วิวาห์ร้อน แต่งผิดรักจริง - ตอนที่ 673 ชะตากรรมของลูกบุญธรรม 2

ตอนที่ 673 ชะตากรรมของลูกบุญธรรม 2

วัจสาเงียบไปอยู่อึดใจ ก่อนจะพูดราวกับว่ามันเป็นเรื่องล้อเล่น “ฉันหล่ะอยากจะรู้จริงๆ ว่าคุณสองพี่น้องจะจัดการกับกนิษฐายังไง ไม่ว่ายังไง เธอก็เป็นแม่ของมิ้นไม่ใช่เหรอ? ”

“ฉันจะให้กนิษฐาออกไปจากบ้านตระกูลศรีทอง แล้วจะหาแม่เลี้ยงที่แสนดีอย่างเธอให้แกเขา”

วัจสายิ้มออกมาก่อนจะพูด “ฉันไม่เชื่อหรอก”

“แล้วฉันก็จะเป็นคนเลี้ยงมิ้นเอง อยู่กันแบบสองคนพ่อลูก”

ประโยคเสริมที่เขาพูดออกมานั้นวัจสาเชื่อสนิทใจ วรพลรักกนิษฐามากขนาดนั้น หากไม่ได้แต่งงานกัน เขาก็คงไม่ได้แต่งงานใหม่ และใช้ชีวิตโสดอยู่คนเดียวนั่นแหล่ะ

แต่เมื่อได้ยินแบบนั้นแล้ว เธอก็รู้สึกสงสารเขาขึ้นมาจับใจ

เธอไม่เข้าใจเลยจริงๆ ว่าคนที่แสนดีอย่างวรพลทำไมจะต้องไปตกหลุมรักผู้หญิงร้อยเล่ห์แบบนั้นด้วย เขาสมควรที่จะได้รับการดูแลที่ดีด้วยซ้ำ!

หยุดไปพักหนึ่ง วรพลจึงสูดลมหายใจเข้าลึกๆ ดูเหมือนว่าต้องการจะเอาคาร์บอนออกให้หมด และก็ถามออกมาอย่างยากเย็น “วัจสา….เธอว่าอำเภอพัดรักจะกล้าทำอะไรตะวันที่เขาเลี้ยงมาเองกับมือมั้ย? ”

ประโยคคำถามทำเอาวัจสาแข็งชาไปทั้งตัว เธอรู้ดีว่าคำถามของวรพลนั้นมีความหมายเสมอ

“สา เธอ เธออย่าคิดมากนะ ฉันไม่ได้จะโน้มน้าวให้ชัยเลือกมิ้น ฉันแค่อยากจะรู้ว่าอำเภอพัดรักจะมีความคิดแบบไหน”

