ลิขิตรัก ย้อนรอยแค้น - ตอนที่ 2421 กลับเป็นอาชญากรระหว่างประเทศ + ตอนที่ 2422 เลือกเส้นทางผิดๆ

อ

ตอนที่ 2421 กลับเป็นอาชญากรระหว่างประเทศ

พอเหยียนหมิงซุ่นกลับถึงบ้านก็เป็นเช้าอีกวันแล้ว ดูท่าทางเหนื่อยล้าอย่างมาก ดวงตาเต็มไปด้วยเส้นเลือดฝอย

“พี่ไม่ได้นอนมากี่วันแล้วเนี่ย? รีบไปอาบน้ำ ฉันจะไปต้มโจ๊กให้ พี่ทานแล้วจะได้ไปนอน” เหมยเหมยรู้สึกปวดใจเหลือเกิน

แม้เธออยากถามเรื่องสีอันน่าแต่ก็ฝืนใจไม่ถามออกไป

เหยียนหมิงซุ่นมองเธอด้วยสายตาแฝงนัยยะบางอย่างแวบหนึ่งแต่ก็ไม่ได้พูดอะไร เขาเหนื่อยสายตัวแทบขาดแล้วจริง ๆ พอได้ DNA ของสวีหล่างจากร่างกายสีอันน่ามาก็รีบทำการเทียบทันที และตรวจเจอสถานะของสวีหล่างจริง ๆ

สิ่งที่น่าตกใจกว่านั้นคือสวีหล่างกลับเป็นอาชญากรระหว่างประเทศที่ถูกหมายหัวอยู่ เขาหนีการจับกุมมาเกือบสิบปีแต่ก็ยังจับกุมไม่ได้ ไม่คิดว่าหลังจากเขาเปลี่ยนโฉมหน้าใหม่แล้วจะรวมหัวกับหัตถ์พระเจ้า และบ้าบิ่นยิ่งกว่าเดิม

ถือโอกาสตอนเหยียนหมิงซุ่นอาบน้ำเหมยเหมยก็ใช้หม้อแรงดันต้มโจ๊กส่งกลิ่นหอมตลบอบอวล แล้วยังทำเครื่องเคียงง่าย ๆอีกสองอย่างเป็นยำเส้นแคร์รอตกับยำเส้นเต้าหู้ห้ารสจัดวางในจานกระเบื้องเล็ก ๆที่ดูแล้วชวนให้เจริญอาหารเสียเหลือเกิน

“รีบทานเถอะ จะได้อุ่นท้องหน่อย”

เหมยเหมยจัดวางถ้วยโจ๊กกับจานใส่เครื่องเคียงเรียบร้อย

หลังแช่น้ำอุ่นไปเหยียนหมิงซุ่นก็รู้สึกสดชื่นขึ้นมาก เพียงแต่ดวงตายังคงเต็มไปด้วยเส้นเลือดฝอยเหมือนเดิม ไม่รู้ว่าอดนอนไปกี่คืนแล้ว

“เล่อเล่อหลับไปแล้วเหรอ?” เหยียนหมิงซุ่นทานโจ๊กไปหนึ่งคำก็อุทานอย่างพึงพอใจ ยามเหนื่อยได้ซดโจ๊กร้อน ๆหนึ่งถ้วยมีความสุขยิ่งกว่าได้ทานซุปโสมเสียอีก

“เล่นกับเสวี่ยเอ๋อร์พักหนึ่งก็หลับไป ทำตัวเหมือนหมูน้อย แถมกรนด้วยอีกต่างหาก อนาคตตอนโตจะทำอย่างไรเนี่ย?”

เหมยเหมยค่อนข้างหนักใจพอสมควร ทานก็เยอะ แรงก็เยอะ ใจกล้าไม่เบา แล้วยังนอนกรนอีกต่างหาก…

ทำไมเธอถึงรู้สึกเหมือนเลี้ยงลูกชายเลยล่ะ?

