วิวาห์ร้อน แต่งผิดรักจริง - ตอนที่ 816 เป็นการหย่าเท็จ

ตอนที่ 816 เป็นการหย่าเท็จ

"วัจสาหลายปีมานี้เธอพาลูกไปอยู่ที่ไหนมา? แม้แต่ข่าวคราวก็ไม่ส่งให้เรารู้ได้ยินมาว่าเธอกลับไปที่บ้านตระกูลศรีทองแต่พอเราไปหาเธอกลับไม่อยู่"

ปยุตกอดหลานสาววัจสาไว้ในอ้อมกอด"หากเธอเป็นอะไรไปจะให้ลุงทำอย่างไรแล้วลุงจะไปสู้หน้าแม่เธอที่เสียไปแล้วยังไง"

วัจสาตัวแข็งเล็กน้อยเดิมทีเธอคิดว่าตนเองไม่สามารถให้อภัยกับลุงปยุตได้แต่ตอนนี้เรื่องมันก็ผ่านไปตั้งนานแล้วจึงไม่เอามาใส่ใจอีก

นอกจากลูกชายตะวันลุงปยุตถือว่าเป็นญาติคนสุดท้ายของเธอแล้วพอได้ยินคำพูดของลุงปยุตวัจสาก็น้ำตาไหลโดยไม่รู้ตัว

วัจสาเป็นคุณนายรองบ้านตระกูลศรีทองเพราะฉะนั้นปติกิริยาของป้าวราลีที่มีต่อวัจสายังถือว่าใช้ได้อยู่

วัจสาทำไมธัชชัยไม่ส่งพวกเธอสองแม่ลูกมาที่อยู่บ้านตระกูลเดิมขุนทด? "

วัจสาเก็บอารมณ์ตัวเองและพูดอย่างนิ่งๆว่า " ป้าฉันกับธัชชัยเราหย่ากันแล้ว"

" อะไรนะ? หย่ากันแล้ว? เธอกับธัชชัยหย่ากันแล้วอย่างนั้นหรือ? "

พอคำพูดนี้ออกมาคนในบ้านตระกูลเดิมขุนทดต่างตกใจอย่างยิ่ง

"วัจสาทำไมไม่มาปรึกษากับลุงบ้าง?การหย่าถือเป็นเรื่องใหญ่"

"ใช่แล้วเธอกับธัชชัยหย่ากันแบ่งสมบัติได้เท่าไหร่? เธออย่าไปเสียเปรียบให้กับธัชชัยนะ"

เผชิญคำถามของลุงและป้าวัจสาไม่ตอบคำถามใดๆ

" พวกเธอวุ่นวายจริงๆแม่และพ่อก็แค่หย่ากันปลอมๆ หลังจากสามเดือนพ่อกับแม่ก็จะกลับมาเป็นเหมือนเดิมแล้ว"

เพราะว่าเด็กน้อยรับรู้ถึงความเสียใจของแม่จึงพูดแทนแม่ไปเรียบร้อย

"หย่ากันปลอมๆ? อะไรคือหย่ากันปลอมๆ? วัจสาเธอต้องถูกธัชชัยหลอกแน่ๆเลยคนคนนี้จิตใจชั่วช้าเขาต้องมีผู้หญิงอื่นแน่ๆหรือว่าเขาพาผู้หญิงคนนั้นเข้าบ้านตระกูลศรีทองไปแล้ว"ใช่แล้วผู้หญิงคนนั้นชื่อกนิษฐาเธอยังคลอดลูกสาวให้กับธัชชัยแล้วด้วยนะ"

" เธอบอกมาดีกว่าว่าแบ่งสมบัติมาได้เท่าไหร่" วราลีถามไม่หยุด

ในที่สุดวัจสาก็ทนกับคำถามพวกนี้ไม่ไหวเขาถอนหายใจยาวๆ"ไม่ต้องถามอีกแล้วไม่มีสมบัติอะไรทั้งนั้นฉันยอมหย่าโดยดีและที่สำคัญฉันขอสิทธิ์ได้เลี้ยงดูตะวันก็ดีที่สุดแล้ว"

" สวรรค์วัจสาเธอช่างโง่จริงๆเธอถูกธัชชัยหลอกซะแล้วทำไมเธอถึงได้โง่ขนาดนี้"

