ราชันย์จอมโจรปล้นสุสาน - บทที่ 38: ไอ้บัดซบนั่นพูดว่าอะไรนะ? 2

บทที่ 38: ไอ้บัดซบนั่นพูดว่าอะไรนะ? 2

 

“เลิกสบถ แล้วพูดให้ดีหน่อย! เคารพมนุษย์หน่อยสิวะ!”

 

[เฮือก!]

 

‘เจ้ามนุษย์คนนี้ มันต้องตายแน่’

 

ถึงกระนั้น อะนูบิสที่มีร่างกายซูบผอมเพราะโดนคำสาปของมุรามาสะเข้าไป จึงได้แต่ต้องทำตาม

 

[ทะ-ท่านครับ ท่านเคยขโมยของหรือไม่?]

 

ในที่สุด จูฮอนเผยยิ้มอย่างพอใจราวกับนี้คือคำตอบร้อยคะแนน

 

“ใช่ ฉันเคย”

 

หน้าต่างข้อความโผล่ขึ้นมาตรงหน้าจูฮอน

 

[โบราณวัตถุรู้สึกเสียเกียรติอย่างรุนแรง และความตั้งใจของมันกำลังพังทลาย]

 

[โอกาสในการต่อต้านโบราณวัตถุจะลดลงเนื่องจากความตั้งใจถูกทำลาย]

 

แน่นอน อนูบิสยอมจำนนต่อมนุษย์กำลังร่ำไห้ แต่ทว่า นี่เพิ่งจะเป็นแค่คำถามแรก

 

ทำไมกัน?

 

อะนูบิสยังคงเหลือคำถามอยู่อีกสี่สิบเอ็ดข้อ

 

“พูดออกมา คำถามที่สามสิบแปด ท่านจูฮอน ท่านเคยขโมยเงินหรือไม่”

 

[ทะ-ท่านจูฮอน ท่านเคยขโมยเงินหรือไม่?]

 

“แน่นอนว่าฉันเคย ไอ้หน้าโง่ คำถามต่อไป ลูกพี่ซอจูฮอน ท่านเคยชกต่อยกับใครเพราะความโกรธหรือไม่?”

 

[ลูกพี่ซอจูฮอน ท่านเคยชกต่อยกับใครเพราะความโกรธหรือไม่?!]

 

“แน่นอนว่าฉันเคย จะให้นั่งให้โดนรุมอยู่ฝ่ายเดียวหรือไง? คำถามต่อไป ท่านซอจูฮอนผู้ปราดเปรื่อง ท่านเคยจ้องมองผู้หญิงที่เดินผ่านไปมาหรือไม่”

 

[ทะ-ท่านซอจูฮอนผู้ปราดเปรื่อง ท่านเคยจ้องมองผู้หญิงที่เดินผ่านไปมาหรือไม่?]

 

“จะให้ฉันมองผู้ชายหรือไงกัน? คำถามต่อไป แกคิดชื่อเองแล้วกัน!”

 

[ทะ-ท่านซอจูฮอน ผู้ที่มีความสามารถและหล่อที่สุดในโลก ท่านเคยมีความต้องการทางเพศหรือไม่?!]

 

จูฮอนยิ้มและตอบกลับ

 

“แน่นอนว่ามันเป็นเรื่องธรรมดาสำหรับมนุษย์ หากเข้าใจ ก็อย่าถามคำถามอะไรแบบนั้นอีก!”

 

จูฮอนพูดออกไปพร้อมกับเตะอะนูบิส ทันในนั้น สร้อยข้อมือของอะนูบิสเริ่มเปล่งแสง การทดสอบของสุสานเสร็จสิ้นลงอย่างสมบูรณ์หลังจากผ่านคำถามไปทั้งหมดสี่สิบสองข้อ

 

หน้าต่างข้อความโผล่ขึ้นมาหน้าจูฮอน

 

[คุณพิชิตสุสานสำเร็จด้วยวิธีที่งดงาม!]

 

[หนึ่งในสามโบราณวัตถุที่ประจักษ์การปรากฎของสุสานครั้งยิ่งใหญ่ยอมจำนนอย่างสมบูรณ์แล้ว!]

 

[คุณพิชิตสุสานได้อย่างสมบูรณ์!]