“นอนกรนไม่เห็นเป็นไรเลย ขอแค่สุขภาพดีก็พอ อีกอย่างเมื่อก่อนเธอก็นอนกรนเหมือนกัน ไม่ใช่เรื่องน่าแปลกใจอะไรสักหน่อย”

เหยียนหมิงซุ่นไม่คิดว่าตัวเองพูดอะไรผิดไปแต่กลับถูกเหมยเหมยถลึงตาใส่อย่างขุ่นเคือง

เธอนอนกรนตั้งแต่เมื่อไรกัน?

เหลวไหล!

เหยียนหมิงซุ่นเลิกคิ้วแล้วก้มหน้าทานโจ๊กต่อ ผู้หญิงมักไม่ยอมเผชิญหน้ากับความจริง ครั้นเหมยเหมยยังท้องอยู่นอนกรนจนเสียงดังสะท้านฟ้า รบกวนเวลานอนจนเขาตื่นมากลางดึกหลายครั้งแล้ว

อีกอย่างเขาคิดว่าเหมยเหมยตอนกรนน่ารักดี ตอนนี้พอไม่กรนแล้วเขาก็แอบคิดถึงอยู่เหมือนกัน!

ทานโจ๊กไปสองถ้วยติดเหยียนหมิงซุ่นก็รู้สึกสบายตัวขึ้นมากเลยเอ่ยกับเหมยเหมยอย่างใจเย็นว่า “สีอันน่าถูกเหยียนหมิงต๋าพาตัวออกมาได้แล้ว ตอนนี้กำลังช่วยชีวิตอยู่”

“เธอจะตายไหม?” เหมยเหมยถาม

“ไม่แน่ใจเหมือนกัน นอกจากเธอจะกลืนยาพิษลงไป บนตัวยังมีรอยแผลไม่น้อยเหมือนกัน นั่นก็ขึ้นอยู่กับความกระเสือกกระสนอยากมีชีวิตรอดของเธอแล้วล่ะ”

เหมยเหมยถอนหายใจเฮือกหนึ่งก็ถามอีก “ได้ DNA ของสวีหล่างมาแล้วเหรอ?”

เหยียนหมิงซุ่นสีหน้าเย็นยะเยือกขึ้นมาทันทีแล้วพยักหน้ารับ “ได้มาแล้ว และตรวจสอบสถานะของสวีหล่างเจอแล้วว่าชื่อเดิมของเขาคือสวีว่านฝู เป็นนักกีฬาประจำเมือง f แล้วยังเป็นนักกีฬาตัวเต็งด้วย แต่เมื่อสิบปีก่อนเคยเกิดเรื่องใหญ่ขึ้นเลยถูกไล่ออกจากทีม ตอนนี้เป็นอาชญากรที่หนีหมายจับอยู่”

เหมยเหมยเอ่ยด้วยความทึ่ง “ที่แท้เมื่อก่อนเขาเคยเป็นนักกีฬาว่ายน้ำจริง ๆด้วย พี่เก่งจัง!”

“เขาไม่คู่ควรกับการเป็นนักกีฬาเลยสักนิด!” เหยียนหมิงซุ่นพูดเสียงเย็น

ภายหลังตรวจสอบคดีที่สวีหล่างเคยก่อไว้ในอดีต เหยียนหมิงซุ่นก็คิดเพียงว่าคนคนนี้คือคนร้ายกาจที่มีแค้นฝังใจ จิตใจคับแคบ การก้าวสู่เส้นทางชีวิตอย่างวันนี้ได้แม้จะเป็นเรื่องเหนือความคาดหมายแต่ก็พอจะเดาได้

เหมยเหมยแปลกใจกับวีรกรรมที่สวีหล่างเคยก่อไว้เมื่อสิบปีที่แล้วอย่างมาก การได้เป็นนักกีฬาตัวเต็งมีความเป็นไปได้สูงที่จะได้เข้าทีมชาติ สำหรับนักกีฬาคนหนึ่งแล้วการได้เข้าทีมชาติก็เท่ากับได้ร่วมการแข่งขันระดับโลก ช่วยให้ประสบความสำเร็จในชีวิตมีชื่อเสียงเกียรติยศ…

ทำไมสวีหล่างทิ้งอนาคตที่ดีแล้วเลือกจะไปเป็นอาชญากรได้ล่ะ?

