ลาก่อน คุณสามี - ตอนที่ 204 เฉินเป่ยชวนไม่ใช่คนแบบนี้

เหยียนสือเซี่ยมีสีหน้าหนักใจ เธอตั้งใจฟังทุกรายละเอียดเมื่อครู่ เธอมองด้วยมุมมองของทนายความมืออาชีพ ก็มองหาจุดที่น่าสงสัยไม่เจอ แต่เธอกลับรู้สึกว่าเรื่องที่เฉินจิ้นถงพูดมานั้นมีบางอย่างที่ไม่ถูกต้อง

"ไม่ใช่ว่าฉันไม่สงสัย แต่เขาไม่มีเหตุผลที่เขาจะใช้ชื่อเสียงตัวเองทำเรื่องไม่ดี อีกอย่างถ้าเขาเป็นคนทำเรื่องบ้าๆ นี่ละก็แล้วเฉินเป่ยชวนยื่นมือเข้ามาแทรก เขาไม่มีทางที่จะหลบได้ทัน แล้วยังจะบอกเรื่องเหล่านี้กับฉันอีก จะให้ฉันกลับไปสงสัยเขาอีกครั้งงั้นเหรอ? "

เฉียวชูเฉี่ยนใช้มือข้างหนึ่งกดไว้ที่อก เฉินเป่ยชวนและเฉินจิ้นถง…ทั้งสองคนดูเหมือนจะไม่เข้ากันอย่างแน่นอน ดังนั้นเธอจึงไม่เคยสงสัยในสิ่งที่เขาพูด สิ่งที่ทำให้เธอก็คือภาพในกล้องวงจรปิดที่มีเลขาหวังและพนักงานเสิร์ฟอยู่ในนั้น

เธอยังจำได้ว่าเฉินเป่ยชวนปรากฏตัวในบริษัทQ&C เมื่อสองวันก่อนและมี 'การสื่อสาร' แปลก ๆ ระหว่างเขากับเลขาหวัง

"ที่เธอพูดก็ถูก ฉันเองก็ไม่เคยเห็นคนที่กล้าทำเรื่องเลวๆ ในที่โจ่งแจ้งขนาดนี้มาก่อนเลย"

ในคดีหย่าร้าง ฝ่ายที่นอกใจก่อนแม้ว่าคดีจะเน้นความสัมพันธ์ระหว่างสามีภรรยาเป็นหลักและจะไม่พูดถึงเรื่องนอกสมรสก่อนอย่างแน่นอน

“แต่ฉันยังรู้สึกว่าเฉินเป่ยชวนไม่ใช่คนแบบนี้”

ผู้ชายอย่างเฉินเป่ยชวน แม้ว่าเธอจะรู้สึกว่าเขาขี้เก๊กอยู่เสมอ แต่เธอก็ต้องยอมรับว่าเขามีเสน่ห์อย่างแท้จริง แม้ว่าเขาต้องการรวบหัวรวบหางเฉี่ยนเฉียนก็ไม่จำเป็นต้องใช้วิธีสกปรกเช่นนี้ ยังไงซะผู้ชายเจ้าคำสั่งก็ดีกว่าผู้ชายเจ้าแผนการเป็นไหนๆ

เฉียวชูเฉี่ยนนั่งกอดขาตัวเองบนโซฟา ดูสับสนและทำอะไรไม่ถูก

"สือเซี่ย ตอนนี้ฉันไม่รู้เลยว่าเขาเป็นคนแบบไหน"

เป็นเวลาสิบปีแล้ว ที่เธอไม่เคยเห็นเฉินเป่ยชวนอย่างชัดเจน แต่เธอไม่สามารถควบคุมความรักของเธอได้เป็นเวลาสิบปี

"ไม่ต้องเสียใจ ฉันจะไปหาผู้ชายคนนั้นและถามให้ชัดเจนตอนนี้เลย"

เหยียนสือเซี่ยอดไม่ได้ที่เห็นเธอต้อง ดังนั้นเธอจึงลุกขึ้นจากโซฟาทันทีและดึงเธอขึ้น

"ไปกับฉัน"

เฉียวชูเฉี่ยนตกใจเพราะพฤติกรรมของเธอ "ทำไมเธอถึงพาฉันไปด้วยล่ะ? "

"ไปหาเฉินเป่ยชวนกัน จะได้ถามให้ชัดเจนกันไปเลย"

