รักซ่อนร้าย นายซาตานรักผิดคน - ตอนที่ 14 รักษาฟรี
ใช้ความเร็วที่เร็วที่สุดไปถึงโรงพยาบาล ฉินซูรีบถลาเข้าไปหาพยาบาล ถามอย่างมีมารยาท“สวัสดีค่ะ ขอถามว่ามีผู้ป่วยหนักชื่อฉินกู้เซียงไหมคะ ที่มาเมื่อเช้า”
คนมาที่โรงพยาบาลไม่มาก บวกกับเคสย้ายโรงพยาบาลเป็นเคสพิเศษ พยาบาลย่อมจำได้
“ห้องไอซียู402ค่ะ”
“ขอบคุณค่ะ！”
พูดออกไปสองคำ ฉินซูรีบวิ่งไป
ยืนอยู่นอกประตู มีกระจกคั่นไว้ เธอมองเข้าไป
บนเตียงมีหญิงชราร่างซูบผอม ผมขาวโพลนราวหิมะ เป็นคุณย่าจริงๆด้วย！
คุณย่าดูซูบผอมกว่าเดิมมาก ใส่เครื่องช่วยหายใจ ในมือเสียบท่อ มีของเหลวหล่อเลี้ยง และมีเครื่องวัด
ฉินซูดูแล้วปวดใจ อดน้ำตาไหลไม่ได้
ในตอนนี้เอง ด้านหลังมีเสียงด่าทอที่คุ้นเคยดังขึ้น
“โรงพยาบาลบ้าอะไรเนี่ย ฉันเพิ่งจ่ายไปห้าพัน ครึ่งวันหมดแล้ว นี่ปล้นกันหรือไง”
คุณหมอหน้าง้ำ“คุณผู้หญิงครับ เราเก็บค่ารักษาตามมาตรฐาน อาการป่วยคุณแม่คุณซับซ้อน พวกเราใช้อุปกรณ์และการรักษาที่ดีที่สุด ยากับเวชภัณฑ์ต่างๆก็……”
โจวซือฉินกลอกตา ตัดบทพูด“ย้ายโรงพยาบาล！ย้ายโรงพยาบาลก็ได้ ไม่อยู่โรงพยาบาลใจดำแห่งนี้แล้ว！”
คุณหมอร้อนใจ กำลังจะพูด
เสียงเย็นชาแค่นขึ้นด้านหลังเธอ“ย้ายไม่ได้！”
ฉินซูจ้องเดือดดาลไปที่โจวซือฉิน พูดน้ำเสียงเฉียบขาด“คุณย่าทรมานขนาดนี้ คุณยังคิดจะย้ายโรงพยาบาลอีกเหรอ คุณอยากให้คุณย่าตายนักใช่ไหม！”
“ฉินซู！”โจวซือฉินจ้องเธอถมึงทึง คิดไม่ถึงว่าเธอจะตามมาถึงนี่
เธอกลอกตา รีบรุดไปตรงหน้าเธอ แค่นเสียงหัวเราะ“ก็ได้ เธอบอกเองนะว่าไม่ย้ายโรงพยาบาล งั้นค่ารักษาหนึ่งหมื่นวันนี้ เธอเป็นคนจ่าย！”
ฉินซูไม่ได้สนใจหล่อน หากแต่มองหน้าหมอตรงหน้าเชิงคำถาม
“ห้องไอซียูของเรา เป็นราคานี้ครับ……”
เธอขมวดคิ้วเล็กน้อย
เมื่อเห็นรูปการณ์ โจวซือฉินยิ้มเย้ย“ว่าไง เธอเป็นคุณนายหญิงแห่งตระกูลฉู่ไม่ใช่เหรอ เงินแค่นี้รู้สึกเสียดายเหรอ”
“คุณนายหญิงเหรอ”ได้ยินคำเรียกขาน คุณหมอต่างนิ่งอึ้ง มองฉินซูด้วยความเคารพ
มิน่าเล่า ถึงได้รู้สึกว่า“ฉินซู”ชื่อนี้ช่างคุ้นหู
เมื่อยืนยันสถานภาพของฉินซู น้ำเสียงคุณหมอจึงเคารพนบนอบกว่าเดิม“สวัสดีครับคุณนายหญิง โรงพยาบาลของเราเป็นโรงพยาบาลของบริษัทเครือฉู่ ไม่ทราบว่าคุณนายหญิงกับฉินกู้เซียง……”
