จัดการกับสิ่งที่เธอพลาดโดยไม่โกรธเคือง ในเตอนนั้น
ลิเธียได้ตัดสินใจจะนำความรู้สึกของเธอฝังไว้ สุดท้ายมันเป็นความรักที่ไม่สามารถเป็นจริงได้
ใช่ ลิเธียพยายซ่อนความรู้สึกของเธอและยอมแพ้อย่างสมบูรณ์
ในขณะที่ลิเธียได้ใช้ชีวิตต่อไปแบบนั้น ก็ได้มีเหตุที่ทำให้สั่นสะเทือนนักผจญภัยทั้งไมยาร์ด
มันคือการรุดรานของจักรวรรดิไฮเซิร์ค ในสงครามเมื่อการล่นสลายของอาณาจักรคาโนอา
เมื่อ5 ปีก่อน ดินแดนไมยาร์ดที่เป็นส่วยหนึ่งของอาณาจักรคาโนอา ได้ขอลี้ภัยจาก
อาณาจักรฟาร์เรียสที่อยู่ข้างเคียงเมื่อสงครามกำลังจะจบลง
ในขณะที่รับผู้ลี้ภัยจำนวนน้อยที่สามารถหนีมาได้จากคาโนอา ไมยาร์ดและเฟอร์เรียส ได้พยายามต่อต้าน แต่ผลที่ได้ก็คือตอนนี้
บ้านเกิดของอัลและเอมี่นั้นอยู่ที่แนวชายแดนและเมื่อการรุกรานเริ่มขึ้นมันจะได้รับความเสียหายอย่างหนัก ดังนั้นพวกเขาจึงบอกว่าพวกเขาจะกลับบ้านและต่อสู้เพื่อปกป้องบ้านเกิดของพวกเขา
แม้จะบอกว่าปาร์ตี้จะถูกยุบชั่วคราว แต่สมาชิคปาร์ตี้คนอื่นๆและลิเธียก็บอกว่าพวกเขาจะร่วมสู้ด้วย
และเข้าร่วมสงครามในฐานะอาสาสมัคร
ตามเควสของกิลด์ลิเธียได้ฆ่าคน มันเป็นชายคนหนึ่งที่ชอบเล่นสนุกกับผู้คนเขาเป็นสมาชิคของกลุ่มโจรที่ก่อเหตุมามากมาย ดังนั้นหมู่บ้านและผู้คนโดยรอบจึงขอบคุณและสรรเสริญพวกเขา
พวกเขาก็ถูกยกย่องเช่นนั้น ถึงอย่างนั้นลิเธียก็ไม่สามารถลืมความรู้สึกและกลิ่นเมื่อตอนนั้นได้
หลังจากปราการสามแห่งที่เป็นจุดสำคัญของชายแดนพ่ายแพ้พวกเขาก็ได้รวบรวมทหารไมยาร์ดที่แตกทัพและตัดสินใจว่าจะซุ่มโจมตีเส้นทางขนส่งที่ผ่านป่าลึก ด้วยการโจมตีของธนูและเวทมนตร์
พวกเขาก็ได้ประสบความสำเร็จในการซุ่มโจมตี
มันเป็นชัยชนะเล็กๆ สำหรับไมยาร์ด แต่มันเป็นชัยชนะที่รอคอยมานานสำหรับทหารที่พ่ายแพ้
ลิเธียและนักผจญภัยคนอื่นๆก็ดีใจกับชัยชนะครั้งนี้ ถึงอย่างนั้นลิเธีย ก็ไม่สามารถลืมเสียงร้องของ
ทหารที่ตายจากเวทมนตร์ของเธอได้
ทหารศัตรูที่บาดเจ็บและรอดชีวิตได้ขอความเมตตา แต่ทหารไมยาร์ดก็ตัดหัวพวกเขาเพื่อให้พวกเขาหุบปาก “มันช่วยไม่ได้เราอยู่ในสงคราม”…ทุกคนพูดคำนั้น ถึงอย่างนั้นลิเธียก็ยังคงไม่สามารถเปลี่ยนความคิดของเธอได้อย่างง่ายดาย
