สะกิดหัวใจนายขี้เก๊ก - ตอนที่ 117 ทำงานวันแรกเป็นอย่างไรบ้าง

แต่ธราเทพกลับตัวแข็งทื่อครู่หนึ่ง มองเธอด้วยความประหลาดใจเล็กน้อยทันที “คุณหมายความว่ายังไง”

“ก็คือฉันสามารถทานกับคนอื่นได้ไงล่ะ อย่างเช่นวันนี้ตอนเที่ยงคุณทานกับอภัสราภรณ์ คุณวางใจเถอะฉันจะไม่รบกวนพวกคุณ ฉันก็ไม่ใช่คนที่ไร้เหตุผลขนาดนั้น” ณัฐณิชาตบๆ หน้าอกตัวเอง

แม้ก่อนหน้านี้ธราเทพจะเคยบอกให้ตนช่วยสกัดกั้นพวกผู้หญิง แต่……ไม่แน่ว่าผู้ชายก็เป็นแบบนี้หรือเปล่า เห็นได้ชัดว่าชอบอภัสราภรณ์ แต่ปากกลับไม่ยอมรับ

ณัฐณิชารู้สึกภูมิใจในความคิดของตัวเอง

“ณัฐณิชา คุณหึงเหรอ” จู่ๆ ธราเทพก็โน้มตัวเข้าใกล้ สองมือวางบนหน้าต่างข้างตัวณัฐณิชา ดวงตาดำขลับหรี่ลง

เหตุผลเดียวที่เขาคิดได้ ก็คือณัฐณิชาเห็นตนอยู่กับอภัสราภรณ์ก็เลยหึง!

“หึง? ฮ่าฮ่า……คุณคิดมากไปแล้วมั้ง ฉันจะหึงได้ยังไงล่ะ เราไม่ได้มีความสัมพันธ์เป็นคู่รักกันสักหน่อย…..” ณัฐณิชาผลักอกธราเทพ แต่พบว่าตนเองแรงน้อยเกินไปผลักอย่างไรก็ไม่ขยับ แต่อยู่ต่อหน้าผู้ช่วยนรินทร์เขาก็คงไม่กล้าทำอะไรตนหรอกใช่ไหม

อยากทุบหัวเปิดสมองของสาวน้อยคนนี้ออกดูจริงๆ ว่าข้างในทั้งหมดคืออะไร

เศษขยะเหรอ

“ฉันรู้แน่นอนสิ ความหมายของฉันก็คือคุณไม่ต้องใส่ใจความรู้สึกของฉัน……”

“ณัฐณิชา คุณหุบปาก!” เสียงหนักทุ้มต่ำลุ่มลึกทำให้ณัฐณิชารู้สึกหนาวสั่นยะเยือก เมื่อเงยหน้าขึ้นมองธราเทพก็เห็นดวงตาอันมืดอึมครึมจนแทบเหมือนเมฆครึ้มที่กำลังจะกลั่นออกมาเป็นหยดฝนอยู่รอมร่อ ทันใดนั้นณัฐณิชาก็ชะงักนิ่ง ธราเทพที่เป็นแบบนี้ น่ากลัวมาก……ราวกับว่าร่างกายเย็นเยียบไปทั่วทั้งตัว

เธอกลืนน้ำลายดังเอื้อก ลืมเรื่องที่ตัวเองโกรธธราเทพไปแล้ว มองเขาอย่างทึ่มทื่อ

ธราเทพเหมือนจะตระหนักถึงความผิดปกติของตัวเองได้แล้ว จึงคลายเนคไทและเปลี่ยนเรื่อง “ทำงานวันแรกเป็นยังไงบ้าง”

“ก็ ก็ดี”

คิดถึงสิ่งที่เกิดขึ้นในวันนี้ ณัฐณิชาพลันจิตใจหดหู่ไปครู่หนึ่ง แต่ก็เพียงเล็กน้อยเท่านั้น เธอสามารถรักษาตัวเองได้ดี ตอนนี้แค่อยากกลับบ้านไปรีบวาดอวาตาร์! เพราะท้ายที่สุดแล้วการสั่งซื้อนี้ก็เป็นตัวเพิ่มความมั่นใจของเธอ