รักของเรา เริ่มต้นจากคืนนั้น - ตอนที่ 72 ไม่เข้าใจถึงความเคารพ

ฉันไม่เคยเห็นเฉิงอี้เฉินทำหน้าตากับน้ำเสียงของเขาที่อ่อนโยนขนาดนี้ เขากอดฉันเเน่นโดยเอาคางเกยไว้ที่ที่ไหล่ของฉัน ร่างกายสั่นเล็กน้อยทำให้ฉันรู้สึกเหมือนว่าเขาเป็นเด็กที่ได้รับบาดเจ็บมา

หัวใจของจู่ๆก็เจ็บปวดขึ้นมาเเละก็ยกมือขึ้นมาโอบไว้ที่เอวของเฉิงอี้เฉิน

ที่หนีออกห่างจากเฉิงอี้เฉินไม่ใช่ว่าฉันไม่รักเขา เเต่เพราะความรู้สึกที่คิดว่า "ถูกหลอก" ทำให้ฉันเกลียดเขา

สิ่งที่เรียกว่ายิ่งรักมากเท่าไหร่ยิ่งเกลียดมากเท่านั้น ก็เพราะว่าฉันนั้นรักเฉิงอี้เฉินมากเกินไปหลังจากที่เห็นรูปของฉู่เจียอี๋จึงทำให้ฉันเกลียดเขาได้มากขนาดนั้น จนไม่ลังเลที่หลอกเฉิงอี้เฉินว่าได้เอาเด็กออกไปเเล้ว เพื่อให้เขาปล่อยมือจากไป

ฉันพิงไปที่หน้าอกของเฉิงอี้เฉินเเล้วฟังเสียงเต้นของหัวใจ ใจของเขาเต้นเร็วมาก อ้อมกอดของเขาอบอุ่นมาก ดวงตาของฉันเปียกน้ำตาอยู่ สูดหายใจเข้าไปอย่างลึกๆพร้อมกับเข้าไปใกล้มากขึ้นอย่างไม่รู้ตัว

ถ้าเกิดเฉินตงหลีไม่เข้ามาอย่างกระทันหัน ฉันอาจจะจมอยู่ในอ้อมกอดของเฉิงอี้เฉินจนไม่ตื่นขึ้นมาอีก

"อีอี! " เสียงของเฉินตงหลีทำให้ตกใจจนตัวฉันสะดุ้งเเล้วปล่อยมือออกโดยไม่รู้ตัว

ฉันหันหน้าไปมองข้างหลัง เฉินตงหลีกำลังยืนอยู่ตรงประตูสีหน้าเต็มไปด้วยความวิตกกังวล เขาก้าวมาข้างหน้าอย่างรวดเร็วเเล้วคว้าจับเเขนของเฉิงอี้เฉินเอาไว้ จนเห็นเส้นเลือดบนหลังมือ

"เธอคิดที่จะทำอะไร? " เฉินตงหลีมองที่เฉิงอี้เฉินอย่างเย็นชา พยายามดึงฉันออกจากอ้อมเเขนของเฉิงอี้เฉิน

สีหน้าของเฉิงอี้เฉินควบเเน่น เเรงกอดฉันเอาไว้ก็ยิ้งกอดเเรงยิ่งขึ้น ฉันรู้สึกอายจนไม่รู้จะทำอย่างไร เมื่อวานฉันบอกเฉินตงหลีด้วยความประหม่าว่ากลัวเฉิงอี้เฉินจะมาเเย่งลูกไป เเต่ว่าวันนี้ฉันกลับถูกเฉิงอี้เฉินโอบไว้อยู่ในอ้อมกอด

ฉันไม่รู้ว่าเฉินตงหลีเห็นภาพที่เกิดขึ้นนี้จะรู้สึกอย่างไร ก็เหมือนกับฉันที่ตอนนี้ไม่รู้ว่าควรจะรู้สึกอย่างไรดี

"ประธานเฉิน ผมกอดภรรยาของตัวเองอยู่ คุณมีปัญหาอะไรไหม?" เฉิงอี้เฉินพูดออกไป บรรยากาศอยู่ๆก็ลดลงจนถึงจุดเยือกเเข็งไปชั่วขณะ

ฉันจ้องมองไปที่เฉิงอี้เฉินด้วยความตกใจจนไม่ได้สนใจคำที่พูดออกมาเมื่อกี้

ภรรยา?

"ขั้นตอนการหย่าร้างมันไม่เป็นผล ผมบอกคุณไปเเล้ว" เฉิงอี้เฉินมองมาที่ฉันเเล้วอธิบาย ลำคอของฉันหายใจไม่ออก เเต่ในใจพรั่งพรูไปด้วยความอบอุ่น

ในตอนนั้นเฉิงอี้เฉินบอกว่าเขาหาคนมาตัดสัญญาณอินเตอร์เน็ต เเต่เพราะว่าเขาเชื่อว่าฉันเอาเด็กออกเเล้วเเละยังปล่อยให้ฉันกับเฉินตงหลีจากไป ฉันคิดว่าเขาจัดการเรียบร้อยเเล้ว เเต่ว่าวันนี้เฉิงอี้เฉินพูด

ออกมาเเบบนี้มันก็ทำให้ฉันตกใจ

ในตอนนั้นที่เขาเชื่อว่าฉันเอาเด็กออกเเล้ว เฉินอี้เฉินยังไม่หย่ากับฉันหรือ?