การต่อสู้ยังดำเนินต่อไปเมื่อจักรวรรดิได้ส่งกองกำลังไปจัดการกับลิเธียและคนอื่นๆ ดังนั้นลิเธียจึงฆ่าทหารสองคน ในการต่อสู้เหล่านั้นในขณะที่เธอดีใจที่อัลปกป้องเธอ เธอก็รู้สึกเกลียดตัวเองที่รู้สึกเช่นนั้น
ในวันที่สองของการต่อสู้กับกองกำลังที่จักรวรรดิส่งมา มันก็ได้ปรากฏขึ้น “ปีศาจ” มีปีศาจตัวหนึ่ง
เขาดูเหมือนผู้ชายทั่วไปที่พบได้ทุกที่ มีเพียงสายตาของเขาเท่านั้นที่ต่างออกไป แม้ว่าตาของเขาจะเป็นสีดำปกติ แต่ก็รู้สึกราวกับว่ามันเป็นเหมือนกับโคลน เหมือนกับการตัดวัชพืชที่น่ารำคาญ เขาก็แค่ฟันและฆ่าทหารไมยาร์ดโดยไม่สั่นไหว
มันง่ายที่จะพูด แต่มันไม่ง่ายเลยจากมุม เวลาและพลังนั่น มันยากที่จะเชื่อ แต่เป็นความจริงที่เกิดขึ้นต่อหน้าเธอ
“ไอ้เวรเอ้ยย!!”
ทหารสองคนที่รู้สึกได้ถึงอันตรายจากระยะห่างระหว่างลิเธียและชายคนนั้น พวกเขาก็ได้แทงหอกออกไป มันเป็นการผสานกันอย่างชำนาญที่มุ่งเป้าไปที่คอและขาในเวลาเดียวกันและลิเธีย
ก็คิดว่าเขามีเพียงแค่สองทางเท่านั้นคือหลบหรือป้องกัน จากนั้นลิเธียจึงตัดสินใจสนับสนุนด้วยเวทมนตร์เพื่อจัดการชายคนนั้น แต่สิ่งที่เธอเห็นด้วยตาของเธอไม่ใช่สิ่งที่คิดไว้
การปลดปล่อยของทักษะ《จู่โจม》ได้ตัดหอกและฟันทหาร ทหารอีกคนก็ได้ชักดาบออกมา แต่ดาบก็ถูกจัดการและขาก็ถูกตัด จากนั้นเมื่อการเคลื่อนไหวช้าลง คอของเขาก็ถูกตัดโดยฮาลเบิร์ด
ทหารรอบตัวถูกฟันทีละคนและล้มลงกับพื้น
ชายหนุ่มที่พูดถึงครอบครัวของเขาเมื่อตอนกลางคืน ผู้บัญชาการที่พูดถึงความรักที่เขามีต่อบ้านเกิดของเขาและสาบานว่าจะทำลายศัตรูของเขาและ ทหารเกณฑ์ทุกคนที่บอกว่าพวกเขานั้นกลัวการต่อสู้ พวกเขาทั้งหมด――
“ไม่ อย่า เดี๋ยวก่อน.. ช่วยฉันด้วย”
เพื่อนหทารที่มีลำใส้กระจายออกมากำลังขอความช่วยเหลือ แต่ชายที่มีฮาลเบิร์ดก็ไม่หยุด
ลิเธียกลัวและขยับไม่ได้
“ยอมแพ้เถอะ มันไม่มีประโยชน์อะไรหรอก”
ชายคันนั้นก็ได้ดันฮาลเบิร์ดไปที่คอของทหารที่ขอความช่วยเหลือ
ลิเธียในขณะที่ตัวสั่นก็ได้ถอยหลัง แต่ชายคนนั้นก็ยังขยับต่อไปโดยไม่เปลี่่ยนแปลง
“ทำไม!ทำไม!ทำไม! ถึงฆ่าคนได้ง่ายๆขนาดนั้น!?”
