“มู่เฉี่ยนโทรหาฉัน บอกว่าคืนนี้เขาไม่ได้อยู่ดูแลฉีหราน ขอให้ฉันกลับมาหาเขา” หลินซูกลอกตาไปมา “ฉันรู้ว่าเขาไว้ใจไม่ได้”

ฮั่วจิ้นซีเดินลงไปชั้นล่าง หลินซูมองไปที่ด้านหลังของเขา หยุดชะงักและเดินตามไป

“ฉันได้ยินผู้หญิงคนนั้นจากครอบครัวของฉันพูดเรื่องระหว่างคุณกับมู่เฉี่ยนมีข่าวในอินเทอร์เน็ตและทุกคนก็รู้หมดแล้ว ” หลินซูถาม

ฮั่วจิ้นซีได้ยิน แต่ไม่มีเสียงตอบรับ “ถึงคุณจะรู้แล้ว”

“ฉันรู้ว่ามันคืออะไร” หลินซูกล่าว “วันนี้แม่ของคุณโทรหาฉัน ถามว่าฉันรู้เรื่องของคุณหรือยัง ”

“ แล้วคุณตอบว่ายังไง? ”

หลินซูมองเขาและพูดว่า “ ฉันจะตอบเขาว่าอย่างไรละ? ฉันรู้เรื่องของคุณมากแค่ไหน ฉันรู้แค่ว่า คุณกำลังทำอะไรกับผู้หญิงคนนั้น! ในช่วงสองสามปีที่ผ่านมา เธอยังรับความทุกข์ไม่มากพอเหรอ? ”

ฮั่วจิ้นซียังคงไม่มีอารมณ์ตอบ “ไม่ต้องกังวล ฉันรู้อยู่ในใจ ”

……

“ฉันจะส่งเธอกลับอเมริกา” จี้ซุยเฟิงพูดโดยไม่หันมามอง

มู่เฉี่ยนไม่ยอมปล่อยมือจากเขา เธอถูกดึงจนสุดแรงเข้าไปที่ด้านข้างของรถ เธอเกาะประตูและไม่ยอมเข้าไปในรถ จี้ซุยเฟิงใช้แรงอย่างมากจนเธอเกือบจะเข้าไปในรถ หลินซู่โก่งตัวอยู่ที่ประตูรถ

จี้ซุยเฟิงหันหน้าไปมองหลินซู่ “คุณหลิน นี่เป็นเรื่องระหว่างแฟนฉันกับฉัน จะไม่รบกวนคุณแล้ว”

“ฉันไม่สนใจว่าความสัมพันธ์ของคุณกับเขาจะเป็นอย่างไร” หลินซู่พูด “แต่เขาคือเพื่อนของฉัน”

มู่เฉี่ยนยืนพิงประตูรถและหัวเราะเมื่อเธอได้ยินคำพูดนี้

จี้ซุยเฟิงหันหน้าไปมองมู่เฉี่ยนด้วยสายตาที่ไม่พอใจ “เธอสร้างปัญหาพอหรือยัง?”

มู่เฉี่ยนมองเขาด้วยความประหลาดใจ ดูเหมือนว่าจะเข้าใจอะไรบางอย่างได้ในพริบตา อดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา “จี้ซุยเฟิง คุณไม่คิดว่าฉันทำให้คุณโกรธด้วยเรื่องทั้งหมดนี้เหรอ?”

“ฉันรู้ว่าฉันไม่ดี! ” จี้ซุยเฟิงจับมือเธอแน่น “เฉี่ยนเฉี่ยน เธอให้เวลาฉันหนึ่งปี หลังจากหนึ่งปีฉันไปหาเธอที่อเมริกา จากนั้นเราควรจะเริ่มต้นใหม่”

มู่เฉี่ยนดึงมือกลับ มองไปที่จี้ซุยเฟิงด้วยสายตาที่อาวรณ์ “เวลาของฉัน ทำไมฉันต้องทิ้งเวลาไว้ที่เธอ?”