……………………….

ตอนที่ 2422 เลือกเส้นทางผิดๆ

เหยียนหมิงซุ่นทานโจ๊กหม้อใหญ่และเครื่องเคียงทั้งสองจานจนหมดเกลี้ยง จากนั้นก็เรออีกทีอย่างอิ่มเอมใจ พอเห็นท่าทางชั่งใจของเหมยเหมยก็พูดเสียงกลั้วหัวเราะว่า “เมื่อสิบปีก่อนสวีหล่างไปเข้าร่วมฝึกซ้อมกับเพื่อนร่วมทีมที่ออสเตรเลีย  ตอนนั้นเมือง f ทุ่มเงินก้อนใหญ่กะจะเอาอันดับดี ๆจากการแข่งระดับประเทศให้ได้ สวีหล่างกับเพื่อนร่วมทีมอีกคนชื่อเหอฮุย เป็นนักกีฬาตัวเต็งสามอันดับแรกที่ทีมประจำเมือง f ทุ่มเงินให้”

“อีกอย่างทีมเมือง f ก็ได้ประกาศแล้วว่าถ้าใครสามารถเข้าสามอันดับแรกของการแข่งขันระดับประเทศได้ก็เข้าทีมชาติได้”

เหมยเหมยเอ่ย “คงไม่ใช่ว่าสวีหล่างฆ่าเพื่อนร่วมทีมเหอฮุยเพราะอยากเข้าทีมชาติหรอกนะ?”

เหยียนหมิงซุ่นพยักหน้า “ประมาณนั้นแหละ แต่สวีหล่างไม่ได้ฆ่าแค่คนเดียว เขายังฆ่านักกีฬาจากประเทศญี่ปุ่นซึ่งเข้าร่วมการฝึกซ้อมที่ออสเตรเลียในตอนนั้นด้วยเหมือนกัน ตอนนั้นเรื่องนี้ส่งผลกระทบรุนแรงมาก”

“งั้นทำไมสวีหล่างถึงไม่โดนจับล่ะ?”

“มันเจ้าเล่ห์มาก หลังฆ่าคนเสร็จก็หนีไป ตำรวจระหว่างประเทศตามหาเขาอยู่เกือบสิบปีก็ไม่มีความคืบหน้าอะไร”

เหมยเหมยส่ายศีรษะกล่าว “สวีหล่างนี่สมองมีปัญหาจริง ๆ จะทำอย่างนั้นไปทำไมกัน? ต่อให้ไม่ได้เข้าทีมชาติก็ยังมีทางเลือกอื่น ทำไมต้องเลือกเส้นทางผิด ๆแบบนี้ล่ะ?”

เธอคิดไม่ตกจริง ๆ แม้สวีหล่างจะหนีสำเร็จแต่เวรกรรมมีจริง สักวันก็ต้องได้รับผลกรรม ตอนนี้ก็ถูกจับแล้วไม่ใช่หรือ?

อีกอย่างเธอคิดว่าสวีหล่างหลบ ๆซ่อน ๆมานับสิบปี ภายในใจยังสงบนิ่งได้จริง ๆหรือ?

ไม่อย่างนั้นสวีหล่างจะใช้ชีวิตเหมือนผีแล้วไม่กล้าใช้ชีวิตอย่างคนปกติได้อย่างไรกัน?

ทำผิดแล้วเกิดใจฝ่อขึ้นมาสินะ!

“สวีหล่างฆ่าเหอฮุยก็ยังพอว่า ทำไมยังต้องฆ่าคนบริสุทธิ์คนอื่น ๆอีกล่ะ?” เหมยเหมยรู้สึกแปลกใจ ขายหน้าไปถึงต่างประเทศเลย ถึงขนาดฆ่าชาวต่างชาติในต่างประเทศ ในหัวกำลังคิดอะไรอยู่กันแน่?