เมื่อลิเธียถาม ชายลึกลับคนนั้นก็ได้ขมวดคิ้วเป็นครั้งแรงและพึมพำ
“มันคือสนามรบ มาแปลกใจอะไร? แกก็ฆ่าคนอื่นเหมือนกันนิ..ช่างเถอะเป็นการสนทนาที่ไร้สาระจริงๆ”
ลิเธียได้ฆ่าคนอื่นมาอย่างแน่นอน เมื่อตอนเธอฆ่าคนครั้งแรกเธอไม่สามารถกินอาหารได้เป็นเวลาสองวัน แม้แต่ตอนนี้หลังจากฆ่าคนมือของเธอก็ยังสั่น เธอเกลียดการฆ่า แล้วชายตรงหน้าเธอล่ะ?
เธอไม่รู้ แต่ที่ลิเธียรู้คือชายคนนั้นพยายามจบการสนทนาและฆ่าเธอ
ขณะที่กรีดร้อง ลิเธียก็จดจ่อกับมานาของเธอเพื่อสร้างใบมืดลม มันถูกปล่อยไปโดยเล็งที่ลำตัว
แต่เขาหลบมันด้วยการสไลด์ จากนั้นฮาลเบิร์ดก็เข้ามา มันถูกย้อมด้วยเลือดของเพื่อนๆ
เธอหายใจลำบากและความคิดก็ยุ่งเหยิงแต่ร่างกายของเธอยังเคลื่อนไหวไปตามธรรมชาติ
ลิเธียถือโล่ขึ้นในแนวทแยงขึ้นด้านบนในขณะที่งอข้อศอกซ้ายของเธอและใช้มือขวาที่ยังถือดาบเพื่อรองรับโล่และเตรียกับแรงกระแทก
“อ๊าาาาาาาา”
มันเป็นความเจ็บปวดที่มาเยือนเธอ โล่ถูกตัดและดาบเธอก็กระเด็นแม้ว่าเธอจะทุ่มทั้งหมดไปเพื่อป้องกัน และบางทีเกราะมือของเธออาจไม่เพียงพอรับแรงกระแทก แขนซ้ายเธอก็ได้หักลง
“มันพังแล้ว”
ในตอนนั้นไม่ใช่แค่แขนของลิเธียเท่านั้นหัวใจของเธอก็ด้วย เธอถอยกลับอย่างลนลาน แต่เธอก็เสียการทรงตัวและล้มลง ตรงนั้นมีทหารไฮเซิร์คที่เธอได้ฆ่าไปไม่นานนี้
“อย่างน้อยก็จงจดจำเหล่าคนที่เธอฆ่า”
ชายคนนั้นได้ยิ้มเป็นครั้งแรก และทำไมถึงหัวเราะ? เธอไม่เธอไม่สามารถเข้าใจได้
“อ้าาาาาา..”
ความคิดของลิเธียได้พังลง ลืมความอัปยศและความภาคภูมิใจและเธอก็กรีดร้องเมื่อความตายใกล้เข้ามา ไม่มีความเจ็บปวดเกิดขึ้นและในมุมหนึ่งเธอเห็นหลังของคนที่เธอคอยมองอยู่เสมอ
ลิเธียยังคนกรีดร้อง แต่แล้วเธอก็ตระหนักว่าเธอยังไม่ตาย
“หลบไปลิเธีย!!”
