วิวาห์ร้อน แต่งผิดรักจริง - ตอนที่65วัจสาถูกลักพาตัว

ตอนที่65วัจสาถูกลักพาตัว

คือวิศาลผู้ชายใส่เสื้อสีดำทั้งตัวนั่งอยู่ในรถออดี้ตาที่หนาวเย็นค่อยๆหรี่ตาขึ้นมา

เรื่องที่เขาจะทำต่อไปนี้ก็คือเป็นผู้เฒ่าจันทราสักครั้งหลายวันที่แล้ววรพลฉวยโอกาสที่ธัชชัยออกไปรีบให้คนไปเรียกเขามาที่วงศ์ตระกูลศรีทองที่แท้ก็คือให้เขาหาโอกาส“ลักพาตัว”วัจสาแล้วให้ธัชชัยไปช่วยเหลือแต่จุดประสงค์ที่สำคัญก็คือเอาทั้งสองล็อคไว้

กล่าวอีกนัยหนึ่งก็คือสร้างโอกาสออกมาให้พวกเขารีบทำ“ชีวิตคน”ขึ้นมา

ในเวลาที่พิเศษต้องใช้ฝีมือที่พิเศษ

แม้กระทั่งระยะการตกไข่ของวัจสาวรพลก็คิดไว้แล้วรับรองว่าเต็มร้อยไม่มีวันพลาด

ในใจของวิศาลรู้สึกมีสังหรณ์ที่ไม่ค่อยดีผู้ชายคนนี้จะไปตายแล้ว

ถ้ามีชีวิตเล็กๆคนหนึ่งไปอยู่เป็นเพื่อนของธัชชัยและยังมีวัจสาคนนี้ดูแลเขาวรพลนึกว่าธัชชัยจะเดินออกมาจากคราบที่สูญเสียพี่ชายคนนี้ได้เร็ว

แต่คิดในทางกลับกันใครจะทำได้?สูญเสียญาติพี่น้องแล้วได้ญาติพี่น้องใหม่มามันไม่เหมือนกันเลยทั้งสองอย่างต่างมีความรู้สึกที่เจ็บปวดและชื่นชมยินดีแต่นี่มันนำมาเอ่ยถึงพร้อมกันไม่ได้ไม่ว่าอันไหนก็เบาบางความรู้สึกพวกนั้นไม่ได้

รูปร่างร่างกายของวิศาลแข็งแกร่งลายเส้นที่หน้าแบ่งชัดจัดคู่กับประสาทสัมผัสทั้งห้าที่แข็งแกร่งทั้งตัวเห็นได้ว่ามีพลังมากแววตาที่ลึกซึ้งของเขาจองไว้ที่รถของวงศ์ตระกูลศรีทองอยู่สักพักพูดว่า:“ตอนที่พวกเธอลงไปจับคนท่าทางเบาๆหน่อย!ห้ามให้ผู้หญิงในรถได้รับบาดเจ็บอะไรทั้งนั้นเธอเป็นผู้หญิงของท่านชัยไม่อย่าตายก็รับใช้อย่างระมัดระวังหน่อยเถอะ!”

วิศาลออกคำสั่งออดี้ที่เขานั่งนี้ก็ไปข้างหน้าอย่างรวดเร็วนำหน้ารถของวงศ์ตระกูลศรีทองแล้วพวงมาลัยรถไปที่ข้างซ้าย

คนขับรถของวงศ์ตระกูลศรีทองก็ได้แต่เบรครถลงมา

”นิสัยของคนขับรถยังถือว่าดีก็เลยด่าอย่างเบาๆ

เห็นออดี้ที่จอดไว้ข้างหน้าไม่มีท่าทางอะไรเขาเลยบอกกับวัจสาว่า“คุณผู้หญิงครับรออยู่ที่ในรถอย่าออกไปข้างนอกฉันลงไปดูก่อนคนอะไรขับรถยังไงเนี่ย!”

วัจสาพยักหน้า“ไปเถอะระวังหน่อยไม่ต้องทะเลาะขึ้นมา”ใจของวัจสารู้สึกไม่สงบขึ้นมารถที่ตัดหน้ามากะทันหันนี่ต้องมีอะไรที่อยากได้แน่แล้วมันเป็นอะไร?

