นิยาย รุ่งอรุณแห่งโลกาวินาศ ตอนที่ 72 : เรื่องราวเบื้องหลังสงคราม

เช้าวันต่อมาในระหว่างมื้อเช้ลู่หมิ งก็ได้ถามกับราชินีอาเวลไปว่า

“ผมสงสัยอยู่นิดหน่อยนะครับ”

“เธอสงสัยอะไรงั้นเหรอ ?”

ราชินีอาเวลถาม ลู่หมิงจึงถามออกไป
ว่า

“แม้มนุษย์จะไม่ได้ญาติดีกับเราอยู่แล้ว แต่ทําไมจู่ๆพวกเขาถึงได้ยกทัพมาโจมตีพวกเราแบบนี้ล่ะครับ ?”

ราชินีอาเวลได้ยินคําถามก็คิดเล็กน้อยก่อนจะตอบกลับว่า

“บางที่อาจจะเป็นเพราะเรื่องของบรค

“บรูค ? ใครกันครับ ?”

“เป็นลูกชายของมาร์ควิสการ์วิลแห่งแดแซม อาณาจักรที่อยู่ทางใต้ไม่ไกลจากป่าฟอร์เรีย”

ลู่หมิงที่ได้ยินแบบนั้นก็แปลกใจเล็กน้อยเพราะไม่คิดว่าสงครามครั้งนี้จะเกี่ยวขึ้นกับคนของตระกูลขุนนางของอาณาจักรใดสักอาณาจักรหนึ่ง

ไม่แปลกเลยที่จะมีกองทัพเดินทางมาถึงที่นี้ แต่ถึงอย่างงั้นเขาก็อดไม่ได้ที่จะสงสัยว่าทําไมมาร์ควิสถึงสามารถเคลื่อนกองทัพมีที่จํานวนพลนับแสนได้แบบนี้

แม้มาร์ควิสจะถือว่าเป็นขุนนางชนชั้นสูง แต่หากเทียบลําดับยศแล้วพวกเขาก็เป็นเพียงขุนนางระดับกลางค่อนไปทางล่างๆเท่านั้น ไม่น่าจะมีความสามารถในการนํากองทัพได้

เมื่อคิดได้แบบนั้นลู่หมิงก็อดไม่ได้ที่จะสงสัยว่าเบื้องหลังเหตุการณ์นี้มันคืออะไรกันแน่ แล้วอาณาจักรแดแซมต้องการอะไรจากอาณาจักรเอลฟ์

ล่หมิงจึงถามกับราชินีอาเวล

“ทําไมมาร์ควิสถึงสามารถเคลื่อนกองทัพได้กันล่ะครับ จากลําดับยศแล้วเขาไม่น่าจะสามารถทําได้นี่น่า”

ราชินีอาเวลมองลู่หมิงเล็กน้อยก่อนจะตอบกลับ

“มาร์ควิสการ์วิล นั้นแม้จะเป็นขุนนางระดับล่างแต่ภายในกองทัพเขาถือเป็นหนึ่งในอัศวินระดับสูงคนหนึ่งของอาณาจักรแดแซมดังนั้นเขาจึงมีสิทธิ์และอํานาจเพียงพอในการเคลื่อนพล”

ลู่หมิงที่ได้ยินแบบนั้นก็พยักหน้าก่อนจะถามต่อว่า

“แต่พวกเขามีเหตุผลอะไรจะต้องโจมตีเราด้วยล่ะครับ การที่อาณาจักรแดแซมยอมใช้กองทัพใหญ่ขนาดนี้ด้วย เรื่องของมาร์ควิสคนเดียวมันดูจะงี่เง่าเกินไปหน่อย”

ราชินีอาเวลยิ้มออกมาก่อนจะเล่าว่า

“ก่อนหน้านี้ได้มีเอลฟ์หญิงสาวกลุ่มหนึ่งถูกจับไปโดยพ่อค้าทาส แน่นอนว่าเมื่อพวกเรารู้ข่าวทางเหล่าดรูอิดก็ได้ออกตามหาและช่วยเหลือผู้หญิงเหล่านี้นกลับมา”

“และจากการสืบสวนดูเหมือนว่าเอลฟ์สาวคนหนึ่งจะถูกขายไปให้กับบุตรของขุนนางตระกูลหนึ่ง ซึ่งก็คือบรูคลูกชายของมาร์คริสการ์วิล หลังจากติดตามอยู่สักพักเหล่าดรูอิดก็ได้พบเจอกับบรค และเจรจาขอให้ทางบรูคส่งตัวเอลฟ์สาวคนนั้นกลับมา แต่เขากลับไม่ยินยอม และได้เริ่มนําองค์รักษ์ส่วนตัวของเขาโจมตีใส่ดรูอิด”

