วิวาห์ร้อน แต่งผิดรักจริง - ตอนที่ 323 หากผมบังเอิญตายไป

ตอนที่ 323 หากผมบังเอิญตายไป

เมื่องน้ำตาของเธอที่กลิ้งลงมา หัวใจของธัชชัยก็เต็มไปด้วยความเจ็บปวดที่ไม่สามารถอธิบายได้

เขารู้ ว่าถึงแม้ว่าหากเขาจะไม่อยู่ ด้วยความเมตตาและความบริสุทธิ์ของผู้หญิงคนนี้ เธอจะต้องดูแลพี่ชายของเขาได้อย่างแน่นอน

ธัชชัยเอื้อมมือไปจับใบหน้าของหญิงสาวให้อยู่ในมือของเขา แล้วเช็ดน้ำตากลิ้งตกลงมาของเธอด้วยมือหยาบกร้านอย่างแผ่วเบา

แต่การเคลื่อนไหวดังกล่าวกลับทำให้ผลทางตรงกันข้ามนั่นก็เพราะยิ่งทำให้วัจสาร้องไห้มากยิ่งขึ้นเข้าไปอีก

“ธัชชัย คุณไม่ต้องเช็ดแล่ว！”

เธอผลักมือของชายหนุ่มออก ก่อนจะร้องไห้คร่ำครวญต่อไป เธออยากจะหยดร้องไห้ใจแทบขาด แต่ลูกสะอื้นมันก็ไม่ยอมที่จะลดลงไปเลย

“ยิ่งถูยิ่งไหลหนักเข้าไปอีก นี่อย่างกับก๊อกแตกแน่ะ เปลืองทรัพยากรนะเนี่ย”

ธัชชัยพูดแกล้งหยอกหญิงสาว แต่หัวใจเต็มเปี่ยมไปด้วยความเอ็นดู น้ำตาของหญิงสาวผู้นี้มันเป็นสายที่นุ่มที่สุดที่ตรงเข้ามาสัมผัสหัวใจของเขา

น้ำตาร่วงเผาะๆๆๆ นั่นทำให้เธอได้กลายเป็นตุ๊กตาเซรามิกที่เปราะบาง

“ดูเหมือนว่าวิธีใช้มือเช็ดจะไม่ถูกวิธีแฮะ”

ธัชชัยพูดดังนั้น ก็ก้มหน้าลงเล็กน้อย แล้วจรดริมฝีปากปกคลุมดวงตาที่แดงก่ำของเธอ ดูดน้ำตาที่เป็นดั่งคริสทัลทีละเม็ดๆๆ ทันที