ทุกๆ คนมีความเห็นแก่ตัวกันทั้งนั้นอยู่ที่ว่าจะมากหรือจะน้อย วรพลเองก็เช่นเดียวกัน ถึงแม้ว่าเขาจะไม่ตระหนักถึงมันและคิดว่ตัวเองกำลังคุยกับวัจสาอย่างใจเย็นหากว่าอำเภอพัดรักไปทำร้ายลูกบุญธรรมอย่างตะวันแล้วทำไมธัชชัยถึงไม่เลือกคนที่มีโอกาสเจ็บตัวมากสุดอย่างมิ้นหล่ะ?วันนี้อากาศเย็นไปหมด วัจสาสูดอากาศเข้าปอด รู้สึกถึงความหนาวชาที่เพิ่มขึ้น“ฉันไม่รู้จริงๆ ว่าอำเภอพัดรักนั้นคิดยังไง มันจะดีกว่าถ้าไม่ไปอ่านความคิดของเขา ฉันเพียงแค่อยากจะถามคุณก็เท่านั้นว่าทำไมเข้มกับเก้าถึงตายในเมื่อเขาทั้งคู่ก็เป็นลูกบุญธรรมของอำเภอพัดรัก ทำไมยังเป็นแบบนั้นทำไมอำเภอพัดรักถึงได้ฆ่าพวกเขาอย่างไร้ความปรานีได้”ใจของเธอก็ไม่ได้แข็งอะไร ตอนที่เธอพูดประโยคเหล่านั้นออกมา ตัวก็สั่นไปหมด ด้วยเพราะกลัวว่าลูกชายของเธอจะตายตกตามเข้มไป!วรพลนอกจากพยักหน้าแล้ว ก็ไม่รู้ว่าควรจะตอบอะไรกลับไป“ถ้าอย่างนั้นพวกเราจะทำยังไงดี? ตอนนี้ลูกๆ ทั้งสองก็อยู่ในกำมือของอำเภอพัดรักแล้วด้วย” แววตาของวรพลเต็มไปด้วยความเศร้าโศกด้านวัจสาทำได้เพียงถอนใจ “เด็กน้อยทั้งสองคนน่ารักซะขนาดนั้น ฉันเชื่อว่าฟ้าดินไม่อาจเพิกเฉยแก่พวกเขา”ไม่รู้ว่าประโยคที่พูดออกไปนั้นเป็นการปลอบใจวรพลหรือปลอบใจตัวเองกันแน่ทั้งสองเงียบไปสักพัก วรพลจึงพูดต่อ “วัจสานี่ก็ดึกแล้วนะ เธอพักอยู่ที่บ้านตระกูลศรีทองสักคืนสิ”วัจสาปฏิเสธ “ไม่ดีกว่า ฉันหาที่พักดีๆ ได้แล้วหล่ะ”ให้พักอยู่ที่บ้านตระกูลศรีทอง ก็รั้งแต่จะทำให้เธอกับคนอื่นๆ ไม่สบายใจวรพลก็ไม่ได้ยื้ออะไร เขารู้ดีว่าถ้ากนิษฐาอยู่ วัจสาจะต้องไม่สบายใจ“งั้นเดี๋ยวฉันไปส่ง”ในเวลาเดียวกันนั้นเองก็มีรถยนต์สีดำสนิทมาเทียบจอดอยู่ตรงหน้าพวกเขาทั้งสอง มันมือเสียจนน่ากลัวโดยเฉพาะในเวลากลางคืน“คุณนั่นเอง แปด”เธอจำได้อย่างรวดเร็วว่ามันคือแปด“พ่อบุญธรรมบอกว่า เกมกำลังจะเริ่มแล้ว แต่ว่ายังขาดผู้ชม ไม่ทราบว่าทั้งสองจะให้เกียรตินี้มั้ย? ”สำหรับการที่จะได้เจอลูกชายของวัจสากับการได้เจอลูกสาวของวรพลนั้น ไม่ว่าจะให้ขโมยทั้งเรือพวกเขาก็ยินดีดังนั้นไม่จำเป็นต้องคิดเลย พวกเขาทั้งสองก็ยินยอมที่จะไปกับแปดแต่วินาทีก่อนที่จะไป วรพลก็ได้แอบทิ้งกระดุมของตัวเองเอาไว้ที่พื้นการกระทำเล็กๆ น้อยๆ ของเขา แน่นอนหล่ะว่าสายตาฉับคมอย่างแปดมองออก แต่เขาไม่ได้เปิดเผยอะไรด้วยเพราะให้ธัชชัยรู้ไปเลยว่าได้พาภรรยากับพี่ชายของเขาไปล่องเรือแล้ว จะได้ไม่ต้องมีปัญหาอะไรให้มากหนึ่งชั่วโมงต่อมาธัชชัยก็กลับถึงตระกูลศรีทอง แต่ก็ไม่เห็นแม้แต่เงาของวัจสาแล้ว แม้แต่วรพลก็ไม่เจอพ่อบ้านภูษิตบอกว่าวรพลออกไปส่งคุณผู้หญิงของเขาธัชชัยรู้อยู่แล้วว่า หากว่ากนิษฐาอยู่ วัจสาก็จะอยู่อย่างไม่มีความสุขนัก ไม่เพียงแต่เขาติดต่อวัจสาไม่ได้ แต่พี่ชายก็ไม่ได้เอาโทรศัพท์ไปด้วยอีกธัชชัยหล่ะยอมใจสองคนนี้จริงๆ เลย ให้เขาเล่นซ่อนหาด้วยนี่มันสนุกมากมั้ย?นมร้อนแก้วหนึ่งถูกส่งเข้ามาในมือของธัชชัย กนิษฐาไม่ได้พูดอะไร เธอเพียงแค่คลานหมอบอยู่บนตักของเขาเขาดื่มนมในแก้ว ในขณะที่หัวใจของธัชชัยเต็มไปด้วยหมอกควันเขาเหนื่อยที่จะผลักหญิงสาวออกจากตัวแต่การที่หญิงสาวเชื่องง่ายนั้น มันปลอบใจหัวใจที่ไม่สงบได้ดี