ฉันมองเขาด้วยความงุนงง ไม่กล้าไปคิดว่านี่มันหมายถึงอะไร ในตอนนั้นเฉิงอี้เฉินโกรธมากเเต่ก็ไม่คิดว่าเขาจะไม่ยอมปล่อยมือจากฉัน เเต่ฉันก็ยังไปสงสัยถึงความรู้สึกที่เขามีต่อฉัน…..

ความคาดไม่ถึงของเฉินตงหลีไม่น้อยไปกว่าฉัน เขานิ่งไปสักพักเเล้วมองที่ฉันเเล้วพูดว่า "อีอี เธอเเน่ใจเเล้วใช่ไหม?"

หัวใจของฉันรู้สึกหนักอึ้ง "อะไรนะ…."

เขาไม่ได้เร่งรีบที่จะพูดออกมา เเต่มองไปที่เฉิงอี้เฉินเเล้วพูดว่า "ประธานเฉิง ผมชอบอีอี เรื่องนี้ไม่จำเป็นที่จะต้องปิดบัง"

"เธอคือภรรยาของผม" เฉิงอี้เฉินกล่าว

เฉินตงหลีพูดต่อไปว่า "เธอเคยเป็น เเต่คุณไม่เคยรักษาโอกาสเอาไว้เเล้วคุณยังนำความเจ็บปวดมาให้เธออีก"

"ครึ่งปีที่ผ่านมานี้ที่อีอีได้เดินออกมาจากคุณ เธอก็ยังใช้ชีวิตอย่างมีความสุข อีกอย่างเธอยังบอกกับผมว่าเธอจะให้โอกาสกับผมเเละจะลองอยู่กับผม ดังนั้นความหวังของผมตอนนี้คือขอให้คุณเคารพอีอี ปล่อยให้เธอมาตัดสินใจเอง "

"เธอคือภรรยาของผม ประธานเฉินผมว่าคุณไม่มีสิทธิ์ที่จะมาตามจีบเธอ" เฉิงอี้เฉินดึงเอวของฉันเอาไว้ในอ้อมเเขน เเต่พอได้ยินที่เขาพูดคำนี้ออกมาหัวใจของฉันเต้นรัว

ฉันเงยหน้าขึ้นมองเฉิงอี้เฉินเเละรู้สึกอธิบายไม่ถูก ความสุขที่ฉันมีหลังจากที่ได้ยินคำอธิบายของเฉินอี้เฉินมันก็จางลงเมื่อฉันมองไปที่ผู้ชายที่ยืนอยู่ข้างฉันด้วยสีหน้าเย็นชา หัวใจของฉันก็หนาวสั่น

เขาก็ยังคงมีทัศนคติหมือนเดิม ไม่เปลี่ยนไป

คิ้วฉันเริ่มขมวดเเละกัดริมฝีปาก หน้าอกรู้สึกเเน่นจนรู้สึกไม่สบาย

ภาพถ่ายฉู่เจียอี๋เป็นเพียงเเค่ชนวน เเต่หลังจากที่เดินออกออกไปจากเฉิงอี้เฉินฉันก็นึกถึงชีวิตช่วงนั้น สิ่งที่กระทบใจของฉันมากที่สุดก็คือความรู้สึกของการถูกคนอื่นดูถูกเพราะว่าฉันไม่เข้มเเข็งพอ

ความเเตกต่างของเฉินตงหลีกับเฉิงอี้เฉินที่เห็นได้ชัดเลยคือเขาจะเคารพการตัดสินใจของฉัน ก็เหมือนกับที่เขาพูดกับเฉิงอี้เฉินไปเมื่อครู่ว่าให้ฉันตัดสินใจเลือกเอง เเต่คำตอบของเฉิงอี้เฉินคือบอกว่าฉันเป็นภรรยาของเขา ดังนั้นเฉินตงหลีจึงไม่มีสิทธิ์ที่จะมาตามจีบฉัน

คำอธิบายของเฉิงอี้เฉินไม่สามารถทำให้ฉันนั้นมีความสุขได้อีกต่อไป ปัญหาระหว่างฉันกับเฉิงอี้เฉินไม่ใช่เพราะฉู่เจียอี๋อีกต่อไปเเต่เป็นเพราะว่าเฉิงอี้เฉินกับฉันอยู่กันคนละระดับ

ย้อนกลับไปนึกถึงวันที่อยู่ด้วยกันกับเฉิงอี้เฉิน เขาดีกับฉันมากๆ เเต่ว่าเขาก็ยังอยู่สูงกว่าฉันมาก เขาตามใจฉัน รักฉัน ช่วยเหลือฉัน ดูเเลฉัน เป็นทั้งคนรักของฉันเเละยังเป็นทั้งครูของฉัน เเต่เขาก็ยังเข้มเเข็งเสมอ