วราลีพูดตะโกนขึ้นมา

ส่วนปยุตลุกขึ้นมาด้วยสีหน้าโมโห" ไม่ได้วัจสาลุงต้องทวงความยุติธรรมให้กับเธอและลูกลุงจะไม่ยอมให้ธัชชัยมารังแกเธอสองคนแม่ลูกเด็ดขาด"

วัจสาดึงตัวปยุตไว้" ลุงอย่าเลยอย่าไปหาธัชชัยเด็ดขาดเราได้เซ็นใบหย่ามาเรียบร้อยแล้วลุงจะไปทำไม? การแต่งครั้งนี้มันผิดตั้งแต่แรกแล้วเพราะฉะนั้นการหย่าในครั้งนี้ถือว่าถูกต้องที่สุดแล้ว"มองหน้าแม่ลูกคู่นี้ปยุตอดสงสารไม่ไหวเขาเอนดูพวกเขาจากใจจริง"ความผิดอะไร? ฉันรู้เพียงแต่ว่าเขาทำอย่างนี้กับพวกเธอมันไม่ถูกต้องตะวันไม่ใช่ลูกชายแท้ๆของเขารึไง? ยังน้อยเขาก็ควรส่งค่าเลี้ยงดูให้กับตะวันบ้างหากไม่มีเงินเธอจะเลี้ยงดูตะวันอย่างไร?"วราลีเริ่มคิดแผนการอีกเเล้ว"ไม่ได้ปยุตเธอต้องไปหาธัชชัยพูดให้รู้เรื่องจะมาหย่ากันง่ายๆเช่นนี้ไม่ได้"อย่างน้อยธัชชัยก็เป็นลูกผู้ดีมีชาติตระกูลในเมืองS ที่สำคัญพวกเขาเคยเป็นสามีภรรยากันมาก่อนจะให้หย่าโดยตัวเปล่าแล้วไม่ได้สักบาทอย่างนี้มันไม่ถูกต้องเขาเอาเปรียบเธอเกินไปแล้ว"วราลีพูดแต่เรื่องเงินๆทองๆไม่ขาดปากถึงแม้วัจสาจะรู้แต่แรกแล้วว่าเขาเป็นคนแบบนี้แต่ก็อดถอดใจไม่ได้คุณป้าธัชชัยเขาไม่ได้ขี้งกขนาดนั้น? ตอนนั้นเขาได้ให้ค่าสินสอดกับลุงและป้าไปตั้งสองร้อยล้านแล้วไม่ใช่หรือ?เดิมทีวัจสาก็ไม่อยากพูดถึงเรื่องค่าสินสอดในอดีตแต่วราลีกลับพูดแต่ธัชชัยว่าเขาขี้งกเขาจึงต้องพูดขึ้นมาเพื่อปิดปากวราลี"เด็กโง่หย่ากับเขาแล้วยังช่วยเขาแก้ตัวอีกทำให้เราผิดหวังจริงๆที่พยายามปกป้องเธอ"พอพูดถึงค่าสินสอดวราลีก็โกรธขึ้นมาเด็กน้อยก็ไม่ยอมให้ใครมารักแกแม่"ยายแก่เธอหุบปากเดี๋ยวนี้ขืนดุแม่ฉันอีกฉันจะฆ่าเธอให้ตายไปเลย"" ตะวันอย่าเสียมารยาทกับคุณตาคุณยายนะเสียมารยาทกับผู้ใหญ่วัจสารับไม่ได้อย่างยิ่งวราลีสวนกลับมาอีกคำ " เด็ดดื้อถึงว่าพ่อของเธอไม่เอาแม่เธอกับเธอ" พ่อไม่เอาเธอมากกว่าพ่อแค่พยายามจะทำดีกับแม่และจีบแม่อีกครั้งพวกเขากำลังจะเป็นเหมือนเจ้าหญิงและเจ้าชายที่ครองรักกันไปตลอดชีวิต"เด็กน้อยชัดถ้อยชัดคำและเถียงกับวราลีอย่างไม่ยอมแพ้พอวัจสาได้ยินก็ตกใจกับคำพูดเด็กน้อยมากจีบใหม่อีกครั้งงั้นหรือ? เขาเคยจีบเธอด้วยหรือ? ไม่นะในความทรงจำเธอถูกเขาบังคับทุกครั้งเลย?