“อะไรนะ ! แกถูกพวกเร่ออวี้เล่นงานเหรอ ไอ้พวกโง่เอ๊ย ” เจี่ยฉิน กำโทรศัพท์แน่นจนนิ้วทั้งห้าขาวซีด “เฉิน เร่ออวี้ ” ดวงตาคมจ้องมองด้วยความโกธร
“ตอนนี้ชั้นก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดีว่าทำไมถึงไม่ส่งไอ้สองคนนั่นเข้าคุกไป” มู่หยางถามด้วยสงสัย
“เสี่ยวจาง ตอนนี้พวกมันกำลังทำอะไรอยู่” เร่ออวี้ต่อสายหาเสี่ยวจางที่คอยตามดูพวกมันอยู่
“เป็นอย่างที่นายคิดจริงๆ มันโทรรายงานเจ้านายของมันแล้ว ”
“นั่นแปลว่านายจะประกาศศึกกับมันจริงๆเหรอ” มู่หยางถาม
เร่ออวี้แสยะยิ้มอย่างโหดร้าย นี่เป็นเพียงหนทางเดียวที่จะล่อเจี่ยฉินให้ออกมาจากกลีบเมฆได้ การมาปะทะกันซึ่งๆหน้า
วันต่อมา นักแสดงและทีมงานก็เริ่มเดินทางไปถ่ายทำละครกันที่ปักกิ่งเช่นเดิม
ในสนามบิน เช่อเฟยเดินลากกระเป๋ามาตามทาง ฉินเค่อที่รีบวิ่งตามหลังเธอมาจึงแย่งกระเป๋าจากมือเธอไป “นายจะทำอะไร”
“ชั้นช่วยนะ” ฉินเค่อส่งยิ้มหวานให้
“ไม่ต้องหรอก ไม่ได้หนักหนาอะไร”
“ให้ชั้นช่วยเถอะนะ”
“ขอบใจ”
“ดีใจจังที่ได้เล่นละครคู่กับเธอ เธออ่านบทบ้างหรือยัง”
“อืม อ่านบ้างแล้ว” เช่อเฟยตอบแบบไม่สนใจชายหนุ่มข้างๆ และเตรียมจะไปเช็คอินฉินเค่อยิ้มอย่างมีความหวังและเดินตามเธอไปเรื่อยๆ จู่ๆ กระเป๋าของเธอที่เขากำลังลากอยู่ ก็ถูกใครบางคนแย่งไป
ฉินเค่อมองไปยังตำแหน่งนั้น ก็พบ เสี่ยวจาง ยืนอยู่ พร้อมกับเอากระเป๋าของเธอไปถือไว้
ฉินเค่อมองอย่างไม่พอใจ และ จะแย่งกระเป๋าคืนมา แต่เสี่ยวจางไม่คืนให้
จนฉินเค่อรู้สึกโมโห “นายเป็นใคร”
“ชั้นเป็นเพื่อนของเธอ” เสี่ยวจางชี้ไปทางเช่อเฟย เช่อเฟยมองแล้วขมวดคิ้ว รู้สึกว่าหน้าเขาดูคุ้นๆ เหมือนเคยเห็นที่ไหนมาก่อน อ๋อ จำได้แล้ว ! เช่อเฟยเดินเข้ามาหาเสี่ยวจาง “พี่เป็นเพื่อนของพี่ อ…”
“ชั้นเป็นเพื่อนของเธอ” เสี่ยวจางจ้องเขม็งไปที่เธอ
“เพื่อนชั้น อ่อ ใช่ เป็นเพื่อนชั้นเอง” เช่อเฟยจึงยิ้มแห้งๆ เสี่ยวจางเดินไปกับเช่อเฟยโดยไม่สนใจฉินเค่อ
เร่ออวี้เดินตามออกมา พร้อมกับเพื่อนอีกสามคน “ตอนนี้เสี่ยวจางของเรากลายเป็นไม้กันหมาไปซะแล้วว่ะ 555”
“หุบปากซะ” เสียงเข้มเอ่ยขึ้น มู่หยางจึงรีบปิดปาก
