ราชันย์จอมโจรปล้นสุสาน - บทที่ 49: โบราณวัตถุของเทพีแห่งการทำลายล้าง 2
บทที่ 49: โบราณวัตถุของเทพีแห่งการทำลายล้าง
เขารู้สึกว่ามีบางอย่างถูกปิดกั้นตั้งแต่แรก แต่ดูเหมือนว่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นในอดีตทำให้เธอต้องกลับกลายมาเป็นเทพีแห่งการทำลายล้าง
‘เราจำได้ว่าเคยเห็นข่าวที่ครอบครัวของเธอตายทั้งตระกูล…’
นั่นอาจเป็นเหตุผลที่เธอจะเปลี่ยนไปในอนาคตงั้นหรือ?
‘หากเป็นเช่นนั้น…’
จูฮอนที่นึกเรื่องที่ดีออกตอบกลับอย่างชดชื่น
“ฉันเข้าใจ อาจจะยากหน่อย แต่มาหาวิธีที่จะทำให้มันน้อยกว่าห้าปีกันเถอะ”
“ว่าไงนะคะ? จริงเหรอ?”
ไอรีนมองไปยังจูฮอนด้วยท่าทีที่น่าตกใจ ทว่า เธอรู้สึกตกใจมากกว่าเดิมเพราะจูฮอนดูจะหวนนึกถึงและตัดสินใจบางสิ่งได้
นั่นเป็นสาเหตุที่น้ำตาของเธอเริ่มไหล เพราะเธอรู้สึกโล่งใจโดยไม่รู้ตัว นั่นเป็นสิ่งที่เธอเคยสิ้นหวัง
“ขอบคุณมากเลยนะคะ แล้วก็ขอโทษด้วย ฉันดื้อด้านเองตอนที่คุณบอกว่าจะกำจัดมัน ฉันจะทำให้ดีที่สุดเพื่อที่จะเรียนรู้ทุกสิ่งที่คุณสอน ฉันจะมาทำงานทุกวันเลยด้วย!”
เขากำลังวางแผนที่จะช่วยเหลือเธอ ถึงแม้ว่าเธอจะไม่ทำเช่นนั้น จูฮอนเผยยิ้มเพราะคิดว่าเธอนั้นน่ายกย่อง
ด้วยเพราะในอดีตเคยจัดการกับผู้ใช้โบราณวัตถุที่น่ากลัวไปมาก กับคนซื่อเช่นนี้เขาจึงไม่คิดใส่ใจอะไร
เขาจะสอนไอรีน เขาต้องการให้ตระกูลฮิลตัน
‘เราต้องฝึกฝนเธอ เพื่อที่จะทำให้ตระกูลฮิลตันอยู่ฝั่งเรา’
พลังของความร่ำรวยเป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ในสังคมทุนนิยมเช่นนี้
นั่นคือเหตุผลที่เขากล่าวคำพูด
“ไม่ว่ายังไง โบราณวัตถุของเธอนั้น ถ้าต้องการให้โบราณวัตถุยอมจำนนอย่างสมบูรณ์ เราจำเป็นต้องค้นหาโบราณวัตถุที่เป็นศัตรูตามธรรมชาติของมัน… หรืออย่างอื่น”
“เช่นอะไร…?”
“นั่นคือเหตุผลที่ฉันต้องดูรอยสักเธออีกครั้ง แล้วเราจะได้ไปตามหามัน ฉันยังเห็นรอยสักไม่ชัดเลยด้วยซ้ำ…”
ไอรีนพยายามถอดเสื้อผ้าของเธอออกทันที
“งั้นฉันจะให้คุณดูเดี๋ยวนี้เลยแหละ!”
ชายทั้งสองคนรู้สึกตกใจทันทีที่เห็นไอรีนกำลังจะโชว์เลือนร่างที่ขาวนวล ดวงตาของยูแจฮาเบิกกว้างทันทีที่เห็นรอบเอวเรียวงาม
‘รอบเอวของเธอ… ส่วนข้างบนก็คือ…!’