สมาชิกของปาร์ตี้ที่รีบมาช่วยคือ อัล ผมสีฟ้าของเขาซึ่งดูสายงาม
“นายโอเคเหรอ กับฉันน่ะ”
“หุบปากของแกซะ ไอ้ผู้รุกราน”
ลิเธียรู้ว่ามันเป็นความขาดประสบการณ์ของเธอที่ทำให้อัลต้องมาช่วยเธอและทำให้ทหารไฮเซิร์ค
ที่เขาสู้อยู่ต้องปล่อยไปโจมตีทหารไมยาร์ดคนอื่นๆ
“ฮะ น่ารำคาญชะมัด”
ชายคนนั้นถอนหายใจอย่างน่าขยะแขยงและเข้าโจมตีอัล
สมาชิกปาร์ตี้คนอื่นๆ พยายามมาช่วยอัล แต่ก็ถูกขวางจากทหารคนอื่น
เฟล็ค เป็นนักผจญภัยที่ถือครองทักษะ《กำแพงเหล็ก》ลิเธียไม่อย่างจะเชื่อเลยว่าเขาถูกทหารผลักกลับ โล่ขนาดใหญ่ที่ใช้《กำแพงเหล็ก》มันก็เพียงพอที่จะทำให้โอเกอร์กระเด็น แต่การโจมตีของดาบกลับทำให้มันเสียหายได้
เอมี่และเลฟตี้ ติดตามทหารและทำผลงานได้ดีกว่าศัตรูที่รวมกัน แต่เห็นได้ชัดว่ายังไม่พอในสายตา
ลิเธีย
จากนั้นลิเธียก็ค่อยๆตั้งสติของเธอในขณะที่ดูแขนของเธอที่หัก เป้าหมายคือชายคนนั้นที่เล็งไปที่อัล โดยไม่สนใจแขนที่หักของเธอ ลิเธียได้ปล่อยใบมีดลม โดยเลี่ยงไม่ให้ขวางกับการโจมตีของอัล TN:shot a deadly blow ไม่ค่อยเข้าใจแต่ผมว่าน่าจะแปลความหมายได้ถูกนะ
อัลสามารถใช้เวทมนตร์ได้ มันเป็นเวทมนตร์ธาตุลมเช่นเดียวกับลิเธีย เขาสามารถใช้《Burst》เวทมนตร์ที่ลิเธียไม่สามารถใช้ได้ TNทับศัพท์ไประกันนึกไม่ออก
ลิเธียได้เห็น《ฺBurst》เวทมนตร์ที่เร่งความเร็วทั้งร่างกายชั่วขณะหนึ่ง มันได้จัดการกลุ่มโจรที่มีค่าหัวและโอเกอร์ ได้ตัดแม้กระทั้งเกราะและกระดูกที่แข็งแรง
แต่ถึงอย่างนั้นมันก็ถูกจัดการโดยฝ่ายตรงข้ามและอัลก็อยู่ในฝั่งของการตั้งรับ ลิเธียกัดฟันทนต่อความเจ็บปวดและทำอีกครั้ง
“อัค อ้าาาา!!”
“เฟล็ค”
คนที่ตะโกนคือเลฟตี้นักสอดแนมของปาร์ตี้ที่ซึ่งเก่งในการทำงานคนเดียว ทั้งติดและปลดกับดัก และสอบปากคำ สหายคนเดียวในปาร์ตี้ที่เย็นชามาโดยตลอด คนแบบนี้ร้องออกมาอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อน
เมื่อลิเธียหันไปมองทางเสียงนั้น เธอก็เห็นโล่ของเฟล็ค ที่ควรมีทักษะ《กำแพงเหล็ก》ถูกทำลายและดวงตาข้างหนึ่งก็ถูกบดขยี้ ลิเธียตระหนักว่าเธอทำผิดพลาดกับความสำคัญของเธอ ในตอนแรกเธอไม่สามารถจินตนาการได้ว่าเฟล็คจะแพ้ ดังนั้นเธอจึงสนใจกับความคิดของเธอ
คู่ต่อสู้ของเฟล็ค คือชายที่มีกล้ามเนื้อราวกับโอเกอร์ เห็นได้จากเครื่องแต่งกายว่าเขาเป็นทหารระดับหัวหน้าหน่วย ลิเธียรู้เรื่องนี้เพราะเธอได้รับการสอนจากทหารไมยาร์ดถึงลักษณะของหัวหน้าและผู้บัญชาการของจักรวรรดิไฮเซิร์ค
เหงื่อเย็นได้ไหลไปตามกระดูสันหลังของลิเธีย อัลกำลังจัดการกับทหารธรรมดา และศัตรูมากกว่า200 คนยังกระจัดกระจายอยู่ทั่วป่า
ห่างไกลจากการทะลุทะลวงไม่มีอนาคตแม้กับหน่วยเดียว ลิเธียที่ตระหนักถึงความตายของสหายของเธอก็มีใบหน้าซีด เธอสังเกตเห็นว่าเอมี่เริ่มยิงธนูเพื่อสร้างช่องว่างให้เฟล็คกับหัวหน้าหน่วยศัตรู แต่ในเวลาเดียวกันลิเธียก็เห็นลูกไฟกำลังเข้าใกล้เอมี่จากด้านข้าง
“เอมี่หลบป๊ายยย!!”