เมื่อขึ้นมาบนเครื่อง เช่อเฟยก็นั่งประจำที่ ฉินเค่อที่ตามมาติดๆ ก็เตรียมจะนั่งตรงที่ข้างๆเธอ แต่ถูกเสี่ยวจางกันไว้ก่อนจะนั่งลงไป แล้วกอดอกมองไปที่ฉินเค่อด้วยท่าทางกวนๆ ฉินเค่อสูดหายใจพร้อมกำมือแน่นเพื่อระงับความโมโห และไปนั่งที่ถัดไป
“พี่คือ ”
“ชั้นชื่อเสี่ยวจาง”
“อ๋อ พี่จาง พี่เป็นเพื่อนของพี่อวี้ใช่ไหม”
“ใช่”
“ถ้างั้นเรื่องพวกนี้”
“ชั้นขอไม่ตอบคำถามของเธอ”
“ทำไมล่ะคะ ที่พี่ทำแบบนี้เพราะพี่อวี้บอกให้พี่ทำใช่ไหม”
“ชั้นพูดไปแล้ว ” เสี่ยวจางตอบนิ่งๆและหลับตาลง เช่อเฟยถอนหายใจออกมาและมองออกไปข้างนอก
เสี่ยวจางเหลือบตามองใบหน้าเศร้าของหญิงสาวข้างๆ ก็รู้สึกสงสารขึ้นมา “นี่แหละคนเรา ชอบมารู้สึกตัวในวันที่สายไปแล้ว ”
คำพูดของเสี่ยวจางช่างกระตุกต่อมน้ำตาทำให้เธอต้องกลั้นเอาไว้
ถ่ายทำวันแรก – เช่อเฟยเข้าฉากแรกกับเซี่ยปิน เธอต้องเล่นเป็นศัตรูกัน เมื่อสิ้นเสียงผู้กำกับ เซี่ยปินและเช่อเฟยก็เล่นตามบททันที เช่อเฟยเดินตามเซี่ยปินแล้วเข้าไปกระชากแขนของเธอให้หันมา แต่เซี่ยปินหันมาแล้วแกล้งผลักเธอจนตกลงไปในสระน้ำข้างๆ ตู้มมม ! “อ๊ายยย” น้ำกระจายเป็นวงกว้าง พร้อมกับเช่อเฟยที่พยายามตะเกียกตะกายอยู่ในน้ำ เซี่ยปินแกล้งทำเป็นตกใจเหมือนกับทุกคน เฉิงเซียวรีบเข้ามาดู “เฟยเฟย!” ฉินเค่อเตรียมจะกระโดดลงไป แต่ก็ไม่ทันเสี่ยวจางอีกตามเคย
เสี่ยวจางพาเช่อเฟยขึ้นมา เฉิงเซียวรีบเอาผ้ามาคลุมตัวให้เธอ “แค่กๆๆ”
“เซี่ยปิน เธอทำอะไรของเธอห๊ะ!” เฉิงเซียวหันไปต่อว่าทันที
“ชั้นไม่ได้ตั้งใจนะคะ ชั้นแค่เล่นตามบท ไม่คิดว่าจังหวะที่หันมาเบาๆ จะทำให้เธอตกน้ำได้ ” เซี่ยปินทำหน้าสลดให้ตนดูน่าสงสาร
“นี่เธอ!” เฉิงเซียวเสียงดังขึ้น
“อ่ะ ไม่เป็นไรๆ เรื่องผิดพลาดเกิดขึ้นได้ พาเช่อเฟยไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อน เดี๋ยวถ่ายฉากอื่นกันก่อน” ผู้กำกับบอก
เซี่ยปินจึงแสยะยิ้มอย่างสะใจ เพียงแต่ภายในก็รู้สึกแปลกใจว่าทำไมคนที่ช่วยเธอถึงไม่ใช่เร่ออวี้ ทั้งๆที่เขาก็ยืนอยู่ตรงนี้ เซี่ยปินหรี่ตามองอย่างสงสัย หรือว่า เรื่องที่ทั้งคู่คบกันจะไม่ใช่เรื่องจริง หึ่ น่าสนุกสะแล้วสิ่
MANGA DISCUSSION