เควินก้มลงแตะริมฝีปากร้อนจัดของตัวเองลงกับแก้มนวลไร้ที่ติแผ่วเบา มือใหญ่ที่โอบใบหน้าสวยหวานเอาไว้ลูบไล้ไปมา

“คุณไม่… จำเป็นต้องทำแบบนั้น เควิน”

“ผมจะมอบทุกอย่างให้กับคุณ เงินในบัญชีสักร้อยล้านเป็นไง ผมรู้คุณชอบเงิน”

หล่อนพยายามจะปฏิเสธความเข้าใจผิดของเขา แต่ปากร้อนจัดของ เควินทาบประกบปิดปากอิ่มลงมาเสียก่อน หล่อนอยากต่อต้าน อยากทัดท้าน แต่ความหิวกระหายจากความห่างไกลที่มีทัดเทียมกัน ทำให้สองมือที่ดันแผงอกกว้างไว้เปลี่ยนเป็นไต่ขึ้นไปโอบรอบลำคอแกร่ง และจูบตอบจุมพิตร้อนจัดของ เควินอย่างเร่าร้อน

สองร่างกอดรัด บี้บดริมฝีปากเข้าใส่กันอย่างกระหายจัด ความต้องการมากมายที่ถูกอัดซ่อนเอาไว้ภายในระเบิดออกมาอย่างรุนแรง เควินตะโบมจูบ กัดเม้มกลับปากอิ่มจะแตก ลิ้นใหญ่บุกรุกล้วงเข้าไปรัดรึงลิ้นเล็กดูดกลืนซ้ำแล้วซ้ำเล่า

พริบตาเดียวสองร่างก็เปลือยเปล่า กอดรัดฟัดเหวี่ยงกันบนเตียง ผิวสาวขาวเนียนถูกดูดเม้มด้วยริมฝีปากร้อนระอุจนแดงช้ำ เควินไล้เลียไปทั่วทุกซอกมุมอย่างกระหาย ซุกไซ้ฟอนเฟ้นปทุมถันอวบเต่งตึงอย่างเมามัน ฝ่ามือใหญ่บีบขย้ำ นิ้วแกร่งบดคลึงจนยอดทรวงบวมเบ่งชูชัน

วรันธาราครางระรัว หยัดร่างสูงจนทรวงอกงามเด่นงามท่ามกลางสายตาคมกริบ เควินคำรามอย่างพึงพอใจ เขาโน้มตัวลงดูดอมยอดถันชูชันเอาไว้ในอุ้มปาก ขบกัดราวกับตัวเองคือทารกน้อย

“คิดถึงเหลือเกิน… ธารจ๋า…”

เขาพึมพำกับดอกบัวงามคู่แฝดที่ตัวเองกำลังให้ความสนใจด้วยเสียงแหบพร่า ความต้องการมากมายไม่อาจจะบังคับให้ยืดเวลาต่อได้อีก มือใหญ่จึงเลื่อนต่ำลงไปกระชากต้นขาอวบให้แยกแย้มออกจนกว้างที่สุดเท่าที่จะทำได้ ก่อนที่เขาจะเคลื่อนตัวขึ้นทาบทับให้ตำแหน่งที่เหมาะสม

“อ๊า… เคนขา…”

ต้นขาของสองคนเสียดสีกัน วรันธาราครวญครางด้วยความหวังจนสั่นสะท้านไปทั้งตัว

“ได้… ได้โปรด… เคนขา…”

หล่อนวิงวอนอย่างไร้ยางอาย และก็โชคดีเหลือเกินที่เควินชำแรกแทรกลึกลงมาหาในวินาทีถัดมาพอดี

“โอ้ว… พระเจ้า…” เสียงของเขาคำรามลั่นด้วยความพึงพอใจ ขณะสงบนิ่งอยู่ภายในร่างของหล่อนอย่างล้ำลึก

“ได้โปรด… เคนขา… ขยับ…” และก็เป็นหล่อนเองที่วิงวอนให้เขาเคลื่อนไหว หล่อนเห็นรอยยิ้มหิวกระหายที่เต็มไปด้วความพึงพอใจของเควิน ก่อนที่เขาจะส่ายสะโพกอย่างร้อนแรง

“เคน… อืมมมม์… เคนขา…” ยามที่ความกระสันซ่านพุ่งสูงขึ้นจนสุดควบคุม

“อ๊า… เคน… เคน…” บั้นท้ายอวบยกลอยสูงขึ้นจากเตียงนอนเพื่อตอบสนองแรงรัก

“อืมมมม์ วิเศษ… ยอดเยี่ยมมาก โอ้ว…” ร่างกายใหญ่โตบิดเกร็งจนเห็นมัดกล้ามเนื้อเป็นลอนงาม ในขณะที่บางส่วนแข็งแกร่งดุจท่อนเหล็กร้อนก็กำลังโยกไหวอยู่ภายในกายสาวเช่นกัน