“น่าจะเพราะนักกีฬาชาวญี่ปุ่นคนนี้เห็นสวีหล่างตอนก่อเหตุละมั้ง เขาถึงได้ฆ่าปิดปากโดยไม่ยั้งคิด!”

เหยียนหมิงซุ่นแค่คาดเดาไปเท่านั้น ตอนนี้สวีหล่างยังไม่ถูกจับกุมตัว รายละเอียดยิบย่อยเขาเองก็ไม่รู้เหมือนกัน

ความจริงเขาคิดว่าคดีเก่าเมื่อสิบปีก่อนมีจุดน่าสงสัยหลายจุด เพียงแต่ตอนนั้นเพื่อไม่ให้เกิดผลกระทบด้านลบไปมากกว่านี้เลยรีบปิดคดีโดยเร็ว สวีหล่างจึงกลายเป็นอาชญากรระหว่างประเทศไปด้วยเหตุนี้

หลังจากสีอันน่าถูกสวีหล่างเปิดโปงเขาก็หายตัวไปอย่างไร้ร่องรอยจนตอนนี้ก็ยังตามตัวไม่พบ

เหยียนหมิงซุ่นตามหาครูฝึกของสวีหล่างในตอนนั้นซึ่งเป็นครูฝึกที่พาพวกเขาไปประเทศออสเตรเลียเช่นกัน จึงรู้ว่า…ความจริงครูฝึกมั่นใจในตัวสวีหล่างมากกว่า

ไม่ว่าจะด้านสมรรถภาพทางร่างกายหรือด้านความเป็นมืออาชีพ…ล้วนแต่ด้อยกว่าสวีหล่างไปเล็กน้อย

ฉะนั้นหากตอนนั้นไม่เกิดเหตุการณ์นี้ขึ้น สวีหล่างมีความเป็นไปได้สูงที่จะได้เข้าทีมชาติ เขาไม่จำเป็นต้องจัดการเหอฮุยแล้วเลือกเส้นทางผิด ๆแบบนี้เลย!

กระทั่งตอนนี้ครูฝึกอาวุโสที่น่าเคารพท่านนั้นก็ยังไม่เข้าใจ เขายังฝากเหยียนหมิงซุ่นถามสวีหล่างว่าทำไมต้องรนหาที่ตายแล้วทำร้ายคนอื่นและตัวเองแบบนี้?

“เขาจะหนีไปต่างประเทศแล้วหรือเปล่า?” เหมยเหมยกังวลใจ

โลกกว้างใหญ่ขนาดนี้หากสวีหล่างคิดจะซ่อนตัวจริง ๆ เกรงว่าตามหาทั้งชาติก็คงหาไม่เจอ

อีกอย่างเขาซ่อนตัวมาได้สิบปี หากคิดจะซ่อนตัวไปตลอดชีวิตก็คงเป็นไปได้!

“น่าจะยังอยู่ในประเทศ พี่ส่งคนไปตามดักที่ท่าเรือละแวกเมืองหลวงหมดแล้ว นอกจากสวีหล่างจะบินได้ ไม่อย่างนั้นเขาก็ไม่มีทางหนีไปจากเมืองหลวงได้หรอก” เหยียนหมิงซุ่นมั่นใจอย่างมาก

“เขาบินไม่ได้แต่เขาว่ายน้ำได้นี่นา มีความเป็นไปได้ที่จะว่ายข้ามฝั่งไปเอง!” เหมยเหมยโพล่งออกมา

เหยียนหมิงซุ่นชะงัก ตาจ้องเหมยเหมยอยู่หลายวินาทีก็ลุกพรวดแล้วเดินออกไปข้างนอก

“พี่ไม่นอนแล้วเหรอ?” เหมยเหมยรีบตะโกนถามไป

“เธอหลับก่อนเลย คืนนี้คงไม่กลับมาแล้ว…”

เสียงรถยนต์ดังขึ้นตรงบริเวณลานบ้าน เหยียนหมิงซุ่นออกไปแล้ว

เหมยเหมยยักไหล่อย่างฉงนใจ เป็นประสาทอะไรขึ้นมา แปลกจริง ๆแฮะ!

……………………..