สตรีอย่างข้าน่ะหรือ คือขันที?! - ตอนที่ 244 สัตว์ร้ายออกจากกรง
“ซินเอ๋อร์ เมื่อครู่ข้าปล่อยเจ้าไปแล้ว ทว่าเจ้าไม่ยอมไป ดังนั้นตอนนี้…”
ชายหนุ่มเอ่ยปาก น้ำเสียงแหบพร่าทุ้มต่ำ แฝงด้วยความปรารถนาอย่างไม่ปิดบัง
สายตาร้อนแรงที่มองซินเอ๋อร์นั้น คล้ายสัตว์ร้ายหิวโซมานับพันปี ในที่สุดหนีรอดออกจากกรงมาได้ และเพียงมองเห็นเหยื่อก็โผกระโจนเข้ามา ไม่คิดปล่อยหลุดมือ ก่อนกลืนเข้าไปในท้องจนหมดเกลี้ยง ไม่ให้เหลือแม้แต่ซาก
เมื่อถูกสายตาที่ร้อนแรงเปี่ยมด้วยไฟปรารถนาของชายหนุ่มจับจ้องมา ใจของซินเอ๋อร์พลันเต้นระรัว
เธอไม่รู้ว่าการกลับมาของตน ถือว่าคิดผิดหรือไม่
เพราะตอนนี้เมื่อเห็นท่าทางเหี้ยมโหดของชายหนุ่ม เธอจึงหวาดกลัว
สองมือเล็กขาวหมดจด เวลานี้จับชายเสื้อตนไว้แน่น โดยไม่ยอมปล่อยมือ
สายตามองชายหนุ่มแฝงความหวาดกลัวและระแวงอย่างไม่ปิดบัง
และท่าทางหวาดกลัวของเธอที่ตกอยู่ในสายตาของชายหนุ่ม คล้ายกระต่ายน้อยตกอยู่ในถ้ำของหมาป่า ดวงตาคู่งามเปี่ยมด้วยความหวาดกลัวตื่นตระหนกและเปียกชื้นนั้น น่าสงสารยิ่งนัก
แต่หมาป่าที่หิวโซกลับไม่ปล่อยเธอแน่ เพราะเขาหิวยิ่งนัก
แต่…
เหลิ่งอวี้เซวียนก็มองความหวาดกลัวในแววตาของซินเอ๋อร์ออก แม้ร่างกายส่วนล่างจะยืนหยัดพร้อมออกศึกจนเขาแทบบ้า แต่…
“ตอนนี้ ข้ารู้ว่าเจ้ายังหวาดกลัว และยังไม่ได้เตรียมใจ ข้าจะไม่บังคับเจ้า แต่…”
พอเอ่ยถึงตอนสุดท้าย เหลิ่งอวี้เซวียนคล้ายฉุกคิดขึ้นมาได้ ดวงตาดำขลับเปี่ยมด้วยไฟปรารถนาเปล่งประกายชั่วขณะ ทันใดนั้นใบหน้าหล่อเหลาชะงักไป ก่อนแดงก่ำขึ้นมา หลังซินเอ๋อร์ทำหน้าแปลกใจ ยื่นมือใหญ่ดึงมือเล็กของซินเอ๋อร์เกาะกุมที่ส่วนล่างของตน
เสียง ‘ตูม’ ดังขึ้นพร้อมซินเอ๋อร์รู้สึกเพียงร่างกายตนราวถูกฟ้าผ่า จึงตกตะลึงอยู่ตรงนั้น
ภายในสมองคล้ายพลันเปลี่ยนเป็นขาวโพลน คิดสิ่งใดไม่ออก
สวรรค์!
สิ่งที่เธอจับอยู่ในมือคือ…
แข็งขัน มหึมา ร้อนผ่าวเช่นนี้ คลับคล้ายว่าเต็มไปด้วยพลังไร้ขีดจำกัด
และคล้ายสัตว์ประหลาดน่าหวาดกลัว กำลังร้องเรียกเธออยู่!
ทันใดนั้นซินเอ๋อร์ได้สติ พลันคิดชักมือออกห่างจาก ‘สัตว์ประหลาด’ น่าหวาดกลัวนี้!
เพราะ ‘สัตว์ประหลาด’ ตัวนี้ ใหญ่มหึมากว่าที่เธอคาดคิดไว้เสียอีก และทำให้คนตกใจ!