 

หน้าต่างข้อความหายไป จูฮอนจึงได้คว้าโบราณวัตถุของอะนูบิสออกมาจากแสงสว่างที่สาดส่อง

 

มันดูเหมือนอังก์ หรือกางเขนที่เป็นรูปห่วงข้างบน มันเป็นสิ่งที่อะนูบิสถืออยู่ตลอดบนผนังศิลปะอียิปต์

 

หน้าต่างข้อความอื่นโผล่ขึ้นมาในไม่ช้า

 

[ค่าการยึดครองของคุณที่อยู่เหนือโบราณวัตถุอียิปต์เพิ่มขึ้นหลังจากประสบความสำเร็จในการทำให้โบราณวัตถุระดับเทพเจ้าของอียิปต์ยอมจำนน]

 

[ความต้านทานต่อโบราณวัตถุแห่งความตายของคุณเพิ่มขึ้นเนื่องจากโบราณวัตถุอะนูบิส]

 

[ทักษะความต้านทานเพิ่มขึ้นเป็นแรงค์ C]

 

[คุณได้รับตำแหน่ง <นักสำรวจการปรากฎของสุสานครั้งยิ่งใหญ่> ทักษะการขุดค้นสุสานของคุณเพิ่มขึ้นเป็นแรงค์ E ความเข้าใจเรื่องสุสาน กับดักและภารกิจของคุณเพิ่มขึ้น]

 

[คุณได้รับตำแหน่ง <นักขุดสุสานจอมฉ้อโกง> ค่าความเป็นมิตรของต่อโบราณวัตถุคุณลดลง คุณสมบัติของโจรปล้นสุสานเพิ่มขึ้น]

 

ข้อความหลายหน้าต่างโผล่ขึ้นมา ทันใดนั้น จูฮอนได้ตะโกนขึ้นพร้อมกับโบราณวัตถุอะนูบิสในมือ

 

“ปิดสุสาน!”

 

แสงสว่างวาบและมีข้อความที่เกี่ยวข้องกับสุสานปรากฏขึ้น

 

[ส่วนหนึ่งของสุสานขนาดยักษ์ที่โผล่ขึ้นมาบนโลกได้ถูกทำลายลง!]

 

[โบราณวัตถุอีกสองชิ้นแสดงให้เห็นว่าสุสานขนาดยักษ์ได้รับความเสียหายอย่างรุนแรง สิ่งนี้ส่งผลให้พวกมันไม่มีความสามารถในการรักษาสุสานเอาไว้ได้ สุสานขนาดยักษ์จะหายไปจากโลกนี้ในไม่ช้า]

 

สถาปัตยกรรมอียิปต์เริ่มทลายลง ส่วนใหญ่กลายเป็นฝุ่นผงและกระเด็นออกไป หรือไม่ก็ถูกดูดกลับลงไปใต้พื้นโลก

 

จูฮอนคว้าโบราณวัตถุเซตและโอไซริสมาเช่นกัน

 

‘เราจะออกไปได้หรือยังนะ’

 

เจ้าอีกาหายตัวไปจากสุสาน จูฮอนยังคงกังวลเรื่องที่โบราณวัตถุคุยกันก่อนหน้านี้ แต่เขาก็ตัดสินใจที่จะไม่คิดถึงมัน สิ่งสำคัญคือเจ้าอีกาได้ช่วยเขาไว้ในครั้งนี้ และมันก็มีพลังพิเศษบางอย่าง

 

‘มนุษย์จะชนะโบราณวัตถุ หากรู้ว่าพวกมันพูดอะไร’

 

นอกจากนี้ เขาจำเป็นต้องสนใจกับคนที่อยู่ตรงหน้าแทนแล้ว

 

ทันใดนั้นเอง…

 

“แกมีอะไรจะบอกฉันหรือเปล่า ไอ้เด็กโง่”

 

“ไม่มีอะไรจะพูดกับฉันเลยหรือยังไงตาเฒ่าบัดซบ”

 

คนที่กำลังคลานอยู่หน้าจูฮอนคือประธานควอน แน่นอนว่าเขาทำอะไรไม่ได้เลยนอกจากจะดูดนิ้วหัวแม่มือของตัวเอง เพราะเขาถูกพวกมัมมี่จับตัวไป

 

ถึงกระนั้น ประธานควอนก็เห็นทุกอย่างแล้ว เขาเห็นจูฮอนพิชิตสุสานนี้และชิงโบราณวัตถุระดับเทพเจ้าทั้งสามไป ไม่มีทางที่ประธานควอนจะไม่ต้องการมัน