เช่นเดียวกับตอนนี้ เขาคิดว่าเเค่เขาอธิบายมาให้ฉันทั้งหมด ฉันก็จะไม่ "ทะเลาะ" อีก น่าจะเป็นเด็กดีรับฟังที่เขาอธิบายมา หลังจากนั้นก็กลับเป็นภรรยาของเขา

หัวใจของฉันสั่นอีกครั้งเเละผลักเฉิงอี้เฉินออกไปอย่างไม่รู้ตัว

รับรู้ถึงการเคลื่อนไหวออกมาของฉัน เฉิงอี้เฉินก็ขมวดคิ้วทันทีเเละเขาก็มองลงมาที่ฉัน

ดูเหมือนว่าจนถึงตอนนี้เฉิงอี้เฉินเพิ่งสังเกตได้ว่าฉันนั้นเป็นเหตุในการโต้เเย้งของเขากับเฉินตงหลี เเต่ก่อนหน้านี้เขาเอาเเต่ปฏิเสธเฉินตงหลี จึงทำให้ฉันหมดสิทธิ์ที่จะพูด

หัวใจของฉันรู้สึกเจ็บเเรงในมือของฉันก็เพิ่มมากยิ่งขึ้น เฉิงอี้เฉินขมวดคิ้วเเล้วมองที่ฉันเเต่ไม่ได้บังคับ เพียงเเค่สีหน้าของดูเย็นชาขึ้น

ฉันผละออกมาจากอ้อมเเขนของเฉิงอี้เฉิน ในเวลาเดียวกันฉันยังรู้สึกโลภอยู่เล็กน้อยที่ยังต้องการความอบอุ่นของเฉิงอี้เฉิน เเต่ฉันก็เเค่มองไปที่เฉิงอี้เฉิน

"ไม่ว่าขั้นตอนการหย่าจะหย่าสำเร็จหรือไม่ ในใจของฉันยังไงเราสองคนก็หย่ากันไปแล้ว"

"หมายความว่าอย่างไร? " เขาพูดออกมาพร้อมกับขมวดคิ้วเเน่นขึ้น

ฉันกัดริมฝีปาก เเละเห็นได้ชัดว่าเฉิงอี้เฉินไม่มีความสุข

เพียงเเค่เขาถามฉันว่าหมายความว่าอย่างไร มันก็ทำให้ฉันรู้สึกทรมานมากยิ่งขึ้น

ฉันสูดหายใจเข้าไปลึกๆ เเละไม่ต้องการที่จะทรยศเฉิงอี้เฉิน บางทีเฉิงอี้เฉินอาจจะเป็น "คนตรงๆ" ที่ถูกร้องเรียนบนอินเตอร์เน็ต หากไม่พูดอธิบายคำเหล่านี้กับเขาอย่างชัดเจน เขาก็ไม่มีทางเข้าใจ

"ตอนนี้เราก็หย่ากันเเล้ว คุณกับฉันก็ไม่ได้สามีภรรยากันอีกเเล้ว ถึงเเม้ว่าสัญญาณอินเตอร์เน็ตจะถูกตัด เเต่ว่าเเค่เอาใบหย่าไปที่สำนักงานพลเรือน ก็ต้องมีวิธีที่จะอัพโหลดบนอินเตอร์เน็ตได้"

เฉิงอี้เฉินกัดฟันเเล้วมองมาที่ฉัน "ลั่วอีอี เธอรู้มั้ยว่าเธอกำลังพูดอะไรอยู่…."

"ฉันรู้! " ฉันพูดตัดคำพูดของเขาพร้อมกับกำหมัดเเน่น

"ประธานเฉิง ถ้าเกิดว่าอยากจะพูดเรื่องสัญญา เราพูดกันต่อเถอะ เเต่ถ้าไม่อยากพูดฉันมีธุระอื่นที่ต้องไปทำต่อ เชิญคุณกลับไปก่อนเถอะ"

ฉันไม่ลังเลเลยเเม้เเต่น้อยที่จะพูดตรงไปตรงมา ฉันไม่อยากดูเป็นคนที่กลัวเฉิงอี้เฉินจนเขาไม่เคารพฉัน เพราะว่าฉันรู้ดีว่าถ้าเขาไม่รู้ถึงเรื่องนี้ ฉันพูดอะไรไปก็ไม่มีประโยชน์

ถ้าเกิดเฉิงอี้เฉินยังไม่เรียนรู้ที่จะเคารพ หากฉันกลับไปคืนดีกับเขาฉันจะทำอย่างไรได้? ฉันยังต้องทนต่อการดูถูกของซ่งเสวี่ยเหมย ได้รับความรักจากเฉิงอี้เฉินโดยไม่ได้รับการปฏิบัติอย่างเท่าเทียม

บางคนอาจจะบอกว่าฉันเป็นไม่มีเหตุผล เเต่ฉันเกลียดจริงๆกับความรู้สึกที่ตัวเองนั้นต่ำต้อยกว่าคนอื่น