วิวาห์ร้อน แต่งผิดรักจริง - ตอนที่ 269 จับ “ชู้” 2

ตอนที่ 269 จับ “ชู้” 2

กนิษฐายิ่งด่ายิ่งแย่ลง ทำให้คนที่ได้ยินยากที่จะยอมรับ เธอเสียสติไปแล้ว ไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่ากำลังพูดอะไรออกไป

ผู้ชายที่เธอรักมากนอนกับผู้หญิงอื่นในห้องนั้น แค่นี้เธอก็รู้สึกขยะแขยงเต็มทนแล้ว! ขยะแขยง! มันช่างรู้สึกแย่เสียกว่าการตาย

คำว่าขยะที่กนิษฐาว่ามานั้น ทำร้ายจิตใจวรพลมาก ผู้หญิงที่เขารักกลับมาด่าเขาเช่นนี้ ความมั่นใจที่มีอยู่เพียงน้อยนิดของเขานั้นถูกทำลายเสียไม่มีชิ้นดี เขานิ่งไปพักใหญ่ หรือเขาอาจจะเป็นแบบที่เธอว่าจริงๆ ว่าตัวเองไม่ควรมีชีวิตอยู่บนโลกนี้ ไปตายเสียก็ดีกว่า

“กนิษฐา เธอพูดจาให้มันดีๆหน่อย! อยากตายนักเหรอ?”

ธัชชัยตะคอก แล้วเดินก้าวเข้าไป ตอนนี้เขาแต่งตัวเรียบร้อย บนเส้นมีหยดน้ำเกาะอยู่ ราวกับเพิ่งอาบน้ำเสร็จ

จากทางที่ธัชชัยเดินมา เหมือนเขาเพิ่งเดินลงมาจากด้านบน

ในแววตาของกนิษฐาไม่มีความดีใจแม้แต่น้อย กลับเป็นแววตาที่โศกเศร้า และยิ้มอย่างเศร้าๆออกมาที่มุมปาก

“ธัชชัยนายปีนหน้าต่างช้าไปรึเปล่า? ฉันจับชู้ได้แล้วทำไมนายเพิ่งจะมา? เห็นเขาบนหัวพี่นายไหม? ที่ได้มาจากนาย! พี่น้องใช้ผู้หญิงร่วมกัน น่ารังเกียจสิ้นดี!”

กนิษฐาด่าธัชชัยเสร็จ ก็หันกลับไปด่าที่หน้าประตูห้องหอนั้น “แล้วก็แก นังวัจสา แกก็ไม่ใช่คนดีสักเท่าไหร่ เลวเสียจนไม่มีชิ้นดี!”