แต่คนขับรถยังไม่ได้เปิดประตูรถก็ถูกคนเสื้อดำที่อยู่ข้างนอกลักลงมาจากรถแล้วโยนคนขับรถไว้ข้างหนึ่งต่อมาประตูหลังที่วัจสานั่งก็ถูกเปิดขึ้นมา

เธอรู้สึกตกใจแล้วร้องเรียกใช้มือคลำหาโทรศัพท์ในกระเป๋าเตรียมตัวจะแจ้งความแต่คิดไม่ถึงปากจมูกก็ถูกผ้าเช็ดที่นุ่มปิดไว้กลิ่นที่แสบจมูกก็ดูดเข้าไปที่โพรงจมูกเลยวัจสารู้สึกตรงหน้ามืดขึ้นมาและค่อยๆสูญเสียจิตไปผู้หญิงที่ตัวเล็กๆก็ถูกคนเสื้อดำแบกออกจากรถส่งไปในออดี้ออีกคันวิศาลสังเกตวัจสาที่นั่งอยู่ที่ท้ายรถอย่างละเอียดตอนที่เธอเงียบเสมือนแมวที่ฟังคำหน้าตาก็สวยจริงๆอีกอย่างนุ่มนวลมากให้แล้วก็อยากครองย่ำยีแต่ว่าวิศาลรู้อย่างดีผู้หญิงคนนี้ไม่ใช่กระต่ายตัวน้อยๆพูดขึ้นมาถ้าอยู่ด้วยกันกับเธอแล้วก็น่าจะมีความสนุกสนานไม่น้อยวิศาลทอดถอนใจวรพลคราวนี้น่าจะเลือกคนถูกแล้วผู้หญิงคนนี้สามารถลากธัชชัยออกมาจากความแค้นและเหวลึกๆได้คนเสื้อดำที่อยู่ข้างนอกตะโกนไปอย่างดุร้ายว่า“กลับไปบอกกับรองท่านชายของพวกเธออยากให้คุณผู้หญิงกลับไปก็ให้เขามาหาคุณชายวิวิศาล!คนขับรถของวงศ์ตระกูลศรีทองเงยหน้าแล้วมองไปรีบพูดอย่างตัวสั่น：“ได้……ฉันจะบอกแน่นอนแต่ขอร้องคุณอย่าทำร้ายคุณผู้หญิงของพวกเราจะเอาเงินเท่าไรพวกเราก็ให้……”คนขับรถคิดในใจว่าโจรพวกนี้ก็แค่อยากได้ค่าไถ่แต่ใครจะรู้ว่าผู้ชายคนนี้เคยเป็นเพื่อนกับรองท่านชายของตนเองและความสัมพันธ์ดีกันมากวิศาลยื่นหน้าที่เสมือนโป๊กเกอร์ออกจากหน้าต่างรถ“ฉันไม่เอาเงินเอาแค่ผู้หญิงของรองท่านชายพวกเธอถ้ามาสายนิดน้อยก็อย่าโทษว่าฉันจะกินจนไม่เหลือเศษ!”คนขับรถของวงศ์ตระกูลศรีทองตกใจจนหน้าเปลี่ยนไปรีบกลับไปในรถใจคิดไว้ว่าต้องรีบไปแจ้งให้รองท่านชายให้ได้รีบขับรถไปยังวงศ์ตระกูลศรีทองอย่างเร็วธัชชัยที่กลับมาถึงวงศ์ตระกูลศรีทองไม่เห็นวัจสาอยู่ในห้องรับแขกไปห้องพักหาก็ไม่เจอคนเหมือนกันคิ้วที่งดงามก็บิดขึ้นมาเดินออกจากห้องรับแขกก็เจอป้าอ้อยที่เพิ่งเดินมาพอดี”ถามไปว่า:“คุณผู้หญิงล่ะ?ทำไมไม่เห็นคนเลย?”ป้าอ้อยรับเสื้อกันหนาวและเนคไทของธัชชัยไว้แล้วตอบไปว่า:“คุณผู้หญิงกับคุณแววกลับสถานสงเคราะห์แล้วแต่คุณไว้ใจได้.ก้องเป็นคนขับรถส่งพวกเขาไปเอง”ธัชชัยได้ยินว่าไปสถานสงเคราะห์ก็ไม่พอใจขึ้นมาแล้วพูดไปว่า“สถานสงเคราะห์อีกแล้วเหรอ?ผู้หญิงคนนี้ทำไมถึงชอบวิ่งไปทางนั้นจัง?”เขาก็บริจาคหลายล้านแล้วเธอยังต้องออกไประดมเงิน?นึกถึงว่าวัจสาจะต้องยิ้มแย้มแจ่มใสต่อหน้าผู้ชายคนอื่นไฟที่ไม่มีชื่อในใจนี่ของธัชชัยก็เสียดสีขึ้นไป.