วิวาห์ร้อน แต่งผิดรักจริง - ตอนที่ 319 เธอกับชัย

ตอนที่ 319 เธอกับชัย

เขาพูดทุกคำด้วยความโกรธและความเกลียดชัง ราวกับจะฉีกเนื้อหนังของผู้หญิงคนนี้ออกจากกัน

เธอสะบัดริมฝีปากของเธออย่างไม่เกรงใจ เขาพูดมันราวกับเป็นเรื่องปกติอีกแล้ว นี่มันผ่านมาครึ่งปีได้แล้วมั้ย? ในความเห็นของเธอ การที่เธอทำร้ายวรพลนั้นมันไม่ได้หนักหนาสาหัสอะไรมากมาย อีกทั้งเธอเองก็ยังไม่รู้ว่าอาชญากรรมที่เธอก่อนนั่นมันหนักเกินไปทั้งยังทำให้ศัตรูที่รอดมานั้นเคียดแค้นแค่ไหน

ถูกธัชชัยตราหน้าว่าเป็นฆาตกร กนิษฐาก็เงียบ ทำเพียงแค่ก้มหัวลงและเช็ดเล็บของเธออย่างอึดอัด

“เสียงผีร้องโหยหวนอย่างไร้เหตุผลอีกแล้ว นี่เป็นเพราะอยากให้โลกรู้หล่ะมั้ง? ”

เขาเลือกที่จะขัดจังหวะการสนทนา ไม่ว่าของพวกเขาจะเป็นยังไงกันมาวรพลไม่ต้องการที่จะถูกสอบสวนอีกต่อไป เพราะดูจากการปฏิบัติของเขา ไม่ต้องสงสัยเลยว่ามันคือเป็นการทำให้สงสัยว่าเขาเป็นตัวกลางทำให้เธอมาทำร้าย

เมื่อเมล็ดถูกฝัง มันง่ายที่จะใช้รากและแตกหน่อ และเมล็ดพันธุ์ที่เขียวชอุ่มที่สุด มันก็มีชื่อว่าความสงสัย

การกระทำของวรพลทำให้ธัชชัยตระหนักมากขึ้นว่าพี่ชายของเขารักยัยปีศาจนี่มากขนาดนี้เชียวเหรอ เพื่อเธอนั้นไม่ว่าอะไรเขาก็ทำได้ ทนได้ทุกอย่าง แม้ว่าทำไปแล้วจะไม่มีอะไรเหลือเลย แม้กระทั่งศักดิ์ศรี หรือกระทั่งชีวิตของเขา มันขึ้นอยู่กับการอยู่หรือการตายของเธอไปแล้ว！”

เขาตอนนี้ก็เป็นเหมือนฝุ่นไปเท่านั้น

“ผมไม่ได้ร้องโหยหวนสักหน่อย ถ้าผมฝึกอีกสักนิด เสียงของผมแน่นอนสามารถตรงกับสองPavarotti”ธัชชัยพูดอย่างมีอารมณ์ขัน เพื่อเป็นการปกป้องหัวใจที่เปราะบางของพี่ชายเขา

มีน้องชายแบบนี้ ก็พอแล้วหล่ะ！

“ฮ่าฮ่าฮ่า….”เธอหัวเราะอีกครั้งอย่างที่คาดไว้ เสียงหัวเราะของเธอราวกับเสียงของระฆังสีเงิน “มันก็แค่คุณสอง คนดูหล่อเหมือนกันเท่านั้นแหล่ะ！”