แต่ชายหนุ่มคล้ายมองความคิดจากสีหน้าของเธอออก มือใหญ่จึงจับกุมมือเล็กของเธออย่างแน่นหนา และลูบไล้บน ‘สัตว์ประหลาด’ น่าหวาดกลัวนั้นของตนไม่หยุด ทำให้ซินเอ๋อร์ยิ่งมั่นใจในขนาดของ ‘สัตว์ประหลาด’ นี้
เห็นเช่นนั้นซินเอ๋อร์หวาดกลัวจนแทบร้องไห้ออกมา แต่ทันใดนั้นหูกลับได้ยินเสียงชายหนุ่มดังขึ้น
“ตอนนี้ข้าทรมานยิ่งนัก เจ้าโปรดช่วยข้าด้วยเถิด!”
ชายหนุ่มเอ่ยปากด้วยน้ำเสียงแฝงความเจ็บปวดเจ็ดส่วน อ้อนวอนสามส่วน
เมื่อได้ยินคำนี้ของชายหนุ่ม ซินเอ๋อร์จึงตะลึงงัน
เพราะเสียงนี้ของชายหนุ่ม เธอไม่เคยได้ยินมาก่อน
และเมื่อเห็นสีหน้าของเขา คล้ายกำลังอดกลั้นความเจ็บปวดอันหนักหนา
ซินเอ๋อร์ไม่เคยเห็นความรู้สึกเช่นนี้ของชายหนุ่มมาก่อน
ดังนั้นจึงพลันกังวลใจ คล้ายมีคนใช้มือจับกุมหัวใจเธออย่างรุนแรง!
เธอไม่อยากเห็นท่าทางเจ็บปวดของเขา
ดังนั้นแม้ตอนนี้ตนจะเขินอายและหวาดกลัวสุดชีวิต แต่ซินเอ๋อร์ไม่ยอมเห็นสีหน้าเจ็บปวดของชายหนุ่ม ในที่สุดทนต่อการอ้อนวอนของชายหนุ่มไม่ได้ ค่อยๆ ก้มหน้าลง ไม่พูดจา
ทว่ามือเล็กของเธอ กลับเริ่มเลียนแบบการกระทำของชายหนุ่มเมื่อครู่ โดยลูบไล้มันขึ้นลงอย่างช้าๆ
สำหรับการเงียบของซินเอ๋อร์ ทว่ากลับเริ่มเคลื่อนไหว ทำให้เหลิ่งอวี้เซวียนดีใจอย่างบ้าคลั่ง
เพราะเขาตอนนี้ทรมานยิ่งนัก หากเป็นไปได้เขาไม่อยากบังคับให้เธอทำเรื่องที่เธอไม่ยินยอมพร้อมใจ
แต่เขาอดกลั้นไม่ไหวแล้วจริงๆ จึงให้เธอทำเรื่องเช่นนี้ออกมา
เดิมทีคิดว่าเธอต้องคัดค้านอย่างที่สุดแน่ คิดไม่ถึงตอนนี้เธอกลับช่วยเขาทำเรื่องพรรค์นี้จริง ดังนั้นจะไม่ให้เขาชื่นชอบได้เช่นไร!
เหลิ่งอวี้เซวียนดีใจอย่างหนัก และแรงบนมือที่กำลังลูบไล้ของหญิงสาว ความรู้สึกใกล้จะมีความสุข ดุจคลื่นทะเล ทะลักขึ้นมาในหัวเขาไม่หยุด
ทำให้อยากคำรามออกมา
แต่เขายังกัดฟันไว้แน่น ไม่ปล่อยเสียงน่าอับอายนั้นออกมา
สองมือที่วางอยู่ข้างกายนั้น ขณะที่ร่างกายท่อนล่างใกล้จะรุนแรงดุเดือดขึ้นเรื่อยๆ กำแน่นกลายเป็นหมัด
ตรงข้ามกับเหลิ่งอวี้เซวียนใกล้จะพบสุขสม ซินเอ๋อร์ที่อยู่ด้านข้างก้มใบหน้าเล็กนั้นลง เวลานี้แดงก่ำ คล้ายมะเขือเทศสุก และเหมือนเลือดจะไหลออกมา
เพราะซินเอ๋อร์เวลานี้ เขินอายจนไม่อยากมีชีวิตอยู่
เพราะเรื่องน่าอับอายเช่นนี้ เธอกลับทำมันออกมาจริงๆ!
สวรรค์ ฟ้าดิน! เรื่องที่ทำตอนนี้ ช่าง…
เห็นชัดว่าเธอควรหยุด และจากไปให้เร็วที่สุดถึงจะถูก แต่เท้าของเธอคล้ายติดหนึบอยู่บนพื้น มือก็เคลื่อนไหวขึ้นลงไม่หยุด
เพราะนี่คือคำขอร้องของเขา
และจากการเคลื่อนไหวมือเล็กของเธอ ซินเอ๋อร์พบว่าชายหนุ่มด้านข้างนี้เกิดความแปลกประหลาดขึ้น
เธอไม่รู้ว่าเขาเจ็บปวดหรือมีความสุข
เพราะใบหน้าหล่อเหลานั้น คิ้วกระบี่ขมวดมุ่น ริมฝีปากแดงกัดแน่น สองมือกำหมัดแน่น คล้ายกำลังฝืนทนกับความเจ็บปวดอันรุนแรง
แต่ซินเอ๋อร์กลับเห็นร่องรอยความสุขจากสีหน้าของชายหนุ่ม
ทำให้ซินเอ๋อร์รับรู้ว่าชายหนุ่มเวลานี้กำลังมีความสุข!