“รีบโทรหาก้องเรียกเขารีบรับคุณผู้หญิงกลับมาเดี๋ยวนี้ทันที!”เสียงของธัชชัยเต็มไปด้วยอารมณ์โมโหที่ถึงขีดสุดแต่ยังไม่รอป้าอ้อยรู้ตัวขึ้นมาประตูข้างนอกก็มีเสียงเบรครถที่แสบหูขึ้นมาต่อมาก็มีผู้ชายเข้ามาอย่างล้มลุกคลุกคลานก็คือคนขับรถที่พวกเขาพูดถึงก้องหัวของก้องเหงื่อไหลเยอะมากวิ่งได้กระหืดกระหอบ“ไม่ดีแล้ว……รองท่านชาย……”ก้องมาทำงานที่วงศ์ตระกูลศรีทองเวลายังไม่นานแต่เขาปฏิบัติตัวได้ซื่อสัตย์และมั่งคงมากสภาพตอนนี้กลับไม่เคยเห็นมาก่อนในใจของธัชชัยเรู้สึกหมือนไม่ต่อยสบายใจยับคิ้วที่ยาวแล้วถามว่า:“มีเรื่องอะไร?”หน้าของก้องเต็มไปด้วยความตะลึงที่ยังไม่ได้สงบลงมา“คุณผู้หญิง……คุณผู้หญิงถูกลักพาตัวกลางทาง!”ธัชชัยเดินขึ้นไปข้างหน้าอีกนิดท่าทีของหน้าที่หล่อเหลาก็มืดมนลงมาอย่างน่ากลัว“เธอบอกอะไร?คุณผู้หญิงถูกลักพาตัวกลางทาง?เกิดเรื่องอะไรขึ้น?”ก้องถูกเขาดึงปกเสื้อหายใจก็ไม่สบายขึ้นมา“ทางที่พวกเรากลับมา……รถสองคันขัดขวางพวกเราไว้ตอนที่ฉันลงรถไปตรวจสอบคนพวกนั้นก็ขึ้นมาทำคุณผู้หญิงสลบไป!ในนั้นมีผู้นำคนหนึ่ง……ให้ฉันบอกกับคุณว่า:ฉันคือวิศาล……อยากได้คุณผู้หญิงกลับคืนไป……ก็ให้ไปหาเขา!”“วิศาล?”แววตาที่ลึกของธัชชัยแค่แป๊บเดียวก็เกรงขามขึ้นมา“ใช่ครับ……หน้าของคนคนน่ากลัวมากประสาทสัมผัสทั้งห้าลึกซึ้งดูเหมือนเป็นสังคมอิทธิพลที่มืด…€รองท่านชายจะแจ้งความไหมครับ?”สำหรับก้องตนเองที่ไม่ได้ขวางโจรพวกนั้นไว้ในใจก็รู้สึกผิดมาก“ไม่ต้องเรื่องนี้ฉันจัดการเองได้เธอไปพักผ่อนเถอะ!”ธัชชัยพูดจบก็รีบขึ้นไปห้องกายภาพชั้นสองวรพลยังหลับสนิทอยู่ธัชชัยแค่มอบงานให้กับหมอภาคินก็รีบเดินไปที่โรงเก็บรถเร็วมากจะเห็นได้ว่าเฟอร์รารีสีดำคันหนึ่งที่ออกจากวงศ์ตระกูลศรีทองเสียงหวือไปธัชชัยที่อยู่ในรถก็เยือกเย็นหน้าที่หล่อเหลายีนที่โหดร้ายของข้างในร่างกายกำลังกระจาย……ตอนที่วัจสาเปิดตาขึ้นก็ผ่านไปครึ่งชั่วโมงแล้วสมองรู้สึกเวียนๆนึกถึงตอนสุดท้ายที่ถูกคนเสื้อดำปิดปากจมูกน่าจะวางยาด้วยสะท้อนเข้ามาในม่านตาคือห้องที่ไม่ใหญ่มากแต่ข้างในตกแต่งได้แปลกประหลาดมากเต็มไปด้วยบรรยายกาศที่คลุมเครืออย่างไงก็เหมือน……โรงแรมที่อรรถรสตนเองนอนอยู่ในที่เตียงใหญ่ที่ยืดหยุ่นจิตใต้สำนึกของวัจสาก็ดูไปที่เสื้อผ้าในตัวโชคดียังอยู่ครบหมดเธอค่อยโล่งอกไปที.แต่ว่าใครเป็นคนจับเธอมาที่นี่?แล้วมีจุดประสงค์อะไร?คงไม่ใช่อยากแบล็ดเมล์วงศ์ตระกูลศรีทองหรือไม่ก็วงศ์ตระกูลเดิมขุนทด?