“เป็นคุณย่าฉันค่ะ”ฉินซูตอบทันควัน
คุณหมอตะลึงงัน“ที่แท้เป็นคุณย่าของคุณนายหญิง รอสักครู่นะครับ”
พูดจบจึงหันตัวไปอีกทาง
ฉินซูไม่เข้าใจ มองดูเงาหลังที่จากไป จู่ๆนึกขึ้นได้ ในตอนที่เธอเสิร์ชค้นประวัติตระกูลฉู่ เห็นรางๆว่าตระกูลฉู่ข้องเกี่ยวกับธุรกิจโรงพยาบาล ในเครือมีธุรกิจโรงพยาบาลหลายแห่ง หนึ่งในนั้นก็โรงพยาบาลฟู่คางนี่แหละ……
ไม่นานนัก คุณหมอท่านนั้นเดินกลับมา
มีหมอสวมสูทตามมาด้วยอีกสองสามคน เป็นชายหญิงวัยกลางคน เดินจ้ำอ้าวมาทางนี้
เมื่อเดินมาหยุดตรงหน้าฉินซู ทุกคนหยุดฝีเท้า ต่างยืนทำความเคารพเป็นระเบียบ“สวัสดีครับค่ะคุณนายหญิง！”
ฉินซูมองพวกเขาอย่างไม่เข้าใจ“พวกคุณคือ……”
ชายวัยกลางคนที่เป็นหัวหน้ากล่าวขึ้น“คุณนายหญิง ผมเป็นประธานบริหารโรงพยาบาล ในเมื่อคุณย่าของคุณนายหญิงมารักษาที่นี่ ขอให้วางใจ พวกเราจะใช้วิธีรักษาและยาที่ดีที่สุดในการรักษาคุณท่าน！”
ฉินซูตะลึง
ไม่รอเธอเปิดปากพูด โจวซือฉินร้องเสียงแหลมขึ้น“โรงพยาบาลพวกคุณแพงขนาดนี้ พวกเราไม่มีปัญญารักษาหรอก！”
ชายวัยกลางคนกล่าวยิ้ม“คือ เราจะเก็บค่ารักษาคุณนายหญิงได้ไงล่ะครับ ต้องรักษาให้ฟรีอยู่แล้ว！”
ฉินซูสะท้านใจ เมื่อคิดถึงพ่อแม่บุญธรรม เธอจึงตัดสินใจได้
“งั้นรบกวนทุกท่านด้วยนะคะ สถานการณ์คุณย่าค่อนข้างพิเศษ ฉันอยากให้คุณย่าได้รักษาที่นี่ไปเรื่อยๆ และไม่ให้ใครมารบกวน”
ชายวัยกลางคนมองโจวซือฉินอย่างครุ่นคิด เข้าใจความหมายของฉินซู พยักหน้า พูดขึ้น“คุณนายหญิงวางใจ ผมจะจัดทีมพยาบาลอย่างดี มาดูแลคุณท่าน”
“ขอบคุณค่ะ”
เมื่อออกจากโรงพยาบาล ฉินซูนึกได้ว่าเมื่อกี้ได้เปิดเผยตัวตนว่าเป็นคุณนายหญิงตระกูลฉู่ หัวใจจึงเต้นรัว
เธอเดินไปหาเว่ยเหอผู้ที่กำลังรอเธออยู่
โจวซือฉินรีบเดินอยู่ข้างหลัง“คิดไม่ถึงว่าพอเธอบอกชื่อเสียงเรียงนาม ค่ารักษาเป็นแสนก็หายวับไปทันที！ตำแหน่งคุณนายหญิงตระกูลฉู่มีประโยชน์จริงๆด้วย！”
ได้ฟัง ฉินซูมองหล่อนเย็นชา“ต่อไปจะใช้คุณย่ามาขู่ฉันไม่ได้แล้ว！”
และนี่ก็เป็นสาเหตุที่เธอใช้ตำแหน่ง“คุณนายหญิง” รับข้อเสนอดีๆจากทางโรงพยาบาล
ทำแบบนี้ มีอันตรายแน่นอน
แต่เพื่อไม่ให้คุณย่าโดนพ่อแม่บุญธรรมเธอรบกวน และได้รับการรักษาที่ดีที่สุด เธอจึง
ยอมแบกความเสี่ยงนี้
