สะกิดหัวใจนายขี้เก๊ก - ตอนที่ 134 ฝันร้าย

เสียงแหลมคมตัดผ่านท้องฟ้า ธราเทพเดิมทีก็นอนหลับไม่ค่อยสนิทอยู่แล้ว สะดุ้งตื่นขึ้นเอื้อมมือออกไปหมุนเปิดโคมไฟที่อยู่บนตู้หัวเตียง ก็เห็นณัฐณิชากำลังดิ้นตะโกนอะไรบางอย่าง บนใบหน้าซีดขาวเต็มไปด้วยเหงื่อเป็นชั้นๆ ธราเทพรู้ทันทีว่าเธอกำลังฝันร้าย

เกรงว่าจะเกี่ยวกับเรื่องเมื่อตอนบ่าย

“ณัฐณิชา ตื่น” ธราเทพสูดหายใจเข้า ใช้มือตบหน้าเธอเล็กน้อย แต่ว่าณัฐณิชาไม่เพียงแค่ไม่ตื่น ยังเอื้อมมือมาคว้าแขนของเขาไว้

สถานการณ์แบบนี้ ถ้าเป็นสถานการณ์ปกติธราเทพล้วนสะบัดออก แต่ว่าครั้งนี้…เขาไม่ได้ทำ

เขาตะโกนอีกสองสามครั้ง ณัฐณิชาถึงจะลืมตาขึ้นอย่างสับสน “อย่านะ!”

“ผมเอง คุณปลอดภัยแล้ว” ธราเทพเห็นเธอตื่นขึ้นมา ตัวเองไม่ได้สังเกตเลยว่าตัวเองโล่งใจออกมา และพูดปลอบโยนเบาๆ

ความเยือกเย็นรอบกายของธราเทพปกคลุมขึ้นมาทันที ณัฐณิชาตัวสั่นอย่างห้ามไม่ได้ นี่ถึงจะพบว่าตัวเอง…เหมือนว่าจะกำลังกอดธราเทพอีกครั้งแล้ว? !

เธอถอยออกจากอ้อมแขนของธราเทพด้วยใบหน้าขาวเผือก พูดติดขัด “ขอโทษ ฉันฉันเมื่อกี้…ฉันขอโทษ” เธอหาคำพูดไม่ได้ เลยได้แต่ขอโทษเงียบๆ

“ในเมื่อคุณไม่เป็นไรแล้ว ถ้างั้นก็นอนเถอะ” ธราเทพไม่อยากคิดเล็กคิดน้อยกับเธอต่อไปอีก สาเหตุหลักคือตอนนี้ณัฐณิชาท่าทางเหมือนกับกระต่ายน้อยสีขาวตัวหนึ่งที่น้อยใจที่ถูกรังแก เขาก็ไม่มีใจมาคิดเล็กคิดน้อยกับเธอหรอก

ก็แค่…ดูเหมือนว่าเรื่องเมื่อตอนบ่ายจะมีผลกระทบต่อเธออย่างมาก ธราเทพสีหน้ามืดมน

ณัฐณิชาเห็นธราเทพหลับไปแล้วเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ตัวเองก็สงบลง พยายามนอนหลับตาลงช้าๆ อาจจะเพราะธราเทพนอนอยู่ข้างๆ เธอก็เลยไม่กลัวขนาดนั้นแล้ว

ธราเทพพูดไว้แล้ว ว่าจะทำให้รเณศหายไปจากเมืองS เธอเชื่อว่าธราเทพทำได้อย่างแน่นอน เมื่อคิดแบบนี้ ณัฐณิชาก็ค่อยๆหลับไปอีกครั้ง…

เพียงแค่ รอจนณัฐณิชาส่งเสียงหายใจยาวออกมา ทันใดนั้นธราเทพก็ลืมตาขึ้น ดวงตาลึกล้ำคู่หนึ่งเงางามในความมืด เขามักจะรู้สึกว่ามีบางอย่างค่อยๆเปลี่ยนไปไม่เหมือนเดิม