วิวาห์ 365วัน - ตอนที่ 32 อยากนอน แต่กลับไม่ยินยอมที่จะนอน

ในวันนั้น ฮั่วจิ้นซีดูแลแฟนสาวของเขาอย่างอ่อนโยน คนในตระกูลลู่ก็ทักทายแฟนสาวของเขาอย่างกระตือรือร้น ในขณะที่มู่เฉี่ยนซ่อนตัวอยู่ที่มุม สังเกตการณ์ทั้งหมดนี้อย่างเงียบ ๆ เหมือนกับคนที่ยืนอยู่ข้างนอก

แต่สุดท้ายเธอก็ควบคุมตัวเองไม่ได้ เข้าไปมีส่วนร่วมด้วย

เยี่ยจิ้งเวยเดินไปที่ระเบียงในคฤหาสน์ของคุณฮั่ว ฮั่วจิ้นซีเดินออกไปรับโทรศัพท์ เธอก็ยืนอยู่คนเดียวที่ระเบียง

มู่เฉี่ยนก็อดไม่ได้ที่จะเดินไปที่ระเบียง

เป็นเพราะว่าเธออยากรู้จริงๆว่า ฮั่วจิ้นซีชอบผู้หญิงแบบไหน

หลังจากนั้น เยี่ยจิ้งเวยก็ตกลงมาจากระเบียง

คนงานของตระกูลฮั่วเห็นมู่เฉี่ยนโผล่มาที่ระเบียง มู่เฉียนจึงถูกกล่าวหาว่าเป็นฆาตกร

ฆาตกรคนนั้น ต้องมีเหตุจูงใจ

เนื่องจากเหตุการณ์นี้ทุกคนในตระกูลฮั่ว ทำให้รู้ว่ามู่เฉี่ยนชอบฮั่วจิ้นซี

เพราะเหตุการณ์นี้มู่เฉี่ยนจึงถูกไล่ออกจากตระกูลฮั่ว

เธอเป็นอันตรายมากสำหรับตระกูลฮั่ว เธอเต็มไปด้วยเล่ห์เหลี่ยมตั้งแต่อายุยังน้อย มีจิตใจร้ายกาย

เช่นเดียวกับฮั่วจิ้นซี

ด้วยวิธีการของฮั่วจิ้นซี เขาใจดีพอที่จะปล่อยเธอออกไป เมื่อเธอได้รับอนุญาตให้ออกไป ตอนนี้การที่เขาไม่ชอบเธอก็สมเหตุสมผลแล้ว

มู่เฉี่ยนยังคงจำได้ว่า ฮั่วจิ้นซีมีปฏิกิริยาอย่างไรเมื่อความสุขในวัยเยาว์ของเธอถูกเปิดเผย

คืนนั้นเขาบีบคางของเธอแน่น จนถึงทุกวันนี้มู่เฉี่ยนยังคงจำความเจ็บปวดในเวลานั้นได้อย่างชัดเจน

“เพียงเขาทั้งนั้น ที่มีความคิดปรารถนา”

เขาพูดกับเธอ

เป็นเวลาหลายปีที่มู่เฉี่ยนนึกถึงคำพูดปรารถนาเหล่านั้น

แต่ในตอนนี้ ฮั่วจิ้นซีมีสิทธิอะไรที่จะกล่าวหาว่าเธอโง่เขลา?

ในท้ายที่สุดแล้วเขาเป็นคนที่มีปฏิกิริยาตอบโต้เอง

ในที่สุด เขาลืมความเป็นผู้หญิงของเธอหรือเป็นเพราะแฟนสาวที่น่าสงสารของเขา?

สายตาของมู่เฉี่ยนค่อยๆกลายเป็นขี้เล่น จ้องมองการตอบสนองของเขา

โดยไม่คาดคิด เมื่อฮั่วจิ้นซีได้ยินชื่อของเยี่ยจิ้งเวย การแสดงออกของเขาก็ไม่เปลี่ยนแปลง

“คุณห่วงคุณภาพของเขาเหรอ?” ฮั่วจิ้นซีถาม

มู่เฉี่ยนกระพริบตาและหัวเราะ “ฉันไม่สนใจเขา ฉันแค่ห่วงเธอ ฉันไม่รู้ว่าคุณฮั่วปฏิบัติกับคุณเยี่ยเหมือนเดิมหรือเปล่า ความรักยังเหมือนเดิมหรือเปล่า?”