โจวซือฉินกระชากฉินซู กัดฟันกรอด“ใช่สิ！เธอมีปัญญาแล้ว ขนาดผู้บริหารโรงพยาบาลยังต้องก้มหัวให้เธอ！ฉันกับพ่อเธอล่ะ โดนทวงหนี้ทุกวัน！ยังไงพวกเราก็เลี้ยงเธอมาห้าปีนะ ขอแค่ห้าล้าน เงินแค่นี้ยังไม่ให้ เธอว่าแบบนี้มันเรียกว่าอกตัญญูไหมล่ะ”
ฉินซูหันหน้าไปมอง พูดเสียงเย็น“เลี้ยงมาห้าปีแล้วขายทิ้งงั้นสิ ในเมื่อทำแล้วก็ต้องคำนวณผลลัพธ์ที่แย่ที่สุดไว้ด้วย ตอนนี้ยังมีหน้ามาขอเงินอีก อีกอย่าง——”
“เท่าที่ฉันรู้ บริษัทเสียหายได้มากสุดสองล้าน พวกคุณก็คิดหาวิธียืมเงิน แล้วจำนองบ้านแล้วกัน คงพอ”
จะว่าไป ฉินซูพยายามสลัดออกจากมือ
เธอเดินไปหยุดตรงหน้า“ขอโทษที ให้รอนาน”
เว่ยเหออยากพูดแต่หยุดคำพูดไว้ จากนั้นรีบเปิดประตูรถ
เห็นฉินซูไปแบบนั้น โจวซือฉินตบกระจกรถด่าทอ：
“ฉินซูไอ้เด็กกำพร้าสถุล！เสียทีที่เลี้ยง แกมันอกกตัญญู！เห็นคนใกล้ตายไม่ช่วยเหลือ แล้วเราได้เห็นดีกัน——”
คำพูดของหล่อน ลอดเข้ามาในรถ
ฉินซูสีหน้าสงบนิ่ง พูดขึ้น“เราไปเถอะ”
เว่ยเหอขับรถออก เขาลอบมองฉินซูจากกระจก
เมื่อรู้สึกได้ถึงสายตาเขา ฉินซูพูดเสียงค่อย“หล่อนเป็นแม่บุญธรรมฉัน”
เว่ยเหอพยักหน้า เตือนด้วยความหวังดี“ดูท่าหล่อนไม่ใช่คนที่จบง่ายๆ”
ฉินซูผ่อนสีหน้า“ขอบใจนะ ฉันจะระวัง”
เว่ยเหอไม่พูดอะไรมาก
เมื่อมาถึงคฤหาสน์ เขาจึงช่วยฉินซูย้ายของเข้าบ้าน จากนั้นจึงจากไป
ฉู่หลินเฉินอยู่ในห้องหนังสือ
ฉินซูกลับมาสิ่งที่ทำเป็นอย่างแรก ขึ้นไปข้างบน เคาะประตูห้องหนังสือ
“เข้ามา”
ประตูไม่ได้ปิด หากแง้มร่องไว้
ฉินซูผลักประตู คำพูดแรกคือ“ขอโทษนะคะ ที่กลับมาช้า”
เสียงเบาๆดังขึ้นจากมุม
เธอรู้สึกตัวจึงเงยหน้าขึ้น
ด้านหน้ากระจกบานใหญ่ ผ้าม่านลายหงส์ป่าห้อยระย้า ฉู่หลินเฉินนั่งอยู่บนโซฟาสีเทาเข้มคนเดียว นั่งขัดสมาธิ ท่าทางเกียจคร้านหากงามสง่า
ด้านนอกหน้าต่างคือทะเลที่ถูกย้อมจนแดง สีท้องฟ้ากับผืนดินประสาน คลื่นกระทบ
ย้อนแสง เงาของเขาทอดอย่างเลือนราง
“ได้ยินว่า ไปวางท่าที่โรงพยาบาลมาเหรอ คุณนายหญิง”
น้ำเสียงเย็นชาแกมประชดดังขึ้น
มือหนึ่งเขาถือโทรศัพท์ไว้ หันไปมองเธอ แววตาลุ่มลึกหากเฉียบคม
ฉินซูตะลึงงัน
เรื่องในโรงพยาบาล เขารู้ได้รวดเร็วขนาดนี้
อีกอย่าง เธอสัมผัสได้ถึงความโกรธของเขา
YOU MAY ALSO LIKE