มันวิเศษ แสนมหัศจรรย์ และทำให้หล่อนลุ่มหลงเหลือเกิน

วรันธารากรีดร้องด้วยความเสียวซ่านรุนแรง เมื่อในที่สุดร่างกายของหล่อนได้ระเบิดวินาทีแห่งความสุขสมออกมาเป็นเสี่ยงๆ อย่างบ้าคลั่ง ท่ามกลางการโจมตีอย่างหนักหน่วงของความเป็นชายใหญ่โต

วรันธาราหน้าตาแดงก่ำ และพยายามขยับหนี แต่เควินไม่ยอด ตวัดมมือรวบเอวคอดเอาไว้ ในขณะที่ดวงตาจ้องลึกไม่ยอมให้หล่อนได้มีโอกาสหลบตาเลยทีเดียว

“ความหิวกระหายของเราสองคน ระเบิดโลกได้เลย จริงไหม”

เขาอมยิ้มเจ้าเล่ห์ เลื่อนมือจากเอวคอด ขึ้นมาสะกิดยอดถันแผ่วเบา แต่เต็มไปด้วยการยั่วยวน

“อ๊า…”

เควินหัวเราะ “กลับไปเทกซัสกับผมเถอะ และเราจะแต่งงานกันทันทีตามที่ผมเคยพูดเอาไว้”

“แล้วคุณเอาคุณไครี่ย์ไปไว้ที่ไหนซะล่ะคะ เธอเป็นผู้หญิงที่ถูกเลือกเอาไว้ให้เป็นพี่ภรรยาของคุณ”

“ผมไม่ได้ต้องการไครี่ย์ คนที่ผมต้องการคือคุณต่างหาก”

วรันธาราเสหลบสายตาที่เต็มไปด้วยความหิวกระหายของเควินอย่างเอียงอาย เนื้อตัวยังคงสั่นระริกไร้เรี่ยวแรง “ฉัน… ไม่ได้มีค่าเพียงพอให้คุณมาต้องการหรอกค่ะ”

“ผมจะเป็นคนตัดสินใจเองเรื่องนั้นน่ะ”

แล้วพ่อคนที่อะไรต่อมิอะไรใหญ่โตไปเสียหมดก็ขยับตัวขึ้นทาบทับอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย “อุ๊ย… จะทำอะไรคะ ลงไปนะ”

“ผมเบื่อที่จะต้องพูดแล้วล่ะ”

“งั้นก็ไม่ต้องพูดสิคะ ฉันก็ไม่ได้อยากฟังสักหน่อย” หญิงสาวเชิดหน้าหนีอย่างแง่งอน

“ผมจะทำแทน…”

“ทำ? ทำ… ทำอะไรคะ”

เควินก้มหน้าลงดูดปลายถันเบาๆ อย่างหยอกเย้า แต่แค่นั้นก็ทำให้คนตัวเล็กสั่นเป็นเจ้าเข้าแล้ว

“ทำแบบนี้ไงล่ะ”

“อย่านะคะ เรา… เราต้องคุยกันก่อน”

“ไม่… ผมคิดถึงคุณ… เราห่างกันตั้งอาทิตย์ ผมจะต้องตักตวงวันเวลาที่เสียไปเหล่านั้นให้คุ้มค่าเสียก่อน”

“อย่า… อื้อ… อย่านะคะ อ๊ะ อย่า…”

เขาสนใจที่ไหนกันล่ะ เพราะวินาทีที่เขาก้มลงดูดกลืนยอดทรวงสีสวยเข้าไปไว้ในอุ้งปาก นิ้วแกร่งก็ไต่ไล้เลยไปตามผิวเนียนของหน้าท้องแบนเรียบ และต่ำลงไปกว่านั้น…

“แยกขาออกสิครับคนสวย… ผมจะปรนเปรอให้คุณ…”

บางทีเควินอาจจะเป็นพ่อมดหมอผีก็เป็นไปได้ เพราะแค่เขาออกคำสั่งแหบพร่า หล่อนก็รีบทำตามในทันที

“วิเศษมากคนสวย… อืมมมม์… เปียกหมดแล้ว…”

นิ้วแกร่งยาวเรียวปัดแต้มไปตามกลีบนางอย่างชำนาญ สร้างความหฤหรรษ์ให้กับวรันธาราซ้ำแล้วซ้ำเล่า และแน่นอนว่าซ้ำซ้อนเปี่ยมสุขแบบนี้ตลอดทั้งค่ำคืน