ถ้าหากหมอนั่นเลวถึงขั้นวางยาอดีตภรรยาตัวเองได้ละก็ วันี้เธอจะด่าให้เขากลายเป็นเหมือนหมาตัวหนึ่งเลย

ในห้องทำงานของประธานบริษัทเฟิงฉิง หลิงผิงได้รายงานเรื่องเกี่ยวกับเฉินจิ้นถงดูแลเฉียวชูเฉี่ยนเป็นที่เรียบร้อยแล้ว

“บอสครับ คุณเฉียวไปที่ร้านอาหารในวันนั้นเพื่อไปหาเสี่ยวหนาน”

เฉินเป่ยชวนเลิกคิ้วขึ้น ผู้หญิงคนนี้ดูเหมือนจะไม่โง่สินะ ในที่สุดเธอก็เห็นว่าใครที่ดีหรือเลว

“บอสอยากบอกคุณเฉียวไหมครับว่าเกิดอะไรขึ้น?”

"นายไม่จำเป็นต้องกังวลเกี่ยวกับเรื่องนี้" ริมฝีปากบางยั่วยุเล็กน้อย เขาต้องการให้ผู้หญิงคนนั้นเอ่ยปากขอบคุณเขาก่อน

เฉียวชูเฉี่ยนถูกบังคับให้มายังชั้นล่างของเฟิงฉิง เธอนั่งอยู่ในรถไม่ยอมลงมา ตอนนี้เรื่องทั้งหมดได้อยู่ตรงหน้าเธอแล้ว ทำไมถึงไม่ไปถามตรงๆ ว่าทำไมเขาถึงเลวร้ายได้ถึงเพียงนี้?

เหยียนสือเซี่ยดึงเธออย่างแรง 

“เรื่องนี้เธอต้องไปถามด้วยตัวเอง รีบลงมา”

"ฉันไม่อยากไป"

เพียงแค่เธอคิดว่าเฉินเป่ยชวนสามารถทำสิ่งต่างๆ เช่นการวางยาเธอได้ ในใจของเธอก็รู้สึกเสียใจมากสำหรับความรักสิบปีที่ผ่านมาของเธอ

ในขณะที่ทั้งสองไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรต่อไปดี ก้มีร่างของคนสองคนเดินอยู่ภายในตึก เมื่อเหยียนสือเซี่ยมองเห็นได้ชัดว่าเป็นใคร มุมปากของเธอยกขึ้นเบาๆ

"พูดถึงโจโฉ โจโฉก็มาอยู่ตรงหน้าเราแล้วนี่ไง ไปถามสิ"

เฉียวชูเฉี่ยนต้องการที่จะหยุด แต่มันก็ยังช้าเกินไป สือเซี่ยเปิดประตูรถแล้วตะโกนใส่คนที่ออกมาในระยะไกล "เฉินเป่ยชวน มานี่หน่อย"

ท่าทางและน้ำเสียงคล้ายนายหญิงมาก

เฉินเป่ยชวนหันศีรษะมาเห็น เฉียวชูเฉี่ยนอยู่ที่นั่งข้างคนขับ จากนั้นเขาก็เดินไปพร้อมกับการแสดงออกที่เย็นชาบนริมฝีปากของเขา

"เรียกหาฉันเหรอ? "

เหยียนสือเซี่ยตกตะลึง ด้วยน้ำเสียงที่เย่อหยิ่งและเยือกเย็นโชคดีที่เธอตอบกลับอย่างรวดเร็ว "แน่นอน มีใครชื่อเฉินเป่ยชวนอีกล่ะนอกจากคุณ ฉันขอถามคุณหน่อย คุณได้ทำแอบทำเรื่องอะไรไม่ดีอยู่หรือเปล่า?

เรื่องอะไรไม่ดี?

คิ้วบนใบหน้าที่ยังคงหยิ่งในตอนนี้เริ่มขมวดเข้าหากันและการแสดงออกในดวงตาของเขาตรงไปที่เหยียนสือเซี่ย และจ้องไปที่ผู้หญิงที่นั่งอยู่ข้างใน

"คุณลงมา"

ผู้หญิงคนนี้มาแสดงความขอบคุณเขาไม่ใช่เหรอ?