วัจสาตกใจมาก จนทำให้น้ำตาที่ไหลประดุจก็อกแตกนั่นหยุดไปในทันที

เธอได้แต่จ้องมองชายหนุ่มที่อยู่ตรงหน้าอย่างเงียบๆ มองเหม่ออยู่เนิ่นนานทีเดียวเธอไม่อยากจะเชื่อเลยว่า ชายหนุ่มที่เต็มไปด้วยความรุนแรงคนนี้จะมีมุมที่อ่อนโยนได้ถึงขนาดนี้“ไงหล่ะ นี้เป็นวิธีที่ดีที่สุดที่จะเช็ดน้ำตาเลบนะเนี่ย”มือใหญ่ของเขาย้ายไปลูบที่เส้นผมของหญิงสาว แล้วนวดมันเบาๆ เหมือนสายลมที่พัดมาจากที่ไกลๆ ที่เป่าให้หัวใจของสาวน้อยให้นุ่มและยุ่งเหยิงสัมผัสที่เต็มไปด้วยความรู้สึกอบอุ่นนั่น ทำให้เธอรู้สึกดีและอบอุ่น ทั้งยังรู้สึกปลอดภัยชั่วเวลานั้นจู่ๆ วัจสาก็เหมือนเด็กที่รู้สึกไม่ปลอดภัยขึ้นมาจึงเหนี่ยวเอวของธัชชัยเข้ามากอดเอาไว้การที่ถูกหญิงสาวกอดเข้ามาแบบนั้น นั่นทำให้หัวใจของธัชชัยราวกับหลุดลอยออกไปเขาเชยคางของเธอขึ้นเล็กน้อย ทำให้น้ำตาของเธอละลายไปในดวงตาสีดำที่อบอุ่นของเขาจูบอันร้อนแรงปกคลุมและพลิกไปมาบนริมฝีปากของหญิงสาวจูบที่แข็งแกร่งนั่น พาหญิงสาวเหมือนกันได้ลอยขึ้นไปบนต้นไม้อย่างไรอย่างนั้นเธอไม่ได้คิดจะดิ้นรน ด้วยอาจจะเป็นเพราะสมองขาดออกซิเจน เธอแค่รู้สึกว่าจิตใจของเธอนั้นว่างเปล่า แต่ก็ยังสับสน กับหลายสิ่งหลายอย่าง และหลายอย่างนั้นถูกผสมปนเปเข้าด้วยกันอุณหภูมิบนร่างกายกายภายในค่อยๆ สูงขึ้นเมื่อมุมปากทั้งสี่แยกจากกันนั้นวัจสาดูมีเสน่ห์ราวดอกไม้พุ่มน้อยๆ ดวงตาที่สดใสทอประกายให้ได้เห็นกระจ่างชัดแจ้งจนกระทั่งนักเรียนทุกคนที่เข้ามาและมองมาที่เธอด้วยสายตาที่ค่อนข้างคลุมเครือ เธอจึงคิดที่หนีไป“วัจสา ถ้าวันนี้คุณกล้าที่จะหนีอีกหล่ะก็ ผมจะไปหาคุณถึงหอพักแน่ อย่าหาว่าผมไม่ได้เตือนคุณนะ！”คำพูดที่น่ากลัวของธัชชัยดังมาจากเบื้องหลังของเธอ เธอรู้สึกว่าเขาเริ่มจะอารมณ์มัวลงอีกระลอกหนึ่งแล้วแต่วัจสาก็ยังไม่หยุดฝีเท้า แต่ก็วิ่งเพียงเหยาะก็เท่านั้น แล้วไม่ได้ไปทางหอพัก แต่กลับเปลี่ยนไปในทิศทางตรงกันข้ามด้วยเพราะหญิงสาวของเขาเริ่มดื้อขึ้นมาอีกแล้วนั่นทำให้ธัชชัยเริ่มโมโหขึ้นเล็กน้อย เข้าเริ่มขยับฝีเท้าออกวิ่งด้วยก้าวที่ยาวขึ้นความเร็วนั่นเร็วกว่าวัจสาไม่รู้กี่เท่าต่อกี่เท่า แต่วัจสาก็ไม่กล้าที่จะวิ่งเร็วจนเกินไป เพราะเธอจะต้องคำนึงถึงสิ่งมีชีวิตตัวน้อยๆ ที่อยู่ในท้องของเธอ“อ๋าาาา” เมื่อเห็นเงาของเขาที่ตามมา เธอก็ร้องออกมาด้วยความกลัวอย่างไม่รู้ตัว รีบวิ่งข้ามพุ่มไม้ ตรงไปทางมุมภาษาอังกฤษอย่างไรก็ตามเนื่องจากเธอคุ้นเคยกับโรงเรียนเป็นอย่างดี ทำให้เธอก็ไม่ได้โดนชายหนุ่มจับได้โดยง่ายนักแต่เมื่อถึงทางเข้ามุมภาษาอังกฤษแล้ววัจสาก็ถูกธัชชัยจับกุมเข้าให้จนได้“ทำไมคุณไม่หนีแล้วล่ะ? ”น้ำเสียงของเขาเพิ่มขึ้นเล็กน้อย มันดูหยิ่งอย่างกับราชสีห์จับเหยื่อได้“ฉัน…….ฉันวิ่งไม่ไหวแล้วหน่ะ…..”เธอพิงกำแพงที่มุมภาษาอังกฤษอย่างหอบแฮก แหงแหละก็ความแตกต่างของเรี่ยวแรงระหว่างผู้ชายกับผู้หญิงมันต่างกันมากเลยนี่นาแปดร้อยเมตรก็ไม่เหนื่อยเลยสักนิด เพราะถูกชายหนุ่มที่สีหน้าอย่างกับจะกินหัวคนได้ตามมาอยู่ด้านหลังแบบนั้นเพราะว่ามันเป็นโรงอาหารอีกแห่งหนึ่ง ดังนั้นที่นี่จึงเงียบมาก อีกทั้งยังมีเพียงแค่เขากับเธอสองคน“ไม่เลวเลย ที่นี่เหมาะสำหรับเป็นที่นัดเจอที่ดีทีเดียว” ดูเหมือนธัชชัยจะที่ที่เงียบๆ ไม่มีใครรบกวน ในการทำกิจรักๆ ใคร่ๆ ของเขาแล้ว“ธัชชัย คุณรู้แล้วใช่มั้ยว่าใครที่ทำร้ายพี่ชายของคุณ? ”เธอตั้งใจจะพาผู้ชายมาที่นี่ แน่นอนมันไม่ได้เพื่อที่จะมีจี๋จ๋ากับเขา เธอรู้ว่าที่ชายหนุ่มพูดมามันนั้นมันดูไม่มีเหตุผล แต่นั่นแหละคือเหตุผล“ผมไม่อยากพูดเรื่องนี้ อีกอย่างมันเกี่ยวอะไรกับคุณด้วยหล่ะ? ”ฉับพลันธัชชัยก็ยกริมฝีปากของเขาขึ้น นั่นทำให้เขาดูดีดูมีเสน่ห์มาก “วัจสา เราอย่าพูดอะไรให้เสียบรรยากาศตรงนี้กันเลย เรามาคุยเรื่องอื่นกันดีกว่ามั้ย หือ? ”ขณะที่เขาพูด เขาก็ค่อยๆ บีบเธอให้เข้าไปในมุม“ธัชชัย คุณอย่าทำแบบนั้นสิ ถ้าไม่คุยก็ช่างแล้ว ฉันจะไปแล้ว เดี๋ยวอีกแป๊บเด็กๆ ก็จะลงกันมาแล้วเนี่ย！”วัจสาเห็นได้ชัดว่าธัชชัยไม่ได้มีความปรารถนาที่จะพูดถึงพ่อบุญธรรมของกนิษฐากับเธอแล้ว แต่กลับเริ่มที่จะกลายเป็นอันธพาลจะมาฉวยโอกาสเอาจากเธอ และแน่นอนหล่ะเธอไม่อยู่ให้เขาลวนลามหรอกแต่ถ้าปล่อยให้เธอออกไปแบบนี้ ก็ไม่ต้องเรียกเขาว่าธัชชัยอีก ต่อให้เธอมีปีกเธอก็หหนีเขาไม่พ้น