ถ้าอย่างนี้พวกเขาก็เสียแรงไปเปล่าแล้วเพราะไม่ว่าบ้านไหนเธอวัจสาก็ไม่ใช่ตัวละครที่สำคัญอะไรวัจสาขยับไปข้างหลังนิดน้อยจับถูกของที่คุ้นเคยอย่างหนึ่ง——กระเป๋าหิ้วของเธอเปิดดูข้างในของอยู่เกือบหมดนอกจากโทรศัพท์ไม่มีไม่เหมือนปล้นเงิน.วัจสาเอากระเป๋าของตนเองสำรวจไปสภาพแวดล้อมบริเวณรอบๆสังเกตเห็นได้ว่ายังมีทางที่หนีออกไปได้อยู่ที่ตรงกลางมีประตูบานหนึ่งเธอลุกขึ้นจากเตียงเดินไปที่ประตูลองเปิดประตูบานนี้คิดไม่ถึงว่าผลักออกแล้วแต่ข้างนอกยังมีบานใหญ่กำลังรอเธออยู่ข้างหน้าของประตูบานนั้นยังมีคอนกรีตหลายอันที่ใหญ่มากถ้าอยากออกจากที่นั้นต้องคิดวิธีดึงมันให้ออกวัจสาดูไปรอบๆเป็นของที่สีชมพูทั้งนั้นไม่มีอะไรที่นำมางัดได้จริงๆให้เธอใช้มือเปล่าดึง?จะดึงออกได้ไงกระทั่งมือของธัชชัยเธอยังหลุดพ้นไม่ได้ยิ่งไม่ต้องพูดถึงคอนกรีตที่หนากว่ามือแต่ต้องมีวิธีที่ออกไปได้แน่เธอก็ไม่เชื่อล่ะไอ้โจรพวกนั้นจะโยนเธอเข้ามาจากที่นี่เธอได้แต่เดินตามไปรอบๆสังเกตละเอียดอีกครั้งตอนนี้ธัชชัยก็มาถึงสถานที่ที่วิศาลกำหนดกำลังจองดูวัจสาที่อยู่ข้างบนเครื่องวงจรสีหน้าดุร้ายเห็นหน้าผู้หญิงที่โดดเดี่ยวไม่มีใครช่วยเหลือความโกรธในใจก็เผาขึ้นมากำมือขวาแล้วต่อยไปที่หน้าของวิศาล“วิศาลแกมันบ้าไปแล้วเหรอ?นำวัจสาลักพาตัวมาที่นี่ทำไม?มีเรื่องอะไรจัดการที่ฉันอย่ารังแกผู้หญิงบอบบางอย่างนี้คิดไม่ถึงว่าแกมันตกต่ำถึงขนาดนี้แล้ว!”รูปร่างอย่างนี้ของวิศาลไม่ใช่อะไรที่ว่างเปล่าเขาคือราชานักมวยที่โด่งดังเมืองSที่อยู่ใต้ดินสำหรับมัดของธัชชัยนี้เขาไม่ได้หลบหนีแค่ใช้มือรับไว้เขารู้ตัวสมองไม่ดีเท่าธัชชัยเลยเริ่มต่อยกับเขาไม่แน่ตนเองอาจจะชนะก็ได้แต่ถ้าเทียบแผนการที่กลับกลอกเขาวิศาลสู้ธัชชัยไม่ไหววิศาลค่อยๆขีดรอยยิ้มออกมา“ชัยอย่าโกรธ.ฉันก็ได้รับคำสั่งจากคนอื่น”ที่จริงธัชชัยก็เดาออกแล้วว่าเป็นใครแต่ยังไม่ค่อยแน่ใจธัชชัยถาม“ใคร?”“พี่ชายเธอวรพลรู้ไหมว่าเขาให้ฉันทำอะไร?”วิศาลยั่วน้ำลายตอธัช“อย่าพูดมากรีบพูด!”“พี่ชายเธอให้ฉันเอาเธอกับวัจสาปิดไว้ด้วยกันสร้างเด็กน้อย”วิศาลพูดจบตนเองก็หัวเราะขึ้นมาเสียงหัวเราะนี้ทำให้ธัชชัยยิ่งเดือดเป็นฟืนเป็นไฟจริงคิดไม่ถึงว่าพี่ชายของตนเองจะเป็นห่วงเขาถึงชนาดนี้ใส่ใจออกแบบละครนี้ออกมา.ก็เพื่อที่ให้เขาเข้าเรือนหอกับวัจสาใช้สมองครุ่นคิดอย่างหนักจริงๆธัชชัยเห็นวิศาลทั้งหน้าเต็มไปด้วยความภาคภูมิใจก็รู้สึกไม่พอใจถามอย่างเยือกเย็น:“เธอเตรียมตัวจะบ้าไปกับพี่ชาย?”