กนิษฐาโกรธจนด่ากราดออกไปอีกครั้ง แล้วชนคนที่ขัดขวางธัชชัยของเธอ แล้วเดินลงไปด้านล่างอยู่ตรงนั้นต่อไปมีแต่รู้สึกขยะแขยง!วัจสาได้ยินคำพูดที่รุนแรงนั้นอยู่แล้ว เธอยิ้มอย่างเย็นเยือก สั่นไปทั้งตัว เย็นชาไปทั้งหัวใจเธอไม่ได้ยิ้มคำดูถูกของกนิษฐา แต่ยิ้มให้ความผิดของตัวเอง เธอเป็นแบบที่กนิษฐาว่าจริงๆ เธอมันสารเลวแต่ร่างกายเป็นของเธอ เธออยากจะทำยังไงก็ได้ การปลดปล่อยครั้งนี้แลกมากับการถูกด่าทอดูถูก เธอบอกไม่ได้หรอกว่ามันคุ้มกันไหมสิ่งที่ทำให้วัจสารู้สึกผิดมีเพียงอย่างเดียวคือ วรพล สิ่งที่กนิษฐาด่าเขามันรุนแรงกว่าที่เธอถูกด่าเป็นพันเท่าหมื่นเท่าวัจสารู้สึกเจ็บปวดแทนเขาจริงๆเธอได้แต่นั่งอึ้งไป แล้วยกมือขึ้นมาตบหน้าตัวเองแรงๆหนึ่งที แรงมาก แรงจนมือชาไปทั้งมือ แต่ก็ไม่อาจเทียบเท่าความเจ็บปวดในใจของวรพลผู้ชายทุกคน คงจะใจสลายเป็นเถ้าถ่าน เมื่อถูกผู้หญิงที่ตัวเองรักด่าเช่นนั้นวัจสาไม่อาจห้ามน้ำตาเอาไว้ได้ น้ำตาไหลลงมาอาบหน้าและด้านนอกนั้น ก็ไม่เห็นกนิษฐาแล้วและธัชชัยยังคงเช่นเดิม ไม่โมโหอะไร และนั่งนิ่งราวกับเป็นหุ่นไม้ ไม่พูดอะไร“พี่ ผมพาลงไปทานอาหารเช้า ตอนนี้น่าจะหิวแล้ว ตื่นมาแต่เช้าเลย”ธัชชัยเอี้ยวตัวไป เอื้อมไปจูงมือที่กำแน่นนั้น มากุมเอาไว้สิ่งที่กนิษฐาด่าวรพลนั้น ธัชชัยได้ยินแล้วแทบอยากจะฆ่าเธอทั้งเป็นที่จริงพี่ชายของเขาอ่อนไหวมาก แล้วครั้งนี้ยังถูกกระทบกระเทือนด้วยผู้หญิงที่เขารัก ธัชชัยไม่อยากจะคิดว่าเขาจะเปลี่ยนเป็นยังไง“อืม หิวแล้วนิดหน่อย” วรพลตอบเบาๆ “แต่ให้ภูษิตเข็นลงไปก็ได้แล้ว นายไปปลอบวัจสาหน่อยเถอะ เล่าเรื่องที่ควรเล่า อย่าให้เธอรู้สึกแย่ ต่อให้นายไม่รักเธอก็ตาม”หยุดไปสักพัก วรพลจัดการอารมณ์ตัวเอง แล้วจึงพูดขึ้นอีกครั้ง “ฉันขอโทษแทนกนิษฐาด้วย อย่าให้วัจสาไปถือสาเธอเลย”ดูวรพลที่อึดอัด แล้วยังแก้ตัวแทนคนอื่น ธัชชัยก็รู้สึกเจ็บในใจ แล้วก้มลงไปหอมที่แก้มของเขา“ผู้หญิงก็เหมือนเสื้อผ้า จะมีผู้หญิงคนไหนรักผมมากกว่าพี่? ผมลงไปทานข้าวเป็นเพื่อนดีกว่า”ธัชชัยไม่ได้เลือกที่จะไปปลอบใจวัจสาที่รู้สึกแย่อยู่ และไม่ได้วิ่งตามกนิษฐาออกไป เขาแค่ต้องการจะอยู่ข้างๆ พี่ของเขาเท่านั้นเองในใจของเขา พี่ชายของเขาเป็นที่หนึ่งเสมอ และหญิงสาวเขายังคงรักเสมอ…“ไม่ ธัชชัย ความคิดนี้มันผิด พี่อยู่ข้างนายไม่ได้ตลอด แต่วัจสาอยู่ได้ แล้วก็ลูกของพวกนาย ก็อยู่ได้!”วรพลพยายามจะจับมือธัชชัยแต่ธัชชัยกลับยื่นมือนั้น ไปประคองเขาเอาไว้“พี่ ผมไม่ต้องการพวกเธอ ผมต้องการแค่พี่! ดังนั้นพี่ต้องมีชีวิตให้ดี!”น้ำตาเป็นเม็ดๆ ล่วงเผาะออกมาจากตาของวรพล เขาบาดเจ็บมาครึ่งปี เป็นครั้งแรกที่ร้องไห้ไม่เพียงแค่ธัชชัยที่รักเขามาก เป็นเพราะคำพูดของกนิษฐาประโยคนั้น ที่บอกว่าเขาเป็น “ขยะ” ทำให้ใจของเขาแหลกสลาย ทำลายศักดิ์ศรีของเขาไปจนหมด!