ภายใต้การจ้องมองของมู่เฉี่ยน ฮั่วจิ้นซียื่นมือออกมาและบีบคางของเขาอีกครั้ง

มู่เฉี่ยนขมวดคิ้ว

พลังของชายคนนี้ยังคงหนักมาก เป็นผู้ชายที่ไม่ค่อยถนอมกับผู้หญิง บุหรี่ของเขายังอยู่ระหว่างนิ้วมือของเขาที่ด้านข้างของใบหน้าเธอ เขาจะเผาเธอ ถ้าเธอไม่ให้ความสนใจ

ฮั่วจิ้นซีค่อยๆปล่อยควันออกมา พ่นใส่ใบหน้าของมู่เฉี่ยน

มู่เฉี่ยนหลับตาลงเพื่อยอมรับมัน เมื่อเขาลืมตาขึ้น แววตาของเขาก็สั่นไหว

ตั้งแต่เมื่อคืน ทัศนคติของฮั่วจิ้นซีที่มีต่อเธอดูเหมือนจะเปลี่ยนไปมาก แต่มีเพียงเธอเท่านั้นที่สามารถตรวจจับได้

ดั่งตัวอย่างเช่นในตอนนี้ ฮั่วจิ้นซีดูเย็นชา การกระทำที่โกรธเช่นนี้ แกล้งเธอหรือเปล่า?

มู่เฉี่ยนอดไม่ได้ที่จะหัวเราะ “คุณฮั่วจงใจไล่ฉีหรานใช่ไหม?”

“มู่เฉี่ยน” ฮั่วจิ้นซีเรียกชื่อเธอด้วยเสียงต่ำ “ถ้าฉันอยากนอนกับเธอ ไม่ว่าฉีหรานจะอยู่หรือว่าไม่อยู่ เยี่ยจิ้งเวยจะดีหรือว่าไม่ดี แม้ว่าคุณจะเต็มใจหรือไม่เต็มใจก็ตามก็ไม่ได้ส่งผลกระทบใด ๆ”

มู่เฉี่ยนหยุดชะงักเล็กน้อย

เธอไม่คิดว่าจะได้ยินคำพูดเช่นนี้จากฮั่วจิ้นซี เธอก็ไม่คิดว่าจะค้นพบความคิดที่แท้จริงของฮั่วจิ้นซีได้อย่างง่ายดาย

เห็นได้ชัดว่าในตอนนี้ฮั่วจิ้นซีมีความต้องการในตัวเธอ

แต่นั่นเป็นเพียงความปรารถนาทางร่างกายที่มาจากธรรมชาติของผู้ชาย สำหรับฮั่วจิ้นซีความปรารถนานี้สามารถหยุดได้อย่างง่ายดายด้วยเหตุผล

เขาคิดอยากจะนอนกับเธอ แต่เขาก็ไม่ยอมนอนกับเธอ

สำหรับผู้หญิง นี่เป็นเรื่องน่าอาย

แต่หลังจากมู่เฉี่ยนและฮั่วจิ้นซีมองหน้ากันสักพักพวกเขาก็จำขึ้นได้

เธอค่อยๆลุกขึ้นออกจากอ้อมแขนของฮั่วจิ้นซี ทำความสะอาดชุดนอนที่ยุ่งเหยิงของเธอ พูดด้วยรอยยิ้มว่า “เข้าใจแล้ว คุณฮั่วมีความรักอย่างลึกซึ้งต่อคุณเยี่ย หลายปีมาแล้วที่เขารักษาตัวจากปัญหายุ่งยาก ฉีหรานคิดแค่ว่าน่าจะเป็นแค่อุบัติเหตุใช่ไหม ถ้าเป็นอย่างนั้นฉันจะไม่คิดอะไรต่อไป ไม่ต้องกังวล ฉันจะไม่รบกวนคุณอีกต่อไป”

หลังจากพูดเสร็จเธอก็กลับไปที่ตำแหน่งเดิม นั่งลงเพื่อกินบะหมี่

ฮั่วจิ้นซียังคงนั่งอยู่บนโซฟาจนกว่าบุหรี่จะหมด สุดท้ายก่อนที่เขาจะดับก้นบุหรี่แล้วโยนลงถังขยะ ลุกขึ้นและจากไป