ศิษย์พี่ของข้าจะมั่นคงเกินไปแล้ว - บทที่ 642 ตามล่าเทพวารี (1)

บทที่ 642 ตามล่าเทพวารี (1)

ครึ่งชั่วยามต่อมา เมืองมนุษย์ที่อยู่ในอาณาเขตของวิหารเทพทะเลจำนวนหนึ่งร้อยหกสิบสองแห่งได้ถูกโจมตี

วิหารทั้งหมดหนึ่งร้อยหกสิบสองแห่งล้วนถูกทำลาย รูปปั้นเทพเจ้าถูกทุบทิ้ง และเหล่ามนุษย์มากกว่าหนึ่งหมื่นคนบาดเจ็บล้มตาย พวกเขาส่วนใหญ่กลุ่มผู้ชุมนุมที่รีบรุดไปปกป้องบรรดาศิษย์ของสำนักเทพทะเล

ในขณะนั้น ทูตเทวะของสำนักเทพทะเลจำนวนยี่สิบสามคนได้สิ้นชีพไปแล้ว…

สิ่งเหล่านี้เป็นผลมาจากกองทัพตุ๊กตากระดาษจำลองมนุษย์ของหลี่ฉางโซ่วมาถึงทันเวลา และดับไฟได้ทั่วทุกที่ และศาลสวรรค์ก็ช่วยเหลืออย่างเต็มที่เช่นกัน

สิ่งที่ทำให้หลี่ฉางโซ่วปวดเศียรเวียนเกล้าก็คือ…

เหล่าปีศาจที่อีกฝ่ายส่งมาในครั้งนี้ ล้วนเป็นเหล่าเซียนปีศาจที่เทียบได้กับเซียนหยวนเท่านั้น เช่นเดียวกับสัตว์ปีศาจอำมหิตที่มีกรรมร้ายมากมาย

เมื่อเสาแสงสีทองปรากฏขึ้นบนท้องฟ้า เหล่าทหารสวรรค์และแม่ทัพสวรรค์ก็ลงมายังโลกมนุษย์เพื่อกำจัดเหล่าปีศาจ

บรรดาปีศาจน้อยที่ทำร้ายมนุษย์ในเมืองต่างๆ เหล่านี้ไม่พลังพอจะตอบโต้ได้ แม้แต่เหล่าปีศาจอำมหิตโหดร้ายเหล่านั้นก็ถูกกำจัดไปอย่างรวดเร็วเช่นกัน

ทว่ายังคงแก้ไขการบาดเจ็บล้มตายที่พวกมันก่อขึ้นมาไม่ได้

อีกฝ่ายก่อให้เกิดความโกลาหลครั้งใหญ่ด้วยการลงทุนที่ต่ำที่สุด มันเกี่ยวข้องกับบรรดาทหารสวรรค์หลายหมื่นนายและตุ๊กตากระดาษจำลองมนุษย์ของเขาจำนวนมาก…

การโจมตีของอีกฝ่ายในครั้งนี้ แตกต่างไปจากครั้งก่อนอย่างสิ้นเชิง มันมีทั้งทหาร ม้า ปืนใหญ่ รถม้า และรายละเอียดอื่นๆ อีกมากมาย มันเหมือนกับการต่อสู้ในทะเลบูรพาเล็กน้อย

ก่อนที่ดวงตาแห่งท้องทะเลแห่งทะเลบูรพาจะถูกทำลาย ทุกครั้งที่หลี่ฉางโซ่วต่อสู้กับสำนักบำเพ็ญประจิม มันเหมือนกับว่า…

เหมือนเกมออนไลน์ที่มีผู้แข่งขันสิบคนที่หลี่ฉางโซ่วมักจะเล่นในชีวิตชาติก่อน แล้วเห็นได้ชัดว่าเป็นการต่อสู้ห้าต่อห้า แต่ในตอนเริ่มต้น มีคู่ต่อสู้มีหนึ่งหรือสองคนจากด้านข้างของอีกฝ่ายได้กระโดดออกมาและร้องตะโกนบอกว่า

“ข้าจะช่วยสนับสนุนเจ้า”

อย่างไรก็ตาม สำนักบำเพ็ญประจิมได้หยุดการกระทำที่สับสนของพวกเขา การกระทำของพวกเขาจะมีความสามารถและโหดเหี้ยมอย่างแน่นอน

มันยากที่จะจัดการได้จริงๆ

สิ่งที่แปลกไปกว่านั้นก็คือ อีกฝ่ายวางเพลิงเผาผลาญในทะเลทักษิณ แล้วจากนั้น ก็สงบเงียบลง