ในที่สุดพอปยุตตะคอกขึ้นมาอย่างเสียงเข้มเสียงทั้งหลายจึงเงียบสงบลงกับข้าวบ้านเดิมขุนทดถือว่าเลิศหรูพอสมควรพวกเขากินดีอยู่ดีไม่ให้ลำบากท้องตัวเองแม้แต่น้อยแต่วัจสากลับไปโต๊ะทานข้าวที่คุ้นเคยเธอก็นึกถึงเรื่องที่เมื่อก่อนเธอแย่งหมูสามชั้นกับรสรินตอนนั้นเธอต้องอาศัยอยู่บ้านคนอื่นตอนนั้นเขาต้องอดทนทุกอย่างเพื่อรอเจ้าชายขี่ม้าขาวมาพาเขาออกจากที่นี่ไปจากนั้นก็กลับมาในบ้านตระกูลเดินขุนทดอย่างสง่าผ่าเผยอีกครั้งแต่ว่าตอนนี้พอเธอกลับมาบ้านตระกูลเดิมขุนทดอีกครั้งกลับไม่มีความโกรธต่อคนในบ้านเดิมขุนทดอีกแล้วแต่สิ่งที่มีกลับเป็นความซาบซึ้งใจต่อลุงป้าเพราะยังไงซะพวกเขาก็คือผู้มีพระคุณต่อเธอโดยเฉพาะวันนี้เธอก็เป็นแม่คนไปแล้วจึงรู้ว่าการเลี้ยงเด็กคนหนึ่งไม่ใช่เรื่องง่ายเลยหลังจากนั้นพอตะวันได้ถูกอำเภอพัดรักพาไปที่sky dreamกินดีอยู่ดีจึงไม่ลำบากขนาดนั้นแต่ก็ขาดอิสระไปตั้งห้าปีที่สำคัญหลังจากนั้นเธอยังเจอเรื่องร้ายๆตั้งมากมายส่วนเด็กน้อยก็ปกป้องแม่ตลอดเวลาเขาเอากับข้าวที่เขาชอบที่สุดให้กับแม่ของเขา"ตะวันเด็กดีเธอกินเองเถอะแม่พอแล้ว"มองดูลูกตัญญูเช่นนี้วัจสาทั้งตื้นตันและรู้สึกละอายแก่ใจ"เด็กแค่นี้รู้จักกตัญญูต่อแม่แล้วช่างเก่งจริงๆ"พอปยุตเห็นเด็กที่กตัญญูเช่นนี้ก็หลงรักเขาจากใจจริงเขาอยากไปจับผมของเด็กน้อยแต่กลับถูกเด็กน้อยปัดมือออกเด็กน้อยจ้องหน้าปยุต"หากแตะต้องฉันอีกฉันจะตัดมือเธอทิ้งซะ""ตะวันลูกเป็นอะไรแม่สอนกี่ครั้งแล้ว? ต้องมีมารยาทกับผู้ใหญ่แต่เธอดูสิตอนนี้เธอกำลังทำพฤติกรรมอะไรอยู่?"วัจสาไม่รู้จะสอนลูกให้มีมารยาทอย่างไงตอนนี้เขายิ่งอยู่ยิ่งเสียมารยาทขึ้นทุกวันทำให้แม่ปวดหัวจริงๆเด็กน้อยจ้องหน้าปยุต"ฉันคิดว่าเขาก็ไม่ใช่คนดีอะไรหรอกเพราะถ้าเขาดีจริงก็คงไม่ปล่อยให้ลูกตัวเองมารังแกแม่เขาหรอกพอถูกเด็กต่อว่าปยุตไม่โกรธสักนิดแต่กลับชอบเด็กน้อยมากขึ้นกว่าเดิมเดิมทีห้องข้างบนตึกเป็นห้องนอนของวัจสาแต่เธอกลับมาอย่างกระทันหันพวกเขาไม่ได้ไปทำความสะอาดเพราะฉะนั้นปยุตจึงให้สองแม่ลูกไปนอนที่ห้องของภาวินีความจริงวราลีก็ไม่อยากให้ไปนอนหรอกแต่เห็นปยุตชอบเด็กน้อยคนนี้มากจึงรับปากอย่างไม่เต็มใจ"วัจสาเธอดูและเด็กดื้อคนนี้ดีๆนะอย่าให้เธอไปทำข้าวของของภาวินีเสียหายเด็ดขาดเพราะถ้าเสียขึ้นมาชดใช้ยังไงก็ไม่สามารถกลับไปเป็นเช่นเดิมแล้ว""รู้แล้วป้าฉันจะดูแลตะวันดีๆจะไม่ให้เขาไปแตะต้องข้าวของภาวินีเด็ดขาด"วัจสารู้ดีว่าตัวเองเป็นแค่ฐานะผู้อาศัยความจริงตามมารยาทแล้วก็ไม่ควรแตะต้องของของคนอื่นอยู่แล้วพออาบน้ำเสร็จเวลานี้เป็นเวลาที่เด็กน้อยต้องรายงานตัวต่อพ่อของเขาแล้วเขาหยิบมือถือที่พ่อซื้อให้กับเขาและแอบโทรไปหาพ่อ"เธอวางใจเถอะมีลูกคนนี้อยู่จะไม่ยอมให้ใครมารังแกแม่ได้แน่นอนไม่ว่าจะแม่มดใหญ่หรือแม่มดเล็กฉันก็จัดการให้หมดสิ้นไปแล้ว"พอได้ยินเสียงรายงานจากลูกธัชชัยก็คิดว่าทำถูกแล้วที่ให้ลูกและผู้หญิงโง่ๆอย่างวัจสากลับไปที่สำคัญความดื้อของเด็กน้อยต้องจัดการกับผู้หญิงบ้านเดิมขุนทดได้สบายๆอยู่แล้ว" พ่อฉันมีเรื่องจะบอกกับพ่อแม่บอกว่าจะให้พ่อจีบแม่ไม่ติดแม้จะสามปีก็ตาม"“สามปี? ลูกพ่อ เสน่ห์ของพ่อล้นหลามที่สุดในสามโลกเลยลูกคอยดูเถอะหลังสามเดือนเราก็จะกลับมาเป็นครอบครัวเดียวกันแล้ว"" ขี้โม้อีกแล้วแต่ว่าฉันจะยอมเชื่อพ่ออีกครั้งก็ได้พ่อต้องสู้ๆนะ"“อืม งั้นเราพ่อลูกต้องช่วยกันเราต้องเอาชนะใจแม่เธอกลับมาให้ได้ภรรยาสุดที่รักของฉันรอฉันอีกสักนิดนะ"“โอเคพ่อ"วัจสาที่อยู่ข้างๆพอได้ยินลูกแอบคุยโทรศัพท์กับพ่อเขาวัจสาก็รู้ไม่รู้ว่าจะร้องไห้หรือจะหัวเราะดีตั้งแต่คืนนี้ไปความกังวลของวัจสาก็จะหายไปเพราะตอนนี้เขากำลังจะเริ่มต้นชีวิตใหม่………….พอคุยกับลูกเสร็จธัชชัยยังไม่ทันได้ทานอาหารที่ป้าตั้งใจทำให้เขาสักคำเลยถูกเด็กน้อยทำ เสน่ห์เข้าแล้ว"แม่งเด็กบ้าทำให้ฉันต้องคิดถึงเธออีกแล้วไม่ต้องเห็นหน้าแค่ได้ยินเสียงก็รู้ว่าเสียงนั้นช่างเหมือนเสียงตัวเองแค่ไหนวิศาลเอาหน้าไปถูแก้มธัชชัยเขาเหมือนไม่ได้โกนหนวดมาหลายวันหนวดของเขาจึงไปทิ่มแก้มของธัชชัยหลายวันมานี้เขาเป็นคนหนึ่งที่น่าเป็นห่วงที่สุดเขาโกรธตัวเองที่ตัวเองนั้นไร้ความสามารถอีกนิดเดียวก็เกือบต่อสู้กับตำรวจแล้วพอพักผ่อนระยะหนึ่งแขนที่หักของวิศาลก็เริ่มใช้การได้บ้างแล้วแต่ใช้แรงได้ไม่มากตอนที่เขากอดกับธัชชัยเขาใช้แรงเกือบหมดแล้ว