วิวาห์ร้อน แต่งผิดรักจริง - ตอนที่ 298 จัดการให้

ตอนที่ 298 จัดการให้

ผ่านไป 10 นาที กนิษฐาเดินออกมาจาก Richbaby อย่างไม่สนใจรถ Cardillac

สีบรอนซ์ที่จอดอยู่ตรงจุดสังเกตการณ์ และก็มีหญิงสาวที่สวยงามราวกับเจ้าหญิงหิมะยืนอยู่

“กนิษฐา คุณเล่นมามากพอแล้วถึงเวลาที่จะต้องกลับไปกับฉันแล้ว พ่อเลี้ยงรักคุณมากเขาจะไม่ตำหนิคุณเรื่องที่ผ่านๆ มาหรอก”คนที่พูดกับกนิษฐาก็คือ ชายหนุ่มวัย 30 กว่า

มีโหนกแก้มสูง ร่างกายสูงผอม

“โอเค คุณสองคุณก็ไม่ต้องมาหลอกฉัน พ่อเลี้ยงมาที่เมืองเอส(S)ใช่มั้ย? อย่านึกว่าฉันไม่รู้เรื่อง”

“เขามาทำธุระ ไม่ใช่มาเพราะคุณ”

“ทำธุระ? ธุระอะไร? เขารับปากฉันแล้วว่าจะไม่ทำร้ายพี่น้องตระกูลศรีทอง”เมื่อกนิษฐาฟังนัยน์ตาเธอก็จมลึกลงไป

“ฉันไม่รู้ มันเป็นความคิดของพ่อเลี้ยง พวกเราก็ไม่เคยคาดเดาได้สักครั้ง

“ถ้างั้นพ่อเลี้ยงอยู่ไหน? ฉันอยากพบเขา! ”

“พ่อเลี้ยงพูดแล้วว่าจะไม่พบใครทั้งนั้น”