ทว่า จูฮอนรีบจับแขนของไอรีนและหยุดเธอไว้
“ฉันเข้าใจว่าเธอรู้สึกหมดหวัง แต่พวกเรายังอยู่ข้างนอก ค่อยเปิดให้ดูทีหลังเถอะ”
“เอ่อ… จริงด้วย! ฉันขอโทษค่ะ”
ไอรีนที่นึกถึงได้กลับรู้สึกอับอายอย่างมาก แต่ยูแจฮาที่ยืนอยู่ถัดจากจูฮอนกำลังขมวดคิ้ว
‘ทำไมเขาต้องทำแบบนั้นกัน?’
ทว่า จูฮอนไม่ได้สนใจท่าทีของยูแจฮาหรือสิ่งที่เขากำลังคิดทันทีที่มองไอรีน
โบราณวัตถุของเทพีแห่งการทำลายล้างน่าจะเป็น <ฝ่ามือของไมดาส>
นั่นเป็นกรณีที่เป็นไปได้มากที่สุด
มันจะทำให้ผู้ใช้ร่ำรวยมหาศาล แต่ก็ทำให้ผู้อื่นโชคร้ายเช่นกัน ท้ายที่สุดแล้ว ความโชคร้ายอาจจะย้อนไปทำร้ายผู้ใช้ได้
กษัตริย์ไมดาสเป็นผู้ช่วยของไดโอนีซุส ไม่ว่าเขาจะสัมผัสสิ่งใด สิ่งนั้นก็จะกลายเป็นทองคำ เขาเป็นคนร่ำรวยและมีทรัพย์สมบัติมหาศาล ทว่า เขากลับต้องประสบพบเจอกับโชคร้ายเพราะเขาได้เปลี่ยนลูกสาวของตัวเองเป็นทองคำ
ในท้ายที่สุดแล้ว ตำนานกล่าวว่าคำสาปที่ติดตัวเขากลับหายไประหว่างล้างมือที่แม่น้ำแพคโทลัสและทั้งแม่น้ำก็เต็มไปด้วยกองทองคำ
เพราะเช่นนั้น…
‘เรื่องราวก็คงคลี่คลายถ้าพวกเราไปยังสุสานโบราณวัตถุไมดาส และให้เธอไปยังแม่น้ำนั่น’
ทว่า ปัญหาแรกคือ…
‘ทันทีที่โบราณวัตถุแห่งไมดาสปรากฎขึ้นบนโลก สุสานของมันก็น่าจะพังทลายไปแล้ว’
ถึงกระนั้น มันก็ยังคงไม่เลวร้ายเกินไป อาจมีร่องรอยที่ทำให้ให้พวกจูฮอนยังคงเข้าไปข้างในได้
จากนั้น ปัญหาที่สองคือ…
‘เราเองก็ไม่รู้ว่าสุสานไมดาสตั้งอยู่ที่ไหน…’
นั่นเป็นเรื่องราวที่เกิดขึ้นจริง สุสานที่มีโบราณวัตถุฝ่ามือของไมดาสยังไม่ปรากฏในโลกนี้ นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมเขาถึงไม่รู้ว่ามันอยู่ที่ไหน
แน่นอนว่ายังมีวิธีอื่นในการค้นหา
‘หากสถานการเป็นแบบนี้ เราต้องใช้ <โบราณวัตถุประเภทแผนที่>’
เขาต้องการโบราณวัตถุประเภทแผนที่อย่างเช่น บันทึกการเดินเรือของโคลัมบัสหรือมาเจลลัน แผนที่ของเฮียร์ฟอร์ดแมปปามุนดิ และแผนที่แก็งนิโด้
‘ทำไมล่ะ?’
มันเป็นเพราะไอ้พวกผู้ใช้ที่มีโบราณวัตถุประเภทแผนที่
‘เทพีแห่งสงครามคงจะได้ครอบครองโบราณวัตถุแผนที่ทั้งหมดไปแล้วในตอนนี้’
นั่นเป็นเรื่องราวที่เกิดขึ้นจริง เทพีแห่งสงคราม
เธอเป็นหนึ่งในสี่จักรพรรดิที่ยากจะต่อกร ทั้งสี่คนนี้ถูกเรียกว่าเป็นเสาหลักที่แข็งแกร่งที่สุดในบรรดาราชาทั้งสิบห้าองค์
ประธานควอนได้อยู่ในสี่อันดับสูงสุดได้ด้วยความช่วยเหลือของจูฮอน
เทพีแห่งสงครามเป็นนายพลหญิงในกองทัพ ซึ่งเป็นหน้าเป็นตาของรัฐบาลสหรัฐฯ เธอเป็นศัตรูและมีพละกำลังที่แข็งแกร่ง
ยิ่งไปกว่านั้น กองทัพของสหรัฐฯได้ใช้โบราณวัตถุประเภทแผนที่เพื่อค้นหาว่าสุสานจะปรากฏที่ใด
พวกเขาใช้โบราณวัตถุประเภทแผนที่อย่างลับ ๆ เพื่อเข้าไปในสุสานโดยไม่เปิดเผยให้ชาติอื่นรู้
นั่นเป็นเหตุผลที่เขาจะต้องไปหาเทพีแห่งสงครามเพื่อที่จะชิงโบราณวัตถุประเภทแผนที่มา
นี่คือสิ่งหนึ่งที่แม้แต่จูฮอนก็ไม่อยากทำ
‘บ้าฉิบ เราเพิ่งจะฆ่าเธอไปในอดีต’
ในอดีต จูฮอนฆ่าผู้หญิงคนนั้นได้ก็เพราะโชคช่วยและทักษะในการวางแผน แต่การที่จะจัดการกับผู้หญิงคนนั้นอีกครั้ง…
‘ขอกลับไปรับใช้กองทัพสักสิบรอบยังดีกว่า’
เขาวางแผนที่จะพบกับเธอให้ช้าที่สุด
‘เราจะทำยังไงดี? ไม่มีวิธีอื่นที่จะชิงโบราณวัตถุประเภทแผนที่มาแล้วงั้นเหรอ?’
เรื่องราวพลันเกิดขึ้นทันทีที่จูฮอนกำลังคิด
“เฮ้ย! เกิดอะไรขึ้นกับหุ้นของฉันเนี่ย?! บ้าน่า หุ้นกำลังดิ่งลงหมดเลย!”
ยูแจฮาที่กำลังตรวจดูหุ้นของตัวเองถึงกับอ้าปากค้าง
‘ไอ้บัดซบเอ้ย’
ดูเหมือนว่าเขาจะได้สัมผัสกับคำสาปของเทพีแห่งการทำลายล้าง ยูแจฮารู้สึกปวดท้องแต่กลับไม่ล้มลง ซึ่งทำให้เขาควรจะได้รับฉายา ‘ผู้สมัครเป็นราชา’ แต่ดูเหมือนเขาจะกำลังสติแตกทันทีที่เห็นหุ้นของตนกำลังร่วง
จูฮอนมองไปยังยูแจฮาพร้อมเผยยิ้ม
‘ขอโทษละกัน แต่เราเป็นเพียงแค่คนเดียวที่หลีกเลี่ยงหายนะของเทพีแห่งการทำลายล้างได้ ไอ้เด็กน้อยเอ้ย’
ยูแจฮากรีดร้องทันทีที่มีคนโทรมา
แต่ปัญหาพลันเกิดขึ้นหลังจากนั้น
“หือ? จูฮอนเหรอ? นายต้องการที่จะคุยกับจูฮอนงั้นเหรอ?”
บุคคลที่ไม่คาดคิดได้ติดต่อเข้ามาหาจูฮอน