ดังนั้นซินเอ๋อร์จึงไม่หยุดการเคลื่อนไหวของมือลง จนกระทั่งไม่รู้ผ่านไปนานเพียงใด มือเล็กของซินเอ๋อร์ต่างปวดเมื่อย
สุดท้ายหลังชายหนุ่มส่งเสียงดังสัตว์ร้าย กระแสความอบอุ่นพลันทะลักลงบนมือของซินเอ๋อร์
เมื่อเห็นของเหลวสีขาวขุ่นไหลหยดลงฝ่ามือไม่หยุด ซินเอ๋อร์พลันตะลึงอย่างขีดสุด
…
ซินเอ๋อร์หลบหน้าเหลิ่งอวี้เซวียนกว่าห้าวัน!
หลังเรื่องในบ่อน้ำร้อนคืนนั้น ซินเอ๋อร์เล่นหลบหน้าเหลิ่งอวี้เซวียนดังหนูหลบแมว!
เพราะเรื่องครั้งนั้น คือเรื่องที่น่าอับอายที่สุดครั้งแรกตั้งแต่เกิดมาของซินเอ๋อร์
ทุกครั้งที่เธอคิดถึงเรื่องที่เกิดขึ้นในคืนนั้น เธอจะหน้าแดงใจเต้น อับอายเป็นที่สุด
จึงไม่อยากพบหน้าผู้คน
อาจเป็นเพราะเหลิ่งอวี้เซวียนทราบถึงความคิดของซินเอ๋อร์ ดังนั้นจึงปล่อยให้ซินเอ๋อร์หลบหน้าเขา
เพราะคืนนั้น ความจริงเขารู้สึกอึดอัดเล็กน้อย
แม้เวลานี้เขาจะอายุสิบแปดแล้ว แต่กลับยังเป็นชายหนุ่มบริสุทธิ์!
อายุขนาดนี้ ยังไม่เคยใกล้ชิดกับหญิงอื่นเช่นนี้มาก่อน จึงไม่ต้องเอ่ยถึงการให้หญิงสาวจับกุมสิ่งนั้นของเขา…
เมื่อก่อนตรงนั้นมีเพียงเขาที่สัมผัสมัน
ดังนั้นซินเอ๋อร์และเหลิ่งอวี้เซวียนสองคน เพราะเรื่องในคืนนั้นจึงรู้สึกขวยเขินและอับอาย
เวลานี้ดึกมากแล้ว
ซินเอ๋อร์หลบหน้าเหลิ่งอวี้เซวียน ทว่าทุกวันยังปัดกวาดตำหนักหยกขาว ตอนนี้เธอทำงานกับหลี่ฝู ที่เหลิ่งอวี้เซวียนยินยอมตามการขอร้องของเธอสับเปลี่ยนเข้ามา
และเพื่อหลบหน้าเหลิ่งอวี้เซวียน ซินเอ๋อร์จะปรากฎตัวขึ้นหลังเหลิ่งอวี้เซวียนจากไปแล้ว
ดังนั้นวันนี้จึงเป็นวันที่ห้าที่เธอไม่ได้เจอหน้าของเหลิ่งอวี้เซวียน
แม้ความจริงที่พักของพวกเขาจะอยู่ใกล้ชิดกัน
หลังยืนถอนหายใจอยู่ข้างหน้าต่าง ซินเอ๋อร์ค่อยๆ ปิดหน้าต่างลง ก่อนเดินมาที่ถังอาบน้ำอีกด้าน
ตรงนั้นเธอได้เติมน้ำร้อนลงไปเต็มถังขนาดใหญ่ ด้านบนเธอเด็ดกลีบดอกอวี๋หลันสีขาวโรยลงไป
ตอนนี้เรื่องที่ซินเอ๋อร์ชื่นชอบที่สุดคือ สามารถอาบน้ำด้วยน้ำร้อนแสนสบายในตอนกลางคืน
เพราะก่อนหน้านี้บ้านของเธอฐานะไม่ดี จึงไม่มีถังอาบน้ำขนาดใหญ่เช่นนี้ ทุกครั้งที่อาบน้ำใช้เพียงกระบวยตักน้ำขึ้นมาชำระล้างร่างกาย
แต่ตอนนี้ไม่เหมือนกัน ภายในห้องของเธอ ไม่ขาดแคลนสิ่งใด ดังนั้นเธอจึงสามารถใช้ถังน้ำแช่ตัวขนาดใหญ่เช่นนี้ได้
และไม่รู้ตั้งแต่เมื่อใด ซินเอ๋อร์เริ่มชื่นชอบดอกอวี๋หลันสีขาว
ทุกวันเธอจะเก็บกลีบดอกอวี๋หลันสดใหม่พวกนี้ จากนั้นใช้แช่ลงในน้ำ เพราะเช่นนี้บนกายเธอจึงมีกลิ่นหอม
เพราะทุกคนต่างมีใจรักในความสวยความงาม!