เฉียวชูเฉี่ยนลงจากรถ แต่ไม่รู้จะพูดยังไงหรือจะใช้อารมณ์อะไรในการพูดคุยกับเขา

“ทำไมไม่พูดล่ะ”

สายตาเฉินเป่ยชวนดุดันมากขึ้นเรื่อย ๆ ชวนให้ผู้คนที่มาเห็นอาจเห็นภาพหลอนได้ว่าเขาอาจจะจับพวกเธอกิน

"เฉินเป่ยชวน คุณทำอะไร คุณควรรู้ดีอยู่แก่ใจ ไม่คิดเลยจริงๆ ว่าจะเลวได้ขนาดนี้! "

เหยียนสือเซี่ยต้องการให้ทั้งสองคนพูดอย่างชัดเจน ถ้าเฉินจิ้นถงทำให้เกิดความเข้าใจผิดล่ะ แต่การแสดงของเฉินเป่ยชวนทำให้เธอไม่พอใจอยู่เหมือนกัน

“ฉันเลวงั้นเหรอ?”

มุมตาของเขาหรี่ลงอย่างอันตราย แต่เขาไม่สนใจเหยียนสือเซี่ย เขาจ้องตรงไปที่เฉียวชูเฉี่ยน "พูดชัด ๆ! "

"ท่านประธานเฉินอยากให้ฉันพูดอะไรล่ะคะ? ให้บอกว่าคุณเป็นคนวางยาใส่น้ำส้มแก้วนั้นของเฉินจิ้นถง หรือบอกว่าจริงๆ แล้วน้ำส้มแก้วนั้นเป็นของฉัน? "

ความโกรธและความไม่พอใจที่เก็บกดอยู่ในใจของเธอในที่สุดก็ระเบิดออก ความผิดหวังในดวงตาของเฉียวชูเฉี่ยนพยายามซ่อนมัน แต่มันก็ยังรั่วไหลออกมา ตลอดสิบปีที่ผ่านมาไม่ว่าเธอจะเจ็บปวดแค่ไหน แม้ว่าเธอจะเกลียดเฉินเป่ยชวนมากมายแค่ไหนก็ตาม

หลินผิงที่ยืนอยู่ด้วยก็งงเล็กน้อย ทำไมคุณเฉียวถึงเป็นแบบนี้ จริงๆ แล้วต้องมาขอบคุณบอสที่เปลี่ยนน้ำส้มแก้วนั้นให้เธอ แล้วทั้งสองก็อยู่ด้วยกันอย่างมีความสุขสิ ไม่ใช่เหรอ?

“คุณอยากจะพูดอะไรกันแน่?”

เฉินเป่ยชวนรู้สึกสับสนเล็กน้อย ดูเหมือนว่าผู้หญิงคนนี้ไปหาเสี่ยวหนานที่ร้านอาหารไม่ใช่เพื่อยืนยันความเลวร้ายของเฉินจิ้นถง แต่ยืนยันตัวเขาแทน!

“วันนั้นคุณไปที่บริษัทQ&C พูดอะไรกับเลขาหวังบ้าง”

การเริ่มต้นทุกอย่างเป็นเรื่องยาก แต่เมื่อได้เริ่มต้นแล้ว เรื่องต่อๆ ไปก็ไม่จำเป็นต้องสนใจอีกแล้ว

ตั้งแต่เฉินเป่ยชวนไปที่นั่นในวันนั้นเลขาหวังก็ลาออกอย่างลึกลับในวันรุ่งขึ้น เขาไม่ได้แจกจ่ายงานด้วยซ้ำ และพนักงานเสิร์ฟคนนั้นก็คงได้รับผลประโยชน์มากมาย

“คุณคิดว่าเลขาหวังกับฉันมีความลับอะไรซ่อนอยู่หรือเปล่า?”

เมื่อริมฝีปากบางเอ่ยออกมา ทุกคำปนไปด้วยความเย็นชา ผู้หญิงที่น่ารังเกียจคนนี้ ถ้าไม่ใช่เพราะเขา เลขาหวังก็คงจะร่วมมือกับเฉินจิ้นถงได้สำเร็จไปแล้ว

เธอสงสัยจริงๆ ว่าเขามีอะไรกับเลขาหวัง!

“แล้วที่วางยาเฉินจิ้นถงล่ะ? เรื่องที่เขาเที่ยวโสเภณีก็เป็นแผนของคุณด้วยหรือเปล่า? เป็นเพราะเขาทำลายแผนการล้างแค้นของคุณใช่ไหม?”

เฉียวชูเฉี่ยนสูดหายใจเข้าลึก ๆ แต่เสียงของเธอยังคงสั่นเทา ในสายตาของเขา…เขาสามารถครอบครองตัวเธอได้ด้วยการวางยาใช่ไหม?