อิงอาบน้ำ เปลี่ยนผ้าเป็นชุดกี่เพ้าสีขาว ปักลายดอกไม้ ปล่อยผมยาวถึงกลางหลัง นั่งดื่มน้ำชา ครุ่นคิดถึงเรื่องที่เกิดขึ้น ภายในห้อง

อิงพยายามนึก แต่นึกไปก็เท่านั้นจริง ๆ เธอนึกเหตุการณ์อะไรไม่ออกหลังจากที่จำได้ว่านั่งดื่มอยู่คนเดียวสักพักใหญ่ ที่คลับในเครือของลูเซี่ยน เพราะเขาแนะนำว่า เหล้าและไวน์ในคลับนั้น มีตัวที่หากินยากอยู่ อิงก็เลยมาลองกินดู กินไปหลายแก้ว ต่อหลายแก้ว…แล้วยังไงต่อ…

ระหว่างที่เธอนั่งคิด เสียงเรียกของอันก็ดังขึ้น

“อิงอยู่ในห้องรึเปล่า”

อันเรียกพร้อมเปิดประตูเข้ามา อิงนั่งอยู่บนโต๊ะในท่าทางที่สง่างาม มีเสน่ห์ น่าค้นหาราวกับคุณหนูผู้สูงศักดิ์ ใครเห็นเป็นอันต้องตกหลุมรัก ไม่มีใครรอดพ้นจากอำนาจเสน่หานี้ได้

“หืม…” อิงตอบ

“คุณหนูผู้สูงศักดิ์”

อันเผลอพูดสิ่งที่คิดออกมา

“พูดอะไรนะอัน”

อิงเดินเข้าไปใกล้ ดีดหน้าผากเธอเบา ๆ อิงเอ็นดูในความไร้เดียงสาของอันเสมอ

ตอนนี้อิงสามารถเป็นอิงในตัวตนที่แท้จริงกับอันได้ ไม่ต้องห่วงหน้าห่วงหลังเหมือนแต่ก่อน เสแสร้งแกล้งทำ ผลักไส ไม่อยากให้อยู่ใกล้ หรือแสดงให้คนอื่นเห็นว่าเราสองคนไม่ถูกกัน หรือแม้แต่ปกปิดอันไว้ในเงาของเธอ เพราะอันมีคนรับดูแลเป็นที่เรียบร้อยแล้ว

“แฮะ ๆ”

“มีอะไร” อิงพูด

“อิง สนใจไปเที่ยวกับเพื่อน ๆ ของลูเซี่ยนไหม ฉันก็ไปด้วยนะ พอดีลูเซี่ยนชวนเพื่อนเขาไปเที่ยวรอบ ๆ ไทเปนะ นาน ๆ ที เพื่อนของลูเซี่ยนจะมาพร้อมหน้าพร้อมตาเลยถือโอกาสนี้พาพวกเราเที่ยวด้วย”

เสียงชายหนุ่ม เสียงนุ่มลึก น่าฟัง พูดขึ้นข้าง ๆ อิง ด้วยสีหน้าเหมือนคนพึ่งตื่น เขาเดินมาอยู่ข้าง ๆ อิง โดยที่อิงไม่ทันสังเกต เขาสูงมาก

“ออสติน นายหายไปไหนมาทั้งคืน สงสัยคงสนุกน่าดูตกได้กี่คนล่ะ”

ลูเซี่ยนทักเพื่อนคนหนึ่ง หลังพึ่งกลับมาจากข้างนอก

“นิดหน่อยนะ”

ออสตินหาวออกมา เขาไม่พูดอะไรมาก เพียงแต่เหลือบสบตากับอิงที่ยืนอยู่ข้าง ๆ

อิงหันไปมองชายร่างสูง ที่สูงพอ ๆ กับลูเซี่ยนที่สูงประมาณ 190 เซนติเมตร หัวยุ่ง ๆ แต่ไม่อาจกลบเสน่ห์ความหล่อของเขาได้ เขาอยู่ในเสื้อเชิ้ตที่รุ่ยออกมานอกกางเกงขายาวสีน้ำเงิน อิงมองออสตินด้วยสีหน้าตกใจ สบตาเขาไม่กะพริบ

ใช่ เธอจำได้ เขาคนนี้ที่อยู่กับเธอจนถึงเช้า เขาเป็นเพื่อนของลูเซี่ยนเหรอ

‘อะไรเนี่ย’

“จริงสิ อิงอาจจะยังไม่ได้เจอ นี่คือ ออสติน เป็นเพื่อนสนิทฉันตั้งแต่เรียนที่อังกฤษ ทำธุรกิจโลจิสติกส์ทางเรือนะ ที่สำคัญเป็นเสือผู้หญิงอันดับหนึ่งในกลุ่มเลยละ ระวังตัวไว้ให้ดี เธอยิ่งเป็นสเปคหมอนั่นด้วย”

ลูเซี่ยนแนะนำ

“แนะนำฉันให้ดี ๆ หน่อยสิลูเซี่ยน แบบนี้ผู้หญิงที่ไหนจะกล้าเข้าใกล้ฉัน”

ออสตินพูดกับลูเซี่ยน แต่สายตาของเขาอยู่ที่อิง อิงเองก็เช่นกัน จ้องออสตินอย่างไม่วางตา

ออสตินมองอิงด้วยสีหน้าเรียบเฉยเหมือนกำลังคิดอะไรอยู่ ก่อนจะยิ้มออกมา และจับมือทักทายกัน อิงก็พยายามยิ้มทักทาย ทำเหมือนไม่มีเรื่องเมื่อคืนเกิดขึ้น ออสตินพึ่งมาถึงไต้หวันเมื่อวานตอนเย็น ๆ ซึ่งอิงไม่ทันได้เจอเขา เพราะออกไปเดินเที่ยวตลาดยามค่ำคืนในไทเป ก่อนจะมาอยู่ที่คลับของลูเซี่ยน

“สนใจไปเที่ยวด้วยกันไหม ฉันจะพาพวกนี้ไปเที่ยวรอบ ๆ ไทเป”

ลูเซี่ยนกล่าวชวนออสติน

“ไปกันก่อนเถอะเดี๋ยวฉันค่อยตามไปทีหลัง”

พูดจบออสตินก็ขอตัวเดินกลับห้องไป เขาเป็นคนที่ดูแปลก ๆ ดูไม่ออกว่าต้องการอะไร ทุกอย่างดูสบาย ๆ ไปเสียทั้งหมด