ซินเอ๋อร์เองก็ไม่ยกเว้น!
เวลานี้หลังซินเอ๋อร์ยื่นมือแตะทดสอบความอุ่นของน้ำ พลันยกตะกร้าดอกไม้ด้านข้างขึ้น ก่อนนำกลีบดอกอวี๋หลันสีขาวที่ตนเพิ่งเก็บมาเมื่อครู่โปรยลงในถังอาบน้ำ
ทันใดนั้น กลิ่นหอมของดอกอวี๋หลันสีขาวอบอวลไปทั่วห้องอย่างรวดเร็ว
ซินเอ๋อร์ค่อยๆปิดตาสูดกลิ่น หลังได้กลิ่นหอมเย้ายวนใจนี้ คล้ายรู้สึกลืมเลือนเรื่องยุ่งยากใจทั้งหมดลง อารมณ์เปลี่ยนเป็นมีความสุขขึ้นมา
มุมปากก็ประดับด้วยรอยยิ้มสะดุดตา
นั้นซินเอ๋อร์ค่อยๆ วางตะกร้าลง จากนั้นยื่นมือถอดสายรัดเอวของตนออก
กระโปรงหลัวฉวินสีขาวบางเบาบนกายตัวนั้นพลันถูกปลดลงแทบเท้า เผยรูปร่างงดงามอรชรนั้นของเธอออกมา
ร่างกายของซินเอ๋อร์แม้จะบอบบางผอมเพรียว แต่สิ่งที่ควรมีบนร่างกายกลับไม่ด้อย ผิวขาวหมดจด อ่อนนุ่ม เรียบเนียนยิ่งกว่าผิวทารกที่เพิ่งคลอดเสียอีก
สองไหล่กลมมน แขนขาเรียวยาว กระดูกไหปลาร้าเย้ายวนใจ หน้าอกกลมกลึงงดงามชูชัน เอวบางเรียวดุจกิ่งหลิว
เข้ากับผมยาวนุ่มลื่นดุจน้ำตก ดำขลับดุจยามค่ำคืนนั้น
เวลานี้กำลังไร้การมัดรวบ สยายอยู่ด้านหลังจนหมด ยาวเลื้อยมาถึงเอว ทำให้ผิวนั้นยิ่งดูแวววาวกระจ่างใส!
เพียงด้านหลังงดงามจนทำให้ผู้คนจิตใจฟุ้งซ่าน ยิ่งไม่ต้องเอ่ยถึงใบหน้างามล่มเมืองนั้น
คนผู้นี้ คือสิ่งงดงามสะดุดตาหาได้ยากบนสวรรค์!
หลังจากซินเอ๋อร์ถอดเสื้อผ้าทั้งหมดลง เตรียมยื่นเท้าหมายก้าวเข้าไปแช่ตัวอาบน้ำในถังน้ำ
แต่ทันใดนั้นพลันมีเสียง ‘ปัง’ พลันดังขึ้นจากด้านหลังเธอ คล้ายมีบางสิ่งถูกผลักเปิดออก
แม้เสียงนั้นจะไม่ดังมาก แต่ซินเอ๋อร์กลับได้ยินอย่างชัดเจน
เมื่อได้ยินซินเอ๋อร์พลันตกใจ ก่อนหมุนกายอย่างไม่รู้ตัวมองไปยังที่มาของเสียงนั้น เมื่อเห็นภาพตรงหน้า ร่างกายดุจถูกฟ้าผ่า ก่อนตกใจอย่างสุดขีด
ดวงตาคู่งามเป็นประกายนั้น เพราะตกใจจึงพลันเบิกกว้าง
เห็นเพียงหน้าต่างปิดสนิทภายในห้องของเธอ เวลานี้กำลังถูกคนด้านนอกผลักเข้ามา และมีชายหนุ่มทั่วกายเปื้อนเลือด ปรากฎตัวขึ้นสู่สายตาของเธอ
YOU MAY ALSO LIKE