“เมื่อเหล่าดรูอิดเห็นว่าไม่มีทางเจรจาสําเร็จ พวกเขาจึงได้เข้าทําการชิงตัวเอลฟ์สาวคนนั้นกลับมาแทนโดยการสังหารเหล่าองค์รักษ์ทั้งหมดของบรูค แต่เขาก็ยังไม่ยินยอมและเข้าต่อสู้ ดังนั้นครูอิดจึงสังหารเขาและนําตัวเอลฟ์สาวกลับมา”

ลู่หมิงที่ได้ยินแบบนั้นก็พอจะเข้าใจอะไรขึ้นมาบ้างนิดหน่อย แต่ก็ยังคงมีบางส่วนที่ไม่เข้าใจ เขาจึงถามกับราชินีอาเวล

“แต่การที่จะเคลื่อนทัพด้วยเรื่องแบบนี้ มันดูจะเกินไปหน่อยหรือเปล่าครับ มันเหมือนเอาอํานาจทางการทหารมาใช้ในเรื่องส่วนตัวเลย แบบนี้ทางอาณาจักรแดแซมคงไม่ยอมแน่”

ราชินีอาเวลได้ยินแบบนั้นก็พยักหน้า เล็กน้อยก่อนจะพูดขึ้นว่า
“มันก็อาจจะเป็นอย่างที่เธอว่ามา แต่ถ้าหากมันมีเหตุผลอื่นอยู่อีกล่ะ”

“เหตุผลอื่น ?”

ลู่หมิงเอียงคอสงสัย ราชินีอาเวลจึงคลายความสงสัยให้กับเขา

“เธออาจจะยังไม่รู้ แต่ทางภูเขาด้านตะวันออกนั้นเป็นเหมืองที่ทางอาณาจักรเอลฟ์ของเราเป็นเจ้าของอยู่”

ลู่หมิงตกใจเล็กน้อย

“เหมือง ? เหมืองอะไรงั้นเหรอครับถึงขั้นทําให้อาณาจักรแดแซมต้องยอมเคลื่อนกองทัพแบบนี้”

“เหมืองมิธริลน่ะ”

“แร่มิธริล !!”

ลู่หมิงแสดงสีหน้าตกใจออกมาอย่างไม่ปิดบัง แร่มิธริลถือเป็นหนึ่งในแร่ที่หายากและล้ําค่ามากที่สุดชนิดหนึ่งมันมีคุณสมบัติที่ยอดเยี่ยมในการป้องกันทั้งทางกายภาพและเวทมนต์ และตัวแร่มิธริลยังแฝงไปด้วยพลังธรรมชาติจึงนิยมนํามาสร้างเป็นชุดเกราะ อาวุธ หรือแม้แต่อาติเฟค

ตัวแร่มิธริลยังมีควมแข็งแรงทนทานยิ่งกว่าโลหะประเภทใดๆ หากนํามาทําเป็นเครื่องประดับก็จะมีความแวววาวและงดงามเป็นอย่างมากจึงเป็นที่นิยมในหมู่ชนชั้นสูงของชาวเอเดน

หากภูเขาทางตะวันออกเป็นเหมืองแร่มิธริลจริงเหตุผลนี้ก็คงเพียงพอที่อาณาจักรแดแซมจะยกกองทัพมาบุกโจมตี อาณาจักรเอลฟ์เพื่อหวังจะยึดครองเหมืองให้เป็นของตน

ราชินีอาเวลเหมือนพอจะรู้แล้วว่าลู่หมิงคิดอะไรเธอจึงพูดขึ้นว่า

“เดิมที่แล้วอาณาจักรแดแซมก็ต้องการจะยึดเหมืองมิธริลอยู่แล้วแต่แค่ยังไม่มีโอกาส จนกระทั้งเกิดเรื่องของบรูดขึ้นมา และข้ออ้างนี้ก็คงจะมากพอที่จะทําการยกกองทัพมาบุกรุกอาณาจักรเรา โดยหวังเพื่อจะอ้างสิทธิ์ในการคืนความยุติธรรมให้กับเจ้านั่น”

คู่หมิงที่ได้ยินแบบนั้นก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะกับข้ออ้างพวกนี้ เพราะมันช่างดูไร้สาระเหลือเกิน ราชินีอาเวลจึงพูดต่อว่า

“เจ้าอย่าคิดมากนักเลย มนุษย์นั้นไร้เหตุผล ไม่ว่าจะผ่านไปนานแค่ไหนพวกเขาก็มักจะถูกความไร้เหตุผลบดบังการตัดสินใจเสมอ ฉะนั้นไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น เจ้าจะต้องดํารงอยู่บนเส้นขนานนั้นให้ได้และจงอย่าสูญเสียตัวตนของตัวเองไป”

“เข้าใจแล้วครับ”

ลู่หมิงพยักหน้ารับก่อนที่ทั้งคู่จะทานอาหารต่อ