ตอนที่หลี่ฉางโซ่วกำลังเข่นฆ่าปีศาจน้อยเหล่านั้น เขาได้ใช้ไข่มุกสะกดวิญญาณเพื่อรวบรวมวิญญาณและความทรงจำที่เหลืออยู่ของพวกมัน แต่เขาไม่พบชิ้นส่วนที่มีค่าใดๆ

ปีศาจน้อยเหล่านี้ ถูกจับได้ตามต้องการอย่างง่ายๆ และโยนเข้าไปในเมืองริมฝั่งทะเลทักษิณเพื่อสร้างปัญหาความเดือดร้อน

และเหล่าปรมาจารย์ที่จับพวกมันนั้น ไม่ได้ถูกค้นพบเลย…

นี่เป็นการทดสอบหรือไม่?

ไม่ มันไม่ง่ายเหมือนการทดสอบเช่นนั้นอย่างแน่นอน มีความหมายลึกซึ้งหลายชั้นที่ซ่อนอยู่ในนั้นอีกเล็กน้อย

มีความเป็นไปได้สูงว่าการกระทำในทะเลทักษิณเหล่านี้ของฝ่ายตรงข้ามจะเป็นเพียงแค่กลอุบาย หลอกโจมตี แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่า การทำลายสำนักเทพทะเลนั้น เป็นเป้าหมายหลักในการแก้แค้นของพวกมัน

เขาจะต้องวิเคราะห์จากมุมมองของแรงจูงใจ

ในมุมสถานที่ลับแห่งหนึ่ง หลี่ฉางโซ่วหลับตาลง และบรรดาเมืองที่เต็มไปด้วยกลุ่มควันหนาทึบก็ ได้ปรากฏขึ้นใต้เท้าของเขา แล้วความคิดของเขาก็โลดแล่นไปด้วยความเร็วสูง

หลังจากนั้นไม่นาน ก็มีคำสั่งบินไปยังดินแดนเทวะทักษิณ แดนยมโลก วังมังกรทะเลบูรพา และแม่น้ำเทียนเหอแห่งศาลสวรรค์ผ่านตุ๊กตากระดาษจำลองมนุษย์จากตามสถานที่ต่างๆ…

ในเวลาไม่ถึงครึ่งวัน บรรดาทหารสวรรค์และแม่ทัพสวรรค์แห่งศาลสวรรค์ได้เริ่มรวมตัวกันประตูสวรรค์ทั้งห้า พวกเขาระดมกำลังทหารมามากกว่าหกแสนนายและจัดวางตำแหน่งแนวป้องกัน

แดนยมโลกได้ระดมทหารแดนยมโลก เพื่อไปปกป้องพื้นที่สำคัญของเมืองเฟิงตู และเผ่าเวทแห่งแดนยมโลกทั้งหมดก็ไปป้องกันพื้นที่สำคัญหลายแห่งนอกเมืองเฟิงตู

ในเวลานี้ แดนยมโลกไม่อาจควบคุมแดนยมโลกได้มากนัก ตราบใดที่พวกเขาสามารถปกป้องเมืองเฟิงตูได้ แดนยมโลกก็จะไม่สูญเสียใดๆ

ในขณะนั้น วังมังกรแห่งทะเลทั้งสี่ก็เข้าสู่สถานะระแวดระวังอย่างสูงเช่นกัน

วังมังกรทะเลบูรพาได้ทำหน้าที่เป็นหน่วยกู้ภัยดับเพลิง ส่วนเหล่าปรมาจารย์คนอื่นๆ ของวังมังกรทะเลอีกสามแห่ง ได้ประจำการอยู่ใกล้ๆ ดวงตาแห่งท้องทะเล

ขณะที่ทหารมังกรดำซึ่งถูกเปลี่ยนชื่อเป็นทหารมังกรเซียนวารีกำลังออกลาดตระเวนไปทั่วทุกที่ อย่างต่อเนื่อง และเผ่าทะเลก็เริ่มระดมกำลังเคลื่อนพลเช่นกัน

ในอาณาเขตอิทธิพลของสำนักเทพทะเลแห่งดินแดนเทวะทักษิณ วิหารต่างๆ ของสำนักเทพทะเลล้วนถูกปิดผนึกเอาไว้

เมืองต่างๆ ได้ประกาศว่ามีเหล่าปีศาจกำลังก่อปัญหาและขอให้บรรดามนุษย์ออกไปซ่อนตัวนอกเมือง อย่างน้อยๆ ที่สุด ก็ไม่ควรเข้าใกล้วิหารเทพทะเล