“คุณสอง! ” กนิษฐากัดฟัน“คุณรู้ไหมว่าพ่อเลี้ยงจะทำอะไรต่อกับสองพี่น้องตระกูลศรีทอง? ”“ไม่รู้ ถึงรู้ก็บอกคุณไม่ได้” ชายที่ได้ชื่อว่าคุณสองก็หยุดยิ้ม พร้อมกับพูดต่อขึ้นมาว่า “กนิษฐา คุณอย่าคิดว่ามันง่ายเกินไป ธัชชัยไม่ได้รับมือดีขนาดนั้น คุณเก้าก็ตายไปแล้ว”“คุณเก้า? ใครคือคุณเก้า? ”กนิษฐาแปลกใจมากเพราะก่อนหน้าที่เธอจะหนีออก พ่อเลี้ยงที่มีลูกบุญธรรมทั้งหมด 6 คน แถมเธอยังเป็นคนเล็กสุด ดังนั้นเขาจึงรักเธอมาก สำหรับคุณเก้านี่ไม่รู้มีตั้งแต่เมื่อไหร่ เธอไม่รู้จริงๆ ไม่ใช่ว่ามีคุณแปดอีกนะ?“คุณเคยเจอแล้ว กนกพลไง ที่โดนคุณตบที่Club killerนั่นไง”“อ๋อ คนนั้นน่ะเหรอ ฉันจำได้ละ แล้วคนที่พ่อเลี้ยงมองดูอยู่จะตายง่ายๆได้ยังไง? ”“ชายคนหนึ่งชื่อกรดลตัดแขนของเขา แน่นอนว่าพ่อเลี้ยงรู้สึกว่าถ้าเลี้ยงเขาไว้ก็จะเป็นการสิ้นเปลืองข้าวปลา ดังนั้นจึงสั่งให้คุณแปดจัดการซะ”มีคุณแปดจริงๆด้วย แต่ว่าความสนใจของกนิษฐาตอนนี้ไม่ได้อยู่ที่คุณแปดแล้ว“กรดล? ” กนิษฐาพึมพำ เธอนึกไม่ถึงจริงๆ ว่าคนหน้าตายอย่างนั้นจะโหดร้ายขนาดนี้แถมยังตัดแขนอันธพาลได้อีกด้วย แต่ไม่ต้องเดาเลยว่าเขาตัดข้างไหนไป ต้องเป็นด้านที่เล่นงานธัชชัยแน่ๆ ดังนั้นในสายตาของกนิษฐาแล้ว การที่กนกพลตายมันก็ถือว่าสมควร“กรดลเป็นคนของธัชชัย แต่เขาก็สามารถหลบจากมือคุณสี่ คุณห้าในเวลาเดียวกัน สามารถเห็นความเก่งของคนคนนี้ได้เลย ไม่คิดว่าข้างกายธัชชัยจะมีคนเก่งขนาดนี้พ่อเลี้ยงเองก็คาดไม่ถึงเช่นกัน!”“อะไรนะ” คุณบอกว่าคุณสี่ คุณห้า มาเหรอ? พ่อเลี้ยงคิดจะทำอะไร? ไม่ใช่ว่าต้องการจะฆ่าสองพี่น้องนั่นจริงๆ ใช่มั้ย?“ถ้าพ่อเลี้ยงต้องการชีวิต 2 คนนั้นจริงๆ เกมนี้ยังไม่ต้องเริ่มก็สามารถจบได้แล้ว”“ถ้าอย่างนั้นพ่อเลี้ยงต้องการที่จะทำอะไร?” กนิษฐาถามอย่างนึกสงสัย“ฉันบอกไปแล้วไงว่าไม่รู้ ถึงรู้ก็บอกคุณไม่ได้ กนิษฐากลับไปเถอะ ที่นี่มีแต่เรื่องต่อสู้กับความตายไม่เหมาะกับผู้หญิงอย่างคุณ ”เมื่อรู้ว่าจะไม่ได้ข้อมูลอะไรจากปากคุณสองกนิษฐาก็ไม่อยากที่จะสนทนากับเขาต่อ เธอส่งภาพถ่ายเอกสาร 3 ใบให้เขา“ผู้ชาย 3 คนนี้ เป็นคุณชายจาก Richbaby ครั้งแล้วเกือบจะเปลื้องผ้าฉัน เอาให้มันอยู่ไม่สุข”คุณสองรับรูปถ่ายไปและพูดว่า: “รู้แล้ว ฉันจะกำจัดให้คุณเอง” เมื่อเห็นว่ากนิษฐาต้องการที่จะไปแล้ว เขาก็พูดขึ้นอีกครั้งว่า: “กนิษฐา ระวังธัชชัยไว้ด้วย เขาแค่หลอกใช้คุณก็เท่านั้น”กนิษฐาหยุดฝีเท้าแต่ไม่ได้หันหัวกลับไป เธอยิ้มและพูดว่า: “แค่ถูกเขาหลอกใช้ ฉันก็รู้สึกเป็นเกียรติอย่างยิ่งเลยหล่ะ”“กนิษฐา ที่จริงพวกเราทุกคนก็เหมือนกันก็คือตั้งแต่เด็กจนโตก็อยู่กับพ่อเลี้ยงมาแต่ต้น ทั้งฉันและคุณก็เป็นเพียงแค่หมากเบี้ยตัวเล็กๆ! ถ้าหากไม่มีประโยชน์ไม่มีค่าอะไร ถ้าเป็นอย่างงั้นแล้วเราก็มีจุดจบไม่ต่างกับกนกพล”“คุณกลัวตาย แต่ฉันไม่ การได้ตายไปด้วยกันกับคนที่ฉันรัก ฉันก็มีความสุขแล้ว! ”กนิษฐาพูดประโยคนี้ทิ้งท้ายก่อนจะพาตัวเองเข้ารถ Cardillac และจากไปชายผอมบางที่มีโหนกแก้มสูงมองดูรถCardillacจากไปในไม่กี่วินาที เขาพูดกับเงาสลัวๆในที่มืดว่า: “ผู้หญิงคนนี้คือกนิษฐา เรียงลำดับเป็นคุณเจ็ด ที่พ่อเลี้ยงรักมากที่สุด”แต่คนที่อยู่ในเงามืดสลัวไม่ได้พูดอะไร หลังจากนั้นสองสามวินาทีเขาแทบจะกลืนไปกับความมืดดูราวกับว่าไม่เคยปรากฏตัวออกมาที่นี่มาก่อนวัจสาออกมาจากเมืองSแป๊บๆ ก็สองสามวันแล้ว แต่ที่นี่ทุกอย่างก็ยังดำเนินไปตามปกติ ไม่มีหยุดไม่ว่าใครจะมาหรือจากไปเวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว เวลาแค่ไม่กี่วันไม่สามารถที่จะเปลี่ยนแปลงหน้าตาวัจสาไปได้แต่ก็ลดท่าทางโศกเศร้าของเธอได้บ้างอาสาสมัครส่งเธอที่หน้าประตูโรงเรียนแล้วก็หันหลังออกไป วัจสาโบกมือลาและเธอก็หันกลับมาสูดลมหายใจเข้าลึกสองสามทีและเดินเข้าประตูโรงเรียนไปเอาลมหายใจที่มีแต่ความไม่สบายใจของตนเองพ่นมันออกไปและให้ลมหายใจที่แข็งแรงของเด็กๆ มาหล่อเลี้ยงร่างกาย ชีวิตยังต้องก้าวต่อไป ทำไมไม่ใช้หัวใจในการผ่านไปแต่ละวันกันนะ?