 

‘เราต้องชิงมันมา’

 

ทว่า สายตาที่ต้องการของประธานควอนไม่ได้สนใจที่โบราณวัตถุ แต่เป็นจูฮอน

 

‘โบราณวัตถุก็อีกเรื่อง แต่เจ้านี่มีความสามารถเกินกว่าที่คาดคิดไว้มาก’

 

จูฮอนมีความรู้เรื่องโบราณวัตถุที่เขาไม่มี

 

ไม่เพียงเท่านั้น เขายังมีความรู้สึกและทักษะในการจัดการกับโบราณวัตถุได้ดีพอที่จะใช้โบราณวัตถุระดับต่ำกว่าเพื่อเอาชนะโบราณวัตถุที่ระดับสูงกว่า อีกทั้งยังมีความชำนาญในการล้วงกระเป๋าและขโมยโบราณวัตถุ นอกจากนี้ จูฮอ

 

‘ต้องเอามันมาเป็นพวกให้ได้ ช่างเก่งอะไรขนาดนี้!’

 

นั่นคือสิ่งที่โบราณวัตถุผู้พิชิตของประธานควอนบอก

 

‘ไอ้หมอนี่จะทำให้เรารวบรวมโบราณวัตถุได้ง่ายขึ้น’

 

ยุนซิอูและทนายความลีจินอาก็เทียบไม่ติด นั่นเป็นเพราะเขาได้เห็นความสามารถบางอย่างของจูฮอน แต่มันก็ขึ้นอยู่กับสัญชาตญาณ

 

นั่นเป็นสาเหตุที่เขาเริ่มตะโกนอย่างผ่าเผย

 

“เจ้าหนุ่ม ไม่มีอะไรที่ต้องการเลยเหรอ?”

 

จูฮอนเอียงศีรษะพร้อมกับสงสัยว่าไอ้เฒ่านี่พูดอะไร ทว่า ดวงตาของประธานควอนเริ่มเปล่งประกายทันทีที่พูดต่อไป

 

“ในฐานะประธานของบริษัท TKBM ฉันจะให้นายทุกอย่างที่ต้องการ เงินเดือนที่มหาศาล คู่ครอง ลูกน้อง อำนาจ นายจะได้ทุกอย่างที่ต้องการ ฉันจะให้นายยืมโบราณวัตถุอันมีค่าด้วย ฉันทำงานร่วมกับรัฐบาลของหลายประเทศและยักษ์ใหญ่ทั่วโลก นั่นจะช่วยให้นายเข้าไปในสุสานได้ง่ายขึ้น”

 

ประธานควอนรู้ว่ามันจะเป็นอย่างไร

 

เขารู้เรื่องราวทางโลกดี อะไรกันที่จะเติมเต็มจิตใจละโมบของผู้ใช้โบราณวัตถุในตอนนี้ได้ เขาต้องการรวบรวมผู้คนโดยใช้ทุกวิถีทาง

 

นั่นเป็นเหตุผลที่ทำให้เขากล่าวออกไปอย่างมั่นใจ

 

“โบราณวัตถุจะพลิกโฉมหน้าของโลก นายไม่ใช่คนที่ควรต้องโดดเดี่ยว แต่ทำอะไรที่ยิ่งใหญ่กว่านั้นได้ ฉันจะช่วยให้นายได้เติบโตขึ้น เพราะฉะนั้น มาทำงานกับฉันเถอะนะ มาช่วยกันกวาดโบราณวัตถุทั้งหมดมาไว้ในมือ และขึ้นเป็นผู้นำแห่งโลกใหม่ด้วยกัน”

 

นี่คือประธานของบริษัทเทคโนโลยีไอทีระดับโลกที่ยกย่องและยื่นมือช่วยเหลือเด็กมัธยมปลาย

ประธานควอนกำลังสร้างข้อเสนอที่น่าตื่นตาตื่นใจ

 

แต่ทว่า จูฮอนกลับเผยยิ้มที่น่าขบขัน

 

“ช่างเป็นข้อเสนอจากคนขายโทรศัพท์ที่ไร้สาระอะไรเช่นนี้!”

 

ท่าทีตอบสนองของประธานควอนถึงกับแปรเปลี่ยน