หลี่ฉางโซ่วชัดเจนในเรื่องนี้เสมอ

หากวิหารหายไป เราก็สร้างใหม่ขึ้นได้ แต่หากมนุษย์ปุถุชนตายไป ก็ย่อมก่อให้เกิดกรรมร้าย

ชีวิตมนุษย์ไม่ควรกลายเป็นก้อนอิฐในวิหาร ในฐานะที่เป็นเซียน ข้าไม่อาจใจร้ายและสร้างหลุมพรางหลอกลวงสิ่งมีชีวิตที่ถวายเครื่องสักการะและมอบบุญให้แก่ข้าเองได้

เผ่ามังกรได้ส่งเหล่าผู้เป็นปรมาจารย์หลายร้อยคนไปยังริมทะเลทักษิณ พวกเขาซ่อนตัวอยู่ในน้ำทะเล และรอคำสั่งของหลี่ฉางโซ่ว

ในหอโอสถแห่งยอดเขาหยกน้อย…

หลี่ฉางโซ่วได้บินออกจากมุมและเก็บตุ๊กตากระดาษจำลองมนุษย์ที่ใช้สำหรับการหลอมโอสถ จากนั้นเขาก็กลายเป็นเส้นควันสีเขียวและพุ่งไปที่เคหาสน์ถ้ำบนภูเขา

หลี่ฉางโซ่วเดินไปที่ห้องนอนใหญ่ที่เขาทิ้งเอาไว้เบื้องหลัง เขาเปิดช่องลับตรงมุมห้องและเปิดใช้งานกลไกที่นั่น ซึ่งเผยให้เห็นห้องลับที่ตกแต่งอย่างดี

มีแสงเทียนริบหรี่ และหมอกควันปกคลุม พร่ามัว ในยามนั้น หลี่ฉางโซ่วเดินไปยังรูปเหมือนที่แขวนอยู่ข้างหน้าเขา จากนั้น เขาก็จุดธูปและโค้งคำนับเพื่อทำการสักการะโนเวลพีดีเอฟ

หลังจากได้รับเต๋าคุณธรรมแห่งน้ำที่ปรมาจารย์ไท่ชิงถ่ายทอดให้เขาแล้ว หลี่ฉางโซ่วก็ได้คัดลอกภาพเหมือนขององค์ไท่ชิงและแขวนมันเอาไว้ที่นี่ ครั้นเมื่อเขามีเวลาว่าง เขาก็จะมาจุดธูปสักการะเพื่อแสดงความเคารพ

หลี่ฉางโซ่วมาทำความเคารพในวันนี้เพื่อให้จิตใจสงบสุขสบายใจอย่างเดียวเท่านั้น เขาไม่ได้มีความคิดที่ยอดเยี่ยมและความคิดที่โง่เขลาใดๆ

แต่ก่อนที่เขาจะทันได้เงยหน้าขึ้น เขาก็รู้สึกถึงแรงกระเพื่อมในจักรวาลเล็กน้อย เจตจำนงวิญญาณที่คุ้นเคยยังคงอยู่ในใจของเขา และมีของบางอย่างหนักอึ้งตกลงมาบนศีรษะของเขา…

หลี่ฉางโซ่วยกมือกุมศีรษะและยิ้มขื่นพร้อมกับมีเสียงกระหึ่มเบาๆ ในขณะนั้น เจดีย์ขนาดเล็กที่จงใจเล่นสนุกอยู่ข้างๆ เขาก็ส่ายไหวในรูปแบบต่างๆ อย่างบ้าคลั่ง

“เจ้าศิษย์น้อย! ว้าว ฮ่าฮ่าฮ่า!”

เอ่อ เรื่องนี้ร้ายแรงถึงเพียงนั้นเลยหรือ?

ปรมาจารย์ไท่ชิงได้ส่งเจดีย์เสวียนหวงมาคุ้มครองเขา!

บัดนี้ หลี่ฉางโซ่วไม่กังวล เมื่อจู่ๆ สำนักบำเพ็ญประจิมก็เริ่ม “ปฏิบัติการชักใยเล็กๆ”

เพราะในท้ายที่สุดแล้ว ก็เห็นได้ชัดเจนว่า ก่อนหน้านี้ สำนักบำเพ็ญประจิมมีประสิทธิภาพในการปฏิบัติการไม่ดีนัก

นั่นเป็นเพียงหนทางเดียวที่จะเหมาะสมกับบทบาทของศิษย์แห่งสำนักใหญ่คนหนึ่ง

………………………………………………………………..

—————————–