ธัชชัยจ้องมองเธออย่างเย็นชา“คุณจะทำร้ายฉัน”เธอพึมพำกับริมฝีปากสีแดงเล็กๆ น้อยๆ มองกลับไปที่เขา แล้วก้มหัวลงอีกครั้ง และไม่ต้องพูดอะไรอีกวรพลรู้สึกอ่อนไหวในใจอีกครั้งว่าตราบเท่าที่ธัชชัยอยู่ที่นั่น ดูท่าว่ากนิษฐาจะดูมีความสุขมากแล้วพอยิ่งนึกถึงมันแล้ว เขาก็พลันคิดไปได้ว่า บางทีเขาอาจจะไม่ใช่คนที่เธอรอในห้องนั่งเล่นในทุกๆ วัน แต่เป็นธัชชัยที่เป็นคนพาเขากลับมายิ่งคิดยิ่งรู้สึกว่ามันเป็นอย่างนั้นจริงๆ ไม่สิ นี่มันไม่ใช่แค่นั้น มันน่าจะเป็นเรื่องจริงเสียยิ่งกว่าจริงซะด้วยเขาไม่สามารถบังคับเอามือของเขาที่มันตกลงอย่างช่วยไม่ได้เลย เขาเพียงต้องการที่จะกำหมัดแน่น แต่เพียงแค่จะกำมันเท่านั้นเขาก็ไม่อาจทำได้แล้วในตอนนี้วรพลรู้สึกรังเกียจร่างกายของตัวเองเป็นที่สุดเขาอนากที่จะตัดแขนตัดขาอันดื้อรั้นของเขาไปเสียให้หมดทำไมเขายังมีชีวิตอยู่นะ! ถ้าจะอยู่ด้วยใบหน้าที่เป็นดั่งครึ่งผีครึ่งคนเช่นนี้ ตายไปเสียยังจะดีกว่า!ด้วยเพราะคิดถึงเรื่องนี้ ลมหายใจของเขาก็ยิ่งรุนแรงขึ้น จนสามารถได้ยินปอดที่ดูเหมือนจะไม่อาจรับก๊าซที่มีปริมาณเยอะๆ ได้ไหว นั่นจึงทำให้เขาอึดอัดตัวมาก"พี่ใหญ่…พี่เป็นอะไร？ หายใจไม่ออกใช่มั้ย? ค่อยๆ นะไม่ต้องรีบ ค่อยๆ …."ไม่สามารถหายใจได้ ไม่ต้องรีบธัชชัยอุ้มวรพลเข้ามาไว้ในอ้อมแขนจับเขานอนลงและฉับพลันทันใดก็ด่ากราดไปที่กนิษฐาที่กำลังทาเล็บทันที" กนิษฐา โยนน้ำยาล้างเล็บของเธอออกไปนอกหน้าต่างเดี๋ยวนี้ เร็ว! "น้ำยาทาเล็บนั้นเป็นสารเคมีระเหยสูง มันไม่เหมาะสมที่จะเช็ดในพื้นที่ปิด อีกทั้งในรถยังมีวรพลที่มีอาการหายใจลำบากอยู่ในรถด้วยกนิษฐาที่นั่งทาเล็บอยู่เงียบๆ ก็พลันตกใจด้วยเสียงตะโกนน่ากลัวของธัชชัย ทำให้เธอรู้สึกย่ำแย่เมื่อเห็นกนิษฐายังดูไม่แยแส ความโกรธของเขาก็ยิ่งเพิ่มขึ้น น้ำยาทาเล็บถูกโยนออกไปจากมือของเธอและก็ถูกโยนออกไปนอกหน้าต่างในเวลาถัดมาอย่างรวดเร็วพ่อบ้านภูษิตรีบหยุดรถ และรีบเปิดประตูรถเพื่อให้อากาศบริสุทธิ์ไหลเวียนออกไปทันทีร่างกายของวรพลนั้นจริงๆ ก็ดีขึ้นมากแล้วเมื่อเดือนที่ผ่านมา ส่วนน้ำยาทาเล็บนั้นเป็นเพียงแค่ไฟดวงน้อยๆ กลับกันกับความรู้สึกหดหู่ในหัวใจนี่เองที่เป็นดั่งน้ำมันที่ทำให้กดตัวเขาให้หายใจไม่สะดวกในที่สุดทุกอย่างก็ผ่านมันไปได้ ลมหายใจของเขาเริ่มที่จะเข้าที่เข้าทางขึ้นมาเรื่อยๆ"กนิษฐา วันหลังต่อหน้าพี่ชายฉัน ไม่สิ กระทั่งในบ้านตระกูลศรีทองก็ตามทีฉันไม่อนุญาตให้เธอทาเล็บ! เข้าใจมั้ย! "ความโกรธเกรี้ยวยังคงปรากฏอยู่บนใบหน้าของชายหนุ่มอย่างชัดเจน เขาหันขวับมาตวาดใส่กนิษฐาอย่างโกรธเกรี้ยวแน่นอนว่าเธอนั้นรู้สึกผิด แต่เป็นเพราะเห็นธัชชัยกังวลเกี่ยวกับพี่ชายของเขา ส่วนที่ทำให้วรพลเป็นแบบนี้เธอรู้สึกเพียงนิดเดียวเท่านั้น"พลคะ ฉันไม่ดีเองแหล่ะ คุณไม่เป็นอะไรใช่มั้ย? "ถึงแม้ว่าจะเป็นการกระทำที่ค่อนข้างไม่เต็มใจแต่เธอก็ขอโทษวรพลที่เธอเป็นตัวต้นปัญหาและเธอก็เรียนรู้วิธีการของธัชชัยด้วยการวางมือขนหน้าอกจองวรพลเพื่อเป็นการปลอบประโลม" เอามือสกปรกของเธอออกไปซะ! "ธัชชัยคำรามด้วยความเดือดดาลอีกครั้ง มือจองเธอที่วางบนหน้าอกของวรพลถูกเหวี่ยงออกไปอย่างแรงด้วยความเกลียดชังอย่างเต็มรูปแบบเพราะแม้ว่าเล็บนั้นจะถูกเช็ดไปแล้วแต่กลิ่นที่มีอยู่ก่อนหน้านังไม่เสื่อมไปไหนความคับข้องใจที่เธอสะสมมานานในที่สุดก็ระเบิดออกมาทันที"ธัชชัยคุณนี่มันจะเป็นพวกเผด็จการอะไรขนาดนี้อ่ะฮะ! ""ฉันจะเป็นพวกเผด็จการแล้วเธอจะทำไมฮะ? ไม่พอใจนักก็ไสหัวลงจากรถไปเลยไป! "ธัชชัยตวาดใส่เธอด้วยความโกรธ และดูเหมือนว่าเธอเองก็ระบายความโกรธทั้งหมดของเธอออกมาเช่นกัน" ดี ไปก็ไป แล้วก็อย่าคุกเข่าขอร้องให้ฉันกลับมาก็แล้วกัน!กนิษฐาหยิบเอากระเป๋าของเธอขึ้นมาก่อนจะผลักประตูเปิดทำท่าทางราวจะลงจากรถ แต่เมื่อใบหน้าปะทะลมเย็นๆ ที่พัดอยู่ข้างนอก จู่ๆ เธอก็เปลี่ยนใจ กลับไปที่ตำแหน่งเดิมจองเธอ"ทำไมไม่ไปซะล่ะ? " ธัชชัยคิดว่าผู้หญิงคนนี้คงจะมีสติขึ้นมาแล้ว"ทำไมฉันต้องไปเองด้วยหล่ะ ไม่งั้นคุณก็มาโยนฉันออกไปต่อหน้าพี่ชายของคุณเองสิมา มันเป็นคุณเองมั้ยที่ขอฉันมาเนี่ย! "เธอเบิกตาคู่สวยกว้างขึ้น เต็มไปด้วยความงามที่มีประกายของความแข็งกร้าวปะปนกนิษฐาย้อนนึกถึงคืนที่ฝนตก แล้ววัจสาก็ถูกธัชชัยไล่ออกจากบ้านในเมื่อวัจสาสามารถทนกับความอัปยศนั้นได้ ทำไมเธอถึงจะทนไม่ได้ อีกอย่างกนิษฐาก็ไม่เชื่อว่าเขาจะโยนเธอลงจากรถต่อหน้าวรพลได้ด้วย