ลิขิตรักราชินีปีศาจ NC25 (ป่วนหัวใจยัยปีศาจ) - ตอนที่ 4 อาจารย์ของฝ่าบาทน้อย

“กิเลนไฟเจ้าหมายความว่าอย่างไร”

“เฮ้ยพวกท่านกลับไปก่อนเถิดก่อนที่ร่างของพวกท่านจะถูกเผาเป็นเทพย่างไฟ รีบกลับไปเร็ว”

น้ำเสียงหวาดผวาของกิเลนไฟทำให้เทพแต่ละองค์ลนลานกลับไปอย่างว่องไว ละทิ้งความสง่าผ่าเผยของเทพเซียนชั้นสูงไปอย่างสิ้นเชิง

“ได้อย่างไรกว่าจะให้ดินแดนศักดิ์สิทธิ์แก่ข้าเป็นรางวัลก็ต้องแลกด้วยการเป็นอาจารย์ของเจ้ามารน้อยนั่น ตั้งแต่นางลืมตาก็ทำข้าเดือดร้อนมาครานี้ยังให้ข้าขัดเกลานางอีก เง็กเซียนฮ่องเต้ข้าบังอาจถามท่าน เทพผู้อื่นบนแดนสวรรค์ขาดแคลนหรือไรถึงต้องผลักภาระมาที่ข้า สั่งสอนนางไม่ว่าข้าต้องลงไปแดนมนุษย์กับนางเพื่อช่วยนางฝึกจิตใจอีกท่านไม่คิดว่าเสมือนท่านกำลังลงโทษข้าผู้ซึ่งไม่ได้กระทำความผิดหรอกหรือ?”

หลังจากระบายโทสะด้วยการเผาตำหนักสุริยันเรียบร้อยเทพอัคคีย้ายร่างตนเองมาปรากฏต่อหน้าเง็กเซียนฮ่องเต้อย่างรวดเร็ว

เง็กเซียนฮ่องเต้ทำใจดีสู้เสือยิ้มให้เขาพร้อมกับเอ่ยอย่างใจเย็น

“เฮ้ย ความจริงข้าก็ลำบากใจยิ่งแต่จะให้ทำเช่นไรได้เล่าในเมื่อมองไม่เห็นผู้ใดแล้วนอกจากท่าน มารน้อยนั่นเติบโตขึ้นมาในร้อยปีนี้ทำคนกลายเป็นตุ๊กตาน้ำแข็งไปแล้วกี่คนท่านไม่รู้หรือ ยามนางโกรธนั้นพลังรุนแรงมากกระทั่งพ่อแม่ของนางยังต้านพลังของนางไม่ได้โดนแช่แข็งไปก็หลายคราดีที่พลังของพวกเขาสูงส่งจึงสามารถละลายตนเองได้แต่หากเป็นเซียนผู้น้อยล่ะก็คงยากจะแก้ไข ยิ่งนางเติบใหญ่นางยิ่งควบคุมพลังไม่ได้ ข้าก็มองไม่ออกว่าจะเป็นผู้ใดที่อยู่ใกล้นางแล้วจะปลอดภัยอีกทั้งยังสามารถช่วยเหลือสามโลกขัดเกลาให้นางเป็นคนดีละทิ้งใจมารไปได้”

“ที่ท่านกล่าวมายืดยาวทั้งหมดนี้อีกทั้งส่งขบวนเทพไปมากมายก็เพื่อมัดข้าไม่ให้ดิ้นหลุดใช่หรือไม่”

องค์เง็กเซียนส่ายพระพักตร์พร้อมกับแสร้งถอนหายใจออกมา

“ทั้งหมดล้วนเป็นลิขิตสวรรค์อีกทั้งข้าได้ปรึกษาองค์ยูไลแล้วอย่างไรเสียก็หนีไม่พ้นได้ ถือว่าท่านได้ทำประโยชน์แก่สามโลกดีกว่าต้องมาสู้รบกันในกาลข้างหน้าเรียกว่ากันไว้ดีกว่าแก้จะดีหรือไม่”

การฝ่าฝืนคำสั่งสวรรค์มีโทษสถานหนักคือต้องรับทัณฑ์สายฟ้าถึงสิบครั้งเป็นเทพธรรมดาโดนสายฟ้าฟาดไม่ถึงครึ่งก็วิญญาณแตกสลายแล้วถูกบีบบังคับเช่นนี้เทพอัคคีก็ไม่รู้จะทำเช่นไร

ปกติเขาเป็นเทพแห่งไฟเรื่องความใจร้อนนั้นนับเป็นที่หนึ่งแล้วเขาจะอดทนฝึกสอนคนได้อย่างไร เพียงแค่คิดก็หงุดหงิดเป็นอย่างยิ่ง

กระทั่งกลับจากตำหนักเง็กเซียนเขาจึงขี่ก้อนเมฆมายังแดนเหมันต์พร้อมด้วยสัตว์เลี้ยงคู่ใจกิเลนไฟถงถง ด้วยพลังอันแข็งแกร่งไม่นานก็มาถึงที่นี่ดินแดนที่เหน็บหนาวเต็มไปด้วยหิมะขาวโพลน ทุกสิ่งที่นี่ดูสงบเงียบประดุจดินแดนที่ร้างผู้คน

เมื่อเหยียบย่างเข้าสู่ดินแดนแห่งนี้เขาพลันปะทะกับพลังน้ำแข็งเข้าอย่างจังแต่มีหรือเขาจะใส่ใจคงมีเพียงเขาและกิเลนไฟเท่านั้นที่สามารถเดินฝ่าพลังอันรุนแรงนี้ได้โดยไม่ถูกเกล็ดน้ำแข็งแทงขั้วหัวใจ

“เทพอัคคีที่แท้เป็นท่าน”

ราชาแห่งแดนเหมันต์ปรากฏกายต่อหน้าเขาพร้อมด้วยใบหน้ายินดียิ่ง ความจริงเรื่องนี้ทั้งเขาและเง็กเซียนต่างรู้ดีว่าองค์หญิงน้อยมีปฐมวิญญาณของจอมมารและตั้งใจจะข่มจิตมารเอาไว้ด้วยตบะแห่งความดีเพื่อไม่ให้บุตรสาวเติบใหญ่มาเป็นภัยต่อสามภพจำเป็นต้องฝึกฝนนางให้ดี เมื่อนางอายุครบ

ดังนั้นเรื่องที่เทพอัคคีต้องกลายมาเป็นอาจารย์จำเป็นขององค์หญิงน้อยจึงได้ตกลงกันเองตั้งแต่นางถือกำเนิดหลังจากนางแช่แข็งสามภพแล้ว

เทพอัคคีทำความเคารพองค์ราชาแห่งแดนเหมันต์อย่างนอบน้อม

“หลี่จิ้งคำนับองค์ราชา”

“เกรงใจไปแล้วท่านคืออาจารย์ของบุตรสาวของข้าต่อไปต้องรบกวนท่านแล้ว”

เทพอัคคีหน้าบึ้งขึ้นทันใดหากเพราะไม่ใช่คนผู้นี้วิ่งไปขอความช่วยเหลือจากเง็กเซียนเขาจะลำบากเพียงนี้หรือ