มันเป็นความเร็วในระดับที่เอมี่ที่ว่องไวสามารถหลบได้ แต่เอมี่สนใจกับการบาดเจ็บของลิเธียและเฟล็ค
แม้ว่าจะไม่โดนโจมตีโดยตรงเพราะหลบได้ แต่ร่างครึ่งหนึ่งของเอมี่ก็ถูกห่อหุ้มไปด้วยไฟ และตอนนี้เธอกระเด็นออกไปและกลิ้งไปในป่า
นี่คือสงคราม――ที่ลิเธียและเพื่อนของเธอคิดว่าแค่พวกเขาก็พอที่จะปกป้องบ้านเกิดของพวกเขา
ลิเธียคิดว่าปาร์ตี้ระดีบ A นั้นพิเศษ แต่ความจริงก็คือทุกคนกำลังจะตายในสงคราม
“เอมี่ยยยย!! ไอ้เวรผู้รุกราน ไอ้ชั้นต่ำยิ่งกว่ามอนสเตอร์ เวรเอ้ย”
“ทั้งที่แกก็ฆ่าคนไปตั้งมากมาย แต่ทำไมถึงไม่คิดว่ามันจะเกิดกับตัวเอง?”
“หุบปาก! หุบปาก! หุบปาก!”
ลิเธียที่เห็นอัลซึ่งปกติจะสงบส่งเสียงคำรามออก ทหารที่ตระหนักได้ก็จงใจพูดยั่วยุอัลและทำให้เขาโกรธ ดาบสองมือและฮาลเบิร์ดผสานกันและจากนั้นฮาลเบิร์ดที่ชนะการดัน ได้ติดอยู่ที่ไหล่ของ
อัล และถูกผลักไปที่ต้นไม้ใหญ่
“อัค”
อัลถูกแทงที่ไหล่ซ้ายของเขายังคงต่อต้านและสบถคำที่ไร้ความหมายออกมา
เสียงสะอื้นที่เกิดขึ้นและวิสัยทัศน์ของลิเธียก็เต็มไปด้วยน้ำตา สหายของเธอที่ล้อมรอบเธอจนกระทั่งเมื่อไม่กี่นาทีมานี้กำลังจะตาย
“แกที่ไม่คุ้นเคยกับการฆ่าคน….ฉันล่ะอิจฉาจริงๆ”
ชายคนนั้นดึงดาบยาวออกมาจากเอว ลิเธียเชื่อว่าเขากำลังจะฆ่าอัล
“ไม่ ไม่ ไม่ ไม่ ม้ายยยยย!!”
ลืมความเจ็บปวดที่แขนของเธอ แล้วลิเธียก็ได้ตัดลมด้วยดาบของเธอ ถ้ามันช้าไปอัลจะคอขาดไป
แต่ถ้ามันแรงไปก็จะไปโดนอัล คมมีดลมของลิเธีย ที่อยู่ในความจดจ่อจนถึงลิมิต ความสามารถแฝงที่ซ่อนอยู่ก็ได้ตื่นขึ้น และลมก็กระจายไปทั่วป่า
*****
จบไปแล้วกับตอนที่9 เป็นไงบ้างครับ แล้วก็ขอขอบคุณสำหรับทุกcommentครับ แล้วก็มีการออกแบบของคนอื่นๆมาฝาก
ทั้งนี้ขอขอบคุณ ENG จากKinokura Translation
เพจผู้แปล (1) เหนื่อยน้อ การแปล | Facebook